Ik ben Eva
Ik ben een vrouw en woon in Bertem (België) en mijn beroep is bediende bij een verzekeringsmaatschappij.
Ik ben geboren op 30/04/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: verhalen lezen en schrijven, wandelen in de natuur, reizen om andere culturen te leren kennen.
Wanneer Xander na zes weken
afwezigheid terug thuiskomt, lijkt er op het eerste gezicht niets aan de hand.
Hij kijkt er naar uit om het normale dagelijkse leven met zijn verloofde Lynn en
zijn dochtertje Sanne terug op te pakken.
Niets blijkt echter nog te zijn
zoals het was voor zijn vertrek. De mensen uit zijn directe omgeving blijken
helemaal niet te zijn zoals hij dacht. Wie kan hij nog vertrouwen? Zal hij er
ooit in slagen zijn oude leven terug te krijgen?
Op deze blog kan je de eerste verise van mijn zelfgeschreven verhaal 'Twee gezichten' lezen. Ik hoop dat jullie even veel plezier aan het lezen van dit verhaal zullen beleven als ik heb bij het schrijven ervan. Alvast veel leesplezier toegewenst.
19-03-2017
"Wat ons niet zal doden"
"Wat ons niet zal doden". Toen ik de titel van het laatste boek dat ik gelezen heb voor het eerst las, vulde ik die onmiddellijk aan met de woorden "... maakt ons sterker".
Eigenlijk zit er hierin een belangrijke levensles vervat. Het wil ons zeggen dat je zelfs uit een negatieve ervaring heel veel kan leren. Soms komt er een tegenslag op je pad of verloopt iets niet zoals je gepland had, maar dat wil niet zeggen dat je dit zo snel mogelijk moet proberen te vergeten. Het kan je helpen om iets in de toekomst anders of beter aan te pakken. Hoe moeilijk of hopeloos iets soms ook lijkt je kan er als persoon sterker door worden en dat brengt ons bij het gezegde Wat ons niet zal doden maakt ons sterker.
Als ik na het lezen van dit boek dieper nadenk over het boek, dan is dat ook datgene dat de personages in het verhaal leren. Door de hindernissen die ze in de loop van het verhaal hebben moeten trotseren zijn ze op het einde een ander mens geworden, misschien zelfs wel een beter mens. Wil je weten op welke manier de personages veranderd zijn, dan raad ik je aan dit boek te gaan lezen. Het is misschien een dik boek dat meer dan 400 bladzijden telt, maar het boek is zeker de moeite waard en ik heb het met veel plezier en ook op het puntje van mijn stoel gelezen. Je leeft als lezer namelijk zo sterk mee met de personages dat hun emoties bijna jouw emoties worden en dat is voor mij een van de kenmerken van een goed boek. Je moet je als lezer kunnen identificeren met de personages en het gevoel hebben dat je zelf in het verhaal zit.
De reden waarom ik dit boek voor mezelf heb gekocht was niet in de eerste plaats omdat de titel mij zo fascineerde, dat is eigenlijk pas later gebeurd. De hoofdreden was dan wel omdat ik enorm genoten heb van de Millenium-trilogie van Stieg Larsson. Ik heb deze drie kanjers van boeken op drie maanden tijd in een ruk uitgelezen. Het jammere was dat de schrijver Stieg Larsson voor de publicatie van deze drie boeken is overleden aan een hartaanval. Op dat ogenblik was hij bezig met het schrijven van het vierde deel en had hij al een idee voor nog twee volgende boeken. In totaal wou hij een reeks van tien boeken schrijven. Door zijn overlijden is dit er echter niet van gekomen.
Als lezer ben je natuurlijk benieuwd hoe het verder gaat met de twee hoofdpersonages, Mikael Blomkvist en Lissbet Salander, nadat je het derde boek hebt gelezen. Doordat de auteur overleden is, zal je nooit weten hoe hij hun verhaal verder zag verlopen. Ik was dan ook dubbel benieuwd naar dit boek. Op de eerste plaats omdat ik me afvroeg of de schrijver van dit boek je als lezer kon doen vergeten dat het niet Stieg Larsson is die het geschreven heeft en als ik eerlijk ben dan moet ik zeggen dat hij daar zeker in geslaagd is. Ik heb op geen enkel moment gedacht dat dit boek helemaal anders is dan de vorige drie. Oké, het is niet helemaal de stijl van Stieg Larrsson, maar het sluit er toch zeer sterk bij aan. Op de tweede plaats was ik natuurlijk ook gewoon nieuwsgierig naar hoe het verder ging met de hoofdpersonages. Dit boek heeft daarbij heel wat duidelijk gemaakt. Je komt meer te weten over wie Lissbet Salander precies is, wat haar belangrijkste motivatie was om hacker te worden en waarom zij de persoon is geworden die wij kennen. Het einde van het boek is zelfs open. Je vraagt je af hoe het met haar verder zal gaan en hoe haar strijd uiteindelijk zal aflopen. Nu stelt zich natuurlijk de volgende vraag : moet ik mijn eigen fantasie gebruiken om het verhaal verder te schrijven in mijn hoofd of zal deze schrijver een vervolg op dit boek maken? Dat zal de toekomst uitwijzen.
