geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
16-10-2008
vis worden
Ik ben de laatste dagen aan het twijfelen of ik de komende maanden nog wel ga blijven bloggen. Om de ene week na de andere week te blijven schrijven (lees: zagen) dat het met het lopen niet vlot en, in het slechtste geval, te moeten vertellen dat het de verkeerde richting uitgaat, daar heb ik, eerlijk gezegd, niet veel zin in. Mocht het werken als therapie, zou ik nog zeggen. Maar ik heb niet het gevoel dat dat het geval is. Ik zal wel zien. Niet dat ik de moed opgeef, integendeel. In m'n vorig bericht, kon ik al niet goed wegsteken dat het koppeke niet echt meer goed zit. Gewoon het gevoel dat ik niet de kans krijg om te doen wat ik wil, zit me enorm dwars. Meer dan ooit. Raar misschien, want ik had verwacht dat na de Eindhoven marathon net dat klotegevoel wel achter de rug zou zijn. Maar het is precies omgekeerd. En dat is niet omdat ik op andere blogs lees dat de recuperatie vanzelf loopt. Ook al begin ik mezelf dan wel te beklagen en weet ik dat ik dat eigenlijk niet hoef te doen. Al is het maar omdat het me geen sikkepit verder helpt. Gelukkig weet ik dat ik zo in mekaar steek, dat ik - wat er ook gebeurd - zal blijven sporten. Want dat sporten heb ik gewoon nodig. Soit, dan maar even over het zwemmen. Voorlopig doe ik twee zwemtrainingen per week. Deze week waren dat voor het eerst twee trainingen van elk anderhalve kilometer. Normaal doe ik die trainigen steeds in de week 's morgensvroeg vóór dat ik naar het werk vertrek. Dat is praktisch gezien veruit het meest interessante. Qua drukte in het zwembad is dat bovendien ook een meevaller. Niet dat er om zeven uur 's morgens geen volk is. Maar het scheelt toch wel wat met de drukte in het weekend en op weekavonden. En af en toe is het dan 's morgensvroeg toch ook eens echt rustig, zoals vanmorgen. Dan lijkt het of er zich heel wat hebben overslapen en heb ik een baantje helemaal voor mezelf. Zalig. Zalig zijn trouwens ook steeds weer de eerste minuten in het zwembad. Omdat ik meestal de eerste ben die aan z'n baantjes begint en dan heel eventjes het ganse zwembad voor mij alleen heb Ondertussen doe ik m'n zwemtrainingen in drie gelijke blokken, nu dus in blokken van 500m of 20 lengtes. De snelheid is natuurlijk nog alles behalve. Dat kan ook niet anders. Ik zwem maar tegen ongeveer 2:20 per 100m. Maar ik heb sinds kort wel het gevoel dat ik kilometers zou kunnen blijven zwemmen zonder enig probleem en zonder me daar echt zwaar voor te moeten inspannen. Een soort souplesse, zoals je dat tijdens het fietsen en het lopen ook kunt hebben. Dus toch wel een goede basis om verder op te bouwen en uiteindelijk tot een aanvaardbare snelheid en uithouding te komen. Things can change. Twee maanden geldeen dacht deze baksteen om gewoon wat te beginnen zwemmen. Zwemmen zonder ook maar enige vorm van ambitie. Maar ondertussen is er, langzaam maar zeker, toch wat meer ambitie komen boven drijven. Ambitie om iets minder baksteen te blijven en toch iets meer vis te worden ...
Reacties op bericht (2)
17-10-2008
Kop op
Wim heeft volkomen gelijk, momenteel moet je proberen om je te focussen op het zwemmen en het fietsen. Enkel en alleen daarop, dan zal de tijd ook beter voorbij gaan en kan je sneller dan verhoopt terug beginnen lopen.
17-10-2008 om 12:57
geschreven door Marc
Helaba!!!
Keep the spirit up! OK, het lopen in nog niet zoals het moet, maar ondertussen het je wel mooi leren zwemmen. Denk dan maar eens rap terug aan je eerste zwemles en de progressie die je al gemaakt hebt. Natuurlijk kan je ook niet verwachten dat je na een paar maand plotseling een belgisch record zwemt. De uithouding zit blijkbaar al snor, de snelheid zal langzamerhand ook wel beteren. Fietsen kan je ook nog (en op goed niveau) en dat lopen... We spreken elkaar op oudejaar nog eens! Ik durf wedden dat je tegen dan ook al terug op een deftige manier aan het lopen bent. MAARRRRRRR... het gaat eerst nog wat geduld vragen om op een rustige en doordachte manier op te bouwen. Goed naar je lichaam luisteren (en naar Rudi) en remember dat hetgeen je nu voelt (wat er al dan niet scheelt) normaal is als je je er zo op focust. Dat zal ook gewoon terug moeten slijten. Je moet rekenen dat je overgeschakeld bent naar een andere sport en dat je deze winter in een overgangsperiode zit. In het voorjaar zal de echte fun wel beginnen!
