De voorbije weken waren goed voor vijf ongewilde rustdagen op rij. Gelukkig kwam daar gisteren een einde aan door 's morgens een uurtje te spinnen en 's middags te kunnen gaan zwemmen. Een second skin plakker over m'n schaafwonde zorgde er voor dat ik toch aan de tweede techniektraining van Rudi en Mieke kon deelnemen. Deze keer was het Rudi die me onderhanden heeft genomen. Of het nu beter ging dan de vorige keer, zou ik niet direct durven te zeggen. Dat zal nog wat rap zijn. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat ik heel langzaam aan toch een beetje het gevoel begin te krijgen of zal krijgen wat zoal de belangrijke dingen zijn, waarop ik moeten letten of wat de. Of vooral wat de dingen zijn die ik abolsuut niet mag doen. Het zal er nu op aankomen om de volgende weken en maanden, zoveel mogelijk van die dingen in de praktijk te brengen. Hoe meer zwemtraingen, hoe beter dus. Maar ja dat is niets nieuws natuurlijk.
Het spinnen ging goed zonder veel noemenswaardige last aan m'n lies. Ook met weerstand trappen ging zonder problemen. Alleen het rechtstaand fietsen heb ik nog niet uitgeprobeerd. Vanmorgen heb ik opnieuw een uurtje gespinnd. Ook al had ik bijzonder veel goesting om buiten te gaan rijden. Ik denk dat het deze keer misschien wel een beetje overdreven voorzichtheid was, die me heeft binnen gehouden. Maar beter zo dan omgekeerd.
Het heeft niet veel gescheeld of ik had me laten verleiden om ook een klein toertje te gaan lopen. Een week niet meer gelopen en het weer was/is te uitnodigend. Maar ik heb het dan uiteindelijk toch maar niet gedaan. Rudi had het me trouwens afgeraden. Omdat de kans te groot is dat ik anders ga beginnen lopen om m'n lies te sparen. Met alle gevolgen vandien. Dus toch maar niets.
Het belangrijkste is in ieder geval dat ik vanaf dinsdag terug zal kunnen aanpikken met m'n twee zwemtrainingen per week. Dat ik hopelijk dinsdag of woensdag terug kan gaan lopen. En dat ik volgend weekend nog eens terug een paar uurtjes buiten kan gaan fietsen. Me gewoon terug sportman voelen. Trouwens over sprortvrouwen en sportmannen gesproken. Het zou normaal gezien toch echt niet spannend mogen zijn vanavond tijdens de verkiezing van sportman en sportvrouw van het jaar. Zowel Tia Hellebaut als Sven Nys zouden beiden toch met lengtes voorsprong moeten winnen. Als ze er in slagen om Sven Nys deze keer weer naast zo'n trofee te doen grijpen, dan weet ik het niet meer. Dat ze dan heel die boel maar afschaffen en opdoeken.