Starten we dit nieuwe jaar met goede voornemens zoals zovelen of kabbelen we verder op het oude elan... Ik zoek mijn heil in aloude oerwijsheden: "Que sera sera..." Was het maar zo simpel mijn kleine ventje..
Vandaag vroeg een vriendin me..Wat als...Wat als hij niet of nooit praten gaat? Wat als? Ik gun mezelf geen stilstaan bij dit gegeven . Ik ga door , de "wat als" ontwijkend tegen 100 per uur. Ik lijd niet aan het"mijn kind schoon kind-syndroom" maar ik geloof met mijn hele zijn in het "mijn kind gelukkig kind(omdat het moet en we niet anders kunnen)-syndroom. En ik stel ook voor dat we als ouders massaal aan dit syndroom gaan lijden. Ik zet mijn oogkleppen niet op en zie ook wel wat is..maar ik zie het toch een tikkeltje anders, ik moet wel.. Ik zie geluk in wat andere misschien zien in raar of anders.. Perceptie is maar hoe je het bekijkt.
Mensen zien een peuter..kloppend met zijn handjes op zijn billen en op en neer springend terwijl hij kleine korte geluidjes uitstoot en met zijn hoofdje heel snel op en neer gaat. Af en toe legt hij zijn handjes op de vuile vieze grond. Ik zie mijn kleine kerel superblij zijn omdat de tram in aantocht is..hoe leuk is het geluid dat de tram maakt en hoe prachtig zijn die gekke patroontjes op de grond. mama en papa kijken enkel naar jou hoor vent...en wij zijn blij want jij bent blij..Zo moet het toch? Waarom willen we dan toch net dat ietsje meer?
Omdat mama's en papa's vanaf de geboorte al denken aan later. Later is wanneer we uit het ziekenhuis zijn en dan is later wanneer je voor het eerst petatjes eet, en dan is later wanneer je kruipen gaat en dat later vloeit over in eerste stapjes en afscheid van de tut..De later verschuift in sneltempo als je mama bent....Maar het korte woord dekt een lading die zoveel langer en groter is. Een lading waar ik eigenlijk niet klaar voor ben.
Dus als mama even zou mogen terugkomen op haar goede voornemens? Dan wil ik graag een wensje doen , eentje maar? en ik beloof dat het een kleintje is.. Een klein woord, een oprechte "mama.".en weet je lieve vent..het mag zelfs een "papa" of een "dada" zijn..iets met de a? Iets kleins..een soort garantie voor jouw"later"..zodat we een beetje zekerder kunnen zijn dat jouw Later een hele mooie zal zijn..
Ik ben annelies, en gebruik soms ook wel de schuilnaam madelies.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is kleuterjuf.
Ik ben geboren op 14/05/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: school, zingen, mijn ventjes, lezen, schrijven...
dit is een blog voor mijzelf en voor iedereen die zichzelf herkent in ons verhaal
