geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
02-09-2008
Life begins at 40
Ik heb al heel wat reacties kregen op m'n "sportieve carriere switch". Allemaal positieve reacties, maar heel dikwijls ook wel met de nodige verwondering. Daarom is het misschien niet slecht om een paar dingen te verduidelijken. - Triathlon is toch veel zwaarder dan lopen. Dat klopt. Maar bij mij is het de bedoeling om het aantal looptrainingen en de intensiteit ervan terug te schroeven en te vervangen door zwemtrainingen. Aan het fietsen zal ik niet veel veranderen. Door op die manier te sporten zal ik vast en zeker m'n lichaam wat "sparen" en hopelijk minder aanlopen tegen tal van kwetsuren. Zeker in vergelijking met het meer en meer focussen op lopen, wat ik de laatste maanden aan het doen was. Mijn stressfractuur is immers het gevolg van de belasting van m'n lichaam bij het lopen. Een veiliger alternatief dan zwemmen kan ik me echt niet bedenken. - Triathlon is qua uithouding inderdaad zwaarder dan lopen afzonderlijk (zonder rekening te houden met ultralopen natuurlijk). Maar met die uithouding, daar heb ik in het verleden nog geen problemen mee gehad. Integendeel. Als er één ding is waar ik goed in ben (stel je voor zeg ... ;-) dan is het wel om inspanningen lang vol te houden. Daar kick ik ook echt op. - Looptrainingen terugschroeven zal uiteraard z'n gevolgen hebben op m'n loopprestaties. Maar dat neem ik er dan maar bij. M'n doel zal niet meer zijn om sneller en sneller te lopen. Maar wel om het op een aanvaardbaar niveau te houden en het dan met zwemmen en fietsen te combineren. - En tenslotte die ultieme droom: een volledige Ironman. Nee, niet in Hawaï. Dat is natuurlijk de ultieme Ironman. Maar niet weggelegd voor ezels zoals mij. Maar er zijn gelukkig nog wel tal van andere oorden waar ik wel terecht zal kunnen binnen het Ironman circuit: 23 stuks, als ik mij niet vergis. En als het ooit zo ver is, dan zal het zeker en vast "in de buurt" gebeuren: Frankrijk (Nice), Duitsland (Frankfurt), Zwitserland (Zürich), ... - Maar first things first. Eerst en vooral deftig leren zwemmen om de limiettijden, die binnen triathlon voor het zwemmen bestaan, te halen. Dat wordt, samen met het terug blessurevrij geraken en kunnen lopen, het hoofddoel voor deze winter. Hopelijk in het voorjaar wel al eens een kwarttriathlon. Maar het hoofddoel is om volgend jaar, op een goede manier, een Ironman 70.3 (een halve Ironman) te kunnen uitdoen. Dan heb ik iets meer keuze: zo'n 32 stuks. En eentje daarvan vindt plaats in Antwerpen: de Marc Herremans Classic. Dus die keuze ligt voor de hand. En als alles naar wens blijft verlopen het jaar nadien dus een volledige Ironman. En daarna nog één, en nog één en nog één ... ;-) Ah ja, da's juist ook. Dat zou dan precies in 2010 zijn. Een mens moet toch iets verzinnen om vóór z'n veertigste te bewijzen dat hij nog niet versleten is. Life begins at 40. Ge moogt gerust zijn ;-)
