|
Bijna tien jaar geleden reed ik m'n eerste fietskilometers op een derdehands koersfiets. Een jaartje later ruilde ik die in voor een goede, degelijke tweedehands koersfiets. M'n allereerste kilometers daarmee deed ik in de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen in 2001. De jaren nadien volgden nog ettelijke tienduizenden kilometers en tal van pittige ritten. De allermooiste was ongetwijfeld de drievoudige beklimming van de Mont Ventoux in 2005. Maar ook andere ritten zoals de Sean Kelly Classic of Tilff-Bastogne-Tilff waren stuk voor stuk pareltjes. M'n metgezel in goede en kwade tijden. Eigenlijk alleen in goede tijden ;-). Maar het is genoeg geweest. Ik ga hem bedanken voor bewezen diensten. Het is tijd voor een "echte" koersfiets. Een tweetal jaar geleden heb ik al op het punt gestaan een nieuwe koersfiets te kopen. Maar omdat ik toen net het fietsen langzaam aan begon af te bouwen, ten voordele van het lopen, heb ik dat niet gedaan. Nu dus wel. Een "echte" koersfiets. Weliswaar eentje die past binnen een normaal, bescheiden budget. Een budget zoals het hoort in deze tijden van economische crisis ;-) En dat dat lukt is volledig te danken aan een tip van Roeland: een Canyon koersfiets. Nog eens bedankt Roeland, maar je gaat het je wel nog beklagen volgend jaar op de flanken van de Mont Ventoux ;-)
Vandaag had ik een dagje verlof genomen om in Heerlen een testrit te kunnen maken. Ik had pas twee dagen geleden gereserveerd omdat ik zeker wou zijn dat ik die testrit in deftige, droge omstandigheden zou kunnen doen. Maar het was me (weeral eens) niet gegund. In heel België is het vandaag blijkbaar droog gebleven. Maar niet in Nederlands Limburg. Van begin tot einde: regen, regen en nog eens regen. Geen seconde zonder. Verzopen, dat wel. Maar dat kon de pret niet drukken. En bovenal: die testrit heeft me m'n mening echt wel doen herzien. Al jaren lang dacht en zei ik dat het er allemaal niet zo erg toe doet met wat voor fiets je rijdt. Het zijn de benen die het hem doen, niet? Mmm, toch niet helemaal, zo bleek vandaag. Op het vlakke, maar vooral als het bergop ging, was het gevoel volledig verschillend met wat ik gewoon ben. Totaal niet te vergelijken. Het laatste beetje twijfel was dan ook snel verdwenen. Volgend jaar zal ik met m'n Canyon, zoals het hoort, in alle discretie m'n triathlonwedstrijden kunnen afwerken ;-)
Het zal nog wel eventjes duren eer ik van m'n nieuwe speelgoed ga kunnen genieten. De modellen van 2009 zijn immers allemaal uitverkocht en de nieuwe 2010 modelllen worden maar vanaf januari volgend jaar geleverd. Dus nog drie maanden braaf zijn en dan heb ik m'n late Sinterklaasgeschenk wel verdiend.
|
