Ik ben Eva
Ik ben een vrouw en woon in Bertem (België) en mijn beroep is bediende bij een verzekeringsmaatschappij.
Ik ben geboren op 30/04/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: verhalen lezen en schrijven, wandelen in de natuur, reizen om andere culturen te leren kennen.
Wanneer Xander na zes weken
afwezigheid terug thuiskomt, lijkt er op het eerste gezicht niets aan de hand.
Hij kijkt er naar uit om het normale dagelijkse leven met zijn verloofde Lynn en
zijn dochtertje Sanne terug op te pakken.
Niets blijkt echter nog te zijn
zoals het was voor zijn vertrek. De mensen uit zijn directe omgeving blijken
helemaal niet te zijn zoals hij dacht. Wie kan hij nog vertrouwen? Zal hij er
ooit in slagen zijn oude leven terug te krijgen?
Op deze blog kan je de eerste verise van mijn zelfgeschreven verhaal 'Twee gezichten' lezen. Ik hoop dat jullie even veel plezier aan het lezen van dit verhaal zullen beleven als ik heb bij het schrijven ervan. Alvast veel leesplezier toegewenst.
21-08-2017
De fantasiedobbelstenen
Hallo lieve lezer.
Ik ben terug van een hele tijd weg te zijn geweest
en ik heb er heel veel zin in om jullie opnieuw te verwennen met een aantal
zelfgeschreven verhalen.
De volgende tekst is ontstaan door met mijn
fantasiedobbelstenen te werpen. Ik ben lang op zoek geweest naar deze
dobbelstenen en heb ze uiteindelijk gevonden in de Tiger-shop in Leuven. Ze
zijn een ideale manier om je te helpen bij het schrijven wanneer je even
vastzit en ik ben ervan overtuigd dat ze me in de toekomst nog vaak gaan helpen
bij het verzinnen van nieuwe verhalen.
Tijdens een worp met de dobbelstenen kwamen de
volgende zes afbeeldingen naar boven te liggen : bril, potlood, walvis,
autobus, een droevig gezichtje en een dennenboom. Deze dobbelstenen vormden
uiteindelijk de basis voor het volgende verhaal dat ik heb geschreven. Ik wens
jullie veel leesgenot en misschien dat de les die ik op het einde via dit
verhaal wil meegeven ook voor jou heel waardevol kan zijn, maar geniet in
eerste instantie van het verhaal en wat er verder gebeurt dat zien we dan wel
weer.
Ik kom de kamer binnen. Ze is leeg. Er is niemand
te zien. Mijn gezicht ziet rood van het huilen. Ik weet niet meer wat te doen.
Tot ik in het midden van de kamer een tafel zie staan met daarop drie kaarten,
elk met een andere afbeelding : een dennenboom, een potlood en een bril. Ik
neem de kaart met het potlood en berg hem op in mijn zak. Wat ik niet weet is
dat deze keuze de rest van mijn leven zal gaan bepalen. Wanneer ik de volgende
ochtend wakker wordt en de kaart uit mijn jaszak haal zie ik dat er niet langer
een potlood opstaat, maar dat de kaart vervangen is door een busticket met een
onbekende bestemming. Ik besluit mijn nieuwsgierigheid te volgen, gooi snel
enkele spullen in een trekkersrugzak en neem de bus op het uur dat op de kaart
vermeld staat. Die bus zal me uiteindelijk naar het mooiste plekje brengen dat
ik ooit heb gezien. Een prachtige groene heuvel met uitzicht op een verlaten
strand met een azuurblauwe zee waarin talrijke walvissen rondzwemmen. Ik kijk
verbaasd om me heen. Een man die ik nog nooit heb gezien overhandigt me een
cursusblok en een potlood. Het zal op die plaats zijn dat ik uiteindelijk het
manuscript voor het verhaal dat ik in mijn hoofd heb zal schrijven.Wat zou er
zijn gebeurd als ik die bewuste dag een andere kaart had genomen? Zou ik dan
uiteindelijk ook de beslissing hebben genomen om mijn droom te volgen?
Dit is dan wel een fictief verhaal, maar het zegt
wel iets over de gebeurtenissen die ons allemaal overkomen tijdens ons leven.
Op een bepaald moment kom je voor een keuze te staan, een keuze die de
rest van je verdere leven kan gaan beïnvloeden. Niet elke keuze is gemakkelijk,
maar vaak leiden de moeilijkste keuzes tot de mooiste resultaten. Dus laat je
niet tegenhouden door deze moeilijke keuzes en doe wat je hart je ingeeft. Je
weet immers nooit wat er allemaal voor moois kan gebeuren.
Gisteren was het mijn verjaardag. Daarnaast was het ook de deadline voor het manuscript van mijn verhaal "Twee gezichten". Van mijn verjaardag heb ik met volle teugen genoten en er een onvergetelijke dag van gemaakt. De deadline voor mijn manuscript heb ik echter niet gehaald. Dit wil helemaal niet zeggen dat ik dit verhaal links heb laten liggen. Integendeel zelfs. Het waren echter vermoeiende weken waardoor ik na een drukke werkdag nog weinig energie overhield om te gaan schrijven. Hier is een maand geleden verandering in gekomen. Na het doen van een test rond hooggevoeligheid en de zeer hoge score die ik hierbij behaalde ben ik gestart met de online-introductietraining van Femke De Grijs om met deze kwaliteit beter om te gaan. Een ding is tijdens de eerste maand alvast duidelijk geworden en dat is dat ik heel veel energie haal uit het creatief bezig zijn. Naar aanleiding daarvan heb ik dan ook besloten om terug de dagelijkse gewoonte op te starten om elke ochtend een uur te besteden aan dit verhaal. Ik maak dan ook een nieuwe deadline met mijzelf en dat is dat ik tegen het einde van deze maand klaar wil zijn met het manuscript. Ik kan immers blijven schrijven, schrappen en inspiratie opdoen maar op een bepaald moment moet ik een slot aan het verhaal breien.
