03-05/12

Een rustig weekendje in Yeppoon doorgebracht om oa onze laatste weken te plannen. We hadden ook afspraak op maandag om onze auto te laten nakijken dus daar moesten we ook op wachten.

Trouwens van laten wachten kennen ze alles van hier in de garage van Yeppoon. Om 8u ’s morgens moest de auto binnen zijn met de mededeling dat hij rond de middag wel klaar zou zijn. Even verder op ligt er een kleine shoppingcenter waar we onze wachtuurtjes nuttig zouden besteden door onze kerstcadeautjes te kopen (ja, ja, we zijn er vroeg bij, maar Fien was niet meer te houden met al de kerstversiering die hier al hangt). Maar die paar uurtjes werden meerdere uren en pas rond 16u30 kregen we het verlossende telefoontje dat we de auto mochten komen ophalen. We konden nergens heen aangezien we wel wat uit het centrum lagen en dus hebben we een behoorlijk saaie dag kunnen doorbrengen in shoppingcenter waar weinig te beleven valt.

Maar goed, onze auto heeft onze laatste breakdown blijkbaar toch goed doorstaan dus kunnen nu we zonder problemen verder rijden. We moeten nog wel eens een garage opzoeken om tegen het einde onze remblokken achteraan te laten vervangen wat wel een tegenvaller is maar niet abnormaal natuurlijk na ongeveer 20000 km. Maar goed een auto willen verkopen met versleten remblokken zal niet zo veel succes hebben dus moeten we nog maar eens even door die zure appel heen bijten.

En nu we het toch over de auto en kerst hebben; we kunnen met trots ;-) aankondigen dat wij nu in het bezit zijn van de enige echte KERSTAUTO !!!! Gouden ballen, gouden slingers en kerstmutsen, onze auto glittert en blinkt binnenin dat het geen naam heeft. Tja als je geen kerstboom kunt zetten en je hebt een kleuter bij die wanhopig graag echt kerst wil vieren dan moet je je fantasie maar wat gebruiken.

Morgen rijden we naar Mon Repos, een schildpad conservatie park, om hopelijk ’s avonds schildpadden te kunnen zien die aan land komen om hun eitjes te leggen. We kijken er alvast naar uit !

05-12-2011 om 10:52 geschreven door Filuti  

1/12

Ons tentje heeft nog maar eens goed werk geleverd deze nacht want hij heeft weer een behoorlijke onweersbui met de daarbij horende hoosbuien perfect doorstaan. We sliepen echt op een campsite met een view. De tent uitstappen, hoofdje draaien en je kreeg een magnifiek zicht op de onderliggende vallei met de beboste bergen er rond en de optrekkende wolken zwevend daartussen. Je kunt op een slechtere plek ontwaken.

Luc had het schitterende idee om een kleine wandeling te maken in Eungella NP om onze dag goed te beginnen. Dit is een heel andere kant van Australië, zeer groen, met veel regenwouden en bossen.

De bossen spreken me erg aan om in te gaan wandelen, de regenwouden iets minder daar ik tijdens vorige reizen in de jungle een fobie heb gekweekt voor één van de meest irritante én enge junglebewoners naar mijn mening: de bloedzuigers.

Je kan perfect in een regenwoud gaan wandelen en er geen enkele zien maar dan moet je je wandeling juist timen (hoe droger, hoe beter). En dat hebben we dus duidelijk niet gedaan…

Mijn ergste vrees werd al snel waar gemaakt toen Fien de opmerking maakte:’ wat heb jij daar een raar beestje op je broek!’ Ja, lap, het was zover. Slik…. Luc heeft het er af gehaald en dan maar verder wandelen. Ontspannen was er niet meer bij, ingespannen naar de benen en voeten kijken des te meer. Nog een aantal bloedzuigers verder met mijn kreten van afschuw wegslikkend (wil Fien niet opzadelen met dezelfde fobie), hebben we maar besloten dat ik de wandeling in een sneller tempo zou afleggen en dat Luc en Fien op hun tempo zouden achterkomen. Op die manier heb ik mijn loopconditie dan nog maar eens getest en ben ik op een sneltempo de jungle uitgelopen.

Zéér irrationeel zo’n angst, maar daarvoor heet het dan ook een fobie. Pffffff….

Bij aankomst hadden zowel Luc als ik nog zo’n onwelkome bezoeker in onze schoen en raar maar waar, Fien bleek volledig gevrijwaard te zijn… dachten we.

