We hebben een goede nacht gehad met z'n drieen op ons kamertje en de deur naar het balkon wijd open.
Het was druk aan de ontbijttafels maar men had voldoende en gevarieerd voorzien.
Voor zes uur waren we weer de deur uit en er waaide een aangename wind.
Al vlug kregen we de stad Logrono in zicht. We volgden kilometers het brede geasfalteerde pelgrimspad tot aan de stadskern en daarna nog een heel eind door de nauwe,hoogbebouwde straatjes van de oude stad tot we inhet commerciele gedeelte arriveerden waar we een eerste koffiepauze namen en ons wat bevoorraadden.
Het duurde daarna nog een heel eind eer we de bebouwing achter ons lieten en in de mooi onderhouden groene stadsrand terechtkwamen.
Kilometers wandel-, fiets-, joggingpad kregen we daarna voorgeschoteld en jong en oud was sportief bezig.
Het werd alsmaar warmer maar in de schaduw van het groen, soms een douche van de gazonsproeier en de nog steeds aanwezige wind, regen we de kilometers aaneen.
En uiteindelijk zagen we Navarrete tussen wijngaarden liggen.
We hebben weer een tamelijk rustige slaapplaats gevonden, een middagdutje gedaan en het stadje wat verkend. Er is hier heel wat opvang voorzien voor pelgrims. De kerken, de laatste tijd, zijn oogverblindend mooi...goud in overvloed. En de riojawijn gaat er ook vlotjes in.
Maar wat ons toch het meest gaat bijblijven zijn de leuke gesprekken met andere pelgrims. Vandaag waren dat een Zuid-Koreaan, twee Oostenrijkers, een Canadees gezin, een wirwar van talen waarin wij Belgen dan vaak als tolk fungeren.
Heel warme groetjes maar we houden het hoofd koel,
doen jullie dat ook maar...