Zoals ik reeds zei ben ik volop bezig met leren om te gaan met mijn hooggevoeligheid. Een van de opdrachten hierbij is het werken met kwaliteitenkaartjes en op die manier mijn eigen kwaliteiten beter leren kennen. Het laatste kaartje dat ik hierbij heb bestudeerd was 'spontaniteit'. Dit is een kwaliteit die bij mij helemaal niet aanwezig is. Ik ben iemand die eerst zal nadenken over een bepaald iets alvorens ook echt de beslissing te nemen of ik er er mee aan de slag ga of niet. Dit vele nadenken heeft echter tot gevolg dat ik vaak zit te piekeren en door al dat twijfelen komt er uiteindelijk niet veel van. Hier heb ik echter een oplossing voor gevonden en dat is door het maken van een ideeëndoos waarin ik de dingen uit het bucketlistboek die ik wil realiseren steek. Elke week trek ik er een kaartje en ga ik daar mee aan de slag. Op die manier wil ik ook spontaner leren zijn, want twijfelen kan hier echt niet. Het kaartje dat ik trek moet ik die week uitvoeren of alleszins toch beginnen met het verwezenlijken ervan.
Het eerste kaartje dat ik heb getrokken is alvast niet iets dat ik rap rap zal kunnen realiseren, maar dat heel veel tijd in beslag zal nemen. Niet in de zin dat ik er elke week uren aan zal besteden, maar wel in de zin dat het iets is dat niet echt een einde kent. Het actiepunt waar ik deze week mee zal beginnen is "EEN FAMILIESTAMBOOM MAKEN". Wens me veel succes!
Deze avond ging ik aan de slag met het kwaliteitenkaartje 'zelfverzekerdheid'.
Toen ik dit kaartje voor het eerst zag was het eerste dat in mij opkwam dat deze kwaliteit echt wel niet bij mij past. Ook al zou ik dat wel willen. Als ik wat meer vertrouwen in mezelf zou hebben en me minder zou aantrekken van wat anderen ergens van zouden denken dan denk ik dat ik echt het leven zou leiden dat ik zou willen en niet dat wat anderen van mij verwachten. Ik zou met meer zelfverzekerdheid echt mijn dromen kunnen realiseren.
Ondanks het aanvoelen dat deze kwaliteit niet bij mij aanwezig is heb ik er toch iets moois van gemaakt en ben ik trots op het resultaat dat ik ermee bereikt heb en dat is een eerste stap naar meer zelfverzekerdheid.
Geniet hier mee van de mooie tekst die ik met de letters van het woord zelfverzekerdheid heb geschreven.
- Ze weet wat ze wilt.
- Niemand zal haar tegenhouden.
- Als ze er voor de volle 100% voor gaat dan kan ze alles bereiken wat ze wilt.
- Misschien is niet iedereen fan van haar.
- Maar wat kan het haar schelen, ze weet wie haar echte vrienden zijn.
- Diegenen die er voor haar zijn als ze hen nodig heeft.
- Dat is wat er echt telt.
- Samen met hen genieten van de zomer en alle andere dagen van het jaar.
- Zij geven haar de energie die ze nodig heeft om echt voor haar dromen te gaan.
- Het kan haar niet schelen wat de rest van de wereld daarvan denkt.
- Haar echte vrienden steunen haar en dat is wat telt.
- En als het haar niet lukt die droom te realiseren dan is dat zo.
- Ze heeft het geprobeerd en kan zich dus niets verwijten.
Een groot woord. Een woord waar heel wat betekenis achter zit, maar dat ook heel veel motivatie van jezelf verwacht. Commitment is immers een verbintenis die je met jezelf aangaat om iets belangrijks te bereiken. Die verbintenis ben ik ook met mezelf aangegaan toen ik een jaar geleden ben gestart met deze blog. De belangrijkste motivatie hierbij was voor mij vooral om anderen mee te laten genieten van de verhalen die ik schrijf. Andere mensen tussen de drukte van elke dag door een moment van ontspanning en plezier bieden om nieuwe energie te kunnen opdoen is voor mij een belangrijk doel in mijn leven. Als ik op die manier de wereld mee een beetje mooier kan maken, dan is mijn missie geslaagd.
Toch lukt het me niet altijd om me helemaal aan deze afspraak met mezelf te houden. Dit komt vooral door de angst die ik van binnen voel om me volledig bloot te geven aan anderen. Angst dat het verhaal waar ik met zoveel passie en plezier aan aan het schrijven ben door anderen volledig wordt afgekraakt en dat ze me ermee zullen uitlachen. Door die angst durf ik niet altijd mijn ware ik te laten zien en dat is eigenlijk stom. Het is namelijk wie ik ben en als anderen daar problemen mee hebben, dan is dat vooral hun probleem maar zeker niet het mijne. Met het einde van 2016 en de start van een nieuw jaar in zicht ga ik dan ook de commitment met mezelf aan om voortaan deze blog echt regelmatig te onderhouden en wekelijks jullie met iets nieuws plezier te doen. Daar draait het namelijk om in het leven, gewoon genieten van wat de dag je brengt en je niets aan te te trekken van wat anderen erover zeggen. Laat je eens verrassen door onverwachte dingen, want dat zijn vaak de mooiste dingen die je meemaakt en blijven je meestal het langste bij.
