Om hoe jouw lijfje graag gaat liggen tegen randjes en muren...tegen een koude vloer om voeling te krijgen met jezelf . Om hoe je op met gretige handjes jouw tutje in jouw vierjarige mondje steekt. En laat dat mondje nu net toebehoren aan een kerel van 1 meter twaalf en 21 kg...

Ook al is het maar soms, het is een keertje teveel en het is net dat ene keertje dat mama snel weg wil ..snel naar de auto, snel naar huis om de schaamte geen kans te geven . 

Ik besef dat we voor jou een veilige plek hebben gemaakt. Een veilig plekje om jou te zijn en dat we stap voor stap uitbreiden tot we een wereld hebben die net groot genoeg zal zijn. We omringen jou en ons met mensen die je kennen en jou jij laten zijn en op een of andere manier gaat dat vanzelf.

Op school lijk je zelfs mooi te blenden met de rest. En al hebben mama's misschien graag uitblinkertjes. Deze mama is blij met jou af en toe onopvallend zijn. En elke dag besef ik hoe gelukkig we zijn dat het kan. Dat jij kan meegaan in jouw klasje. Dat jij dankzij hele vele helpende kleine en grote handjes genietend naar jouw gewone klasje kan. En dit is zeker een kleine gratis reclame voor mama's geweldige collega's en jouw kleine ferme klasgenootjes. Mama glundert van zoveel aanvaarding en hoopt dat alle andersjes dit ook mogen voelen.

Je maakt zoveel vanzelfsprekende stapjes en sprongen die voor ons reden zijn voor kleine applausjes binnenshuis. Hoe je opeens als een fiere kerel het potje goeiedag zwaait en eindelijk jouw kunstjes op een grote mensentoilet presteert is voor ons een geweldige stap vooruit. Menig beloningskoekje en dikke duimpje later doe je het gewoon vanuit jezelf, zomaar, omdat je het voelt, omdat het moet...kleine gelukjes zijn nog steeds zo mooi.

En mama wil ook heel eerlijk zijn. De broodnodige af en toe'tjes dat we jou even afgeven bij omi en opa om even ons te zijn zonder jou doen evenveel deugd voor ons als voor jou. Mama en papa genieten van met zijn tweetjes zijn terwijl jij prinsjesgewijs behandeld wordt. Wij laden de batterijtjes op en jij gaat duracellgewijs opa en omi even uitputten. Een win-win situatie voor alle partijen dus.

 Met dit kleine schrijven wil ik dingen delen en zeggen die me roeren en raken en hopelijk ooit mijn eigen kleine mannetje bereiken..

En ook gewoon mijn eigen voelen en doen in woordjes gieten die ergens op het grote internet blijven zweven . Dus bedankt lieve iedereen om te lezen en een beetje mee te gaan met ons bijzondertje die gewoon is op zijn eigen manier.