geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
04-11-2009
accidentje
Alsof het nog niet genoeg was dat ik van sommigen al eens een opmerking kreeg over m'n fiets "die toch niet meer zo paste bij m'n triathlonprestaties". En wees gerust dat zegt weinig over m'n sportieve prestaties, maar des te meer over de fiets. De laatste maanden begon het bij mezelf meer en meer door te dringen dat hij z'n beste tijd ondertussen wel heeft gehad. En dit weekend kreeg ik zowaar van m'n vehicel zelf het signaal dat het nu maar eens gedaan moest zijn. Ik kan er gelukkig mee lachen, omdat het goed is afgelopen. Maar het had anders kunnen zijn. Een strook van amper 200 meter kasseien, op het einde van een drie uur durende fietstraining, was er teveel aan. In het begin wist ik niet goed wat er gebeurd was. Ik voelde opeens dat ik niet meer goed kon sturen. Zo door elkaar geschud door de kasseien? Niets meer gewoon? Niet echt. Ik merkte al gauw dat m'n stuur niet meer goed vast stond. Toen ik maandag bij de fietsenmaker langs ging, wist hij meteen wat er aan de hand was: de voorvork (binnenin) gebroken. Toen ik vanavond m'n herstelde fiets ging halen, toonde hij me trots m'n oude voorvork ... om aan te tonen dat z'n diagnose juist was, denk ik. Met m'n nieuwe voorvork ziet m'n "nieuwe" fiets er niet echt beter uit. Maar dat is nu dan maar even niet belangrijk. Wel dat het bij dit accidentje is gebleven.
Reacties op bericht (1)
05-11-2009
wachten, wachten, wachten.
Te lang wachten om te vernieuwen is nooit goed, dat is nu nog maar eens bewezen. Ofwel beschikt gij over veel te veel kracht, dat ge alles zomaar uiteenrukt. Nu hopelijk snel dat nieuwe vehikel, of zijt ge zinnens van nu eerst nog deze vernieuwde voorvork helemaal te verslijten ?
