Onze gastvrouw uit. Wales heeft ons vanmorgen met een verwenontbijt verrast. Een ganse schotel vers fruit, naast zoveel ander lekkers. We hebben ons opgeofferd om het teveel aan aardbeien die ze van een vriendin gekregen had, te helpen opeten. Spijtig dat we gisterenavond al boodschappen hadden gedaan voor de picknick.
Dus we waren in prima conditie om op stap te gaan en de zon was ook al van de partij. Maar doorheen
de dag heeft ze vaak verstoppertje gespeeld maar het was best aangenaam. Ook de tocht voerde ons door een heerlijk gebied: wat klimmen en dalen, door een bos dan weer mooie vergezichten, af en toe passeerden we een huis of enkele en heel uitzonderlijk zie je daar ook een mens bij.
We hebben wat meer asfaltweggetjes gehad dan gisteren maar het was erg rustig.
De pelgrims Mike, Wim en Nico kwamen we ook weer tegen en we logeren nu in dezelfde chambre d'hotes uitgebaat door een Nederlands koppel. We hebben een mooie kamer met een geweldig mooi uitzicht en met een degelijk bed!
Straks gaan we in het stadje nog wat eten en zo vliegen
de dagen ook hier voorbij.
Groetjes,
Paul en Lut.
We hebben ons vanmorgen voor de eerste keer verslapen. Halfacht was het toen we wakker werden. Waarschijnlijk het gevolg van het eetfestijn, en de gezellige babbel achteraf, gisterenavond.
Onze gastvrouw, een echte keukenprinses had al haar registers opengetrokken: zelfgemaakte aperitief met tamme kastanjes, salade met rode biet,komkommer en dennenboompitjes, groentequiche, kaas of yoghurt en perziktaart, koffie of thee.
En bij het ontbijt een notencake. Je zou voor minder naar Compostela gaan en ons gewicht wordt terug aangevuld.
Vandaag hebben we een heel mooie tocht gemaakt, niet zo lang maar erg rustig en bijna volledig op onverharde wegen door het bos, langs akkers en weilanden.
Het weer was meestal bewolkt, een beetje gemiezer, ideaal stapweer.
Van het bospad stapten we bijna rechtstreeks op de Route National naar Limoges en na een paar honderd meters stonden we voor onze chambre d'hotes bij een goedlachse Engelse gastvrouw. Weer een heel mooi verblijf.
We gaan vanavond in het stadje eten en het zal alleszins een stuk soberder zijn dan gisterenavond.
Paul was vanmorgen toch voldoende opgeknapt om weer verder te stappen.
Het was bewolkt en nevelig, geen wind, ideaal stapweer.
We wandelden het parcours en in de omgeving zoals gisteren verder van gehuchtje naar gehuchtje naar een groter dorp met een kerk en enkele winkels.
Een huis of drie bij elkaar en de plaats heeft een naam. De mensen zijn verplicht van een auto te hebben en men ziet dan ook veel oude, soms gammele modellen.
We stapten weer op rustige asfaltweggetjes en de drie mannen waarmee we gisteren in dezelfde chambre d'hotes zaten waren eens voor ons dan weer achter ons. Het zijn drie mannen die elkaar op de pemgrimsweg hebben ontmoet en samen verder trekken. Twee Nederlanders , Wim en Nico, en een Brit Mike die Parkinson heeft.
Mike wandelt met een rugzak en een boodschappentas in zijn hand. Als Hij stapt, beeft hij minder en hij regelt voor hun drietjes altijd de slaapplek. Echt een bewonderenswaardig trio.
Voor het laatste stuk van de wandeling had men een mooi bosparcours voorzien.
En zo arriveerden we in het stadje Chalus waar Richard Leeuwenhart geblesseerd en gestorven is in 1199.
Onze gastheer is ons daar met de auto
komen oppikken.
We zijn weer heel confortabel gelogeerd bij zeer aangename mensen. Je moet het toch maar doen elke dag wildvreemde mensen in je huis nemen. Bedankt lieve mensen.
Het ontbijt viel vanmorgen wat tegen: karig en nooit meegemaakt dat je lauwe koffie moet opwarmen in de magnetron.
Paul had gisteren zijn huiswerk keurig gemaakt. Langs de Vienne wandelden we het centrum uit. Daarna duurde het nog wel meerdere kilometers eer we de agglomeratie achter ons lieten.
Onze eerste ( sanitaire) halte was in het universitaire ziekenhuis. We namen er ook even een rustpauze in de hal. Maar dat gaf toch een dubbel gevoel: wij gezonde mensen die aan een droom bezig zijn en de mensen daar die dromen op beterschap om ook van het leven te kunnen genieten.
Eens buiten de stad wandelden we op kleine, rustige, meestal geasfalteerde wegen van dorpje naar gehuchtje met elk een naam: lieu dit. We zagen nieuwbouw maar ook al dan niet gerestaureerde, schilderachtige stenen huizen. De zwembaden achter in de tuin vielen ook op.
