Het officiële begin van m'n triathlonbegeleiding, in voorbereiding van 2 augustus, heeft alvast zijn effect alvast niet gemist. Maandag heb ik een krachttraining gedaan op m'n spinningfiets zoals ik er nog nooit één had gedaan. "Rije, rije, rije, stoempe, stoempe, stoempe, ..." Jawadde. Heel lage trapfrequenties aan een lage hartslag. Ik zal wel horen van de coach of ik z'n schema juist begrepen heb. Maar ik had er in elk geval een goed en voldaan gevoel bij, niettegenstaande ik een bijzonder lage gemiddelde hartslag had. In al mijn vroegere trainingen op de spinning fiets is me het nog nooit gelukt om, zonder de hartslag de hoogte te hebben ingejaagd, achteraf toch een voldaan gevoel te hebben.
Ondertussen heb ik ook m'n eerste twee zwemtrainingen met schema achter de rug. Twee keer een uithoudingstraining en laat dat nu net m'n favoriete training zijn. Spijtig dat ik niet meer tijd had. Beide trainingen hebben me wel geleerd dat ik niet alleen m'n techniek maar ook m'n uithouding in het zwemmen nog nergens staat. Maar van dat laatste heb ik absoluut geen schrik dat dat in orde komt. Net als bij het lopen en het fietsen, voel ik, dat het zwemmen - vooral de ademhaling dan - beter gaat naarmate ik langer bezig ben. Dat zal nodig zijn ook als ik ooit die 3,8 km (of 4,5 km) in open water wil kunnen uitdoen zonder accidenten.
|
