Ook mijn grote schat had een goede nacht gehad. Was vannacht wel geregeld wakker geworden om mijn temperatuur te controleren. Had vannacht toch nog hoge koorts gemaakt, maar heb erdoor geslapen. 

Vanochtend na het douchen was koorts weg

Voormiddag nog goed gerust in zetel. Mijn lichaam doet nog pijn, erge spierpijn, vooral benen doen pijn. Spierpijn kan bijwerking van chemo zijn, en nu door buikgriep is het weer combinatie. Paar dagen doorbijten en zal wel beter zijn (hoop ik toch...)

Namiddag kwam oma Noortje halen om naar circus te gaan. Onze kleine meid is genezen en stond vanmorgen te springen om naar circus te gaan. Dus, ze is weer verwend geweest door oma Maarten en Mats gingen naar opa, daar kwam iemand langs om hout te kopen. Aangezien we onze kachel verkocht hebben en pelletkachel gekocht hebben, mag het hout ook weg. Zo kon ik nog wat rusten. Deed deugd, de stilte en rust in huis. 

Kindjes liggen in bed, ik denk dat ik ook vandaag op tijd mijn bedje inkruip.... Slapen kan deugd doen en zijn we morgen weer paraat voor een nieuwe dag

Jaja, ook deze keer weer.... pff!

Donderdagnacht begon het hier. Eerst had Maarten een beetje last van zijn buik, diarree.... Half uurtje later kwam Noortje kamer binnen met buikpijn en nog geen 5 min later was de kleine schat aan het overgeven.... Normaal gezien kan ik er goed tegen als kindjes ziek zijn, maar deze keer deed de geur en Noor zien overgeven ook mijn buik serieus draaien... En dus, tien minuten later hing ook ik boven het toilet. Hebben alle drie hele nacht overgegeven en diarree gehad. Noortje is tegen de ochtend toch nog flink in slaap gevallen en was 's morgens gelukkig al wat beter. 

Maarten voelde zich 's morgens nog even slecht. En ik was een wrak! Van het vele overgeven was mijn lichaam op, voelde nu duidelijk hoe zwak de chemo mij toch maakt. Heb wel geregeld buikgriep en je kan je daar slecht van voelen, maar nu was ik gewoon op, kon me met moeite op mijn benen houden. Ben ondertussen wel gewoon aan mijn kaal kopje, maar vannacht was het telkens schrikken toen ik mijn mond ging spoelen, zag er echt niet goed uit....

Ondertussen had ik ook koorts gemaakt, koorts weer tot zo'n 38.7°, dus te veel om thuis te blijven. Maar hoe zouden we dit oplossen? Iedereen, behalve Mats, was ziek.... Ik stak in bed en kon er echt niet uit. Dus alles kwam op Maarten zijn schouders terecht. Hij belde oma Niek en vroeg om kindjes op te halen. Zo konden Noor en Mats mee naar daar. Even later belde hij ook mijn mama om mij naar het ziekenhuis te brengen.... Vorige keer weende ik tranen met tuiten toen ik naar het ziekenhuis moest, nu vond ik het niet zo erg. Ok, ziekenhuis is niet leuk. Maar iemand moest mij helpen, zo kon het niet lang meer duren, zo zwak....

Maarten liet mij met een klein hartje richting Hasselt vertrekken. Liefst had hij mij natuurlijk zelf gebracht, maar hij was ocharme zelf veel te ziek om mij te brengen. Hij zou voormiddag wat rusten en dan rond de middag opkomen. Ik had mijn valiesje mee, zou waarschijnlijk toch moeten daar blijven. 

Mama was snel hier en half uurtje later stonden op we op spoedafdeling in Hasselt. Maarten had ondertussen een collega gebeld om even naar mij te komen kijken en de standaard procedures op spoed even sneller te laten verlopen.

Op spoed kwam ik in dezelfde box terecht als vorige keer, nummer 3. Al snel werd er bloed getrokken via port-a-cath. Zeer lieve verpleegster nam rustig de tijd om port-a-cath te zoeken en correct aan te prikken. Doordat mijn lichaam overal pijn deed, voelde deze prik ook pijnlijker dan anders.... Maar goed, bloed was afgenomen en kon onderzocht worden. Mama kreeg het even moeilijk toen bloed afgenomen werd. Ze liep even de gang op, op zoek naar frisse lucht. Maar mijn lieve mama kwam al snel weer binnen, ze wou mij ook niet alleen laten.

Even later kwam spoedarts mij onderzoeken. Heel mijn lichaam deed pijn van over te geven vannacht en dus deed het duwen op mijn buik ook pijn, dus vroeg ze een echo aan. Met een rolstoel werd ik naar radiologie gebracht. Was druk, dus zou even moeten wachten, zei de verpleegster van spoed. Maar daar kwam snel verandering in toen collega van Maarten mij kwam opzoeken... Ze nam rolstoel en reed mij naar dokter en even later werd er een echo van mijn buik genomen. Zelfs het duwen met het echo-apparaat voelde pijnlijk aan. Maar gelukkig niks te zien, dus een virale infectie, of te wel buikgriep. 

Door de echo van mijn buik weet ik nu ook dat mijn baarmoeder naar achter gekanteld ligt, vandaar dus soms de lage rugpijn...

Na de echo terug naar spoed. Na even wachten waren de resultaten van mijn bloed binnen. Bloedwaarden waren ok en na overleg met oncoloog stuurde spoedarts mij huiswaarts. Aan een virale infectie is immers niet veel te doen. Maar indien ik zondag nog koorts maak, moet ik opnieuw binnen. Voelde mij al wat beter na pijnstilling en was blij dat ik terug naar huis mocht

Belde Maarten, hij was thuis ongeduldig op nieuws aan het wachten, en vertelde hem dat we terug naar huis mochten. Even langs oma Niek rijden om kindjes op te halen en naar huis. Oma nam de kindjes mee naar huis, zo konden zowel Maarten als ik nog wat rusten.

De hele namiddag heb ik geslapen. 

's Avonds brachten oma en opa de kindjes terug, Maarten legde ze in hun bedje en al snel vielen onze lieve schatten in slaap.

Rond 20u kroop ik ook mijn bedje in, kon mijn ogen nog niet openhouden.... Dus, slaapwel iedereen

Rond 7u30 kwamen we aan in Hasselt, auto parkeren en richting 5de verdieping. Daar stond de psychologe mij al op te wachten. Een verpleegster prikte snel mijn port-a-cath aan en stuurde mijn bloed naar labo. Hoopte dat witte bloedcellen gestegen waren en dat chemo door kan gaan, had echt in zin in de zin: "U mag naar huis mevrouw, de chemo wordt uitgesteld, uw witte bloedcellen staan nog te laag!". Oh nee, dit wilden we echt niet horen...

