geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
05-10-2008
it's all in the mind
Een propvol weekend dat alle gestelde verwachtingen heeft ingelost. Wat kan een mens nog meer wensen? Ik had mijn eerste looptraining sinds meer dan twee maand bewust uitgesteld tot zondag. Het ging zaterdag immers droog blijven en zondag regenen. Bovendien viel het juist in de planning in te passen dat ik zaterdag nog wat kilometertjes kon gaan bollen. De eerste helft stoempend tegen de krachtige zuidwestenwind in. De tweede helft in vliegende vaart naar huis, met de wind schuin in de rug. Net op tijd terug voor een avondje muzikaal genieten. En dat genieten bleek eigenlijk nog een understatement. Coldplay gaf ons alles wat een concert moet hebben. En vooral wat je normaal in het Sportpaleis niet hebt: goeie akoestiek. Raar maar waar. Het was deze keer dik in orde. Lag het aan waar we zaten? Hebben ze toch het één en 't ander veranderd? I don't know, maar het was in orde. Naast een goed gekozen setlist, een ongeloofelijke ambiance, draaide Chris Martin bovendien het ganse Sportpaleis moeiteloos rond z'n vinger. Spontaan, sympathiek, eenvoudig, dankbaar, humoristisch. Dat kan blijkbaar toch allemaal samengaan met beroemd zijn. Daar kunnen heel wat anderen in ieder geval nog iets van leren. En vandaag was het zover. Ik wou eigenlijk eerst direct na het opstaan, vóór m'n ontbijt, gaan lopen. Maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Kwestie van het 'verlangen naar' nog wat uit te stellen. Dat gelukzalig gevoel kon ofwel als een ballon uiteen knappen of juist nog zaligmakender worden. Uiteindelijk ben ik dan 's namiddags toch vertrokken. Deze keer ben ik eerst met de fiets naar de Finse piste gereden om daar de volledige 5 km op zachte ondergrond te kunnen lopen. Eén doel: geen last, pijn of hinder ondervinden. Zonder flauw te gaan doen. Het was een heel raar gevoel en ik werd er tijdens de eerste honderden meters zowaar even emotioneel van. Verdomme man, wat heb ik dit ongeloofelijk gemist. En tegelijkertijd had ik ook gewoon het gevoel alsof ik een rustige training aan het doen was in m'n laatste weekend voor een marathonwedstrijd. Heb ik echt negen weken niet gelopen? Anyway, het belangrijkste was natuurlijk dat ik niets gevoeld heb en dat ik met de grootst mogelijke smile op m'n gezicht terug thuis arriveerde. Het enige wat dit gevoel nu niet compleet maakt, is de schrik die blijft. En daar zal ik nog wel eventjes mee moeten leren leven. Voel ik nu iets? Of voel ik nu niets? Nee natuurlijk niet. Of toch? Het is potverdorie niet gemakkelijk om het uit m'n hoofd te krijgen. Het is met momenten sterker dan mezelf. Ik ben een tevreden man, maar evenzeer een voorzichtig man. It's all in the mind ...
Reacties op bericht (3)
06-10-2008
correctie
moet natuurlijk tw classic zijn, typfoutje
06-10-2008 om 17:28
geschreven door erik de bruyne
depeche mode
proficiat met je geslaagde looptraining, en wist je al dat depeche mode op 20.06.09 op ttyw classic staat ?
06-10-2008 om 17:27
geschreven door erik de bruyne
05-10-2008
GREAT!!!
... ook ik keek uit naar het moment dat je terug de tuin zou inrijden. Toen je direct je duim opstak dat was ook voor mij even genieten, wetende dat je bijna negen weken heel erg hard op je tanden gebeten hebt! De ontlading en de emotie toen je thuiskwam sprak boekdelen! Respect en bewondering. Dikke kus, love you xxx