We hebben op een picknickplaatske onze lunch genuttigd en dan even de schoenen terug aan om naar de auto te wandelen. Fien was nog even aan het sukkelen met haar bottinnekes toen ineens de rustige opmerking kwam:’ kijk , weer zo’n raar beestje en dat gaat niet weg’ de bloedzuiger op haar vinger tonend. Blijkbaar had er zich nog wel één stiekem in haar schoen genesteld ! We zijn geen van drie gebeten, dus Fien weet ook niet wat die beestjes eigenlijk doen. We willen dat ook zo lang mogelijk zo houden, want anders denk ik dat ze geen stap meer in een bos wil zetten.

02/11

We hebben deze nacht op een ongelooflijk goed uitgeruste gratis kampplaatske geslapen, gelegen aan een mooi waterpoel met zeer veel vogeltjes (en véél kangoeroes maar die waren zeer schuw waardoor we ze maar in de verte hebben gezien).  We maakten al snel kennis met 4 jonge Australiërs op trot met hun puppy rottweiler en Fien had de tijd van haar leven met het dollen met dit speelse beestje.

Vrolijk en wel werd de auto terug ingeladen om ons richting Blyfield NP te begeven, vlakbij Yeppoon, de woonplaats van Steffi en Corneel. We hadden het plan opgevat om in Blyfield een nachtje te blijven en zien of we daarna nog even in Yeppoon konden verblijven.

Acht kilometer verder werd er serieus roet in ons eten gegooid toen we een vreemd geratel hoorde en er plotseling een verdacht schroeigeurtje onze neus binnendrong. Zo snel mogelijk werd de auto aan de kant gezet (gelukkig zaten we direct aan een restarea) en bij het stoppen kwam de rook uit de motorkap. Geen goed nieuws !!!!

De koelvloeistof bleek volledig weg te zijn en de vrees kwam op dat we de motor opgesmoord hadden. Het indicatiemetertje van de koeling had niks aangegeven waardoor we dus te laat hadden ingegrepen. Djuuu toch!!!!

De RAC werd opgebeld (de wegenwacht) en die zouden anderhalfuur later arriveren met als mededeling dat ze de auto waarschijnlijk zouden moeten slepen. Een anderhalf uur is lang als er alleen maar worst case scenario’s door je hoofd gaan, dat kan ik je verzekeren.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, de mens kwam er na een anderhalf uur aan, kapte liters en liters water in de radiator (dat er op een gegeven moment vanonder weer uitstroomde) en startte de motor waardoor er plots enorm veel water de lucht inspoot. Duidelijk dus, er was een darmpje gesprongen en al ons water was er daardoor uit gelopen met alle gevolgen van dien. Maar goed, die kerel had waarschijnlijk een tijdje in Afrika gewoond want na een kwartiertje kullen heeft hij het probleem kunnen verhelpen en konden we weer op pad. We moesten wel de motor in de gaten houden omdat hij niet zeker was of hij geen schade had opgelopen. Maar we zijn zonder verdere brokken in Yeppoon geraakt en wij hebben ineens dan maar een afspraak gemaakt voor een klein onderhoud om alles nog eens te laten nakijken.

Ik denk dat we veel geluk gehad hebben, anders had het een serieus kostenplaatje kunnen worden.

03-12-2011 om 04:11 geschreven door Filuti  

30-11-2011 om 11:47 geschreven door Filuti  

30-11-2011 om 11:46 geschreven door Filuti  

27-28-29/11

Op dit moment nemen we eigenlijk een beetje vakantie in onze reis. Onze dagen worden regelmatig gevuld met plonzen in een zwembad, springen op trampolinekussens, een marktje afstruinen, beetje shoppen én kangoeroetjes kijken.

We zitten nu in Cape Hillsborough, een plek dat vooral bekend staat om zijn kangoeroes die op het strand komen.  We hadden gehoord bij zonsop- en ondergang, maar ter plekke bleek het alleen maar bij alleen zonsopgang te zijn. Dus om het spektakel niet te missen, moesten we zeer vroeg uit de veren. De dag er voor kregen we al een voorproefje van 3 kangoeroes en 4 wallabies (waarvan eentje met een kleintje in haar buidel) die gewoon hier op de campsite aan het smullen waren van het groene gras. Echt schitterend! Bij de kangoeroes kon je ontzettend dicht bij komen, de wallabies waren wat schuwer. Fien vond het natuurlijk allemaal geweldig en prompt werd de kangoeroe tot haar lievelingsdier gedoopt. Ze was helemaal in haar nopjes toen ze zelf begon te springen als een kangoeroe en zo’n beest haar van wat dichterbij kwam bestuderen.

De ochtend op het strand werd nog stukken beter door de prachtige omgeving en de nieuwsgierigheid van de ‘roekes’. De eerste keer als zo’n beest direct naar jou komt afgesprongen heb je het er echt niet mee, maar eens je door hebt dat ze gewoon nieuwsgierig zijn en komen snuffelen, is het echt wel een fijne ervaring.