Voor mij is dit vierde boek alvast een perfect vervolg op de Milleniumtrilogie van Stieg Larsson. Het boek is voor mij met respect voor de schrijfstijl van Stieg Larsson geschreven. Het is alleen jammer dat we nooit zullen weten wat het echte verhaal is dat deze overleden schrijver ons heeft willen vertellen. Hij heeft nooit geweten dat zijn boeken een wereldwijd succes zijn geworden en zelfs een verfilming hebben gekregen.
Ik hoop je met deze korte recensie warm gemaakt te hebben om dit boek te gaan lezen. En als je nog geen enkel boek van Stieg Larsson hebt gelezen, dan is het misschien wel een idee om hiermee te beginnen tijdens de vakantie.
Een tijdje geleden heb ik het hier gehad over het boek "Jeugd" van Paolo Sorrentino.
Afgelopen woensdag heb ik de film waarvoor dit boek het scenario vormde bekeken en als ik een conclusie mag trekken dan is het wel dat deze film al mijn verwachtingen, en zelfs veel meer dan dat, heeft ingevuld. Het is een prachtige film. Een film met een rustig tempo die je echt de tijd bied om te genieten. De grapjes die in het boek vermeld worden komen in deze film ook veel beter tot zijn recht. Naast het feit dat het verhaal van de film een rustig tempo kent komt er ook wel wat actie aan bod via de sterke emoties van de personages. De film is met andere woorden echt een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar een ontspannende film voor een gezellige avond met vrienden. Ik ben er van overtuigd dat je na het bekijken van deze film helemaal tot rust bent gekomen na een drukke werkdag.
Door het bekijken van de film heb ik het uiteindelijke verhaal ook veel beter begrepen. De film is dan ook een echte meerwaarde voor het boek. Via het boek leer je de grote lijnen van het verhaal kennen. Het boek is vooral een omschrijving van de gebeurtenissen terwijl de film naar mijn mening veel dieper gaat en je als lezer ook echt meeneemt in het verhaal.
Op die manier moet ik dan ook mijn mening dat het boek vaak veel beter is dan de film herzien. In de meeste gevallen blijf ik als lezer na het bekijken van de film van een boek op mijn honger zitten. Ik vind vaak dat er in de film iets essentieels ontbreekt. Dit heb je helemaal niet bij deze film. Benieuwd? Bekijk dan zeker de film en ik ben er van overtuigd dat je net als ik na twee uur volledig ontspannen zult zijn en klaar om met een fris hoofd verder te gaan.
Een overtuigde lezer die met plezier naar de film van een boek heeft gekeken of moet ik zeggen het boek van een film heeft gelezen.
Heb jij dat ook al gehad? Je bent een boek aan het lezen en op hetzelfde moment gebeurt er ergens in de wereld iets vreselijks. Nu ja, het nieuws staat elke dag vol met afschuwelijke dingen. Je kan dit dan ook helemaal niets speciaals noemen. Wat dit dan wel zo bijzonder maakte is dat ik de gebeurtenissen die op dat moment plaatsvonden rechtstreeks verbond met het boek dat ik op hetzelfde ogenblik aan het lezen was. Deze bijzondere ervaring wil ik hier graag met jullie delen.
Ik heb het in dit geval niet over de plot van het verhaal, maar wel over de locatie waar het verhaal zich afspeelt. De centrale plaats in dit boek is een luxehotel met welnesscentrum gelegen in de Alpen. Wat het nog specialer maakt is dat het boek geschreven is door een Italiaanse auteur, Paolo Sorrentino. Ik denk dat jullie nu wel zullen snappen waar ik naartoe wil. Op het moment dat ik met het lezen van dit boek startte had er immers een lawine plaatsgevonden in Italië waarbij een luxehotel in de Alpen volledig bedolven werd onder de sneeuw. Het leven kent soms toch wel van die rare stappen: dat ik net op dat moment dit boek moest lezen.
Niet alleen de plaats waar het verhaal zich afspeelt geeft me een raar gevoel, maar ook de titel van het boek: "Jeugd". Bij dit drama waren er uiteindelijk slechts 11 overlevenden en 3 puppies en van die elf mensen waren er de vier kinderen die zich op het moment van de lawine in het hotel bevonden. Kinderen zijn onze toekomst en ook dit komt in het boek aan bod. Je hebt aan de ene kant de 80-jarige Mick Boyle, een scenarist en regisseur die aan het einde van zijn carrière staat, en een groep jonge scenaristen waarmee hij samenwerkt om zijn laatste meesterwerk, zijn testamentfilm, te schrijven. Aan de andere kant heb je Fred Ballinger, een 80-jarige musicus en dirigent, die tijdens zijn verblijf in het hotel een kleine jongen leert kennen die begint viool te leren spelen en dat doet met zijn eigen meesterwerk, nl. "Canzone Piacevole numero 3".
