geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
02-02-2009
winnaars
Ik moet eerlijk toegeven dat het voorbije (sport)weekend niet de winnaars heeft opgeleverd die ik graag gehad had. In Melbourne had ik Roger Federer echt wel de evenaring van Pete Sampras zijn Grand Slam record toegewenst. In de eerste plaats omdat ik heel veel bewondering heb voor Federer. Maar ook een beetje omdat ik het niet zo heb met Rafael Nadal. Maar toch chapeau, dat hij, met zijn fysiek zo belastende stijl, na zo'n slopende halve finale het in de vijfde en beslissende set dan uiteindelijk vooral nog bleek te halen omdat hij fysiek nog frisser zat dan Federer. Dat is wel straffe kost. En terzelfdertijd toch een zwakte bij Federer die niet zou mogen bestaan. Zijn emotie bij zijn speech, maakt dan weer veel goed. Dat moet absoluut kunnen. Het toont trouwens aan hoe gedreven hij nog is, niettegenstaande hij ondertussen toch al over het hoogtepunt van z'n eigen tenniscarrière heen is. En Hoogerheide dan. Tja, ik kan er ook niet aan doen. Maar ik heb het niet zo met Niels Albert. Ook al was hij goed, heel goed, is hij goed en heeft hij deze wereldtitel meer dan verdiend. Wat de perfecte tactiek van de Belgische ploeg voor hem al dan niet heeft opgeleverd, weet ik niet. Maar in interviews zou hij het ook wel eens mogen hebben over hoe dankbaar hij wel is voor zijn ploegmakkers. Want zoiets zeggen alleen hele grote kampioenen. En by the way. Over Bert Anciaux zijn uitlatingen ga ik het niet hebben. Dat zou zonde zijn van de plaats op m'n blog. Het is al erg genoeg dat we voor het WK dezelfde favoriet hadden.
Reacties op bericht (1)
03-02-2009
Nielske
Eigenlijk een geluk dat we alle twee zo'n rustige supporters zijn hé. Dikwijls samen naar de sport zien, maar zelden voor dezelfde supporteren. Met een licht ontvlambaar karakter zou dat tussen ons nogal voenken geven hé