Maarten ging naar zich omkleden en mijn stoel reserveren in de dagkliniek. Met andere woorden mijne jas op "mijne" stoel leggen. Sinds de eerste chemo zit ik telkens op dezelfde plaats en is altijd goed verlopen, dus beetje bijgeloof.... 

De psychologe nam mij mee naar haar kantoor en daar kwamen de eerste vragen:

- Noem zoveel mogelijk woorden die beginnen met de letter "k" in 1min, daarna kreeg ik nog de letters "o" en "m". Probeer dit maar eens, lijkt makkelijk, maar is het eigenlijk niet.

- Som mij zoveel mogelijk beroepen op in 1min.

- Patronen volgen

- Staafjes in gaatjes steken

- Lijstjes herhalen

- .....

Eigenlijk allemaal leuke spelletjes

Tijd vloog snel en rond 9u30 vertrok ik met gekruiste vingers naar oncoloog. Ons geduld werd vandaag op de proef gesteld, half uurtje wachten en mochten binnen. "Mevrouw Vanaeken, uw bloed is prima!" Joepie, chemo kan doorgaan Klinkt misschien vreemd, dat ik hier zo blij om ben. Maar als alles volgens plan verloopt ben ik er midden december vanaf en kan ik ook genieten van de feestdagen, indien chemo éénmaal wordt uitgesteld, zit ik nog met chemo tijdens feestdagen en moet bekennen dat ik dan toch wel andere plannen heb ;-)

Chemo kon dus besteld worden, nu snel naar mijne zetel in de dagkliniek. Daar werd infuus met voorbereidingen aangehangen, allerlei baxters tegen misselijkheid en dergelijke...

Anderhalf uur later waren ze daar met mijn ijsschoenen en -handschoenen.... Hier had ik zo tegenop gezien, brrr.... Heb het al zo snel koud en nu handschoenen en sloffen aandoen die net uit de vriezer komen...

Verpleegster hielp mij, en voelde dus echt koud! Echt niet leuk! Maar moest doorbijten, geen keuze!

Na half uurtje was de ergste koude voorbij, ofwel begonnen mijn handen en voeten er aan te wennen, ofwel waren ze gewoon bevroren en voelde ik niks meer (dat kon ook...). Maarten kwam ondertussen ook even langs. Was vandaag blijkbaar dag van de milkshake in het ziekenhuis en hij bracht mij ook een chocolademilkshake. Met mega handschoenen aan (zagen eruit als bokshandschoenen), was drinken niet evident, dan maar met een rietje  

Even later kwam de verpleegster mijn sloffen en handschoenen wisselen met nieuwe koude exemplaren die juist uit vriezer kwamen. Dit voelde nog erger aan dan de eerste. Mijn tenen en vingers waren ondertussen half bevroren en kregen nu een nieuwe lading ijs te verduren. Dit deed pijn, precies duizend naaldjes die in mijn vingers en tenen prikten, aiaiaiai....

Rond 13u30 werd ik verlost van mijn ijssloffen en -handschoenen. Handen zagen vuurrood en duurde toch nog even voor deze weer op temperatuur waren...

Maarten kwam nog even langs, hij moest nog werken tot 15u, dus daar zat ik nog een dik uur te gaan...

Het middagmaal van het ziekenhuis had ik vriendelijk geweigerd, dus had ondertussen wel honger gekregen. Dan maar naar de taverne tegenover ziekenhuis een croque monsieur eten. Met grote honger keek ik uit naar mijne croque, maar viel tegen. Droge croque en klein beetje sla, pfff.... Dus dan maar met honger naar huis.

Om 15u10 was Maarten ook buiten en reden we samen richting Landen. Kindjes ophalen bij oma. Ze waren weer verwend geweest en hadden leuke tijd gehad. 

Thuis samen boterhammetjes eten, kindjes nog beetje spelen en seffens hun bedje in. Denk dat ik er vandaag ook vroeg inkruip..... 

Voel mij goed, maar een goede nachtrust kan geen kwaad hé! Dat ik morgen uitgerust ben om de poetsvrouw in de gaten te houden ;-)

Durf bijna niet meer schrijven dat ik me goed voel.... Vorige keer toen ik dat deed, lag ik paar uurtjes later in ziekenhuis. Gelukkig is mijn weekendje ziekenhuis achter de rug en ben ik weer thuis, bij mijn lieve schatten.

Vorige week ook werk gemaakt van het zoeken van een poetsvrouw. Afgelopen zaterdag is ze zich komen voorstellen, een jong meisje van 21 jaar. Woensdagvoormiddag komt ze beginnen. Ben eens benieuwd! 

Voel mij nog altijd goed, maar beetje hulp is welkom. Kan altijd rekenen op Maarten en familie, maar Maarten heeft het al druk genoeg met zijn werk, dus na een lange dag nog moeten poetsen, is ook niet leuk. En zijn vooral de grote werken die ik uit handen wil geven. Stof vegen en zo lukt nog goed, maar ramen wassen wordt toch vermoeiend. Dus daarom de poetsvrouw  

Vorige week hebben Maarten en opa Jef ook in de tuin gewerkt, ben tevreden met mijn nieuwe boompjes.

Morgen staat chemo 4 op het programma. Dit weekend begonnen met het lakken van mijn nagels. Deze chemo zou een aanslag zijn op teen- en vingernagels. Daarom hebben ze mij vorige keer beschermende nagellak meegegeven. Zullen dit dus maar goed doen. Vanavond moet ik ook al een pil nemen. Zo zou ik de chemo beter moeten verdragen... pff.... allemaal vergif!

Morgenvroeg staat ook deel 2 van de psychologisch testen op het programma. Voor ik begon aan de chemo heb ik hier ook aan deelgenomen. Morgen dus deel 2. Testen om te controleren of chemo een bijwerking heeft op concentratie en geheugen. Benieuwd naar de resultaten..... Vrees gewoon dat mijn concentratie minder is door thuis te zijn. Mijn hersenen worden niet meer zo actief gebruikt, als je aan het werk bent, gebruik je je hersenen toch actiever, thuis is dat volgens mij toch minder. Na 2 maanden vakantie heb ik ook dat gevoel. Ondertussen ben ik al 4 maanden thuis, dus dat belooft....

