Soms eis ik mezelf even op en ook met h en lange ij.

Vaak is het veel te veel en wil ik een beetje zonder en toch steeds met je zijn.

Elke vakantie duwen feiten zich ongevraagd onder mijn neus. 

Dat je groot bent, te groot voor hoe je bent, teveel en te aanwezig, te gevaarlijk en ongeleid. 

Dat je nergens uitgroeit maar net nog meer ergens inblijven gaat.

Dat je sterk bent, nog net niet te voor mij maar dat het komen zal.

Dat je opvalt , dat je uitvalt , dat je niet bent wat zou moeten zijn.

En toch....

blijf ik je lijf tussen mij en het karretje duwen , omdat je zo graag naar de Aldi gaat. 

Excuseer ik me voor wat je bent en hoe je doet, vraag ik welke koekjes je mee wil nemen naar school en lach ik lieftallig wanneer je de uitverkoren koek met een smak in in het foute karretje gooit. 

Trotseer ik ontzettend veel oordelende blikken terwijl je op 7 jaar en  6 maanden luidop van je tut geniet. 

Neem ik je mee met de tram waar we onze vaste route doen, groenplaats..lolly, flying tiger..lift naar boven, even toertje doen en het zoveelste plastic ridderzwaard kiezen dat je na twee dagen stuk gezeverd hebt. En dan...jij ergens wat lekkers en mama een wijntje..lekker normaal voor tien minuten (en hier ben ik even in de war of dat nu komt omdat jij weg wilt of mama gewoon snel drinken kan)

En mama is bang, ..voor elke vakantie die komt..

voor elke routine die afwijkt van hoe het is.

Voor hoe en wat en later ..

Voor alles in totaal.

En mama is blij...als jij vrolijk op de bus stapt, moe thuiskomt met een vrolijke noot in je schriftje.

Wanneer je uitgeteld in de zetel ligt te snurken met je hoofdje tegen mij...

Ook al hou ik van groots en veel en meer en vaak en te en liefst en lang en ontzettend en aanwezig en luid en later.

Als jouw mama ben ik klein en soms en af en toe en kort en stil en helemaal hoe jij kneed wat ik moet zijn.