Dezelfde boekentas maar een grotere jongen,

Dezelfde school maar een andere juf.

Dezelfde leeftijd maar andere dromen

dezelfde verpakking maar een andere inhoud..

Mieleman, bereke, mama's grote jongen, flinke kerel,...

We gooien je zoveel namen toe.

wanneer je ze vangt, gooi je er dan eentje terug?

Sinds kort heb je een woordje te pakken. Een woordje zonder geluid. Een woordje van gebaar. Je handjes maken het "nog"gebaar van SMOG.

Het voelt als eerste stapjes, het voelt als het eerste plasje op een pot. Het voelt als kleine gelukjes op mijn mama-huid.

Misschien is het mooi om stil te staan bij kleine gelukjes. Misschien was het meant to be voor mij en jou..

Een mama met veel te grote dromen krijgt een jongen met dromen die een beetje kleiner moeten zijn.

Maar mijn perfecte jongen doet het zo goed, we hopen klein en krijgen grootse dingen van jou.

Jij bent zo een makkelijke jongen ..je bent gek op voorspelbaarheid..een grijsgedraaide hopla-dvd en toch blijven je handjes flapperen, en blijft jouw lijfje springen..je weet graag wat komen gaat.

Jouw oortjes houden niet van een espresso-apparaat maar de miele-stofzuiger is helemaal jouw ding. mama en papa nemen het s-woord voorzichtig in de mond of de kast gaat open en de stofzuiger moet aangezet worden..dolle pret tot we het huis niet nog properder kunnen krijgen..

En toch blijft mama etiketjes op je kleven nog voor mensen vragen stellen, alsof ik jou moet excuseren voor jezelf, en dat spijt me ventje lief.

Mama wil gewoon geen vragende blikken of lieve schouderklopjes van onbekenden. "je ziet er niets aan mevrouw"..is mama niet mee gediend.

Mama wil gewoon dat het later zich aanpast aan jou en niet andersom..en dat maakt mij een mama als alle anderen en jou een jongen zoals al de rest..