geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
20-10-2008
keep on running
Voor zij die in mijn vorige bericht(en) tussen de regels konden lezen, zal het niet echt een verrassing zijn. Ik had vanavond een afspraak met mijn sportdokter. Negen weken geen kilometer gelopen. Drie weken met maar vijf trainingetjes van telkens 5km op de Finse piste. Nu heb ik mezelf wel plechtig voorgenomen om héél rustig terug op te bouwen en geen zotte dingen te doen. En daar heb ik me tot nu toe dan ook heel goed aan gehouden. Maar zo geduldig ben ik nu ook weer niet dat ik er mee kan leven dat ik na bijna drie maanden nog altijd niet 100 % het gevoel heb dat alles ok is. Dus zat er maar één ding op: "Go see the doctor." Ik wil hier niet alle details - waar, behalve mezelf, geen enkel zinnig mens nog in geïnteresseerd is - neerschrijven. Kort samengevat: neen, het ziet er niet slecht uit of slechter dan voorheen. Het risico om te hervallen blijft bestaan. Maar dat is niets nieuws en dat had ze me drie maanden geleden ook al verteld. Het belangrijkste is dat ik mag blijven lopen en stilaan mag/moet opbouwen. Het heeft geen zin om nog weken of maanden twee keer per week 5 km te blijven lopen. Neen, het mag/moet stilaan een beetje meer zijn. Anders ga ik nooit weten of ik volledig hersteld ben. Man, man. Wat doet dat deugd om dat te schrijven. I can keep on running ...
Reacties op bericht (1)
21-10-2008
Oef
Dat zal een hele opluchting geweest zijn om dat te horen. Nu terug ertegenaan, maar nog geen zotte dingen doen hè.
