geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
07-10-2008
money, money, money
Die polemiek rond het startgeld van Sven Nys en Lars Boom. Wat een gezever, wat een geleuter. Ooit al gehoord van de wet van vraag en aanbod? Sommigen blijbaar niet. Jaloezie doet heel wat mensen serieuze onzin uitkramen, dat staat vast. Van Kasteren, Ben Berden, ... ze mogen allemaal in dezelfde rij gaan staan. Als organisatoren 8.000 Euro willen betalen om Sven Nys aan de start van hun wedstrijd te krijgen, wat is dan in godsnaam het probleem? Als hij teveel vraagt, dan zal hij er zelf wel de gevolgen van ondervinden. Als dat niet zo is, dan is het hem gegund en, zeker wat Nys betreft, een mooie beloning voor de ongelooflijke beroepsernst waarmee hij als atleet zijn sport beoefent. Trouwens al diegenen die een probleem hebben met die zogenaamde exeburante bedragen die het veldrijden kapot maken. Dat ze eens rondkijken in hun eigen familie-, vrienden- of kenissenkring. Ik durf wedden dat ze zeker één of meerdere "sporters" kennen die week na week hun (zwarte) Euros opstrijken na twee keer drie kwartiertjes voetballen in één of andere Provinciale competitie. Het zijn misschien net diegenen die het hoogste woord voeren in de discussie rond het startgeld in het veldrijden, wie weet. En geef nu toe. Iedereen vindt toch dat die al die voetballers wat beter betaald zouden mogen worden voor hun pure klasse, hun beroepsernst, hun ongeloofelijke atletische inspanningen en - niet te vergeten - het ongeloofelijke spektakel dat ze wekelijks brengen. Ik hoop dat Sven Nys en Lars Boom nog heel veel startgeld mogen opstrijken en evenveel winstpremies. Als zij aan de start staan dan zijn we immers verzekerd van een mooie wedstrijd. En daar draait het tenslotte allemaal om als sportliefhebber.
