geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
11-10-2009
onvoorspelbaar
Tot twee uur 's nachts heb ik me zaterdagnacht kunnen wakker houden. Maar toen ging het licht uit. Spijtig, want dan begint het natuurlijk net interessant te worden. Als ze één voor één beginnen kraken tijdens de afsluitende marathon. Sport in z'n puurste vorm. Fantastisch. En of het bijltjesdag was gisteren in Kona. Amai. Dat het bij de meeste van"onze jongens" niet al te beste verliep, heeft er waarschijnlijk ook wel mee te maken waarom ik me niet langer wakker kon houden. Het begon nachtans veelbelovend. Luc Van Lierde als tiende uit het water. En ook Marino Vanhoenacker, Bert Jammaer en Frederik Van Lierde konden aan het fietsen beginnen zonder al te veel achterstand. En zeker toen op een bepaald moment Marino Vanhoenacker de leiding nam in het fietsen. Maar halverwege ging het langzaam maar zeker bergaf. Spijtig genoeg voor hem figuurlijk. En dat hij uiteindelijk zelfs heeft moeten opgeven is zowat het ergste wat je als atleet in een wedstrijd kan meemaken. Gelukkig zorgde Bruno Clerbout - en niet te vergeten Tine Deckers - voor de grootste lichtpunten tussen al die miserie. Bruno Clerbout: nog maar één jaar prof en op zo'n manier debuteren is echt wel klasse. Voor heel wat anderen miserie troef. De commentaar in de interviews kon tellen: krampen, diarree, ... noem maar op. Dat zelfs profatleten tijdens hun marathon stukken moeten stappen omdat het gewoon niet meer gaat, zegt genoeg. En dat desondanks dat Bert Jammaer toch nog beslag kon leggen op een 16de plaats. De presentatoren ter plaatse tijdens de wedstrijd hebben het dan ook maar een keer of honderd herhaald: een triathlon op de volledige afstand is simpelweg onvoorspelbaar. En als dat voor de groten telt, dan zeker voor de kleine garnalen. Misschien maar goed dat Zürich nog meer dan negen maanden van nu verwijderd is. Daartegen ben ik die onvoorspelbaarheid vergeten en lijk het terug alsof alles vanzelf gaat ... eheum ;-) Over voorspellen gesproken. Loopwedstrijden zitten gelukkig anders in elkaar. Voor groot en klein. Na 3 kwam 2. Dus kon het niet anders dan dat na 2 .... jawel 1 kwam. Weliswaar een weekje vroeger dan gedacht. Dikke proficiat Wim. Ja, je moet er eerst wat voor presteren om in hetzelfde verslag vermeld te worden met al die toppers hierboven ;-)
Reacties op bericht (2)
12-10-2009
eigen wedstrijd
je hebt 1 groot voordeel in vergelijking met de toppers: jij kan rustig je eigen wedstrijd zwemmen/fietsen/lopen; niemand zal het je kwalijk nemen wanneer jij volgend jaar in Zurich 'slechts' als 16de finisht
12-10-2009 om 08:28
geschreven door geert
11-10-2009
Humble
Ik ben vereerd. Alles in zijn context natuurlijk. Het verschil in niveau kon bijna niet groter zijn... Maar in een wedstrijd geldt steeds dezelfde wetmatigheid. Op dat ene moment, op dat kleine plaatsje in de wereld is er iemand de beste. En voor één keer was ik dat. Héél eventjes beroemd, héél lokaal dan ;-D
