Om 6 uur zijn we, Pascal en wij, vanmorgen vertrokken, de zonsopgang gezien en zeker twee uur en half en geen mens tegengekomen. Daarna hielden we halt bij een huis opeen muurtje. De vrouw des huizes had ons gehoord en vroeg of we een koffie wilden. Daar zeggen we geen neen op en we verhuisden naar het terras.
We vroegen of we in het volgende dorp een bakker zouden vinden. Gisterenavond wilde ik de picknick maken en het brood dat we even daarvoor gekocht hadden was beschimmeld. Geen bakker onderweg maar mevrouw haalde prompt twee stokbroden uit de diepvries. Toeval ???
We hebben een lange, warme maar prachtige wandeldag gehad. Heel mooie vergezichten, zelfs de besneeuwde toppen van de Pyreneeen zagen we vaag.
Ik heb me bijna in een park gewaand, je komt zoveel bloemen langs de weg tegen en in de tuinen.
Maar we zijn ook blij als we ons einddoel bereikt hebben. Deze keer een clarissenklooster, boven op de zolder maar met het nodige pelgrimscomfort.
We zijn na wassen en wat rusten de stad ingetrokken voor een ... ijsje en straks het avondeten.
Het was druk vanmorgen aan de ontbijttafel. Ieder moest zowat zelf voor z'n ontbijt zorgen en voor het laatste wc-bezoek was het ook even aanschuiven.
Maar om kwart voor acht waren we vertrekkensklaar. Onze wandelmaat Pascal, Paul en ik.
We lieten de stad vlug achter ons en kwamen zowaar in holle wegen terecht, langs akkers, hier en daar een huis, een kerkje...en we trainden weer volop onze klimtechnieken...in zuiderse temperaturen.
Om kwart over twaalf arriveerden we in Hagetmau en de nodige administratie konden we naar de gite. We verblijven er met z'n zessen, we kennen elkaar al enkele dagen.
Eerst wat eten, dan douchen, de wasmachine aanzetten, wat platte rust, de was ophangen , reserveringen maken en dan de stad in, een terrasje en boodschappen doen...een pelgrim heeft het (soms) erg druk.
Morgen willen we heel vroeg vertrekken, het wordt redelijk warm en een tocht van bijna 30 km.
Onze reservering voor woensdag in St Jean Pied de Port is al gemaakt. Weer een heel belangrijke plaats op onze tocht die we dan bereikt hebben.
En als Paul onderweg de korte, maar nodige rustpauze inlast ziet het vervolg er doenbaar uit.
Zonovergoten groetjes van twee gelukkige pelgrims,
Paul en Lut.
Iedereen in de gite was vroeg uit de veren en om kwart over zeven waren we al op pad. Het miezerde wat maar na een tijdje was de cape nodig en het bleef heel de tocht wat regenachtig. We wandelden verder door het kempenachtig landschap van de Landes dat we de laatste dagen hebben leren kennen.
Alain, een Fransman uit de buurt van Reims was onze tochtgenoot.
Omwille van het weer was er onderweg niet veel oponthoud en om kwart over een installeerden we ons, naast de zeven andere pelgrims van vorig adres, al in Saint-Sever op een terras in afwachting van de opening van het toeristenbureau.
Daar moesten we ons inschrijven alvorens naar de gite te gaan, een gite vergelijkbaar met die van gisteren.
Na de douche heeft Paul een rustpauze genomen want die hadden we onderweg wat verwaarloosd.
Saint-Sever is niet zo groot als Mont-de-Marsan maar er zijn toch enkele mooie plekjes.
Morgen wordt het een kortere tocht maar stilaan gaan er meer en meer hoogteverschillen te nemen zijn.
Stillaan worden we voorbereid op de Pyreneeen.
Sinds we zijn aangekomen is de zon er goed doorgekomen en morgen zou het in de schaduw 28 graden gaan worden.
Dat beloofd... Dus morgen meer daarover.
Zeer warme groeten van op een terrasje,
Paul en Lut.
Heel goed geslapen, lekker ontbeten in aangenaam gezelschap: een Fransman, waarmee we nu al voor de derde keer in dezelfde Chambre D'hotes zitten en twee ( niet meer zo jonge) zussen die op hun manier een stuk van de compostelaroute doen: afwisselend, per dag, wandelt er een en de andere neemt de auto. Ze ontmoeten elkaar nog wel eens onderweg en op het einde rijden ze samen naar een slaapplaats.
Het weer beloofde ook veel goeds dus leuk om te vertrekken.
We volgden weer het oude treinspoor maar omdat er gisterenavond nog enkele fikse regenbuien gepasseerd waren, lagen de zandwegen er hard bij en dat stapte een heel stuk makkelijker.
Na 14 km bijna uitsluitend door bosgebied arriveerden we even na 12, in de stad: Roquefort. Druk verkeer, oud maar mooie kerk met een kapel met een beeld van Saint-Jacques.
Daar hebben we eerst een cafeetje opgezocht en nadien zijn we op een bank in het zonnetje onze boterhammen gaan opeten.
Namiddag zijn we even afgeweken van de route en hebben we een andere weg genomen, heel rustig en mooi, open landschap,op 5 km slechts 3 auto's tegengekomen.
Volgens het boekje zouden we daarna een mooi kerkje passeren dat we zeker moesten bezoeken. De buitenkant zag er erg oud uit, een eglise fortifiee, maar de binnenkant was een juweeltje met verrassingseffecten: het licht en de muziek die onverwachts aansprong.
Daarna begonnen de kilometers toch door te wegen en de thermometer wees bijna 30 graden en eens in het dorpje Gailleres was het toch nog anderhalve km voorbij het centrum. Maar die hoeven we morgen niet meer te doen.
Die anderhalve kilometer was echter wel de moeite waard want we zijn heel goed ontvangen en heel confortabel gelogeerd. Er verblijven hier vanavond 7 pelgrims, Belgen, Fransen, Duitsers en die mogen hier seffens allemaal de benen onder tafel steken terwijl de wasmachine van die zeven het zweet uit de kleren wast.
Ik hoor jullie al denken: wat een gelukzakken!
We weten het maar we zijn er ook ontzetten dankbaar voor.
Het slapen viel best mee in de gite maar tegen de morgen hoorden we het water door de regenpijp lopen.
Ja, we vertrokken met de regencapes aan, die we na een
uurtje al terug over de rugzak konden gooien.
We volgden het oude treinspoor van gisteren, maar vandaag , omwille van het vochtige weer, waren bijtgrage muggen ook mee. 't Was molenwiekend wandelen.
En als je op zo lange rechte stukken wandelt dan dwarrelen allerlei gedachten en herinneringen door je hoofd... zo maal je de kilometers erdoor.
Zelfs de slakken die we onderweg tegenkwamen hebben mij een tijdje beziggehouden met de vraag: hoe vinden die mekaar om het liefdesspel te bedrijven?
Even voor de middag werden we vriendelijk welkom geheten in een volgende landstreek: de Landes.
Het doet denken aan onze Kempen, zeker toen we zandwegeltjes onder de voeten kregen op het einde van de tocht...extra vermoeiend.
En toch hebben we geluk gehad want we waren net voor een ferme bui binnen.
We logeren WEER in een zeer comfortabele chambre d'hotes : een ruime slaapkamer met eigen douche en wc.
Morgen belooft een heel mooie dag te worden. Op weergebied zijn we tot nu toe zeker erg verwend.
Vandaag ook weer leuke reacties en berichtjes ontvangen. Voor deze maar zeker ook voor alle voorgaande, heel heel hartelijk bedankt.