Bij het lezen van dit boek heb ik dan ook regelmatig stilgestaan bij de slachtoffers van dit drama en door de omschrijving van het hotel in het boek had ik het gevoel dicht bij hen te zijn en de omgeving te zien waar zij zich bevonden en gelukkig waren voor het drama begon dat hun het leven zou kosten of hun leven helemaal zou veranderen. Dit boek was voor mij dan ook een manier om even stil te staan bij de slachtoffers en hen te gedenken.
Maar genoeg over mijn eigen ervaringen tijdens het lezen van dit boek. Waarover gaat het boek nu precies? Volgens mij is het belangrijkste thema van dit boek het volgende : ouder worden en aanvaarden dat het tijd is om de fakkel door te geven aan de jeugd.
Terwijl meestal eerst het boek geschreven wordt en pas later beslist wordt om van het boek ook een film te maken is het bij dit boek eigenlijk helemaal anders verlopen. Dit boek is namelijk geschreven als het scenario van een film, meerbepaald de film "Jouth".
Het boek vertelt het verhaal van twee oudere mannen van 80 jaar die het moeilijk hebben met het loslaten van het verleden en verder te gaan met hun leven zoals het op dat ogenblik is. Ze hebben het vooral moeilijk met het aanvaarden van hun leven zoals het nu is. De eerste man is Fred Ballinger. Deze man is musicus en dirigent en is in het hotel voor een rustige vakantie en om niets te doen. Hij is zoals hij het zegt op pensioen en wil niets meer met zijn vorige leven te maken hebben. De tweede man is Mick Boyle. Een scenarist en regisseur die daar met een groep jonge scenaristen is om zijn laatste meesterwerk te schrijven. Hij kan moeilijk afscheid nemen van dit leven en blijft er op die manier krampachtig aan vasthouden.
In de loop van het boek komen we stap voor stap meer te weten over de drijfveren van de twee mannen en dat heeft voor beide mannen eigenlijk te maken met een vrouw.
Voor Fred Ballingen is dit Melanie, zijn vrouw en de sopraan van zijn beste stuk, "Canzone Piacevole numero 3". In het begin krijg je de indruk dat ze al tien jaar dood is en dat hij daarom niet meer wil musiceren. Op het einde van het verhaal ontdek je echter dat zijn vrouw al tien jaar in een verzorgingsinstelling in Venetië ligt en dat hij het moeilijk heeft om haar daar zo hulpeloos en afhankelijk te zien liggen.
Voor Mick Boyle is dit Brenda Morel, een bekende actrice van 80 jaar waar hij al jaren mee samenwerkt. Op het einde ontdekken we dat zowel hij als zij al jaren stiekem op de ander verliefd is. Op een bepaald moment krijg je zelf de indruk dat het slot dat de scenaristen uiteindelijk voor de film hebben gekozen ook het slot van hun verhaal wordt, nl. "Michael, ik hou van je."
Naast het feit dat dit verhaal eigenlijk het scenario van de film "Jouth" vormt, is er nog een ander verband dat dit boek heeft met een film. Vooral in het begin van het verhaal heb je als lezer niet het gevoel dat je een boek aan het lezen bent, maar eerder het scenario van een film. Er zit op dat moment ook weinig emotie in het verhaal en je krijgt vooral een omschrijving van wat er allemaal gebeurt. Het vertelt daarnaast ook het verhaal van Mick Boyle en het scenario van zijn nieuwe film waaraan hij met een jonge groep scenaristen aan het werken is. Op dit moment lijkt het andere personage, Fred Ballinger, gewoon een bijpersonage die als toeschouwer aanschouwt wat er allemaal aan het gebeuren is. Op het einde weet je dat dat eigenlijk niet waar is en dat hij in feite de belangrijkste figuur in het verhaal is.
Vanaf p.182 verandert de sfeer voor mij helemaal en komen er veel meer emoties aan bod. Wat er dan precies gebeurt, dat moeten jullie zelf gaan ontdekken. Ben je benieuwd geworden naar het vervolg ga dan zeker dit boek lezen. Heb je de film "Jouth" al gezien dan kan het ook interessant zijn om het boek te lezen en te ontdekken of het boek echt volledig gebaseerd is op de film, want meestal zijn de film en het boek toch niet helemaal hetzelfde en daar ben ik ook in dit geval heel nieuwsgierig naar. Zal de film me evenveel kunnen bekoren als het boek? Ik laat het jullie hier zeker weten.