Zo fijn dat we maar ineens besloten hebben om hier nog een dag langer te blijven, zodat we vanavond en morgenvroeg nog van dit prachtig wildleven kunnen genieten.

We hebben van op afstand ook mogen genieten van een wallabie waarvan het kleintje uit de buidel kwam, wat rondsprong en daarna gezellig terug in mama’s buidel dook. Vooral dat laatste was echt prachtig om te zien !

Het voordeel van het rustig aan te doen en veel in de buurt van een zwembad te zitten is dat je dus veel gaat zwemmen waardoor we Fien al heel wat drempels hebben kunnen laten overwinnen in verband met water. Het is nu al zelfs zover gekomen dat ze helemaal zelf in het diepe, zonder hulpmiddelen, van de ene persoon naar de andere zwemt! Het is wel met de ‘hondjesslag’ techniek en haar kopje onder water, maar ze geraakt vooruit! Volgende stap is de ademhalingstechniek, anders zal ze niet echt ver geraken, maar we doen het beetje bij beetje. Het is nu een echte waterrat die met geen stokken meer uit het water te krijgen is!

30/11

Een dag met enkele hoogtepunten: prachtige zichten van kangoeroe’s en wallabies op het strand, Fien die van de kant in het diepe springt en naar ons toe zwemt en de zeldzame platypus van redelijk dichtbij en langdurig kunnen bewonderen in Eugenella NP. Kortom weer een dag om niet meer te vergeten !

30-11-2011 om 11:45 geschreven door Filuti  

27-11-2011 om 02:33 geschreven door Filuti  

23-24/11

Welkom aan de oostkust van Australië !! De sfeer die wie hier ervaren aan de Whitsunday kust is compleet anders dan we tot hiertoe meegemaakt hebben. Hoewel het hier vermoedelijk massaal veel drukker kan zijn, hangt hier een behoorlijk toeristisch sfeertje, vooral gericht op de jongere reizigers die op zoek zijn naar kicks, party’s en zien en gezien worden.

Je leest het al, iets wat niet echt ons ding is.

Komende van de westkust en de outback, waar we vooral gezinnen, oudere mensen, de eenzame avonturier of vaak zelfs helemaal niemand gezien hebben, is dit wel even wennen.

Maar goed, we zitten nu vlakbij het befaamde Great Barrier Reef en met de Whitsunday eilanden als background. Je kan op slechtere plekken zitten.

Het is afwegen wat we willen en kunnen doen, want we hadden al gehoord dat het snorkelen (hoe vreemd het ook mag klinken) niet echt geweldig is en dat je het Reef best vanuit de lucht kunt zien. Je kan ook allerlei dure cruises doen, naar chique resorts gaan, allerlei tourtjes doen naar de eilanden, je laten afzetten op een eiland en er kamperen,…

Maar je raadt het al, het kost allemaal veel geld, dus keuzes moeten gemaakt worden.

De hoofdreden dat we naar hier zijn gekomen is om het Reef vanuit de lucht te kunnen zien en dat hebben we dan ook op het programma staan voor morgen. Hopelijk wil het weer ook wat mee, want het is hier behoorlijk bewolkt en mistig op momenten.

De temperaturen liggen wel wat lager dan in de outback, maar de tropische luchtvochtigheid doet ons behoorlijk zweten. Dat hebben we vooral mogen merken op ons wandelingetje naar Mount Rooper waar we na een half uurtje drijfnat van het zweet waren. Door de mistige zichten was het op zich geen fantastische wandeling maar we hebben wel het geluk gehad dat er 3 reuzehagedissen op verschillende momenten ons pad kruisten en we hen van redelijk kort bij konden bewonderen. Indrukwekkend !

We hebben nadien een duikje kunnen nemen in de ‘Lagoon’, een kunstmatige pool gevuld met zeewater, ideaal voor af te koelen met al deze tropische temperaturen.

25-26/11

Schitterend vluchtje gehad over de Whitsunday Islands en het Great Barrier Reef !!!!!

Een vliegtuigje voor 7 passagiers, af en toe wat zon en een prikkelende nieuwsgierigheid, meer heeft ne hier mens niet nodig (buiten geld natuurlijk !).

De eilanden waren zeer mooi vanuit de lucht met als hoogtepunt Whitehaven Beach met prachtige witte stranden en immense uitlopers. Maar dan hadden we het beste nog niet gehad. Het Reef was ongelooflijk, maar dan ook ongelooflijk mooi. De kleuren, de schakeringen, de vormen,… het was immens prachtig ! En we hadden geluk dat de zon er boven scheen waardoor alles nog veel mooier uitkwam.