Vanavond gaan de kindjes logeren bij oma en opa. Noor keek er al naar uit, ze heeft vanmorgen al wat spulletjes klaargelegd, wordt weer een hele verhuis Gelukkig is Mats nog niet zo kieskeurig... Aiaiai, binnen een paar jaar... 

Vanmorgen rond 7u veel plezier op de gang, de verpleegkundigen hadden blijkbaar veel te vertellen na het weekend, dus vroeg uit bed. Rond 8u kreeg ik ontbijt en kwamen ze bloed nemen. Nu was het wachten op dokter, had mijn vraag al klaar: "Mag ik naar huis?".

Omstreeks 9u30 opnieuw beweging op de gang, zag ze al afkomen, geen dokter, maar opnieuw assistenten.... Ik trek precies assistenten aan.... aaahhh..... Assistenten onderzochten mij met twee tegelijk, probeer maar eens te ademen op ritme van stethoscoop als ze met twee tegelijk luisteren en niet tegelijk van plaats veranderen.... een mens zou ervan in de war raken....

Maar goed, was in orde, ze hoorde niks, dat kon ik ze zo ook zeggen, na 2 longfoto's weet ik ook wel dat mijn longen in orde zijn.... 

Als antwoord op mijn vraag kreeg ik te horen dat mijn bloedwaarden nog niet binnen waren en dat ze dit moesten overleggen met dokter. Daarom wil ik dus een dokter zien, iemand die wel beslissingen kan nemen....

Pff, vroeg wanneer ik iets zou weten, rond 14u kreeg ik als antwoord!

En daar zat ik weer, vast op mijn kamer, niet ziek, geen pijn, wil naar huis! En liefst zo snel mogelijk.

Denk dat ik in de voormiddag zo'n 20 keer de gang op en af ben gewandeld, in de hoop toch een dokter te vinden. Maar niks, alleen assistenten die nogal dikke nekkerig overkomen.

Rond de middag was ik het beu en vroeg naar mijn bloedwaarden, geen antwoord! Gek word ik in mijn luxe-kamer!

Even later, eindelijk een dokter, super vriendelijk, niet mijn dokter, maar toch al een dokter! En eindelijk iemand met een antwoord! Ik mag naar huis! Woehoe!

Snel Maarten gebeld, "kom mij maar halen!"

Half uurtje later was hij er, snel mij naar huis gebracht en terug werken. 

Ben blij dat ik weer thuis ben, niks zo goed als mijn eigen bedje, mijn eigen zetel en vooral dichtbij mijn gezinnetje

Gisterenavond nog beetje tv gekeken en na bezoekje van de nachtverpleegster toch in slaap gevallen. Nachtverpleegster was slechtgezind, nam snel mijn temperatuur en begon toen te klagen over het uurtje meer dat ze vannacht moet werken. Tja, voor mij zou het ook een lange nacht worden, een nacht waarin ik 2u tweemaal zou zijn op de klok.... 

Elk uur heb ik gezien, niet van het lawaai, maar gewoon, kon de slaap niet vatten...en een ziekenhuisbed is toch niet gemaakt voor mensen van 1m90. En dan nog mijn mysterieuze bezoeker... Rond 4u ging mijn deur open, en zag een hand op zoek gaan naar de lichtknop. Licht aan en een oudere man in onderbroek en t-shirt stond in mijn kamer. Zei op een vriendelijke manier dat hij zich vergist had, bekeek mij, keek rond, zei "Is hier niet juist he", en wandelde weer de gang op. Heb toen toch wel even klaarwakker in bed gelegen.... 

Rond 7u30 kwamen de eerste verpleegsters mijn kamer al binnen, en even later was Maarten er ook al. Hij moest om 8u beginnen werken. Mijn bloeddruk en temperatuur werden gemeten en bloedname gebeurde. De nachtverpleegster had ik om 5u nog gezien voor het vervangen van mijn infuus NaCl (water dus), maar medicatie had ik niet meer gehad. Dus vroeg ik of ik niets meer moest krijgen. Had geen koorts meer, maar moest in ziekenhuis blijven voor medicatie.... Zo'n nacht kon thuis ook.... Zou mijn temperatuur tenminste éénmaal genomen hebben en water kan ik thuis ook drinken......

Verpleegster keek verwonderd toen ze merkte dat ik geen medicatie had gekregen... Had vannacht nog 2 zakjes antibiotica moeten krijgen. Maar dit was iemand vergeten....

Al snel had ik dus een infuus antibiotica aanhangen. 

Nam twee happen van mijn ontbijt en wachtte op dokter, hoopte dat ik naar huis zou mogen. Had een koortsvrije nacht gehad, zonder medicatie en voelde mij prima. Dus, geen reden om nog in het ziekenhuis te blijven.

In de voormiddag kreeg ik bezoek van schoonbroer- en zusje. Deed deugd om iemand te zien, zo ging de tijd toch een beetje sneller voorbij. Rond 11u kwam een dokter mijn kamer binnenlopen. Hij was nog niet goed binnen of zei "U moet nog blijven tot morgen", en daar gingen we weer, mijn tranen begonnen weer te lopen. Kon er echt niet aan doen, stop mij in een ziekenhuis en mijn emoties slaan op hol.... Dokter was niet te overtuigen, moest blijven! Vandaag kreeg ik elke vier uur een nieuw infuus met antibiotica.

Namiddag kwamen schoonouders ook even langs en even later mijn ouders met mijn twee kleine schatten. Pff, rarara, daar kwamen de tranen weer, wat was ik blij mijn kindjes te zien. Noor vond het ziekenhuisbed geweldig en ook Mats was flink. Na een uurtje was het tijd om te vertrekken, vanavond zouden ze frietjes eten bij oma en opa. Ik moest het stellen met sandwiches, zo ziekenhuiseten, toch niks voor mij hoor... Wel goed voor dieet ;-)

Om 17u had Maarten ook gedaan met werken en kwam hij mij nog even gezelschap houden. Rond 19u30 vertrok mijne schat huiswaarts. Oma was ondertussen de kindjes thuis in bed gaan stoppen. Toen Maarten thuiskwam, lag Mats al flink te slapen, Noor had gewacht op haar papa, de flinke meid!

Papa met zijn twee kindjes thuis en mama in het ziekenhuis, pff... Deze gedachte bezorgde mij weer de nodige tranen om te beginnen aan mijn eenzaam avondje ziekenhuisbed....

Voormiddag voelde ik mij prima, leuk gespeeld met de kindjes, beetje gepoetst, lekker gegeten, .... de dagelijkse dingen. 

Maar rond 15u kwam daar verandering in.... 

