geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
28-03-2009
bijgeleerd
Een moeilijke week. Gaan er eigenlijk ooit nog gemakkelijke komen? ;-) Maar tegelijkertijd één van de tofste trainingsweken is bijna achter de rug. Qua zwemmen was het niets speciaals. Daarin kan ik ook niet zo veel variëren omdat mijn niveau gewoon nog te zwak is. Maar qua lopen was het net iets meer en beter dan de voorbije weken. Het was m'n meest intensieve loopweek in maanden. In totaal 40 km. De eerste training was een (omgekeerde) wisseltraining: eerst lopen en dan fietsen. Door het fantastische weer deze week heb ik noodgedwongen dat fietsen moeten vervangen door spinning. En het eerste half uur heb ik het geweten. Het was een looptraining van 12 km. Na 6 km ging de snelheid, kilometer per kilometer, geleidelijk de hoogte in. Zodanig dat ik tegen een dikke 15km/h thuis arriveerde en onmiddellijk m'n training van anderhalf uur op de spinningfiets verderzette. Pfff. Het eerste half uur moest intensief zijn. En ook al toonde m'n hartslag dat niet echt aan. Het was toch wel bijten. Je zou denken dat fietsen onmiddellijk na lopen veel beter gaat dan lopen onmiddellijk na fietsen. Dat is dan blijkbaar toch alleen maar als het lopen rustig aan ging of tenminste rustig aan eindigt. Maar dat wat nu dus niet het geval was. Anyway, weeral iets bijgeleerd. Die wisseltraining zat daags nadien trouwens nog in m'n benen. Daarom leek het me ook verstandig om m'n tweede looptraining van 18 km heel rustig aan te doen. Het deed deugd nog eens een langere duurloop te doen. En daarbij vooral het gevoel te hebben dat het best ok zat, zelfs na een zware trainingsdag de dag voordien. M'n derde looptraining deze week was er één met intervallen: 10 in totaal, telkens 1 minuut net onder 4:00 per km. Het verschil met enkele weken geleden is duidelijk voelbaar. De versnellingen voelen gewoon beter aan. Puur op gevoel een beetje versnellen betekende een paar weken geleden zo'n 4:15 per km. Terwijl dat nu toch vlot naar 4:00 per km gaat. Dat een wisseltraining m'n favoriete training is, is niets nieuws. Maar ze heeft me ook iets bijgeleerd. Iets heel stom eigenlijk. Tijdens de wissel heb je maar één ding te doen: schoenen wisselen. Wel, dat is voor mij blijkbaar één ding te veel. Strange but true. Mijn hersenen zijn tijdens zo'n wissel blijkaar niet in staat op een normale manier de nestels van m'n loopschoenen te knopen ;-) Wat een gesukkel en een gesakker. Laat er voor zo'n "probleem" nu toch wel net een oplossing bestaan: lock laces. Ik heb m'n gewone veters ondertussen al door lock laces vervangen. Het enige wat me nog te doen staat is te zien tijdens m'n trainingen of het even comfortabel loopt dan wat ik gewoon ben. Maar ik verwacht eigenlijk weinig verschil. Weeral iets bijgeleerd.
Reacties op bericht (1)
29-03-2009
Kaizen
en dan heb je zo van die warhoofden die tijdens in de wisselzone ontdekken dat hun lace lockers dicht staan ipv open ... Over dat bijleren ... in Japan hebben ze daar een woord voor: Kaizen. Dit betekent zoveel als 'continuë verbetering' ... altijd weer een beetje beter dus, tot het moment waarop je de perfectie bereikt. Overigens is een Japanner als de dood voor de perfectie, want dan kunnen ze niet meer aan Kaizen doen. Of hoe het systeem prioritair wordt ten opzichte van het doel ...