We zijn terechtgekomen in zeer mooie grote, gerestaureerde en comfortabele hoeve.
De zon heeft vandaag erg haar best gedaan en daar profiteren we nu nog van om de was te drogen.
Paul is vandaag toch wat stijf van het wandelen. Hopelijk zal een goede nachtrust de conditie voor morgen ten goede komen.
Superzonnige groetjes,
Paul en Lut.
Het was een internationaal gezelschap pelerins bij de nonnetjes: twee Fransen, twee Nederlanders, twee Belgen, een Brit en een Australier echt leuk!
Vandaag was een rustdag gepland en Paul wilde bij een masseur zijn rug eens laten onder handen nemen.
Na het ontbijt hebben we onze bagage verhuisd naar een soort seminarie. We hebben voor een nacht ons eigen
slaapkamertje.
Met de hulp van het toeristenbureau hebben we een masseur gevonden, t.t.z. met z'n vrouw een voorlopige afspraak gemaakt .
We zijn nog samen naar het station gewandeld waar Paul in de nabijheid nieuwe stoppen voor de wandelstokken ging kopen en Lut op haar eentje Limoges ging verkennen: mooie kerkinterieurs, vakwerkhuizen in zeer smalle straatjes in het oude stadsgedeelte, mooie parken, gezellige pleintjes... maar voor het porseleinmuseum kwam ik net te laat of net te vroeg.
Paul had ondertussen zijn baard wat laten fatsoeneren en tijdens het rusten de weg uitgestippeld om morgen uit de stad te geraken.
Om halfvijf hebben we samen de stad bezocht met het treintje.
En om halfzeven was Paul aan de beurt bij de masseur die hem een halfuur gekneed en uitgerokken heeft met merkbare verbetering tot gevolg.
Een pizza op een terrasje ... en de dag was om.
En morgen ...wandelen we gewoon verder.
Groetjes,
Paul en Lut.
Na het ontbijt met de gastvrouw en twee pelgrims uit Marseille zijn we eerst nog wat inkopen gaan doen en werd er een bezoek gebracht aan de enorme kerk opgedragen aan Sint-Leonardus, patroonheilige van de gevangenen.
De klokken hebben Paul een slechte nacht bezorgd, zowat elk kwartier heeft hij ze gehoord en dat terwijl praktisch in heel Frankrijk de kerkklokken 's nachts het zwijgen is opgelegd.
Het wordt misschien eentonig te horen dat het weer een prachtige wandeldag was. Een landschap als gisteren:wijds, golvend, akkers , weiden, bossen , schapen, koeien, de boer die het gras maait want er zijn weer droge, zonnige dagen in 't verschiet...
Enkele kilometers na het vertrek passeerden we al een porseleinfabriek en konden we een bezoekerscentrum binnen. De bloemetjesmotieven worden nu niet meer gemaakt, zei de verantwoordelijke, meer modern en erg kleurrijk.
De dorpskerkjes zijn integenstelling met voorheen wel te bezichtigen: klein maar mooi onderhouden of gerestaureerd.
Hoe dichter we bij Limoges kwamen, hoe sjieker de huizen (villa's) met zwembad, mooie tuin en dat maakte de weg naar het centrum extra aangenaam.
We hebben bij de nonnetjes tegenover de kathedraal een heel nette slaapgelegenheid, en ze hebben voor morgen in het seminarie hier in de buurt de volgende gereserveerd.
We kregen de voorbije dagen in onze gastverblijven voldoende tips i.v.m. bezienswaardigheden dat de dag wel te kort zal zijn.
Maar daarover horen jullie morgen dan.
Groetjes,
Paul en Lut.
Dag 47: Les Billanges -> Saint-Leonard de Noblat 21 km
De ontbijttafel stond vanmorgen al gedekt. De gastvrouw kon wel niet aanwezig zijn maar met z'n vijven (er was gisterenavond nog een Frans koppel gearriveerd) trokken we goed onze plan.
De zon verstopte zich nog achter de wolken, de fleece bleef aan, uitstekend wandelweer.
De vrouw van het Franse koppel wandelde niet mee en was bereid een groot deel van onze bagage met de auto naar de gite te brengen...wat een luxe om te stappen. Meneer, een planten- en vogelkenner, had aan Paul de ideale compagnon.
We stapten vandaag door een meer open heuvelend landschap, over mooie, rustige wandelpaden.
Namiddag werd de hemel grijzer maar het bleef droog en op het einde was de fleece zelfs te warm.
Het stadje, waar we arriveerden lag er maar verlaten bij. Gelukkig vonden we vrij vlug de gite, pal in het centrum, lekkere warme douche, wat uitwassen en op de zolder te drogen hangen, zeer behulpzame gastvrouw.
We voelen ons al overal thuis.
Morgen wandelen we naar de mooie stad Limoges, waar we een extra dagje toerist gaan zijn.