Kreeg het plotseling heel erg koud. Draaide de verwarming een beetje hoger en trok een trui aan. Heb nogal snel koud, dus vond dit zeker niet abnormaal, zou wel snel overgaan. Maar kreeg het niet warmer, kroop dus even de zetel in met een dekentje. Niks hielp, lag te rillen en te beven....

Besloot toch even langs oma en opa te gaan met de kindjes. Mama brengt elke zaterdag een stukje taart mee, en beetje afleiding zou misschien zorgen voor opwarming.... Bij mama kreeg ik het ook niet warm, mama haalde snel warme fleece jas uit de kast en pakte mij in met dekentjes. Niks hielp... Bibber...bibber....bibber....

Liet de kindjes even bij oma en opa en reed terug naar huis. Eventjes de zetel inkruipen met enkele dekentjes, opwarmen en kindjes terug halen, niks aan de hand... Binnen half uurtjes is alles weer in orde en kunnen we vanavond gezellig samen frietjes eten

Na een half uurtje bibberen en beven besloot ik mijn temperatuur even te meten, 38.1°! Aaahhh.... lichte paniek! De woorden van oncoloog spookten door mijn hoofd... Vanaf 38.5° moet ik ziekenhuis in.... Ik wil niet naar ziekenhuis, ben niet ziek en heb hier geen tijd voor! Vanavond frietjes op het menu ;-)

Ok, rustig blijven, half uurtje rustig, niet te warm inpakken en dan zakt temperatuur wel weer. Na half uur nam ik opnieuw temperatuur: 39.1°! Neeeeennnn Dit kan niet! Ik belde naar Maarten en hij zei valiesje te maken en richting ziekenhuis te vertrekken.

Ik barstte in tranen uit, ik ben niet ziek, heb nergens pijn, alleen eventjes koorts... Ik wil niet naar ziekenhuis..... Tussen mijn tranen door zocht ik pyjama, kleren, handdoek, toiletgerief, ... bij elkaar en belde mama om te vragen of ze mij naar ziekenhuis wou brengen.

Even later was mama er al, gaf mij een dikke knuffel en vertrokken we. We stopten nog even bij de kindjes om hun knuffels te brengen en papa bracht mij naar Hasselt. Onderweg was de koude weg, voelde mij best ok, wilde niet naar ziekenhuis, dat is een plaats voor zieke mensen en ik ben echt niet ziek!

Half uurtje later, omstreeks 17u, waren we in Hasselt. De parking stond vol met "Ahmed" en zijn 30 vriendjes, na even aandringen lieten ze ons toch door en kon papa de auto parkeren. Maarten kwam ook naar ingang en schreef mij in. Daar zaten we in de wachtzaal naast een dame op leeftijd die gevallen was en pijn haar pols had, maar ze had geen tijd want moest nog naar een feest..... Probeerde vriendelijk te blijven tegen de dame, maar moet bekennen dat haar verhaal mij totaal niet interesseerde....

Even later werden we binnen geroepen, in de gang wandelden we voorbij de andere 40 vrienden van "Ahmed", manman, zoveel volk, allemaal voor ene man.... die lichtgekwetst was na verkeersongeval. We volgden de verpleger tot aan box 3, daar zou ik de komende uren zitten.

Na een tijdje kwam assistente nummer 1 langs, een vrouwelijke knappe dokter die nogal problemen had met haar blonde haren die vasthingen in de stethoscoop... Tip voor dokters met lange haren: staartje maken! Ze onderzocht mij, maar had geen pijn, was niet ziek, .. dus mysterie...

Daarna kwam verpleger om mijn port-a-cath aan te prikken voor bloedname. Maar blijkbaar zijn ze daar niet zo handig in op spoed. Eerste poging mislukte, de naald raakte de rand van mijn port-a-cath en kaatste af, was vrij pijnlijk... Gelukkig was poging twee wel ok. En toen kon het wachten beginnen....

Eén uur.... anderhalf uur.... twee uur later kwam assistente nummer 2 melden dat ik moest blijven om antibiotica via infuus toe te dienen. Ik barstte weer in tranen uit.. pff... was emotioneel een wrak! 

Voor ik naar kamer mocht, moest ik nog getest worden op ziekenhuisbacterie. Eerste wattestaafje stopte verpleger in mijn neus, tweede in mijn keel en derde moest in mijn poep. Gelukkig stelde hij voor dat ik dit zelf even zou gaan doen... Niet leuk, maar als het dan toch moet, liever zelf...

Even later mocht ik naar mijn kamer, op de vraag of ik een rolstoel wou, moest ik zelfs niet antwoorden, denk dat mijn mimiek hier zeer duidelijk was.... Ben niet ziek! Wil naar huis!

Dus daar gingen we, vijfde verdiep, kamer 506, een luxe-kamer met een prachtig uitzicht! Maar kon mij allemaal niet schelen, ik hoor hier niet, ben niet ziek... Een lieve verpleger stelde nog enkele vraagjes, maakte mij infuus met antibiotica in orde en wenste mij een goede nacht.

Half uurtje later vertrok ook Maarten naar huis. Ik trok mijn pyjama aan, zette tv op voor beetje afleiding en kroop met doos zakdoekjes mijn ziekenhuisbedje in.....

Moet de onco-coach echt gelijk geven, de eerste week is het zwaarst en daarna gaat het steeds beter. Dus sinds woensdag voel ik mij weer prima. Alle kwaaltjes zijn weg. Moe zijn is stukken beter, vieze smaak is ook weg, .... voel me goed! En als ik me goed voel, kan ik niet stilzitten

Deze week speelgoed van de kinderen opgeruimd, binnenkort komt Sinterklaas met Zwarte Piet (!) langs, dus moest er een beetje plaats gemaakt worden. Maar kan u verzekeren speelgoed opruimen met kindjes in huis, lukt niet! Dus Noor naar school en Mats doos auto's voor zijne neus, en sorteren maar.

Noor is al volop aan het kiezen in de speelgoedboekjes, leuk om haar bezig te zien. Maar ze zal toch nog een beetje moeten selecteren hoor, budget van de Sint is beperkt ;-)

Donderdag ook leuk dagje gehad met mijn lieve mama, 's morgens bezoekje aan pa, beetje shoppen en 's middags broodje eten. En dat alles onder een stralend zonnetje, wat moet ene mens nog meer hebben. Mats was mee, dus die moesten we natuurlijk goed in het oog houden, want rondlopen tussen winkelrekken vindt hij blijkbaar fantastisch, om nog maar te zwijgen van de paspoppen... aahh.... Gelukkig staan die stevig op hun benen....

