Kiekeboe !

Hier ben ik weer !

Wat vliegt de tijd toch snel. Het is al weer bijna zes maanden geleden sinds ik een laatste keer iets gepost heb op deze blog. Ik was nochtans met mijn 35ste verjaardag zo gemotiveerd om je regelmatig op de hoogte te houden over het realiseren van mijn bucketlist. Die bucketlist neemt dan wel nog altijd een belangrijke plaats in in mijn leven, soms kan het echter zo hectisch zijn dat ik amper de tijd neem om er ook echt bij stil te staan.

Het is echter niet omdat ik ondertussen niets op deze blog gepost heb, dat ik er niet mee bezig ben geweest. Afgelopen zomer heb ik een aantal mensen die belangrijk zijn in mijn leven verrast met een wel heel persoonlijke brief. Aan de reacties die ik hierop gekregen heb kan ik zeggen dat de verrassing zeker en vast geslaagd was. Het gebeurt vandaag de dag immers veel te weinig dat je de tijd neemt om nog zelf een brief te schrijven naar iemand om die persoon te bedanken gewoon omdat hij of zij er is. We vinden het meestal vanzelfsprekend dat ze er zijn, terwijl dat helemaal niet zo is. Deze missie op mijn bucketlist was dan ook zeer zeker geslaagd en is misschien wel voor herhaling vatbaar. Daarnaast heb ik tijdens de afgelopen maanden ook even echt de tijd genomen om van de ochtend te genieten. Gewoon 's morgens op blote voeten door het natte gras lopen en vervolgens genieten van een energierijk ontbijt buiten terwijl ondertussen de wereld langzaamaan wakker wordt. Zalig gewoon. Dit zou iedereen zeker eens moeten doen, achteraf heb je immers het gevoel dat je de hele wereld aankan.

Daarnaast heb ik ook genoten van een aantal welverdiende vakanties. Een vakantie waarin ik samen met mijn metekind en haar broer zandkastelen heb gebouwd op het strand en het kind in me terug helemaal naar boven liet komen. En ook een vakantie waarbij ik openstond voor het onbekende om samen met een groep mensen die ik nog nooit ontmoet had er een onvergetelijke tijd van te maken. Een week die we vooral buiten hebben doorgebracht door te genieten van lange wandelingen door de velden en waarbij we opnieuw naar ons lichaam leerden luisteren aan de hand van allerlei yoga-oefeningen. En na al die inspanningen namen we een duik in het zalige zwembad om ons vervolgens te laten opdrogen in een heerlijke relaxzetel. Deze laatste vakantie heeft me tenslotte een ding geleerd en dat is dat ik heel veel rust vindt door me terug te trekken in de natuur en te genieten van wat de wereld om me heen me allemaal te bieden heeft. Je gaat uiteindelijk zelfs zo intens genieten van je omgeving dat je vergeet te denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren en de tijd helemaal uit het oog verliest. Een echte relaxvakantie dus waar toch ook plaats was voor wat inspanning.

De volgende stap op mijn bucketlist is verder werken aan het schrijven van verhalen waarmee ik jullie een aangename tijd wil bezorgen. Daar ben ik dit weekend dan ook mee begonnen. Om er terug weer volledig in te komen heb ik eerst en vooral de tijd genomen om datgene dat ik al geschreven heb te herlezen. Dat was uiteindelijk het gemakkelijkste stuk. Daarna moest ik de inspiratie om verder te schrijven opnieuw oprakelen. Hiervoor besloot ik om naar buiten te gaan en in het bos te gaan wandelen. De natuur in en gewoon zien wat er op me afkomt. Ik kan je alvast een ding zeggen en dat is dat dit zeker heeft geholpen. Door het luisteren naar de geluiden uit de omgeving en het voelen aan de schors van bomen die voor geen twee bomen hetzelfde is, kwamen er heel wat nieuwe ideeën bij mij naar boven. Je mag dan ook in de toekomst nieuwe fragmenten van mijn verhaal ' Twee gezichten' hier verwachten. 

Tot binnenkort.

groetjes,

Eva