geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
20-02-2009
het triathlongevoel
Even een kleine rechtzetting op m'n blog n.a.v. de vraag van Geert wie dan wel Paul Radcliffe mag zijn? Straf dat een loopgoeroe zoals hij dat niet wist eigenlijk. Paul i.p.v. Paul-a. Tja, waarom dacht ge dat hij/zij zo snel kan lopen? ;-) Voor de rest is alles ok met mezelf. Alhoewel ik me wel afvraag waarom een mens zich in zijn rustweek vermoeider voelt dan in een gewone trainingsweek. Dat zal dan wel teken zijn dat die rustweek net op tijd komt, denk ik dan maar. Met dank aan de coach om dat zo goed te plannen. Van mijn wens voor het slechte weer is trouwens verbazend veel in huis gekomen. Dit weekend trekt het weeral op niets. Same story all over again. Samen met een drukke agenda, zowel de voorbije week als het komende weekend, komt het eigenlijk allemaal zo slecht nog niet uit. Het enige wat me nog te doen staat op sportief vlak dit weekend is een kort fietstochtje morgenvroeg en een korte looptraining zondag. Allebei extensief. Als ik kijk naar de kilometers die ik dit jaar al heb buiten gefietst. Man, man. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt "sinds het begin van de metingen". Amper 260 km en februari is al bijna voorbij. Wel toevallig dat m'n teller net op 260 staat, wetende dat ik een tweetal maanden geleden nog met de gedachte speelde om begin april de Ronde van Vlaanderen te rijden. De volledige afstand wel te verstaan, goed voor ... jawel 260 km. Ik had nog wel aan Rudi moeten vragen of dat in m'n planning te passen viel. Misschien was dat helemaal het geval niet. Maar daar hoef ik me nu dus geen zorgen over te maken. Met zo weinig kilometers in de benen is daar gewoon geen beginnen aan. Voorlopig houd ik me zoet met de gedachte dat ik over 14 weken in Oostende aan m'n eerste triathlonwedstrijd van dit jaar zal deelnemen. Veel te kort in afstand (800 m -20 km - 5 km) om goed te zijn voor mij. Maar dat is dan maar zo. Het zal hem vooral te doen zijn om dat ongelooflijke triathlongevoel te krijgen. Want daar is het hem immers allemaal om te doen. Uit het water, op de fiets. Af de fiets, en beginnen lopen. Záálig. Was het maar al april ...
Reacties op bericht (1)
21-02-2009
grtz from Paul(a)
zie, dat vind ik nu geweldig aan je; één kleine tip en je weet waarover het gaat (deze keer géén smiley maar een welgemeende WOEHAHAHAHAHA ...)
Die korte wedstijden zijn goed om je wissels in te oefenen, wat competitieritme op te doen, onder water de ogen van je voornaamste concurrent op de lange afstand uit te krabben, enfin ... ideaal als training hé ;-)