Dit weekend is Maarten werken, zit dus heel weekend alleen met de kids. Pff, niet leuk... Namiddag bezoekje aan oma en opa, stukje taart eten, mmmm..... De meeste mensen vallen af als ze chemo krijgen, ik dus niet hé! Denk dat ik ondertussen paar kilo ben bijgekomen.... 

Noor heeft nu weekje vakantie, maandag op zoek naar Halloweenkostuum voor de Halloweentocht op donderdag. Hoop dat we iets vinden. Tips zijn altijd welkom.

Dus nu genieten van een weekje vakantie en dan zijn we weer klaar voor chemo 4! 

Volgende keer krijg ik een ander soort chemo, chemo gemaakt van de taxushaag zijn de onco-coach mij vorige keer. Taxushaag, giftig hé, dus chemo puur vergif! Pff, niet leuk!

Zie op tegen volgende chemo... Leg even uit waarom: van deze chemo zou ik niet meer ziek worden (werd ik van vorige ook niet ), maar deze chemo is een aanslag op nagels. Dus moet op voorhand nagels lakken met beschermende nagellak (heb ik meegekregen), en tijdens chemo ijszakken dragen aan voeten en handen. Ik heb al zo snel koud, moet ik daar 1u30 zitten met soort bokshandschoenen die aanvoelen als ijs. Brrr... vorige keer zat mijn buurvrouw daar met die ijszakken. De vrouw kon nog niet zelf eten of het blad van haar boekje omdraaien. Kijk er echt niet naar uit.... Maar ja, geen keuze hé! Zal moeten, denk dat ik mijn dekentje ga meenemen en vragen of ze mij warme choco willen maken, maar hoe moet ik die dan drinken, na 1u30 zal die ook koud geworden zijn, vrees ik....

We zien wel, nu eerst genieten van mijn kleine schatten een week thuis

Maar moet bekennen dat ik hoop dat de volgende drie toch iets vlotter verlopen dat de laatste.... pff....

Woensdag, dag van chemo, opgestaan met buikkrampen en tot op heden nog altijd gegrommel in mijne buik. Is het van chemo, of is het buikgriep? Weet het niet, maar is niet aangenaam!

Word geregeld 's nachts wakker met hevige buikkrampen, spurten naar het toilet waar ik dan enkele uurtjes kan doorbrengen. Probeer wel enkele pijnstiller en zo te nemen, maar medicijnen hebben volgens mij tijd niet om te werken.... Komen er op één of andere weg snel terug uit... bah!

Gelukkig is mijn lieve schat thuis, heeft enkele dagen vrij en kan dus voor kindjes zorgen. Onze Mats heeft het de laatste dagen ook niet zo makkelijk. Weten niet wat het ventje heeft, maar wil niet meer alleen slapen. Hele dag actief bezig, hebben middagdutje al ingekort zodat hij 's avonds extra moe zou moeten zijn, maar.... zonder resultaat!

Wanneer hij zijn bedje ziet, wenen, brullen, .... oppakken en meneertje is rustig. Zaterdagavond heeft hij zelfs tussen ons in geslapen. Na een tijdje geef je op en geef je toe, tussen ons in lag hij zo zalig te slapen.... En een mens heeft zijn uurtjes slaap nodig

Gelukkig is Noortje héél flink! Zo fier op onze grote meid

Sinds enkele dagen andere bijwerking van chemo ontdekt. Iets waar iedereen mij reeds voor gewaarschuwd had, iets waar ik nog lang van gespaard ben gebleven is nu toch gebeurd... Mijn smaakpapillen zijn aangetast... Pff... echt niet leuk! Sommige dingen zien er zo lekker uit en verheug mij dan op de lekkere smaak ervan totdat het in mijn mond zit, proef niks... Ja, toch wel, vieze slechte smaak! Bah... Door mijn buikkrampen heb ik afgelopen dagen niet veel meer gegeten, maar wat ik geprobeerd heb, viel tegen... Hoop dat dit niet te lang duurt, want vind dit niet leuk!!! 

Tussen toiletbezoeken door mij klaargemaakt, we moesten immers op tijd vertrekken, want Maarten moest om 8u beginnen werken. Weg naar Hasselt was niet zo aangenaam, oogjes dicht en proberen niet aan buikpijn te denken.... Kan u verzekeren, niet makkelijk! 

Eénmaal in Hasselt, gingen we ons inschrijven en dan naar vijfde verdiep, ken ondertussen de weg Maarten ging zich omkleden en kwam mij niet veel later al opzoeken, de lieve schat! 

Ik liet bloed trekken via port-a-cath en ging rustig in "mijne" zetel liggen met een goed boek. "Mijne" zetel, ondertussen al 3x op zelfde plaats gaan zitten, en is steeds goed verlopen, dan toch beetje bijgelovig? 

Oorspronkelijk was ik van plan om na de bloedname ergens te gaan ontbijten. Had nog tijd tot 10u, dan moest ik bij oncoloog zijn. Maar na de buikkrampen van vanochtend was een koffiekoek misschien toch geen goed idee.... Enkele toiletbezoeken en hoofdstukken in mijn boek later was het tijd om naar oncoloog te gaan. Mijn bloed was prima in orde, witte bloedcellen stonden vrij hoog, bijna even hoog als bij een gezonde mens Terwijl ik dit typ heb ik toch mijn bedenkingen, "gezonde" mens, ik beschouw mezelf toch ook als "vrij gezond", wil mezelf niet als "ziek" aanzien, maar hoe dan wel? .... Voorstellen? ;-)

Na oncoloog weer naar vijfde verdiep, voorschrift voor chemo afgeven en dan wachten tot chemo klaar is. Nam ondertussen risico om sandwich te eten, wil chemo niet op nuchtere maag krijgen, ene goeie "fond" leggen voordat mijn lichaam dit vergif weer moet verteren...

Sandwich lukte vrij goed Na anderhalf uur en weer enkele hoofdstukken uit mijn boek was chemo klaar, we konden beginnen. Eerste infuus 10min, dan 10min spoelen, infuus 2 half uur, weer 10min spoelen, infuus 3 half uur en tenslotte nog zo'n 10 min spoelen. 

Rond 14u30 was alles achter de rug, krampen waren gelukkig ook weg. Maarten moest nog tot 15u werken, dus ging hem en zijn collega's dan maar een bezoekje brengen. 

Om 15u keerden we huiswaarts, kindjes ophalen bij oma en opa. 's Avonds had Noortje nog dansles, en wilden ervoor nog eten, dus veel tijd om te treuzelen was er niet.... 