Hiermee heb ik dan mijn goede voornemen voor 2017 gemaakt. Gewoon genieten van elke dag en schijt hebben van wat anderen van me denken.
En als ik eerlijk ben heeft de slotshow van de 'Rode neuzenactie' van dit jaar die vorige avond werd uitgezonden op de televisie ook wel mee een invloed gespeeld bij deze belangrijke commitment die ik met mezelf heb gemaakt.
Deze ochtend was een zeer bizarre ochtend, de raarste sinds jaren.
Van zodra de dichte mist optrok gebeurde er iets magisch. Heel de straat kleurde rood. Overal waar je maar keek zag je vreemde, rode bollen. Bollen met het gezicht van een prinses ('Snotte Belle'), een piraat ('Jack-A-Hoy'), een DJ ('DJ Niësto'), een judoka ('Ha Choo') en een professor ('Professor Sniff"). Van zodra je ze opraapte begon je onophoudelijk te lachen. De wereld zag er op slag veel vrolijker uit. Weg was alle terreurdreiging en ellende. Voor een keer was Brussel de leukste stad op aarde.
Dus laten we allemaal een rode neus opzetten en
op die manier tonen dat iedere mens uniek is en op zijn eigen manier waardevol.
Een vrolijke Eva
Wil je meer weten over deze leuke actie neem dan zeker een kijkje op http://rodeneuzendag.be/ en hou volgende datum zeker in de gaten: zaterdag 3/12/2016, want dan volgt de grote apotheose!
Gisteren was het precies een jaar geleden dat ik met deze blog begonnen ben en dat verdient toch een applausje. Een applausje omdat deze blog nog altijd een belangrijke rol in mijn leven speelt. Er zijn periodes geweest dat ik even afwezig was, maar steeds opnieuw was er een bepaalde drijfveer die me terugbracht naar deze plek.
Als ik een ding het afgelopen jaar geleerd heb, dan is het dat ik meer aan mezelf moet denken en me minder moet aantrekken van wat anderen ergens over zouden denken.
Dat is niet altijd gemakkelijk, vooral omdat ik de tendens naar meer egoïsme in onze wereld helemaal niet zo leuk vind. Respect hebben voor elkaar en er zijn voor elkaar wanneer je elkaar nodig hebt zijn immers voor mij heel belangrijke waarden. Je kan er echter pas echt zijn voor een ander als je ook van jezelf houdt.
Werken aan je dromen moet je dan ook in eerste instantie voor jezelf doen en niet om op die manier waardering te krijgen van anderen of omdat anderen trots op je zouden kunnen zijn. Als je dat bereikt met je droom dan is dat natuurlijk een pluspunt, maar het mag nooit de motivatie zijn om naar een droom toe te werken. Jijzelf moet er namelijk ook plezier aan beleven anders wordt je droom al vlug een nachtmerrie. Je kan ondertussen wel luisteren naar wat anderen er over te zeggen hebben. Hun kritiek moet je dan niet als iets negatiefs zien, maar gebruiken als een manier om jezelf nog te verbeteren en zo nog meer plezier uit je leven te halen. En wanneer mensen achter je rug met je lachen heb dan medelijden met hen. "Waarom medelijden?", hoor ik je denken. Dat is heel simpel. Ze lachen met jou waarschijnlijk omdat ze zelf onzeker zijn over zichzelf en jaloers zijn dat jij ondanks alles toch voor je droom durft te gaan. Dat is dan ook wat ik ga doen: schijt hebben van wat anderen van me denken en gewoon 100% voor mijn dromen gaan. Het is immers mijn leven en als anderen mijn keuzes stom vinden dan is dat hun probleem en niet het mijne.
Geniet van jullie weekend en probeer zoveel mogelijk aan jullie dromen te werken zonder daarbij voortdurend te denken wat anderen er van zouden denken.
Al jaren neemt het schrijven van verhalen een belangrijke plaats in in mijn leven. Al van kleins af aan droom ik ervan om ooit een eigen boek te schrijven. Toch heeft het tot eind vorig jaar geduurd voor ik hier ook echt mee naar buiten durfde te komen. Schrijven is namelijk zo'n belangrijk deel van mij dat ik gewoon bang was om mijn ware ik te laten zien. Wat zouden anderen hier immers van denken? Zouden ze het niet belachelijk vinden en me hiermee uitlachen?
Als ik hierover nadenk dan is dit eigenlijk heel stom. Waarom zou ik mijn leven laten bepalen door wat anderen zeggen? Het is namelijk mijn leven en niet het hunne. Als zij dat stom vinden, dan is dat hun probleem. Ik wordt gewoon gelukkig van woorden op papier te zetten en dat is hetgene wat telt. Het is op de eerste plaats ik die er blij mee moet zijn.
En dat geldt niet alleen voor deze droom, maar ook voor alle andere zaken in mijn leven. Mijn gevoelens, mijn lichaam, mijn fouten, mijn werk; ze zijn allemaal een deel van mij en bepalen mee wie ik ben. Waarom zou ik al die zaken dan ook verborgen houden voor anderen. Dit is dan ook mijn doelstelling voor de toekomst: niet langer een masker opzetten uit angst om me kwetsbaar op te stellen, maar me laten zien zoals ik echt ben.
groetjes van een zelfzekere Eva
p.s. Met dank aan de tips die je kan vinden op 'Sochicken' (https://sochicken.nl/) werk ik stap voor stap aan het nog leuker maken van mijn leven. Echt een heel interessante site en misschien kan het ook jou helpen om je leven nog leuker te maken. Ik wenst het je alvast toe, want het leven is het mooiste geschenk dat je gekregen heb
"Een goed begin is het halve werk", zo luidt het spreekwoord.
