|
Vanmorgen, van zodra het voldoende licht was, vertrok ik voor m'n fietstraining. Omdat ik 's morgens vroeg al gemerkt had dat het toch redelijk vettig lag, besloot ik met m'n mountainbike te gaan en niet met m'n koersfiets. De bedoeling was een uurtje of drie op souplesse rond te rijden. Ergens in Sint-Gillis slipte m'n achterwiel ineens weg en moest ik serieus corrigeren om recht te blijven. Raar. Waarschijnlijk zo'n wegdeksel dat door de regen wat glad lag. Ik dacht eerst dat ik plat gereden was, maar dat was het geval niet. Na een klein uur rijden, bleek wat er aan de hand was. Net voorbij Stekene moest ik op een bepaald moment een flauw bochtje naar rechts nemen om van de baan op het fietspad geraken. Dat was althans de bedoeling. Maar ik smakte ineens brutaal tegen het asfalt. Deze keer geen schijn van kans om te corrigeren. De eerste momenten voelde het niet zo erg aan. Broek gescheurd, dat wel. Maar aan m'n mountainbike was gelukkig niets, zodat ik kon verder rijden. Of toch niet? Toen ik terug wou opstappen viel ik bijna terug. Ik kon gewoon niet deftig stappen. De baan was spekglad. Heel raar, want ik had de temperatuur gecheckt voor ik vertrokkken was en die was 4°. Buiten die slipper Sint-Gillis, had ik ook nog niets ondervonden. Wat doe je dan? Ik heb even geprobeerd om toch verder te rijden in de hoop dat het allemaal wel zou meevallen. Maar dat was dus niet het geval. Tien meter verder lag ik er terug. Ik heb dan maar rechtsomkeer gemaakt en ben terug naar huis gereden. In het begin ging het niet goed omdat ik constant het gevoel had dat ik onvoldoende grip had en dan begin je krampachtig te rijden. Maar na een paar kilometers ging dat gelukkig wat beter. Wat me minder goed verging was de pijn als gevolg van die val. De schaafwonde op m'n rechterbil trok serieus tegen bij elke trap die ik deed. Maar dat viel uitendelijk beter te verbijten dan de pijn in m'n lies. Ik had spijtig genoeg weinig keuze. De kortste weg naar huis betekende toch nog zo'n drie kwartier fietsen. Uiteindelijk was ik blij dat ik thuis was. Met die last in m'n lies, was het gdvdm zeer moelijk afstappen. Geen schade aan m'n mountainbike, denk ik. Maar wel aan m'n eigen carrosserie. De schaafwonde bleek toch wat serieuzer dan gedacht. Een gigantische tet van wel 2 cm dik op m'n rechterbil. Maar m'n lies baart me meer zorgen. Bij elke stap die ik zet, trekt alles verschrikkelijk tegen. En als ik in de zetel wil gaan zitten, ben ik wel effe bezig omdat ik m'n rechterbeen, zonder hulp, niet meer omhoog krijg. Hopelijk heb ik vannnacht niet te veel last en is het morgenvroeg al wat beter. Ik had immers geen rustperiode ingepland nu ;-(
|
