geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
24-10-2008
trouwe supporter
De pull buoy: mijn steun en toeverlaat. Zoveel is nu wel duidelijk geworden na mijn laatste zwemtraining. Sinds ik hem gekocht heb, heb ik nooit meer zonder gezwommen, behalve de twee lengtes schoolslag die ik in het begin nog deed. Maar de laatste tijd doe ik geen schoolslag meer en begin ik dus direct crawl te zwemmen mét pull buoy. Ik dacht eerlijk gezegd dat het effect ervan nog al zou meevallen en dat het dus eigenlijk niet veel verschil zou maken. Tot gisteren. Toen ik de laatste 200 m eens zonder gezwommen heb, wist ik meteen hoe laat het was. Lastig, heel lastig. Ik voel gewoon dat m'n benen niet doen wat ze moeten doen en m'n snelheid - die al afschuwelijk laag ligt - nog verder naar beneden trekken. En ik maar denken dat met de techniek van m'n armbewegingen wat bij te schaven, ik al een heel einde zou opschieten. I don't think so. Eigenlijk wel grappig - en tegelijkertijg ook wel zielig - dat je als coureur en loper tijdens het zwemmen net het meeste problemen ondervindt met je benenwerk, eerder dan met je armen. Er is nog veel werk aan de winkel. Er valt nog veel te doen om van die loop- en fietsbenen deftige zwembenen te maken. En liefst zonder pull buoy, want dat is een trouwe supporter, die er volgend jaar in augustus al zeker niet zal bij zijn.
Reacties op bericht (1)
27-10-2008
Oplossing?
We kunnen dan wel je benen aaneentapen als dat helpt?! Blijven trainen!!!
Blijven trainen!!!