Dit gezegde is zeker en vast van toepassing voor de start van de dag. Om de dag op een goede en energierijke manier te kunnen beginnen is het daarom essentieel dat je EEN GOEDE NACHTRUST hebt. Wanneer je de dag al moe en futloos begint betekent dit immers vaak niet veel goeds voor de rest van de dag. Dit is zeker en vast van toepassing op mij. Als ik al moe start, dan zal ik veel emotioneler reageren, dan wanneer ik goed uitgerust ben en met een fris hoofd begin. Mijn avond- en ochtendroutine moest dus aangepakt worden om meer uit de dag te kunnen halen en ook meer´met schrijven bezig te zijn.
Dit heb ik dan ook gedaan!
Om de dag op een goede manier af te sluiten en niet nog uren in bed te liggen piekeren alvorens ik in slaap val sluit ik mijn dag voortaan af door drie elementen op te sommen waarvoor ik dankbaar ben. Door aan iets positiefs te denken verdwijnen alle piekerende gedachten uit mijn hoofd en zal ik uiteindelijk ook veel beter slapen.
Dit is echter niet genoeg om de volgende dag goed uitgerust te kunnen starten. Voldoende slaap en regelmaat is daarbij ook belangrijk. Daarom zal ik tijdens de werkweek voortaan om tien uur 's avonds in bed kruipen en zorgen dat ik minimum 7,5 uur geslapen heb. Om alle verleidingen hierbij te kunnen bannen verdwijnt mijn i-pad ook uit de slaapkamer en gaan mijn gordijnen dicht zodat ik niet wakker gehouden wordt door het licht op straat
Ik pas deze nieuwe avondroutine nu al twee dagen toe, dit lijkt misschien weinig maar toch merk ik al een verschil. Ik ben 's ochtends veel uitgeruster en geraak ook veel gemakkelijker uit mijn bed. Misschien dat mijn nieuwe ochtendroutine hierbij ook wel een beetje helpt :) . Mijn gsm ligt immers niet meer op mijn nachtkastje, maar in de andere hoek van de kamer zodat ik wel moet opstaan om van dat vervelende geluid van het alarm af te geraken. Daarenboven heb ik ook een nieuwe manier gevonden om in alle rust aan mijn dag te kunnen beginnen: het allereerste wat ik doe nadat ik ben opgestaan is een glas water drinken en vervolgens 10 minuten mediteren. Dit geeft me alvast een veel ontspannender gevoel dan wanneer ik een half uur rusteloos blijf snoezelen in bed om me vervolgens rap rap klaar te maken om aan een nieuwe dag te beginnen.
Om van deze nieuwe routine een goede gewoonte te maken moet ik dit nog minstens een maand volhouden. Daarna is het zo stevig ingewerkt in mijn dagelijkse leven dat ik het automatisch, zonder nadenken zal toepassen. En ik beloof je dat ik deze extra energie zeker zal gebruiken om je via deze blog verder op de hoogte te houden van mijn schrijfavonturen.
Ik wens jullie allemaal een verkwikkende nachtrust toe die je voldoende energie geeft om volledig uitgerust aan de nieuwe dag te kunnen beginnen.
Gisterenavond heb ik de knoop definitief doorgehakt.
Ik moet er gewoon durven voor gaan. Niet de hele tijd blijven twijfelen en nadenken over wat ik nu echt nog allemaal wil doen. Ik weet immers wat ik wil, ik durf gewoon niet altijd mijn ware ik aan de buitenwereld te tonen uit angst wat ze er van zouden zeggen en dat ze me zouden uitlachen met mijn dwaze dromen. Daarom zet ik vaak een masker op en dat is gedaan, ik wil de mensen laten zien wie ik echt ben. Als zij dat stom vinden dan is dat hun probleem. Het is immers wie ik ben en ik ben trots op mezelf.
Voordat ik echter 100% kan gaan werken aan mijn dromen en het vervullen van mijn bucketlist moet ik eerst mijn eigen leven opruimen. Dingen weggooien die me belemmeren om er volledig voor te gaan en veel van mijn energie vreten. Jullie moeten echter geen schrik hebben, ik ben niet van plan om grote veranderingen in mijn leven aan te brengen. Ik doe mijn job nog altijd heel graag en met volle overtuiging. Ook mijn vrienden en familie blijven bij nog altijd op de eerste plaats staan. Ik wil in de toekomst dit nog meer naar boven brengen, door bv. wanneer ze iemand zoeken voor een bepaald project op het werk me hier kandidaat voor te stellen want ik weet dat ik het kan en moet geen angst hebben om het ook durven te doen. Daarnaast wil ik ook nog meer gaan investeren in mijn contacten met vrienden en familie. Door meer datgene te gaan doen wat ik echt wil en niet steeds te doen wat anderen van mij verwachten wil ik mijn huidige leven nog mooier maken.