De vlucht van een uurtje was veel te kort en zeker het gedeelte over het Reef. Maar we hebben er intens van genoten en bij onze hoogtepunten zetten van alles wat we in ons leven tot hier toe gezien hebben.

Fien is na 10 minuten vliegen op mijn schoot in slaap gevallen en is pas wakker geworden toen de wielen de grond terug raakten. Zwemmen in de lagoon maakt meer indruk op haar dan één van de meest magnifieke natuurwonders .

27-11-2011 om 02:32 geschreven door Filuti  

22-11-2011 om 03:08 geschreven door Filuti  

15-16-17-18-19-20-21-22/11

Na nog een lange 2 dagritten (1400 km) kwamen we uiteindelijk aan in Rockhampton (Yeppoon) waar we verwelkomd werden door Corneel en Steffi (en eindelijk eens niet door vliegen) in hun prachtig stulpje, gelegen op een hoge helling van een heuvel.

Een zalig verkoelend zeebriesje waaide ons toe toen we de auto uitstapten en de zichten waren prachtig. Een echt huis met een view waar we ons al snel thuis voelden.

Het deed ons echt deugd om een huisje tot ons beschikking te hebben en veel meer dan wat reorganiseren van de auto, een waske, uitgebreid baden (in geval van Fien dan toch, 2,5 uur in bad zitten was niet uitzonderlijk), plannen voor de komende maanden en relaxen kwam niet aan de orde. De avonden werden opgevuld met gezellige babbels om daarna in een zaling bedje te kruipen. Een echte verademing na 3 maanden in onze tent te kruipen.

Corneel is de trotse eigenaar van een prachtige zeilboot en we zijn dan ook een weekendje gaan varen met het bezoek aan enkele eilandjes. De heen tocht was nogal turbulent  in onze ogen met schommelende golven en een zeilboot die serieus naar één kant helde met de nodige misselijkheid als gevolg (Fien ging met volle moed in de kajuit kleuren, maar na 5 minuten hebben we ze er terug uitgehaald, lijkbleek en met de zweetdruppels plakkend op haar gezichtje). Maar met de wind in onze haren en het zicht op de eilanden was  (met blik op oneindig op de horizon voor de misselijkheid onder controle te houden) was het toch een zeer fijn tochtje te noemen en Fien was zo relaxed dat ze als een blok in slaap viel en pas 2 uur later wakker werd.

Door het zelfvertrouwen en de ervaring die Corneel uitstraalden tijdens het besturen van de boot voelden we ons allemaal al snel op ons gemak ook al was de hellende boot iets waar ik me normaal gezien niet echt comfortabel op zou voelen.

Na een 5-tal uren varen werd het anker uitgegooid in een prachtig azuurblauw baaitje gelegen aan Humpy Island en gingen we met een piepklein bootje aan wal. We maakten er een mooie wandeling met magistrale zichten op de baaien en de andere eilanden. Het eiland had alles wat je van een tropisch eiland verwacht; palmbomen, witte stranden en prachtig azuurblauw water. Na de wandeling duurde het dan ook niet lang of Fien sprong het onweerstaanbare water in met kleren en al en ze was er amper terug uit te krijgen.

We werden nog getrakteerd op een mooie zonsondergang vooraleer we ons terug naar de boot begaven waar we de nacht hebben doorgebracht. Het nachtje werd een ervaring op zich, niet door de schommelende bewegingen op het klotsende water, wel door het schuiven over het koraal en het raken van de zandbodem bij laag tij. De boot heeft het goed gehouden maar Corneel heeft geen oog dicht gedaan vooraleer het opkomende tij de boot zijn verankerde vrijheid teruggaf.

Na nog een bezoek een Great Keppel Island (wederom prachtig mooi, wel een stuk meer toeristisch dan Humpy) konden we in alle rust terugvaren naar het vasteland. Met de wind in onze rug was de terugtocht een stuk rustiger en relaxter en was het 100% genieten geblazen.

Morgen gaan we terug op pad, maar het is moeilijk om ons los te rukken van het comfort en de luxe die we nu ervaren. Maar de grove planning is gemaakt en de auto staat in de startblokken dus tijd om te vertrekken. We begeven ons naar de Whitsunday Islands om daar te genieten van de prachtige zichten en rustgevende stranden (jammer genoeg kunnen we wel niet in het water aangezien het seizoen van de stingers is begonnen en gaan zwemmen tussen levensbedreigende kwallen is nu niet iets waar ik op sta te springen.

22-11-2011 om 03:04 geschreven door Filuti