Het eerste weekend van 2017 zit er alweer op. Afgelopen zaterdag was het een spekgladde dag buiten. Om ongelukken te voorkomen besloot ik dan ook om die dag binnen door te brengen. Je zou denken dat de rust en stilte van thuis ideaal zijn om verder te schrijven aan mijn verhaal. Toch is het niet dat wat ik gedaan heb. Voordat ik kan verder schrijven moet ik namelijk niet alleen rust brengen in mijn hoofd, maar ook mijn woning op orde brengen na de drukke en gezellige feestdagen. Pas daarna ben ik volledig klaar om me te focussen op mijn voornemen voor 2017: meer tijd besteden aan schrijven, niet alleen aan het schrijven van verhalen maar ook aan het schrijven van artikels voor deze blog. Dat tweede is alvast gelukt met deze post en dat betekent dan ook dat het me dit weekend gelukt is om tot rust te komen na een drukke werkweek :)
Het rust brengen in mijn hoofd heb ik gedaan door het lezen van het poëtische boek "Zijde" van Allessandro Baricco. Dit boek vertelt het verhaal over het leven van een man en zijn hachelijke avonturen om zijderupsen uit het buitenland naar zijn thuisland te brengen waar ze verwerkt worden tot prachtige zijde. Daarnaast gaat het ook over de liefde die tijdens al deze reizen van de man een belangrijke rol spelen. De titel "Zijde" verwijst dan ook naar mijn mening niet alleen naar de delicate stof die wordt voortgebracht door de zijderups, maar ook naar de broosheid van de liefde tussen twee mensen. In dit opzicht lijkt het thema van dit boek ook heel sterk op het thema van het boek "Een soort van liefde" van Alicja Gescinska. Deze twee boeken zijn dan zeker ook een aanrader voor mensen die houden van boeken die een diepere laag hebben en geen oppervlakkig verhaal vertellen.
Nog veel leesplezier toegewenst en een goed begin van de nieuwe werkweek, maar hou het zeker veilig op de weg.
Omdat een boek niet altijd dik moet zijn om leuk te zijn om te lezen is het volgende boek dat ik hier aan jullie wil voorstellen "Zomer in New York" van Chantal Van Gastel.
Het boek telt amper 62 pagina's en is ideaal om te lezen wanneer je weinig tijd hebt, maar toch houdt van een goed boek. Je zou het natuurlijk in een ruk kunnen uitlezen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb het boek in kleine stukjes gelezen: op de tram naar het werk en terug naar huis, thuis tussen andere klusjes door, ... . Daar is het ook ideaal geschikt voor. Het is misschien niet het meest literaire werk, maar dat hoeft voor mij niet. Voor mij moet een boek in de eerste plaats leuk om te lezen zijn en een ideaal tijdverdrijf wanneer je wat tijd voor jezelf nodig hebt om tot rust te komen na een drukke werkdag.
Het boek "Zomer in New York" neemt je mee op reis naar de wereldstad New York, hoe kan het ook anders :) . Via het hoofdpersonage leer je de stad kennen. Het geeft je zelfs zin om er zelf ook naar toe te gaan. Dit is zelfs een van mijn to do's op mijn bucket list. Als er een stad buiten Europa is die ik graag zou willen leren kennen dan is het wel New York en door dit boek te lezen heb ik er nog meer zin in gekregen.
Naast het feit dat het boek je mee op reis neemt naar een andere stad is het ook een liefdesverhaal. Het hoofdpersonage Lucy uit dit boek wordt immers niet alleen verliefd op de stad, maar ook haar gevoelens voor een vriend die ze jaren niet meer gezien heeft wakkeren in de loop van het verhaal geleidelijk aan terug op.
Ik zou dit boek dan ook vooral willen aanraden aan mensen die houden van reisverhalen, maar die een vleugje romantiek in een boek ook zeker niet willen missen.
Heb je weinig tijd om te lezen of ben je nog op zoek naar een leuk boek om mee te nemen op reis denk er dan misschien aan om dit boek eens te gaan lezen. Ik ben alvast van plan om in de toekomst nog boeken van deze schrijfster te lezen. Gewoon even wegzinken in een mooi verhaal en op die manier tot rust komen na een drukke werkdag, dat zijn voor mij de ideale ingrediënten voor een fantastische avond en dat heb ik bij dit boek zeker gevonden. Bedankt Annick dat ik via jou deze schrijfster heb mogen leren kennen.
Afgelopen week heb ik tijdens de ritjes met de tram naar het werk en terug naar huis een nieuw boek gelezen. Het boek "Happy single in de war" van Annemarie Postma.
In dit boek bundelt de schrijfster, Annemarie Postma, de columns die ze heeft geschreven voor een Nederlands dagblad. Het is dit keer geen fictieboek, wat ik normaal lees, maar het is naar mijn mening wel op die manier geschreven. Het zijn immers verschillende verhaaltjes waarin de schrijfster over een aantal actuele onderwerpen vertelt, onderwerpen die vrouwen van vandaag bezig houden. Ze vertelt over deze onderwerpen niet op een saaie, droge manier maar je krijgt de indruk dat je een kortverhaal aan het lezen te bent.