Na het eten kroop ik zetel in en al snel viel ik in slaap. Was echt moe geworden van chemo, besliste dan maar om vroeg mijn bedje in te kruipen. En jaja, om 20u lag ik in bed en moet toegeven dat ik al snel in dromenland was

Leuke babbel gehad en 's middags samen iets gaan eten om bij te "roddelen" Af en toe mag dit, niet?

Deed deugd om mijn kindjes nog eens terug te zien. En natuurlijk de collega's ook! Ze waren mijn klasje aan het verven en mijn smartboard hangt ondertussen ook aan de muur. Kan starten in een gloednieuwe klas na mijn ziekteverlof, een leuk vooruitzicht

Hebben onlangs zo'n 30 oude fruitkisten gekocht, willen daar buiten een muur mee maken, heb foto's op internet opgezocht en hebben vandaag al een beetje gepuzzeld.... Waarom ziet alles er op tv of pc zou eenvoudig uit? Maar is gelukt, nu eerst alle kisten afwassen en dan muur opbouwen. Dit wordt een werkje voor het weekend.

Morgen staat chemo 3 op het programma., dan zijn we halfweg! Joepie! Mijn zak chips ligt klaar om er vanavond een gezellig avondje van te maken. Kindjes naar oma en opa gebracht, ze mogen daar gaan logeren want morgen is het weer vroeg vertrekken naar het ziekenhuis.... 

En wat doen we dan? Twee opties: eens grondig poetsen of gaan shoppen. Moet bekennen dat ik persoonlijk het ene al leuker vind dan het andere, maar allebei noodzakelijk

Heb dan maar beslist om ze allebei te doen, deze morgen begonnen aan de badkamer, de kastjes uitwassen. Was al even geleden moet ik bekennen, en ben er dus even aan bezig geweest. Na het "harde" werk, mezelf even beloond met een ritje naar E5-mode, even gaan profiteren van de actie 2+1 gratis op alle pulls Dus bij deze hangen er 3 nieuwe pulls in mijn kast.

Afgelopen weekend was minder leuk, zaterdag hele dag ziek geweest, denk iets verkeerd gegeten, pff, en dat in combinatie met het krijgen van mijn regels, olé! Was zeer leuk op het toilet! Gelukkig was het zondag al wat beter. Ook Mats heeft enkele dagen last gehad van diarree, hing hier precies in huis. Ocharme het ventje zijn billetjes.... rood.... Gelukkig had hij er niet veel last van, en bleef vrolijk spelen

Maarten en opa Jef werkten zaterdag in de tuin, eerste stap voor het plaatsen van de leiplatanen is een feit. Het houtwerk staat voor een stuk  

Zondag kwamen mama en papa nog even langs en trakteerden op een ijsje. Desondanks de buikpijn van zaterdag heb ik mijn ijsje met veel smaak opgegeten.

Het uitvallen van mijn haar is ondertussen gedaan. Ben nog steeds niet volledig kaal, op sommige plekken heb ik nog haar. Raar hoor, geen mooi zicht! Gelukkig vallen de hoedjes mee. Ben er vorige week nieuwe gaan kopen, deze zitten stukken beter dan de vorige. Dus, niet gierig zijn op de hoedjes Wat een verschil!

Morgen een bezoekje brengen aan school. Eens benieuwd hoe ze daar gaan reageren op "een juf met een hoedje"....

Natuurlijk, zoals meer dan de helft van België, op een verkoudheid en kriebel in de keel na. Maar ja, wie heeft deze tijd van het jaar daar geen last van?! 's Morgens is het koud, dus doen we jas aan en 's namiddags is het 20° dus lopen we in t-shirt rond. Is normaal dat het lichaam daarvan in de war raakt, toch? Maar ja, beetje sinutab en een goede hoestsiroop en komt wel in orde. Alleen Maarten loopt mij constant achterna om temperatuur te nemen. Hoop dat ik geen koorts ga maken..., want heb echt geen tijd om naar ziekenhuis te gaan en daar ziek te zijn Veel te veel plannen!

Vandaag mezelf getrakteerd op 2 nieuwe mutsjes, gevonden bij Festraets in Sint-Truiden. Hele lieve mensen die mij goed geholpen hebben. Dus in plaats van naar de kapper te gaan, ga ik nu nieuwe hoedjes kopen (dat kost evenveel!). Maar vind het wel belangrijk dat die hoedjes goed passen en dat ik mezelf er goed bij voel. En ben tevreden met mijn nieuwe aankoop  

Namiddag ook nog even langs opticien gaan. Mats had vanmorgen mijne bril gevonden op nachtkastje en dit is niet zo goed afgelopen... Krak zei de bril en heb nu 2 stukken... Eens gaan vragen of dit te maken valt en hoeveel dit zal kosten, anders misschien even uitkijken naar nieuwe bril... Heb nu oude bril terug uit kast gehaald, maar pff... ;-)

Dus wacht maar, kom er binnenkort nog modieus voor: nieuwe mutsjes, nieuwe bril, ... Kan ik misschien best ook nog even gaan shoppen voor nieuwe outfit zodat alles beetje samen past, niet? ;-)

Vanmorgen Noortje naar school gebracht, jaja, met een hoedje. Zonder hoedje kom ik niet meer buiten. Kale plekken zijn te groot geworden. Ziet er raar uit, heb enkel vooraan kale plekken, achteraan heb ik nog al mijn haar... Merk ook dat mijn haar achteraan nog goed vast hangt... 

Voelde raar om over straat te lopen, je ziet en voelt de mensen kijken. Iedereen zegt vriendelijk "dag", maar de toon waarop is precies anders. Mensen kijken me aan met vragen in hun ogen. Nadat ik Noor had afgezet, was ik nog even gaan winkelen en was raar... Moet bekennen dat ik zelf ook wel kijk naar mensen die er "anders" uitzien, en ik moet toegeven dat ik er nu wel anders uitzie met mijn hoofddeksel... 

Maar geen keuze, zal er aan moeten wennen. Nog een paar maanden te gaan voor ik weer zonder muts, hoed,... kan buitenkomen. Kijk er al naar uit! Alhoewel ik nu 's morgens paar minuten langer kan slapen. Geen tijd meer voorzien voor kapsel goed te leggen, gewoon muts op en klaar ;-) 

Kijk al uit naar binnen een paar maanden, weer haar op mijn hoofd

Alhoewel dit weekend Maarten moest werken, was ik van plan veel te doen. Mooi weer, dus thuisblijven was geen optie... Maar onze Mats besliste daar anders over. Mijn kleine ventje heeft het hele weekend koorts gehad. Hij wist geen blijf met zichzelf, ene moment spelen en lachen met zus, andere moment zeuren en wenen. 

