Gisteren was het precies een jaar geleden dat ik met deze blog begonnen ben en dat verdient toch een applausje. Een applausje omdat deze blog nog altijd een belangrijke rol in mijn leven speelt. Er zijn periodes geweest dat ik even afwezig was, maar steeds opnieuw was er een bepaalde drijfveer die me terugbracht naar deze plek.

Dat is niet altijd gemakkelijk, vooral omdat ik de tendens naar meer egoïsme in onze wereld helemaal niet zo leuk vind. Respect hebben voor elkaar en er zijn voor elkaar wanneer je elkaar nodig hebt zijn immers voor mij heel belangrijke waarden. Je kan er echter pas echt zijn voor een ander als je ook van jezelf houdt.

Werken aan je dromen moet je dan ook in eerste instantie voor jezelf doen en niet om op die manier waardering te krijgen van anderen of omdat anderen trots op je zouden kunnen zijn. Als je dat bereikt met je droom dan is dat natuurlijk een pluspunt, maar het mag nooit de motivatie zijn om naar een droom toe te werken. Jijzelf moet er namelijk ook plezier aan beleven anders wordt je droom al vlug een nachtmerrie. Je kan ondertussen wel luisteren naar wat anderen er over te zeggen hebben. Hun kritiek moet je dan niet als iets negatiefs zien, maar gebruiken als een manier om jezelf nog te verbeteren en zo nog meer plezier uit je leven te halen. En wanneer mensen achter je rug met je lachen heb dan medelijden met hen. "Waarom medelijden?", hoor ik je denken. Dat is heel simpel. Ze lachen met jou waarschijnlijk omdat ze zelf onzeker zijn over zichzelf en jaloers zijn dat jij ondanks alles toch voor je droom durft te gaan. Dat is dan ook wat ik ga doen: schijt hebben van wat anderen van me denken en gewoon 100% voor mijn dromen gaan. Het is immers mijn leven en als anderen mijn keuzes stom vinden dan is dat hun probleem en niet het mijne.

Groetjes,

Eva