Als ik dit boek aan iemand zou aanraden, dan is het op de eerste plaats aan mensen die op dit ogenblik zoekende zijn naar hun ware ik, naar wie ze werkelijk zijn. Je lijkt tijdens het lezen van het boek namelijk persoonlijk aangesproken te worden door de schrijfster. Ze doet je nadenken over je leven, over wie je echt bent en wat je echt wilt doen in je leven.
Het is een boek dat ik normaal niet zou kopen, maar ik ben blij dat ik het nu heb en ik ben er van overtuigd dat het me zal inspireren om verder te gaan met het werken aan mijn dromen, nl. het schrijven van verhalen. Daarnaast is het gewoon ook wondermooi geschreven. Tijdens het lezen van het boek vergeet je dat je een non-fictieboek aan het lezen bent. Je wordt zo meegesleept door het boek dat je alles om je heen vergeet. Ik ga het zeker in mijn nachtkastje bewaren zodat ik er steeds weer naar kan teruggrijpen wanneer ik het nodig heb.
Ik hoop dat ik jullie via deze blog ook kan inspireren om aan jullie eigen dromen te werken.
Het volgende boek dat ik aan jullie wil voorstellen is het boek "Een soort van liefde" van Alicja Gescinska.
Als je de titel leest dan is je eerste indruk dat het een liefdesverhaal is, maar naar mijn mening is het veel meer dan dat. Het gaat inderdaad over liefde en over de verschillende vormen van liefde die een mens kan ervaren, maar het is ook een verhaal over keuzes maken en hoe die keuzes je eigen leven maar ook het leven van de mensen om je heen kunnen beïnvloeden. Want dat is uiteindelijk waar het om gaat in het leven. Je leven is eigenlijk een soort van snelweg. Vanaf een bepaald ogenblik lijkt het leven als in een sneltrein voorbij te gaan, maar op verschillende momenten kom je op een kruispunt te staan in je leven, een moment dat je even moet stilstaan om na te denken wat je vervolgens gaat doen en de keuze die je dan maakt zal niet alleen de loop van jouw verdere leven gaan bepalen maar ook de loop van het leven van de mensen om je heen. Dit is uiteindelijk waar het ook om draait in dit boek, nl. in je leven hou je van verschillende soorten mensen op verschillende manieren en die liefde voor die mensen speelt mee een invloed op de keuzes die je maakt in je leven wat dan weer een invloed heeft op de relaties die je met de verschillende mensen onderhoudt in de toekomst.
Het boek "Een soort van liefde" vertelt het verhaal van twee vrouwen en hun relatie tot een man, professor Raymond 'Ray' Vernon. De eerste vrouw is Elisabeth 'Lizzie', een jonge vrouw uit Boston (VS) en de dochter van deze man. De tweede vrouw is Anna, Een vrouw afkomstig uit België, meerbepaald Leuven, die als jonge twintiger een jaar naar de Verenigde Staten is gegaan als uitwisselingsstudent om haar eindwerk rond de persoon 'Emily Dickinson' voor te bereiden en tijdens haar verblijf in de VS professor Vernon leert kennen.
Het boek zelf is opgebouwd uit vijftien hoofdstukken. De eerste vier hoofdstukken kreeg ik als lezer de indruk dat het om een en dezelfde persoon ging, nl. de dochter van een man die net overleden is en die geen goede relatie met haar vader had. Op het einde van hoofdstuk vier en in de loop van hoofdstuk vijf wordt echter duidelijk dat het hier om twee verschillende personen gaat. Elk hoofdstuk komen we afwisselend meer te weten over beide vrouwen. Naar het einde van het boek toe, vanaf het laatste deel van hoofdstuk dertien en meerbepaald de laatste zin van dit hoofdstuk 'Elisabeth opent de eerste envelop met een vuil keukenmes. Het is een handgeschreven brief.' en het volgende hoofdstuk lijken de twee personen terug een te worden. Het laatste hoofdstuk maakt dat de cirkel helemaal rond is wanneer het verhaal eindigt daar waar het begonnen is. Op dat moment begrijp je ook beter het citaat van Emily Dickenson die in het begin van het boek te lezen staat,nl. 'Liefde is als het leven - louter langer'. Uiteindelijk vat deze zin de kern van het hele verhaal mooi samen.
Nieuwsgierig geworden naar dit boek? Ik hoop het alleszins. Het was voor mij even doorbijten in het begin, maar toen ik het boek uit had was ik blij dat ik het gelezen had. Het is immers wondermooi geschreven met heel wat passages waarbij je als lezer toch even moet stilstaan. Het boek doet je nadenken en dat komt misschien ook omdat de schrijfster van dit boek een filosofe is.
