geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
12-10-2008
van Hawaï naar Eindhoven
First things first. Dus eerst even niet over Hawaï. Of toch, als ik even mag. Pure heroïek, niet te doen. Ook al liep het voor onze landgenoten, met uitzondering van Rutger Beke, slecht af. Het was toch de moeite om het te volgen. Ik ben er spijtig genoeg niet in geslaagd om wakker te blijven tot aan het einde. Mocht Luc Van Lierde in de kop van de wedstrijd gezeten hebben, had dat misschien wel gelukt. Maar dat was dus niet het geval. Het jaar teveel voor hem. Heel spijtig, maar dat is nu toch wel overduidelijk gebleken. Ook al heeft hij uiteindelijk opgegeven, want ik op zich niet echt ok vind. Mijn respect voor hem is alleen nog maar toegenomen. Als je ziet hoe hij reageert, direct na zo'n tegenslag. Zo down to earth, zo eerlijk. Dat is alleen de allergrootsten gegeven. En ook al is Rutger Beke nooit echt mijn favoriet geweest. Ook zijn reactie na de aankomst vond ik groots. Als je - theoretisch gerekend zonder de 4 minuten straftijd die hij gekregen heeft - zo dicht bij de overwinning stond, en je kan nog zo eerlijk reageren "dat je op z'n minst voor de overwinning had kunnen strijden, maar ze daarom nog zeker niet binnen had". Respect. Hij had het echt wel verdiend. Maar zijn beurt in Hawaï komt nog wel denk ik. Je moet het maar kunnen om zo te pieken naar één wedstrijd. Je hele jaar erop afstemmen. Als het dan goed afloopt, dan kan je geluk niet op. Maar het tegenovergestelde is evengoed waar. En alleen echte toppers komen dan keer op keer die tegenslag te boven. Het is nog niet straf genoeg dat ze tijdens de wedstrijd fysiek zo zwaar afzien, het mentale afzien is op zijn minst even bewonderenswaardig. En dan dichter bij huis: Eindhoven. Gelukkig bleek dat alleen maar fysiek afzien, en mentaal genieten vooral achteraf. Kijk maar even op Wim zijn site. Hij was opnieuw op de afspraak bij zijn nu al vierde marathon. Drie jaar geleden begonnen om de 42,195 km binnen de vier uur te voltooien. En sindsdien keer op keer zijn pr met reuzestappen verbeterd. Faut le fair! Dikke proficiat makker. Dat smaakt vast en zeker naar meer. De drie uur grens komt nu toch wel gevaarlijk dichtbij. Maar daar hoef je nu nog even je hoofd niet over te breken. Neem nu maar voldoende tijd om van je knappe prestatie te genieten.
Reacties op bericht (2)
14-10-2008
P r o f i c i a t
Dikke proficiat Wim met deze prestatie en natuurlijk ook voor 't vrouwke want die is er toch ook altijd voor U ;
