En hier ben je dan mijn kleine Mieleman. Drie jaar oud en 1 meter groot. 16 zwaar wegende kilo's op mijn heup.
Ik ben twee en ik zeg neen is in evolutie naar ik ben drie en wat ik niet wil dat doe ik ni. Jouw boos-zijn is soms zo dramatisch dat het lachwekkend is. Je moet papa en mij maar vergeven als we soms met je lachen Mieltje lief.. Je stampt met je voetjes en doet moeite om je onderlipje te laten trillen. Je kan op een seconde van boos naar blij en omgekeerd gaan. Soms ben je een duracelletje dat gewoon heen en weer loopt en zwaait met je armpjes. En daar is mijn kleine auti-mannetje. Maar er is geen schaamte Mieleke, het vertederd mij. ..
Ik probeer heel veel om te buigen, het is wat het is zegt de liefde. Ik ga niet dramatiseren of minimaliseren maar wel het simpele en mooie "proberen" toepassen.
Ik probeer te lachen met je voorliefde voor schuifdeuren..je staat te springen en kletst op jouw billetjes wanneer automatische deuren open en toe gaan..het fascineert je. Ik denk dat ik je geen groter plezier doe dan naar een open-deur van deuren te gaan. Geen planckendael of efteling voor mijnen boy maar wel deuren die draaien en schuiven.. Laat ze maar kijken hoor vent..mama geeft het niet..
Ik probeer te lachen wanneer een totale onbekende me vraagt of tutjes nog wel geschikt zijn voor een 3-jarige? Jouw tutje is jouw troost kleine schat..en mama's ogen kunnen bliksemen vanop meters afstand.
Ik probeer je niet te overbeschermen voor blikken die je niet gevraagd hebt. Ik laat je los en laat jou jij zijn wanneer jij in jouw kleine ik-bubbel zit. Laat blikken maar zien en draaien..jij voelt ze niet want jij bent gelukkig he vent?
Ik probeer niet te vervallen in vragen en prikkende ballonnen maar blij te zijn met wat nu is.
Jouw onderzoeken in het uz Gent waren voorzichtig positief. Op de foto's van jouw hersenen zie je twee duidelijke witte vlekjes die al grijzer zouden moeten zijn. Dit is de vertraagde ontwikkeling. Mama en papa hadden veel vragen voor de professor . papa denkt in cijfers en voor mama is het veel geneeskundig chinees maar wanneer de dokter ons zegt dat het deel dat jouw spreken regisseert helemaal in orde is gaat er een lampje aan in mama's hoofd. Het veroorzaakt een kleine wave in mama's hoofd.
Ik beeld me jouw mooie kleine jongensstemmetje in dat vlotjes mama en papa zegt. Ik hoor jou liedjes zingen en droom van vragen die ik voor je beantwoorden moet. Neem je tijd maar Emieltje lief..Weet dat als je praten wilt wij zullen luisteren..
Vandaag is het Pasen en jij ging met jouw mandje eitjes rapen bij omie en opa. Het maakt niet uit dat mama vooral de eitjes in jouw mandje heeft gelegd. Het geeft ook niet dat je totaal niet begreep wat wij van jou wilden op dat moment.. Wat telde is..Jij en jouw paasmandje . Wat telde is..dat jij doet wat andere peuters doen. Wat telde was..dat wij doen wat andere ouders doen. Wat telt is..dat jij jij bent en wij gelukkig zijn met elke stap die jij neemt..we kijken niet naar wat je zou moeten kunnen maar naar wat is.. Lieve Emiel ..voor de wereld ben jij anders maar voor mama en papa ben jij de wereld.
Ik ben annelies, en gebruik soms ook wel de schuilnaam madelies.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is kleuterjuf.
Ik ben geboren op 14/05/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: school, zingen, mijn ventjes, lezen, schrijven...
dit is een blog voor mijzelf en voor iedereen die zichzelf herkent in ons verhaal
