|
Mijn goeie ideeën de laatste tijd zijn niet meer wat ze geweest zijn. Zo had ik twee weekends geleden het lumineuze idee om eens op een zondagmorgend in het zwembad in Beveren te gaan zwemmen. Als ik zou zorgen dat ik er iets vóór het openingsuur zou zijn en direct om negeg uur zou kunnen beginnen zwemmen, zal ik het zwembad wel voor mij alleen hebben. Dat klopte inderdaad voor de eerste minuten. Maar na vijf minuten, tien minuten, ... was het volledig naar de knoppen. Niet alleen te veel volk, maar - met alle respect - allemaal schoolslagzwemmers die héél veel plaats nodig hebben, héél traag zwemmen (nog trager dan mij, ja) en vooral niet rechtdoor kunnen zwemmen. Kortom ze zwommen allemaal in de weg. Ik heb er wel een paar omver gezwommen, maar op den duur begint dat ook te vervelen ;-) en hield ik het daarom, sneller dan gepland, voor bekeken.
Daarom opnieuw een goed idee om mijn steentje bij te dragen aan de zwemmarathon dit weekend door om vijf uur 's zondagmorgend te gaan zwemmen. Nu zou ik het zwembad echt wel voor mij alleen hebben. Ik had immers vernomen dat ze nog volk zochten om de boel daar op de lastige uren ('s nachts en 's morgens heel vroeg) draaiende te houden. Blijkbaar was vijf uur 's zondagmorgend niet lastig genoeg. Waar ik een beetje voor gevreesd had, kwam uit. Iets voor vijven begin ik aan m'n baantjes en was het ok. Maar hoe meer het richting half zes ging, hoe meer volk er kwam. Ik was uiteindelijk alleen nog maar bezig om tussen iedereen door te proberen zwemmen. Op zich was er misschien niet zo veel volk. Maar ze hadden er ook bovendien niets beter op gevonden dan een vierde van het zwembad te bedekken met één of andere oversizede luchtmatras. Hé? Zwemmen in Beveren, het lijkt echt wel geen goeie combinatie te zijn. Dat is me nu wel duidelijk geworden.
Ik ben dan onmiddellijk na het zwemmen maar aan m'n 10 kilometer training begonnen. Omdat het nog pikkedonker was had ik m'n looplamp nog eens opgezet. Heel gemakkelijk, vooral als de batterijen het na een paar minuten al begeven. What a day. Gelukkig was het een tiental minuten later al zes uur en sprong de verlichting langs het parcours aan, zodat ik op de meeste stukken terug gewoon zicht had. En moet ik zeggen dat het zalig was? The good old days ... 's morgens vroeg op m'n dooie eentje. Niemand, maar dan ook niemand te zien. Zo had het in het zwembad ook mogen zijn ;-) Om kwart voor zeven naar huis, niet zonder langs de bakker te gaan. Zowel het zwemmen als het lopen gebeurde natuurlijk op een nuchtere maag die al ondertussen al serieus beginnen knorren was. Wat kan een zondagmorgend toch mooi zijn als je even later, net vóór negen uur, volledig in het zweet, van je spinningfiets stapt en er al drie trainingen (en een ontbijt) hebt opzitten. Niet direct iets om elk weekend te herhalen, maar ik ben er nog van aan het genieten. Het is me dan toch gelukt om nog eens een goed idee te hebben ...
|
