|
Het minste wat ik kan zeggen over m'n zwemtraining vanmorgen is dat ze anders was dan alle andere zwemtrainingen die ik tot nu toe heb gehad. Of ik ze nu echt leuker vond, kan ik moeilijk zeggen. Maar achteraf bekeken, was het zeker een training die volgens mij wel nodig was en is en die me zeker wat bijbrengt. Om de eenvoudige reden dat het tijdens triathlonwedstrijden niet anders zal zijn. Te veel volk, voor te weinig water. As simple as that. Man, man. Wat was me dat deze morgen? Van het Sinbad weet ik zo ondertussen al een beetje wat de rustige en de drukke momenten zijn. Van het Wezenberg zwembad weet ik dat nog absoluut niet, bleek vandaag. Maandagmorgen viel het redelijk mee. Ik zeg wel redelijk. Want als je bekijkt hoeveel volk er om zeven uur 's morgens al in het water aan het ploeteren is, is dat toch wel immens. Maar voor het zwemmen zelf, viel het gerust mee. Maar vanmorgen. Er was gewoon geen baan die niet overbevolkt was. Dan doet een mens de moeite om 's morgens vroeg te gaan zwemmen. Het resultaat laat zich raden. Slaag gekregen, stoempen gekregen van handen en voeten en vooral geprobeerd om niet te verzuipen. In het begin had ik het er echt moelijk mee en dacht ik even om er de brui aan te geven. Maar dat deed ik dan toch maar niet. Je weet wel ... "Winners never quit. ..." En raar genoeg bleek het na een tijdje zelfs te wennen. En vooral toe ik begon te beseffen dat dit eigenlijk wel eens een simulatie kon zijn van hoe het er in mijn triathlonwedstrijden zal aan toe gaan. Dus verder doen maar. Slaag krijgen en toch blijven zwemmen.
|