Gelukkig kon Maarten snel zijn uren aanpassen en zo helpen met de zorgen voor Mats. Want eerste week na chemo is toch wel zeer vermoeiend voor mij. Zou hele dag kunnen slapen.... En dan zo'n klein ventje in huis.... 

Ik schrapte dus al mijn plannen van rommelmarkten en dergelijke en het werd een weekendje thuisblijven. Maar met ons viertjes, zeker even leuk! Zondagnamiddag kregen we nog even bezoek en de namiddag vloog voorbij.

Vandaag was ook de eerste dag dat ik met een hoedje rondliep. Vanmorgen tijdens het douchen weer heel wat haar verloren, dus de kale plekken worden nu echt te groot.... Haalde dus mijn eerste hoedje maar uit de kast, een eenvoudig zwart. En dan hele namiddag buiten op terras in de zon zitten, kan u verzekeren dat het warm was Betrap mezelf erop dat ik vaak aan hoedje aan het trekken ben, voelt toch onwennig hoor. Zal er toch aan moeten wennen! 

Thuis doe ik het meestal nog uit hoor, is vrij warm op mijn hoofd en voel mij beter zonder. Maar het ligt klaar op de kast, als de deurbel gaat, zal ik eerst hoedje opzetten alvorens mij te tonen... Zou niet willen dat de mensen te hard schrikken ;-) Ook Noor gaat er goed mee om, ze heeft een duidelijk voorkeur voor het blauwe model, maar mijn kleine meid stelt zich geen vragen... Ze haalde vandaag ook wel haar haarband uit de kast om een beetje zoals mama te zijn.... 

Morgen voor de eerste keer "buiten" komen met mijn hoofddeksel, laat de blikken maar komen.... Kan niet zeggen dat ik ernaar uitkijk...

Kindjes klaarmaken en Noortje naar school brengen. Maarten had ook enkele dagen vrij, dus konden dit samen doen. Voormiddag nog enkel boodschapjes: slager en bakker stonden op het programma en dan huiswaarts. Thuis ruimden we de keukenkasten een beetje op en ondertussen kwamen pa en mama nog even langs.

Maarten maakte een lekkere quiche als middageten en was al weer snel tijd om Noor te gaan halen aan de schoolpoort. Vandaag niet veel bekende mama's gezien.... Was kalm aan de poort. 

Voelde mij goed vandaag, medicijntjes flink ingenomen en geen misselijkheid meer gevoeld. 

Nu worden mijn oogjes wel weer zwaar en vrees dat ik vanavond opnieuw geen aangenaam gezelschap zal zijn... Opnieuw vroeg mijn bedje in... Slaapwel...

Voor vertrek nog snel even douchen en auto in richting Hasselt. Onderweg nog even bij bakker gestopt voor een ontbijtje

In ziekenhuis schreven we ons in en gingen richting vijfde verdiep. Ken ondertussen de weg. Zag al snel enkele bekende gezichten en deed eigenlijk deugd om dezelfde verpleegsters terug te zien. Zo voelde het vertrouwd aan.

Er werd bloed getrokken via port-a-cath en mocht een uurtje weg. Had afspraak bij cardioloog voor een echo van mijn hart. Dit was een standaardonderzoek dat nog niet gebeurd was en had er vandaag dus afspraak voor. Na kwartiertje wachten in de wachtzaal (tussen allemaal oude mensen...), was het aan ons. U mag u bovenlichaam vrij maken zei de verpleegster. Allez, daar gingen we weer. Heel de afdeling gynaecologie heeft mijn borsten al gezien, nu komt er nog cardiologie bij... Cardioloog kwam snel langs om echo te maken. Alles in orde, mijn hartje doet dat nog goed

Daarna hadden we afspraak bij oncoloog. Hij vroeg hoe vorige chemo gegaan was en kon positief antwoorden. Mijn bloed van vandaag was in orde en chemo kan doorgaan  

Dus opnieuw naar vijfde verdiep om voorschrift voor chemo af te geven. Chemo werd besteld en wachten kon beginnen. Kreeg ondertussen weer heel wat infusen aangekoppeld om "nu al" het misselijk zijn voor te zijn.... Heleboel vergif aan mijn lichaam in....

Dik uur later werd chemo geleverd en konden we eraan beginnen. Eerste infuus 10 min, 10 min spoelen, tweede infuus 30 min, 10 min spoelen, derde infuus 30 min en 10 min spoelen en naar huis!

Ondertussen kreeg ik ook nog een warme maaltijd aangeboden, maar toen ik vroeg wat het was, koos ik toch maar voor de broodmaaltijd. Wilde mijn maag geen extra uitdaging bezorgen.... En boterhammetjes met light confituur en smeerkaas kan mijn maag wel aan ;-)

Na de chemo even langs Aldi, kindjes ophalen bij oma en naar huis. Ging nog even langs de buren om enkele kalenders te verkopen. Nog even genieten van het zonnetje in de tuin en macaroni als avondeten... mmmm....

Op woensdag gaat Noortje naar de dansles, dus om 18u brachten we haar. Een uurtje later ging ik haar weer halen terwijl Maarten Mats zijn flesje gaf en pyjama aandeed. Schattig om te zien hoe mijn grote meid in haar tutu samen met haar vriendjes de danszaal binnenstapt... 

Rond 19u15 waren we weer thuis en kroop ik zetel in, was er moe van geworden en mijn buik begon nu toch een beetje te protesteren. Weer zelfde gevoel als na chemo 1, te veel gegeten, dus even rusten. Al snel werden mijn oogjes zeer zwaar en rond 8u30 kroop ik bedje in voor een goede nachtrust

Maarten was al vroeg de deur uit, dus moest zelf de beslissing maken... Maakte mij klaar en besloot niet te zuinig te zijn met de make-up, maakte kindjes klaar en vertrok zonder hoedje. 

Eerst Mats naar onthaalmoeder, deze was vrij enthousiast over mijn nieuwe coupe en zei dat het mij nog staat. Deed goed aan mijn zelfvertrouwen Op naar de volgende halte, schoolpoort, nu zouden de blikken wel gaan komen....

Wandelden met een klein hartje de schoolpoort binnen en kwam al snel enkele bekende gezichten tegen. Iedereen was positief over mijn toch wel zéér korte haartjes. Deed deugd! Dank jullie wel hiervoor! 

