|
Vermits ik maar twee voorbereidingswedstrijden doe vóór m'n grote afspraak, zat er - na m'n slechte beurt in Geel,drie weken geleden - niet veel anders op dan in Leuven voor mezelf te bewijzen dat ik wel degelijk iets kan gaan doen in Zürich. Ik had mezelf voor de wedstrijd in Leuven dan ook drie doelen gesteld.
1) De 2,5km zwemmen in minder dan 50min
2) Een totale eindtijd van minder dan 5u
3) Een goed gevoel na de finish.
Enkel over het derde doel, valt nog te discussiëren. Ik bedoelde immers niet een goed gevoel "in 't koppeke", want dat komt natuurlijk automatisch met een goede eindtijd. Maar 24 uur later voel ik me nog altijd niet echt tip top. En morgen is het terug trainingsdag. Als dat maar goed komt ... Alhoewel ik wel het gevoel heb dat het gevoel nu eerder het gevolg is van het slechte weer tijdens de ganse wedstrijd, dan van de inspanning zelf.
In tegenstelling tot de Antwerp Ironman 70.3 vorig jaar, heb ik de laatste dagen rustig naar de wedstrijd in Leuven toegeleefd. Vorig jaar had dat ook voor een groot deel met het slechte weer te maken, waar ik me enorm ongerust over maakte. Dit jaar was het weer geen sikkepit beter, maar heb ik er gewoon in berust. En dat is natuurlijk het beste wat je kan doen. Het kl*teweer zal er ook wel voor iets hebben tussen gezeten dat het aantal niet-starters (56) en niet-finishers (31) in deze wedstrijd zo hoog was.
De resultaten van de wedstrijd zelf:
2,5km swim + T1 = 50'56" (waarvan T1 3 à 4')
De zwemproef ... Vermits ik ruim op tijd in T1 arriveerde, heb ik rustig de tijd genomen om eerst nog een klein eindje te gaan joggen met de bedoeling om toch een beetje opgewarmd aan de start van het zwemmen te staan. Het heeft spijtig genoeg niet geholpen. Ik ben bewust helemaal achteraan gestart, maar zelfs dat heeft niet mogen baten. M'n start was abominabel slecht. Nog slechter en ik had dit niet meer kunnen navertellen. Dit moet ik echt nog eens met Rudi en Mieke bespreken, want dit wil ik in Zürich echt niet meemaken. Ik weet niet wat de oorzaak is, maar de eerste minuten slaagde ik er gewoon niet in om deftig te zwemmen. Een gebrek aan adem, deden me volledig blokkeren. Het enige positieve is dat ik dat vreselijke moment ben doorgeraakt en mezelf heb kunnen herpakken. Wetende dat dit me zeker een paar minuten gekost heeft, bleek achteraf dat ik me daadwerkelijk heb kunnen herpakken. Ik heb nog ongeveer 50 slechtere zwemmers kunnen inhalen. Christel heeft exact de tijd kunnen chronometreren dat ik uit het water ben gekomen: 47'36". En daar ben ik heel tevreden mee.
81km bike + T2 = 2u21'28" (waarvan T2 ca 1')
Het fietsen. Door m'n gebrek aan zwemtalent, betekent dit voor mij klassiek een massale inhaalrace. En daarmee gepaard gaande een welgekomen boost voor m'n moraal. Het was vast en zeker een lastig parcours. Maar eerlijk gezegd niet zozeer door de hoogtemeters. Dat viel immers best mee, met eigenlijk maar één echte - maar zelfs korte - helling, die we drie keer over moesten. Ik had het op dat gebied lastiger verwacht. De lastigheid zat hem eerder in het vele draaien en keren in Leuven centrum, maar werd vooral veroorzaakt doordat de weg er de godganse wedstrijdnat bij lag en daarbovenop de wind ook z'n rol heeft gespeeld. Ik ben een paar keer zelfs, op mooie rechte stukken, uit m'n beugels moeten komen, omdat ik m'n fiets, door de rukwinden, niet meer voldoende onder controle had. Totaal niet te vergelijken met het fietsen vorig jaar in Antwerpen. Toen haalde ik bijna 36km/h gemiddeld. Nu haalde ik maar 34,5 km/h gemiddelde, maar dat vind ik zeker evenveel waard.
20km run = 1u33'10"
De halve marathon - of net toch niet, want de organisatie heeft ons een volledige kilometer cadeau gegeven en hield het op 20km. Nog nooit meegemaakt. Origineel is het minste wat je kan zeggen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik daar in de eerste van drie ronden totaal geen boodschap aan had. Een serieuze kasseistrook, die kletsnat lag en redelijk steil bergaf ging. Die zelfde strook bij het terugkeren naar het Ladeuzeplein nog eens bergop. Een voetgangerstunnel met trappen. Een slijkstrook met plassen in het park. Je kunt het zo gek niet bedenken. Ik dacht dat zoiets een trail run heette. Ook al was ik redelijk goed gestart aan 4:23/km, ik merkte al snel dat ik m'n beoogde tempo van 4:30/km niet kon aanhouden. Enkel de stukken waar geen of weinig "hindernissen" in zaten, gaven me een juist beeld van de snelheid die ik nog in staat was gedurende een halve marathon vol te houden. Meer dan m'n vorige wedstrijden, had ik deze keer heel veel moeite om de overgang van fietsen naar lopen te verteren. Het duurde de hele eerste ronde (6-7km) voor het gevoel in m'n benen een beetje draaglijk werd en ik eindelijk in m'n tempo geraakte. Naarmate de kilometers vorderden, ging m'n temp gestaag omhoog. Natuurlijk voelde ik me moe, maar de benen deden nog wel wat ze moesten doen. De eerste ronde had ik een gemiddelde van amper 4:45/km, de laatste ronde 4:30/km. Dat zegt genoeg, denk ik. In het totaal liep ik gemiddeld maar aan 4:39/km. Een serieus stuk trager dan wat ik wou lopen. Maar gezien het loodzware parcours, kan ik daar best mee leven.
Na 4u47'18" was het gedaan met de fun. Het was voldoende om me volledig klaar te voelen om binnen een kleine twee maanden een nieuwe sportieve droom waar te maken in Zürich.
|