Hoe heb ik dit dan aangepakt? Gewoon heel praktisch door bv. mijn Ipad te nemen en de apps die niet belangrijk in mijn leven zijn weg te gooien, apps die tijd afpakken van zaken die voor mij essentieel zijn. Daarnaast heb ik ook eens mijn mailbox opgeruimd en dat was echt nodig. Elke dag verkwanselde ik immers soms wel tien minuten aan het verwijderen van overbodige nieuwsbrieven zonder die ook maar te lezen. Door op al deze nieuwsbrieven uit te schrijven hou ik nu tijd over voor echt belangrijke dingen. Dit moet je misschien ook wel eens doen. Ik kan je zeggen dat het enorm veel rust in je hoofd brengt wanneer je niet dagelijks ongewenste mails binnenkrijgt en je krijgt op die manier ook meer overzicht over de echt belangrijke mails. En nu ben ik bezig met mijn huis door te lopen en zaken weg te gooien die daar maar liggen, die al jaren niet meer gebruikt worden en ook in de toekomst waarschijnlijk niet meer gebruikt zullen worden (bv. tijdschriften waarvan ik dacht dat ik ze nog zou lezen, maar die daar ondertussen al maanden en soms zelfs jaren gewoon zitten stof op te nemen, kleding die ik al maanden niet meer hebt aangedaan en misschien ondertussen wel te klein zijn of helemaal niet meer in de mode. De voorraadkast, verzorgingskast en medicijnkast nakijken en vervallen spullen er uit halen, ...).
Door op deze manier orde in mijn leven aan te brengen wil ik meer tijd overhouden voor wat echt belangrijk is: familie en vrienden, mijn werk en af en toe tijd voor mezelf inlassen om tot rust te komen (bv. door het lezen van een goed boek in plaats van de tijd voor de televisie te verkwanselen, in bed luisteren naar prachtige muziek, naar buiten gaan en genieten van de rust door te wandelen in het bos of door de velden in ons dorp). Door aan al deze belangrijke elementen meer tijd te besteden en er bewuster mee om te gaan wil ik meer energie overhouden om me echt te gaan focussen op mijn passie voor het schrijven van verhalen.
Dit lijkt misschien contradictorisch. Als je nog meer tijd gaat besteden aan al deze zaken dan moet je toch moe zijn op het einde van de dag waardoor je helemaal geen tijd meer overhoudt voor het schrijven van verhalen? Dat is volgens mij helemaal niet waar. Dit zijn immers zaken die voor mij belangrijk zijn en die me juist energie geven. Door meer tijd te besteden aan de belangrijke zaken en minder tijd te verkwanselen aan tijdvreters ben ik ervan overtuigd dat ik ook meer energie ga hebben om echt te gaan leven.
Wat betekent dit dan precies voor mij?
MINDER
- een masker opzetten uit angst uitgelachen te worden door anderen
- alleen thuis zitten
- moe zijn
- stress hebben, gespannen voelen
- de zaken persoonlijk aantrekken
- emotioneel reageren als iets niet gaat zoals ik wil
- tijd in bed verspelen
- doelloos op internet surfen
- email
- lui in de zetel doorbrengen en naar televisie kijken
- ongezond eten en drinken
- wanorde in huis
- zeuren, klagen
EN MEER:
- AAN DE BUITENWERELD TONEN WIE IK ECHT BEN
- AFSPREKEN MET VRIENDEN
- TIJD DOORBRENGEN MET MIJN METEKIND
- SCHRIJVEN VAN VERHALEN, WERKEN AAN DEZE BLOG
- LEZEN
- WERKEN AAN MIJN BUCKETLIST
- GENIETEN VAN HET BUITENLEVEN
- BEZIG ZIJN IN HET HUISHOUDEN
- BEZIG ZIJN MET MIJN GEZONDHEID DOOR MEER TE BEWEGEN,
- AANDACHT BESTEDEN AAN MIJN LICHAAM
- ONTSPANNEN VOELEN, RUSTIG ZIJN VAN BINNEN
- GEZOND ETEN EN DRINKEN
- GENIETEN VAN WAT DE DAG BRENGT
Door aan al deze zaken meer aandacht te besteden wil ik me uiteindelijk meer ontspannen en rustiger voelen en zo meer energie overhouden voor wat echt belangrijk is.
Ik zal jullie hier zeker op de hoogte houden van hoe ik erin slaag om al deze doelstellingen ook waar te maken. Ik reken hierbij ook op jullie. Wanneer ik van dit pad dreig af te dwalen wijs me er dan op. Samen met jullie maken we er zeker een mooie tijd van.
Wat vliegt de tijd toch snel. Het is al weer bijna zes maanden geleden sinds ik een laatste keer iets gepost heb op deze blog. Ik was nochtans met mijn 35ste verjaardag zo gemotiveerd om je regelmatig op de hoogte te houden over het realiseren van mijn bucketlist. Die bucketlist neemt dan wel nog altijd een belangrijke plaats in in mijn leven, soms kan het echter zo hectisch zijn dat ik amper de tijd neem om er ook echt bij stil te staan.
Het is echter niet omdat ik ondertussen niets op deze blog gepost heb, dat ik er niet mee bezig ben geweest. Afgelopen zomer heb ik een aantal mensen die belangrijk zijn in mijn leven verrast met een wel heel persoonlijke brief. Aan de reacties die ik hierop gekregen heb kan ik zeggen dat de verrassing zeker en vast geslaagd was. Het gebeurt vandaag de dag immers veel te weinig dat je de tijd neemt om nog zelf een brief te schrijven naar iemand om die persoon te bedanken gewoon omdat hij of zij er is. We vinden het meestal vanzelfsprekend dat ze er zijn, terwijl dat helemaal niet zo is. Deze missie op mijn bucketlist was dan ook zeer zeker geslaagd en is misschien wel voor herhaling vatbaar. Daarnaast heb ik tijdens de afgelopen maanden ook even echt de tijd genomen om van de ochtend te genieten. Gewoon 's morgens op blote voeten door het natte gras lopen en vervolgens genieten van een energierijk ontbijt buiten terwijl ondertussen de wereld langzaamaan wakker wordt. Zalig gewoon. Dit zou iedereen zeker eens moeten doen, achteraf heb je immers het gevoel dat je de hele wereld aankan.