Vandaag wil ik jullie een boek voorstellen. Een boek waarvan ikzelf vindt dat iedereen het gelezen moet hebben. Het is zo mooi geschreven, met zo'n mooie beschrijvingen, zo ontroerend zelfs dat het van mij zeker een literair meesterwerk genoemd mag worden. Dat boek dat mij helemaal betoverd heeft is "Manja" van Anna Gmeyner.
Het boek vertelt het verhaal van vijf kinderen. Vijf kinderen uit vijf verschillende milieus, maar die ondanks hun verschillen een heel sterke vriendschap hebben. Doordat het verhaal vanuit de ogen van die vijf kinderen verteld wordt en het gaat om vijf totaal verschillende karakters kan je je als lezer gemakkelijk identificeren met de personages. Iedereen vindt wel een personage in het verhaal waarmee hij of zij zich het beste kan vergelijken. Zo heb ik alleszins ook een favoriet personage in dit boek, maar nu loop ik te snel vooruit.
Ook al speelt het verhaal uit het boek zich af in een bepaalde periode, toch zou het ook naar vandaag vertaald kunnen worden. Via dit verhaal leren we de leefwereld van de Duitsers kennen na het einde van de eerste wereldoorlog en in het begin van de jaren dertig. Het speelt zich meerbepaald af vanaf 1920, het jaar waarin de vijf kinderen verwekt werden, tot aan 1934, de periode dat Hitler aan de macht kwam en er in slaagde een groot deel van de Duitse bevolking zodanig te manipuleren dat ze bepaalde bevolkingsgroepen als minderwaardig en als schuldige van de economische crisis gingen beschouwen. We leren deze periode echt kennen vanuit de leefwereld van de vijf kinderen.
Het hoofdfiguur van het boek is Manja. Een meisje van Joodse ouders die in 1920 vanuit Polen naar Duitsland zijn gekomen. Zij is ook het enige meisje van de vijf kinderen en daarenboven ook het cement dat hun vriendschap ondanks hun verschillende achtergronden bij elkaar houdt. Naast Manja heb je nog Karli Müller (de zoon van een communistische vader), Heini Heidemann (de zoon van de dokter Ernst Heidemann, iemand die sterk geloofd in rechtvaardigheid en ook wel een idealist genoemd mag worden), Franz Meissner (de zoon van een Nazi en een moeder die uit angst voor haar man niet tegen hem in durft te gaan) en tenslotte Harry Hartung (de zoon van een Joodse bankier en een niet Joodse moeder).
Ik vertelde al dat er in het boek heel wat mooie beschrijvingen te vinden zijn, maar een beschrijving is me echt wel bijgebleven. Het is een ongelooflijk mooie manier om een bepaalde situatie te omschrijvingen.
...'Ik ben helemaal niet goed, Heini, maar als er iets omvalt, raap ik het op en ik zal nooit iets omvergooien.'
'Ik weet wat je bedoelt, Manja,' riep hij vol vuur. 'Een hele tijd geleden lag er bij ons op school op het plein een kever op zijn rug. Ik heb hem omgedraaid, zodat hij weer verder kon, maar er waren jongens die hem telkens weer op zijn rug draaiden, om hem te laten spartelen. Dat waren de anderen.'
'Er zijn veel anderen,' zei ze zacht.
'Ja, hé? Opeens vreselijk veel,' gaf hij toe. 'Maar Manja, als wij laf zijn en alle andere mensen ook, dan moeten alle kevers op de wereld op hun rug blijven liggen.'
Manja zweeg en kneep in zijn hand. 'Eén kever heb je al omgedraaid,' zei ze, 'die krabbelt al weer rond.'
Deze omschrijving uit het boek vind ik zo mooi en kan je gemakkelijk toepassen op vandaag. Soms heb je het gevoel dat alles hopeloos lijkt en dat er geen einde komt aan de onverdraagzaamheid en het geweld in de wereld, maar dan denk ik aan dit fragment uit het boek en dat doet me beseffen dat hoe hopeloos iets ook lijkt het nooit zinloos is. Ook al kan je niet de hele wereld mooier maken en iedereen helpen, je kan alvast een iemand gelukkiger maken en daar moet je het voor doen.
Ik hoop dat ik jullie met deze korte recensie over het boek warm gemaakt heb om het boek ook te gaan lezen en dat het boek jullie net als mij mag betoveren en gemotiveerd houden om de wereld een beetje mooier te maken. Hoe moeilijk dit soms ook lijkt als je naar het nieuws kijkt of wanneer je weer eens geconfronteerd wordt met mensen die meer van jou verlangen dan dat jij kan realiseren je mag nooit opgeven en denk op die momenten aan dit prachtige fragment uit het boek.
