geen goud, geen zilver, geen brons, maar gewoon ijzer de belevenissen van een Waaslandse triatleet, op weg naar z'n volgende Ironman
04-12-2008
de juiste keuze
Best wel plezant dat ik een paar aanmoedigingen krijg na mijn fiasco van de eerste zwemles. En of ik ze nodig zal hebben die aanmoedigingen. Toen ik vanmorgen een paar dingen uitprobeerde waardoor ik dacht beter te gaan zwemmen, kwam ik tot de constatatie dat ik nog trager zwom dan voorheen. Way to go ;-( Laat de volgende techniektrainingen dus maar komen ... Voor het overige, hoor je mij niet klagen. Buiten het feit dat ze mij in het Sinbad op twee weken tijd evenveel keer keer liggen heb gehad door mij 's morgensvroeg om zeven uur voor de deur te laten staan omdat de redder ziek was, of zoiets. Ze geven er natuurlijk de uitleg aan die ze willen ...whatever. Balen was dat, vooral dan de tweede keer, eergisteren. Genoeg geklaagd over het niet kunnen zwemmen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Haha, heb j'em? Voor het overige krijg ik de schaarse vrij uurtjes nog net volgepropt met lopen en fietsen. Alhoewel het fietsen de laatste twee weken zich uitsluitend afspeelt op de spinning fiets. Als ik de weersvoorspellingen mag geloven, zou daar dit weekend wel eens verandering in kunnen komen. Hopelijk vind ik daar, tussen de talrijke Sinterklaasfeestjest nog de tijd voor. Tijd vinden, dat is voor het lopen alvast minder een probleem. Daar is altijd wel tijd voor. Ondertussen zit ik trouwens aan de derde week met twee 10 kilometertrainingen. Dat betekent dat ik in totaal al negen weken aan het heropbouwen ben. Ik wil niet te vroeg victorie kraaien, maar het ziet er voorlopig toch wel goed uit. Ik ben ook tevreden dat ik me aan m'n eigen beloftes gehouden heb om traag, maar zeker op te bouwen en geen te grote sprongen voorwaarts te willen maken. Ook al begint het nu serieus te kriebelen om toch wat zwaarder te beginnen trainen, ik ga het niet doen. Het enige wat ik mezelf cadeau ga doen, is dat ik er ofwel een derde looptraining per week ga tussen steken, of eens een iets langere looptrainging in het weekend, of eens een paar versnellingen. Of, of, of. Maar dus zeker niet alledrie. Heel veel extra ik nu gelukkig (nog) niet nodig om te kunnen genieten van de combinatie zwemmen-fietsen-lopen, die ik nu ondertussen al meer dan drie maanden doe. Een zalige combinatie. Als ik nu al zo kan genieten van m'n trainingen, dan gaat dat wat geven als ik volgend jaar echt ga kunnen beginnen focussen op de die wedstrijden. Een mens moet blijkbaar eerst wat tegenslag meemaken om het over een andere boeg te gooien en dan te beseffen dat je nog beter af bent dan een tijdje geleden. Hoeveel werk er ook nog aan de winkel is. Dat is nu even niet belangrijk. Wel belangrijk is dat ik de juiste keuze heb gemaakt, zeker weten.