Daarnaast heb ik ook genoten van een aantal welverdiende vakanties. Een vakantie waarin ik samen met mijn metekind en haar broer zandkastelen heb gebouwd op het strand en het kind in me terug helemaal naar boven liet komen. En ook een vakantie waarbij ik openstond voor het onbekende om samen met een groep mensen die ik nog nooit ontmoet had er een onvergetelijke tijd van te maken. Een week die we vooral buiten hebben doorgebracht door te genieten van lange wandelingen door de velden en waarbij we opnieuw naar ons lichaam leerden luisteren aan de hand van allerlei yoga-oefeningen. En na al die inspanningen namen we een duik in het zalige zwembad om ons vervolgens te laten opdrogen in een heerlijke relaxzetel. Deze laatste vakantie heeft me tenslotte een ding geleerd en dat is dat ik heel veel rust vindt door me terug te trekken in de natuur en te genieten van wat de wereld om me heen me allemaal te bieden heeft. Je gaat uiteindelijk zelfs zo intens genieten van je omgeving dat je vergeet te denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren en de tijd helemaal uit het oog verliest. Een echte relaxvakantie dus waar toch ook plaats was voor wat inspanning.
De volgende stap op mijn bucketlist is verder werken aan het schrijven van verhalen waarmee ik jullie een aangename tijd wil bezorgen. Daar ben ik dit weekend dan ook mee begonnen. Om er terug weer volledig in te komen heb ik eerst en vooral de tijd genomen om datgene dat ik al geschreven heb te herlezen. Dat was uiteindelijk het gemakkelijkste stuk. Daarna moest ik de inspiratie om verder te schrijven opnieuw oprakelen. Hiervoor besloot ik om naar buiten te gaan en in het bos te gaan wandelen. De natuur in en gewoon zien wat er op me afkomt. Ik kan je alvast een ding zeggen en dat is dat dit zeker heeft geholpen. Door het luisteren naar de geluiden uit de omgeving en het voelen aan de schors van bomen die voor geen twee bomen hetzelfde is, kwamen er heel wat nieuwe ideeën bij mij naar boven. Je mag dan ook in de toekomst nieuwe fragmenten van mijn verhaal ' Twee gezichten' hier verwachten.
Tot binnenkort.
En als je je futloos voelt zonder ook maar enige vorm van energie om aan de slag te gaan, trek dan misschien eens de natuur in en je zal merken dat weg van alle moderne technologie er een zekere rust over je heen zal komen die er mee voor zal zorgen dat je opnieuw bergen kan verzetten.
Het verhaal 'Twee gezichten' dat je op deze blog kan lezen telt op dit ogenblik al zo'n 66 pagina's en 23008 woorden. Dat is natuurlijk al heel wat, maar zeker nog niet voldoende. In mijn hoofd zitten er nog heel veel ideeën om het verhaal verder te gaan verbeteren. Jullie zullen er dus nog een tijdje van kunnen genieten.
Een verhaal bestaat namelijk altijd uit verschillende versies.
Als schrijver ga je op een kritische manier om met je verhaal. Je bent niet vanaf het eerste ogenblik 100% tevreden. Er zijn altijd wel elementen aan je verhaal die voor verbetering vatbaar zijn.
De eerste versie schrijven is vaak het gemakkelijkste. Je start daarbij met een wit blad en een resem aan ideeën en inspiraties om een leuk verhaal neer te schrijven. In je hoofd is het eindresultaat al fantastisch, nu moet je het nog aan het papier toevertrouwen. Dat lijkt in het begin helemaal niet moeilijk. De woorden vloeien werkelijk neer op het papier. Je bent op dat ogenblik dan wel al tevreden met wat je gepresteerd hebt, maar je beseft ook dat het dit nog niet is. Niets is immers perfect vanaf het eerste moment. Na die eerste versie begint het pas echt. Het voorlopige verhaal is af en nu moet je het verder gaan perfectioneren. Om dit te realiseren ga je het verhaal herlezen en herlezen en laat je het ook door anderen lezen (zoals ik hier op deze blog mijn eerste versie van het verhaal 'Twee gezichten' door jullie laat lezen). Deze herlezing heeft als bedoeling dat je aanpassingen gaat aanbrengen aan je verhaal.
De belangrijkste wetmatigheid bij het schrijven van een verhaal is immers schrappen. Dit gaat niet alleen om het detecteren van spelfouten (de spellingcheck) en het aanbrengen van wijzigingen aan de vorm en stijl van het verhaal. Het gaat veel verder dan dat. Er kunnen tijdens het schrijven van de tweede versie namelijk ook aanpassingen aangebracht worden aan de inhoud van het verhaal. In het schrijversjargon spreek je hierbij van het principe 'Kill your darlings'. Hierbij ga je delen die langdradig zijn of die niets bijbrengen aan het grotere geheel van het verhaal schrappen. Naast schrappen van bepaalde zaken kan het ook gebeuren dat je tijdens het herlezen van je verhaal vaststelt dat bepaalde elementen die een enorme meerwaarde kunnen bieden ontbreken en dus moeten toegevoegd worden aan het verhaal. Ten slotte moet je er als schrijver ook opletten dat je verhaal niet te passief gaat worden. Je moet ervoor zorgen dat er actie zit in je verhaal. Dit kan je doen door het gebruiken van bepaalde werkwoorden, door korte of lange zinnen te schrijven afhankelijk van wat je met die bepaalde zin wilt bereiken, en ook door te gaan beschrijven van wat je wilt zeggen ('show don't tell').
