geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
11-09-2008
Merckx
Eddy Merckx. Hij is nooit mijn favoriet geweest. Verre van zelfs. Van alle grote namen in de sportwereld, heeft hij bij mij altijd in de onderste schuif gelegen. Of eigenlijk zelfs niet in de onderste schuif, maar daar nog onder zelfs. En in een interview over de comeback van Lance Armstrong heeft hij voor mij nog eens bewezen dat hij daar thuis hoort en geen schuif hoger. "Ik zou het niet gekund hebben, maar ik reed ook véél meer wedstrijden. Armstrong concentreerde zich enkel op de Tour." Wat heeft dat er nu mee te maken? Waarom kan hij gewoon niet zonder meer zeggen dat het buitenaards is van Armstrong om zeven keer achter elkaar de Tour gewonnen te hebben? En dan nog op de manier waarop hij die zeven touroverwinningen behaald heeft. En dat het helemaal straffe kost zou zijn mocht hij dat volgend jaar een achtste keer doen. Merckxs jaloezie druipt eraf. Hij voelt zich duidelijk niet meer de grootste. En gelijk heeft hij, al langer dan vandaag. Een echte grote sportman zou heel wat meer respect opbrengen voor de zevenvoudige Tourwinnaar. Zonder meer het wielrennen van veertig, dertig jaar geleden vergelijken met het huidige wielrennen, getuigt echt wel van weinig inzicht. Alsof Merckx nu nog hetzelfde zou kunnen, dan wat hij toen kon. Laat me niet lachen. In een sportwereld, een wielerwereld waar iedereen zich specialiseert tot in de perfectie, heb je gewoon geen kans meer om "alles" te rijden en dat allemaal te winnen. Je wordt gedwongen om keuzes te maken. De Merckx van toen zou vandaag geen kanibaal meer zijn. Altijd dat geleuter dat hij zoveel gereden heeft en dat Armstrong zich alleen op de Tour focust. Als dat het enige verschil is. I don't think so. Ik ken nog een ander, belangrijker verschil tussen Merckx en Armstrong. Armstrong is al heel dikwijls door het slijk gehaald. Is de meest gecontroleerde wielrenner ooit. Maar hij is nog nooit op doping betrapt. Merckx daarentegen ... zelfs meer dan één keer. Dat hij het nog nooit over dat verschil met Armstrong heeft gehad heeft ... Tjiens, tjiens.
Ik moet u gelijk geven. Merckx stamt duidelijk af van toen koersen enkel met de benen gebeurde en niet zozeer met het koppeke, want anders zou hij nooit gewonnen hebben. Elke tijd heeft zijn helden. Schumacher wou dan ook nooit vergeleken worden met Fangio. Armstrong was mijn favoriet niet, ik supporterde steevast voor Ullrich in de hoop dat ie Armstrong eens kon verslaan. Ik zou nooit mijn hand in het vuur gestoken hebben voor het "zuiver" rijden van Armstrong (en nog minder voor Ullrich). Hij stopte ook net op tijd (leek het wel). Maar als je dan na een paar jaar terug wil komen, wijst het voor mij op een die-hard sportman die hem gedurende al die jaren wel MOET verzorgd hebben. Anders sta je er na al die jaren niet meer. Dat Merckx 3x op doping betrapt is, wordt door menig wielerliefhebber vergeten. Maarja, in die tijd kwam je er ook vanaf met "ik ben geflikt"...
