Vandaag kleurde ik buiten de lijntjes en tuimelde ik uit mijn mamarol.

De rozengeur en iets met manen is even ver zoek geraakt. Ik denk dat het wel even mag.

Ik ben vooral en eerst en van altijd tot hier jouw mama maar vandaag lukte het me even niet.

Mama wilde je zo graag in een gewone jasje steken vandaag maar blijkbaar was het voor jou teveel gevraagd om even te spelen , zelfs heel even kon je niet opbrengen. Ik zie alle ouders puffen en zweten in een overvolle binnenspeeltuin met joelende kleuters en mama wilde zo graag blenden in de drukte.  Eventjes , heel even meedoen met het algemene anti-speeltuin betoog van liefhebbende ouders die op een zondagnamiddag zichzelf even helemaal wegcijferen ten voordele van een gelukkige kleutersnoet.

Als de snoet die je wenst enkel verschijnt bij het verlaten van de speeltuin dan weet je dat je de bal even fameus hebt misgeslagen. Traantjes droogden wonderlijk snel bij het terugzien van jouw vetrouwde autostoeltje. Voelde je toen al dat mama even een beetje wenen wou? Gewoon zo een klein beetje omdat ze haar volle glaasje wijn moest laten staan tussen de kruimels van de omkoop-koeken om je wat langer gewoon te laten zijn.

Maar als je jouw mama echt goed kent dan weet je dat ze na 1 slag niet verslagen is dus slikt ze haar verdriet even in en neemt ze je mee om de zondag in stijl af te sluiten met frietjes en een tegoed-wijntje voor zichzelf.   Ik scan de omgeving af op potentieel gevaar(dit is in jouw geval: tafels met enige vorm van gefrituurde snacks of chips )  Ik ben sneller dan het licht om jouw lijfje de juiste kant op te draaien wanneer je de geur van eten op het tafeltje naast ons opmerkt met je fijnproeversneusje. Mama heeft een trukendoos vol lokmiddelen bij zich en de derde lolly van de dag is een feit.  In tijden van wijnnood is alles geoorloofd denk ik dan.  Gelukkig is het lachje wanneer jouw bordje voor je staat. Hoe blij kleurt jouw gezichtje bij het zien van de goudgele gelukjes op je bord. Mama nipt nog een keertje van haar glaasje en geeft zichzelf alvast een stiekeme dikke duim onder tafel.

Mama juichte een beetje te vroeg en voelt de blikken branden wanneer jouw handjes fel beginnen klappen. Je moet dan ook zeker nog even naar de grootste tafel gaan om daar even al het speelgoed te verkennen op jouw eigen unieke mondjeswijze. De "geeft niet mevrouw, wij zien ook wel dat er iets mis is " was waarschijnlijk zeer vriendelijk bedoeld maar schoot in een keelgat waar ik geen weet van had.  Jouw tablet geeft even rust en mama wil net even ontspannend zuchten wanner de" zo zonde , tis zo een schoon ventje "haar oren bereikt. mijn keelgat kan de wijn niet meer zo smaken en de goedbedoelde blikken ten spijt laat ik mijn verdriet thuis goed los.

Want vanavond wil ik gewoon even verdrietig zijn om wat ik zo graag wil en nooit kan zijn. Vanavond is rouwen om iets wat er is maar nooit zal kunnen worden wat we voor jou hoopten toen je nog een buikjesmannetje was.

Dus laat me maar even. Morgen rise and shine ik wederom..want dat is wat mama's doen...