Hierbij wil ik jullie een eerste idee geven van wat er allemaal komt kijken bij het schrijven van een verhaal. Je ziet duidelijk dat een verhaal schrijven veel meer is dan alleen maar ideeën op papier zetten. Ook al is het voor mij maar een hobby, toch blijft het hard werken. Ik wil namelijk dat het een mooi geschreven en boeiend verhaal wordt, een verhaal dat de lezer niet zomaar wil wegleggen maar waarbij de lezer elke dag weer opnieuw uitkijkt naar het vervolg.
Wanneer je een kijkje neemt op deze blog vergeet dan zeker niet om ook even naar de volgende pagina te gaan: https://mijndroomblog.wordpress.com/.
Hier kan je nog heel wat andere zaken lezen over de weg die ik afleg bij het uitbouwen van deze leuke hobby, een hobby waarin schrijven centraal staat.
Enkele maanden geleden ben ik hier gestart met mijn eerste blog over wat schrijven voor mij precies betekent. Tijdens de schrijfdag van afgelopen zaterdag heb ik een aantal interessante tips gekregen over het onderhouden van een blog. Naar aanleiding van deze tips vind ik dat het tijd geworden is om een nieuwe stap te zetten. Om die reden heb ik een nieuwe blog opgestart waarop je mij verder kan volgen op de weg die ik ben ingeslagen met betrekking tot het schrijven van verhalen. Samen met deze blog wil ik ook echt werk beginnen maken van de thuiscursus 'Kinderverhalen schrijven' van NHA. Ik heet jullie daarvoor dan ook van harte welkom op de volgende blog: https://mijndroomblog.wordpress.com/ .
Maar dat betekent niet dat ik deze blog volledig links ga laten liggen. Je zal hier af en toe nog stukjes kunnen lezen van mijn zelfgeschreven verhaal 'Twee gezichten'.
Hier ben ik weer na een korte onderbreking van drie weken. Een periode waarin ik vooral heb nagedacht, nagedacht over welke plaats ik schrijven in mijn leven wil geven. Na die drie weken kan ik een ding besluiten en dat is dat ik schrijven niet kan en mag loslaten. Schrijven is een deel van wie ik ben. Zonder schrijven zou ik niet helemaal mezelf kunnen zijn.
Op de foto's die ik bij deze post geplaatst heb zie je een soort van labyrint. Dat is eigenlijk wat schrijven voor een stuk is, het is zoals het doorlopen van een labyrint. Aan de start liggen alle wegen nog voor je open, je kan nog alle kanten op. Van zodra je echter een bepaalde weg inslaat bepaalt die keuze voor een groot deel mee de rest van je avontuur. Dat is zo met alles wat je in het leven onderneemt. Elke keuze die je maakt, maakt het aantal verdere mogelijkheden kleiner. Wanneer je op een bepaald ogenblik komt vast te zitten, kan je wel altijd nog terugkeren om vervolgens opnieuw verder te gaan. Soms kan een keuze ook zeer troebel zijn. Je lijkt in een mistbank terechtgekomen te zijn en moet op goed geluk een bepaalde keuze maken, die keuze kan goed uitkomen maar kan ook slecht uitkomen. Wat het resultaat van je keuze ook is uiteindelijk zal je er uit leren en zal het je helpen om verder je weg te zoeken in het leven.
Dat is wat ik dit weekend ook heb gedaan. In mijn zoektocht naar wie ik ben in de schrijverswereld heb ik deelgenomen aan de schrijfdag van zaterdag 12 maart 2016 in C-mine, Genk. Tijdens de workshops en lezingen die ik tijdens deze dag gevolgd heb, heb ik heel wat nieuwe tips gekregen die me zeker zullen verder helpen bij het verbeteren van dit talent. Een belangrijke tip die ik onder andere gekregen heb ga ik zelfs onmiddellijk toepassen. Een blog onderhouden betekent op de eerste plaats regelmaat, maar dat wil niet zeggen dat je elke dag iets moet posten. Dat hou je uiteindelijk ook niet vol. Ik zal voortaan enkel nog op zondagavond hier iets plaatsen, de rest van de week gebruik ik om dit voor te bereiden.
Soms zit je vast in een verhaal of kan je geen enkel woord meer op papier krijgen. De inspiratie lijkt op. Op zo'n moment kunnen tips van anderen je terug op de goede weg zetten.
De woordenoefening die ik afgelopen weekend op facebook lanceerde bij mijn fb-vrienden heeft dit gunstige effect bij mij zeker gehad. Aan de hand van de openingszin van een van mijn boeken uit mijn bibliotheekkast en de woorden die ik van tientallen vrienden gekregen heb heb ik de aanzet gevonden voor een nieuw verhaal. Het begin van dit verhaal is nu af, maar daarmee ben ik er nog niet. De volgende stap in mijn schrijfproces is nadenken over waar ik met mijn verhaal naartoe wil en wie mijn personages precies zijn. Het volstaat niet om enkel de namen van je personages te kennen, je moet ze door en door kennen. Ze moeten een stuk van jezelf worden. Voor ik verder kan gaan schrijven aan mijn verhaal moet ik een antwoord kunnen geven op de vijf wezen uit een verhaal: wie, wat, waar, wanneer en waarom. Pas als ik hierop een antwoord ken en de achterflap van mijn verhaal geschreven heb kan ik verder gaan met het echte schrijven.