Voormiddag besloot ik de berging onder handen te nemen, beetje opruimen en sorteren, pff.... wat een werk! Maar is gelukt en ben tevreden met het resultaat. Nu zo houden....

Mama kwam namiddag nog even langs, ze kreeg tranen in de ogen toen ze mij zag. Ze heeft al meermaals gezegd dat zij mijn "ziekte" wil overnemen, maar dat gaat niet, en zou het ook niet willen, mijn "ziekte", mijn gevecht, en vooral mijn overwinning! (binnen enkele maanden dan toch!).

Maarten was vroeg thuis, dus konden we de kindjes samen ophalen, altijd leuk! Na school maakten we de valiesjes van de kids, ze gaan bij oma en opa logeren. Morgen staat er chemo op het programma en moeten weer vroeg in het ziekenhuis zijn. 

Voel mij zelfzeker voor morgen, ik weet nu wat er gaat gebeuren en heb geen vragen meer over "het krijgen van chemo". Ik ken de procedure en weet wat me te wachten staat. Natuurlijk blijven er de vragen ivm de bijwerkingen. Valt de tweede chemo even goed mee als de eerste? Of komen er nu wel bijwerkingen? Ga ik nu wel ziek zijn? Vragen waarop ik waarschijnlijk morgenavond het antwoord zal weten....

Ik hoop in ieder geval dat het even goed meevalt als vorige keer... Dus, duimen omhoog en vingers kruisen! 

Maar mijn vreugde was van korte duur..... Gisterenavond, rond 22u, snel even douchen voor het slapen gaan. Maakte mijn haar nat, nam shampoo en begon te wrijven. Toen ik mijn handen afspoelde, kwam mijn grootste angst uit... Haar in mijn handen... aaaahhh.... Ik controleerde de rest van mijn haar, het meeste hing nog vast, maar had ook geregeld haar in mijn handen... Dit was dus het begin! Het haarverlies was een feit!

Kroop met een klein hartje en de nodige zakdoeken in bed. Zou een zware slapeloze nacht worden.... Werd geregeld wakker om mijn haar te controleren, mijn kussen bleef proper, maar telkens ik voelde, had ik toch enkele haren vast.

Vanmorgen extra veel gel en lak in mijn haar, zou vastkleven helpen? Bracht Mats naar tante Rita, Noor naar school en reed richting Sint-Truiden, wou mijn gedachten  verzetten. Wandelde langs de winkels, af en toe lokte een leuke jas of broek mij, maar verder kwam ik niet. Het interesseerde mij niet... 

Reed huiswaarts, nog even langs bloemist, mezelf een bloempje halen (had nog een bon gekregen van bloemist toen ik mijn verhaal daar deed). Bloemen in huis geeft vrolijk gevoel.

Maarten was vroeg thuis, ruimde huis beetje op. Kast van berging naar tuinhuis verplaatst. Maakte avondeten en toen voelde ik nog maar eens aan mijn haar... Was erger geworden. Had nu telkens haar in mijn handen... Was zo ver! Besliste om de tondeuse uit de kast te halen. Vroeg aan Noor of ze mijn haar wou knippen. Dit zag ze uiteraard zitten. Maarten liet haar enkele malen knippen en nam toen de tondeuse, 6mm!

Voor een beeld hiervan te scheppen: GI-Jane ;-)

Noor vindt mijn nieuwe kapsel wel leuk, zou dit te maken hebben met het feit dat ze zelf heeft mogen knippen? Volgens Maarten en de buurvrouw sta ik nog wel met mijn broske. Maar moet bekennen dat het toch wennen is hoor! Eén voordeel: een bad hairday is niet meer mogelijk, dit kan niet verkeerd liggen! Haalde mijn hoedjes ook even uit de kast, Noor vond dit ook leuk en vroeg al waar haar mutsen liggen....

Hopen dat ik nu nog een paar dagen kan "genieten" van mijn broske voor alles uitvalt.... 

Nog een groot dilemma voor morgen, hoe kom ik morgenvroeg buiten?? Met mijn broske of toch maar een hoedje op....

Wil eigenlijk dat hoedje zo lang mogelijk uitstellen, want eens alles uitvalt, ben ik aan de hoedje gebonden en zal ik het nog lang genoeg moeten dragen.. (met een kaal hoofd kom ik sowieso niet buiten!). Dus, we zien morgenvroeg wel....

Even een update van "mijn haar"....

Volgens de oncoloog zou ik twee weken na eerste chemo volledig kaal zijn. Ikke niet Zal ook maar niet te hard roepen, of morgenvroeg heb ik prijs.... Wist al wel dat ik een "speciaal geval" ben, maar wordt toch weer even bevestigd. Zo blijven ook bij het merendeel van de vrouwen de regels uit tijdens chemo, rarara, bij wie niet? Heb nog nooit zoveel last ervan gehad. Was vergeten hoeveel pijn menstruatiepijn kan doen...

Zijn vandaag 2 weken en 2 dagen na eerste chemo en heb nog geen enkele haar verloren. Hopen dat het zo nog een beetje blijft. Ben de laatste tijd toch wel zeer gehecht aan mijn haartjes... Moet bekennen dat ik dagelijks nog altijd meerdere malen voel aan mijn haar, maar het blijft goed vastzitten. 

Maar elke ochtend blijft toch spannend, altijd die schrik of er 's nachts iets gebeurd is of niet... Ligt er haar op mijn hoofdkussen of niet? That's the question ;-) Voor mij dan toch, elke ochtend opnieuw... 

Voel mij al beter dan begin van de week, toen had ik echt schrik om mijn haar te verliezen, kan er ondertussen al beter over praten (heb geen zakdoek meer nodig als ik erover praat!), maar zal sowieso hard zijn. Hoop mijn haartjes nog enkele dagen, weken, ... te houden en de mutsjes mooi in de kast te laten liggen. Maar we zien wel, wat komt komt (maar blijf hopen).

Woensdag staat chemo 2 op het programma. Moeten om 9u15 in het ziekenhuis zijn. Dan wordt er weer bloed genomen, uur wachten op uitslag, chemo bestellen bij oncoloog, chemo krijgen en naar huis. Hoop in de late namiddag thuis te zijn en vooral hoop dat het even goed verloopt als vorige keer... Dus bij deze, iedereen duimen omhoog en vingers kruisen op woensdag 25/09 ;-)

Morgen Noor naar school brengen, Mats naar tante Rita en ik ga op mijn gemak eens naar Sint-Truiden, kijken wat er in de winkels ligt. Kijken hé ;-) (ah ja, mijne lieve echtgenoot volgt namelijk ook mijne blog)