Voordat ik hiermee afsluit nog een ding. Ik heb jullie al verteld dat ook ik een favoriet personage heb in dit boek en het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat het de jongen Heini en zijn vader Ernst Heidemann is. Op heel wat momenten herken ik me ook wel in hen en het is dan waarschijnlijk ook helemaal niet verwonderlijk dat ik juist een fragment gekozen heb waarin deze jongen een rol speelde. Ook ik ben vaak een dromer en idealist. Ik geloof sterk in rechtvaardigheid en kan daardoor vaak enorm geëmotioneerd geraken als ik merk dat anderen ergens veel harder op reageren. Dat doet me me dan soms afvragen waarom ik bepaalde zaken allemaal doe, maar dan besef ik weer dat dit is wie ik ben en dat dat ook mijn drijfveer is in het leven: andere mensen gelukkig maken. En ook al kan ik niet iedereen tevreden stellen, ik doe mijn best en dat is het allerbelangrijkste.
Roald Dahl: een nieuwe wereld ging voor mij open !
Van zodra je de eerste keer het licht op deze aarde ziet speelt taal een belangrijke rol in de ontdekking van de wereld. Voor ik zelf boeken kon lezen las mijn moeder talloze verhalen voor aan mijn zus en ik. Dit was een ritueel elke avond voor het slapen gaan dat zeker niet mocht ontbreken. Het zorgde ervoor dat ik klaar was voor een nacht vol zalige dromen.
Later toen ik zelf kon lezen begon ik het ene boek na het andere te verslinden. Een boek was het ideale cadeau voor mij en dat is het nog altijd. Ik geniet er van om via verhalen weg te dwalen in een andere wereld en de wereld om me heen eventjes te vergeten. Je eigen fantasie gebruiken om een beeld te geven aan de omgeving en de personages in het boek dat je aan het lezen bent is gewoon een leuke manier van ontspanning. Als een boek dat ik met enorm veel plezier gelezen heb dan wordt verfilmd dan wil ik altijd dolgraag de film zien, maar achteraf moet ik vaak weer besluiten dat het boek meestal beter is dan de film (hoe goed die film ook is). Het beeld dat ik voor ogen had na het lezen van het boek komt meestal niet overeen met het beeld dat wordt neergezet in de film.
Maar welke schrijver heeft er nu echt voor gezorgd dat ik enorm gepassioneerd ben door boeken en een echte boekenwurm ben geworden en vervolgens ook ben beginnen met het schrijven van eigen verhalen? Wie is hier de 'oorzaak' van? Als ik echt goed nadenk dan is het allemaal begonnen met de jeugdboeken van Roald Dahl. Ik kan niet precies zeggen wat mij zo aantrekt in deze boeken, maar ik denk dat het vooral de fantasiewereld is die wordt neergeschreven door de schrijver. Het is echter niet zoals bij de boeken rond 'Harry Potter' dat je in een volledige fantasiewereld wordt meegezogen. Roald Dahl vertrekt in zijn boeken vanuit een werkelijke wereld en voegt er een vleugje magie aan toe en het is die magie die mij betoverd heeft. GVR, Heksen, Maltilde, De reuzenperzik en Idur Ieorg het zijn deze boeken waarmee voor mij een leven is begonnen waarin boeken een onmisbare rol spelen.
Ik zou ook graag willen weten welk boek voor jou een hele nieuwe wereld heeft geopend en je nooit meer zou willen missen? Wat is het beste boek dat jij ooit gelezen hebt? Het boek waarvan je zo genoten hebt dat je op het einde spijt had dat je het had uitgelezen? Niet omdat je het een slecht boek vond, want dan was je waarschijnlijk ergens in het midden van het boek gewoon gestopt met lezen, maar omdat het zo'n mooi boek is dat je het tientallen keren opnieuw zou kunnen gaan lezen.
Leesgroep KVLV Leefdaal: Woesten (Kris Van Steenberge)
Gisterenavond was de eerste boekenbabbel van 2016. Dit keer kwamen we met zijn allen samen rond het boek "Woesten" van Kris Van Steenberge.
"Woesten" is het debuut van de schrijver. Als je een ding mag zeggen over dit debuut dan is het dat de auteur zijn start als romanschrijver hiermee zeker niet gemist heeft. Het is een schitterend boek en zeker en vast een aanrader. Een boek dat je moet gelezen hebben. Iedereen van de leesgroep was het hier ronduit mee eens en dat is niet altijd het geval.
Het boek vertelt het verhaal van een familie in een klein dorpje in de Westhoek op het einde van de 19de eeuw en dit tot vlak na de eerste wereldoorlog. Het vertelt over de verschillende klassen in de samenleving en de roddels die in een dorp de ronde doen en op die manier mee een invloed hebben op het leven van de betrokkenen. Het gaat over perfectie en voldoen aan de eisen van de maatschappij.
Het is een boek over relaties tussen mensen: relaties tussen geliefden, ouder-kind, broers, ... .