Buiten vriest het dat het kraakt. Via het venster van haar slaapkamer ziet ze hoe dikke vlokken sneeuw naar beneden dwarrelen en de aarde met een dik sneeuwtapijt bedekken. Dit tafereel doet haar dieper onder haar dekbed wegkruipen. Het dekbed voelt zacht aan tegen haar huid. Waarom dit heerlijke warme plekje inruilen voor de koude daarbuiten? Het is zondagmorgen. Ze hoeft niets te doen en kan gewoon genieten van het moment. Gewoon op zich laten afkomen wat de dag brengt. De boog kan immers niet altijd gespannen staan, soms kan een beetje rust echt wonderen doen en je nieuwe energie geven om er daarna weer voor 100% in te vliegen.
Zoals iedereen heb ook ik bij het begin van het nieuwe jaar een aantal goede voornemens gemaakt. De eerste week heb ik voornamelijk gebruikt om terug te kijken op 2015 en vooruit te kijken naar wat ik nog allemaal wil bereiken.
Een van de voornemens waarover ik vertelde is het fotoboek van Lanzarote dat ik nu eindelijk wil afmaken. En dat wordt tijd ook. De reis dateert al van juni 2015 en ik ben er nog altijd niet in geslaagd om de foto's te bundelen in een uniek reisboek. Het is dan ook geen gemakkelijke klus. Samen met mijn reispartner beschik ik in totaal over meer dan 1000 foto's. '1000 foto's?' hoor ik je al zeggen. 'Hoe kom je daar in godsnaam aan!' Dat zal ik je even uitleggen: in tegenstelling tot vroeger toen je over een filmrolletje beschikte met een beperkt aantal foto's kan je met een digitale camera gewoon blijven trekken en voor je het weet heb je tientallen rolletjes vol. Daarenboven maak ik geen reizen waar ik de hele dag aan het zwembad van het hotel blijf liggen, maar maak ik op vakantie elke dag wel een andere excursie. De omgeving en de plaatselijke cultuur leren kennen dat is voor mij echte vakantie. Als ik terug kom wil ik echt wel weten waar ik geweest ben. Dat maakt natuurlijk dat elk fotoboek dat ik maak anders is.
Vorige week ben ik dan eindelijk gestart aan dit langverwachte boek. Ik moet alvast bekennen dat eenmaal ik er echt goed was in gekomen ik met moeite nog kon stoppen. Ik kijk echt uit om het eindresultaat in handen te hebben en anderen over deze fantastische reis te kunnen vertellen met fotomateriaal om hetgeen ik beleefd heb te staven. Ik heb zelfs al een deadline bepaald en die is 31 januari. Op die dag wil ik het boek definitief bestellen.
Als dat nog niet genoeg is wil ik daarna zelfs beginnen aan een tweede fotoboek. Een fotoboek dat de mooiste momenten van de voorbije jaren bundelt.
Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag.
Een goed ontbijt zorgt ervoor dat je voldoende energie hebt om er een productieve dag van te maken.
Daarom sluit ik mijn avond altijd af met het klaarzetten van het ontbijt van de volgende dag. Daarna kan ik dan nog rustig genieten van de rest van mijn avond. Een goede gewoonte die ik dan ook niet mag vergeten.
Heb jij ook een bepaalde gewoonte vlak voor je gaat slapen? Iets dat je niet mag vergeten om een goede nachtrust te hebben? Laat het dan zeker horen.
Als je iets echt graag wil bereiken, dan moet je af en toe rust nemen in je leven. Je hoofd leeg maken en niets doen, maar gewoon genieten van het moment.
Dat is wat ik ook deze avond ga doen.
Mijn eerste week van het werken aan mijn goede voornemens is bijna achter de rug. Het was een begin. Kijken naar wat ik wil realiseren en hoe ik dit wel doen. De eerste stap in een langdurig proces.
Vanavond begint het weekend. Ik kan dit op geen betere manier inzetten dan rustig voor de televisie met een glaasje wijn en een fleecedeken om me heen geslagen. Even niets doen om vanaf morgen terug met volle kracht verder te werken aan mijn voornemens van dit jaar.
Geniet van jullie weekend. Heb je geen plannen? Dat geeft niet. Laat de dag gewoon op je afkomen. Je weet nooit wat moois er allemaal kan gebeuren.
Volgens Van Dale is geluk een gunstige loop van de omstandigheden; voorspoed die iemand zonder eigen toedoen te beurt valt.
Voor mij is geluk echter iets helemaal anders. Geluk zit hem in de kleine dingen. Het is tevreden zijn met wat je hebt en niet steeds maar meer willen hebben. Gewoon genieten van de dag die komt: van de zon die op je huid schijnt of het geluid van de regen tegen het venster, een goeiendag van mensen die je onderweg ontmoet, een knuffel, een warme chocomelk op een koude winterdag, ... . Al die kleine dingen maken dat je gelukkig bent.
Eva
Wees tevreden met wat je hebt;
Je moet niet boos zijn als het even niet gaat
zoals je vooropgesteld had, morgen is er namelijk
een nieuwe dag / een nieuwe kans om
het goed te doen.
Diegene die sakkert om de kleinste onbenulligheden