Elk hoofdstuk wordt verteld door de ogen van een ander familielid (de moeder, de vader en de twee broers). Deze verschillende hoofdstukken verbinden elkaar als een soort puzzel. In het ene deel komt er een bepaald mysterie naar boven dat in het volgende deel wordt opgelost. Door de gedachten en gevoelens van de verschillende familieleden te leren kennen krijg je een compleet beeld van de volledige familieband en hoe de verschillende leden zich ten opzichte van elkaar gedragen.
In het vijfde en laatste hoofdstuk komt het uiteindelijk tot een climax wanneer de twee broers na jaren van elkaar gescheiden te zijn geweest terug herenigd worden.
Ik hoop dat ik je met deze korte samenvatting benieuwd gemaakt heb naar het verhaal. Aarzel niet om me te laten weten wat jullie van dit boek vonden.
Naast schrijven van verhalen neemt ook het lezen van boeken een belangrijke plaats in in mijn leven. Vooral de ogenblikken dat ik op de tram zit wanneer ik op weg ben naar het werk of naar huis is een boek voor mij heel belangrijk. Het is een ideale manier om tot rust te komen in mijn hoofd en nieuwe energie op te doen.
Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik me daarom heb aangesloten bij de leesgroep van de KVLV in Leefdaal. Het is gewoon heel leuk om in groep een boek te lezen en na enkele weken samen te komen en over dat boek met elkaar te praten. Op die manier leer je het boek nog beter kennen en zie je zaken die je tijdens het lezen over het hoofd hebt gezien.
Tijdens onze laatste samenkomst hebben we de werken van Patricia De Martelaere besproken. Patricia De Martelaere was een schrijfster ('was' want ze is in 2009 op 51-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor) die ik nog niet kende. Ik ben dan ook verheugd dat ik via de leesgroep deze schrijfster heb leren kennen. Het is geen typische romanschrijfster. Ze heeft een heel speciale schrijfstijl en dat komt waarschijnlijk ook door haar filosofische achtergrond.
Het boek van haar dat we gelezen hebben is 'Het onverwachte antwoord'. De eerste indruk die ik van dit boek had, is dat het geen gemakkelijk boek is. Het is geen boek dat je even tussen de soep en de patatten kan gaan zitten lezen. Je moet er echt de tijd voor nemen en in alle rust gaan lezen (zonder al te veel afleidingen) om er volledig van te kunnen genieten en te begrijpen wat ze met haar boek wil vertellen. Het boek zelf bevat weinig beschrijvingen van de ruimte en bestaat voornamelijk uit allerlei mijmeringen van wat de gedachten zijn van de verschillende personages. Voor iemand die graag filosofische werken leest, is het zeker een aanrader.
Ik zou natuurlijk nog heel wat meer over het boek kunnen vertellen, maar dan is de leute om het zelf te gaan lezen weg.
Ik wil wel nog een ding over dit boek kwijt. Het is opgebouwd uit zeven hoofdstukken. In de eerste vijf hoofdstukken krijg je het verhaal te lezen van vijf vrouwen uit het leven van de man Godfried H. Daarna komt er een enorm lang hoofdstuk (als ik eerlijk ben het moeilijkste uit het hele boek). Vooral in het begin is dit hoofdstuk heel langdradig, er lijkt op een bepaald moment zelfs geen eind aan te komen. Het is vaak zelfs moeilijk om te weten welke van de vijf vrouwen hier aan het woord is. Naar het einde van het hoofdstuk toe komt er uiteindelijk meer tempo in het verhaal en dan besef je dat het eigenlijk verteld wordt door een persoon. Dat is natuurlijk mijn mening. Na de eerste vijf hoofdstukken gelezen te hebben dacht ik dat het verhaal ging over vijf vrouwen uit het leven van een man, maar als je er dieper op in gaat en zeker na het zesde hoofdstuk, dan denk ik dat elke vrouw die werd beschreven een ander facet weergeeft van een specifieke vrouw (misschien wel de schrijfster zelf). Tot slot komen we dan bij het laatste hoofdstuk (voor mij persoonlijk het mooiste van heel het boek) en daarin krijgen we, verborgen in het verhaal van een zesde vrouw uit het leven van de man nl. zijn dochter, een antwoord op de ongestelde vraag.
Voor de mensen die dachten dat ze hier een korte samenvatting van het boek gingen krijgen heb ik slecht nieuws. Het boek 'Het onverwachte antwoord' is geen boek dat je zomaar eens kort kan samenvatten. Het is een boek dat je in alle rust zelf moet lezen om er vervolgens je eigen idee over te vormen.
Wanneer iemand van jullie in de toekomst van plan is om dit boek te lezen of misschien het boek al gelezen heeft, dan mag die mij altijd laten weten wat hij / zij persoonlijk van het boek vond. Ik ben zeer benieuwd naar jullie commentaar over dit verhaal.
Het volgende boek dat ik aan jullie wil voorstellen is het boek "Een soort van liefde" van Alicja Gescinska.
