Roel is thuis, ik heb 2 machines gewassen, ik heb eten gemaakt en het piekeren is veel beter. Ook al ben ik graag alleen, het is beter voor mij dat er iemand is waarvoor ik in actie moet schieten en waarmee ik kan praten en lachen. Ik heb 13 jaar alleen gewoond. Mensen die alleen wonen worden heel vaak met zichzelf geconfronteerd. Kom je van een feestje is er weer het grote contrast wanneer je terug alleen bent. Ik weet er alles van. Het is niet slecht om een tijd alleen te zijn en ik raad het iedereen aan maar ik denk niet dat een mens gemaakt is om lang alleen te zijn.
Misschien begint het St.Janskruid ook eindelijk te werken. Ik ben er een paar weken geleden mee begonnen omdat ik mijn strijd om een beetje levensvreugde begon op te geven. Een constant gevoel van ontevredenheid en verdriet leek zich te vereenzelvigen met mij terwijl het ooit toch anders was. Ik wou zo niet verder, niet voor mijzelf en niet voor mijn omgeving. Ik wil terug gelukkig zijn, ondanks alles. Er is veel meer in de wereld dan de plaats en de mensen waarmee het fout liep. Ik had het voorgeschreven anti-depressiva hier nog liggen maar daar wil ik liever niet mee beginnen. Uiteindelijk heeft Sint Janskruid hetzelfde effect, de dokter zei het zelf. Het is mijn een raadsel waarom ze dan nog steeds andere medicatie blijven voorschrijven met heel veel bijwerkingen. Sint Janskruid heeft er ook maar veel minder.
Ik hoop dat ik op goeie weg ben. Gewoon gelukkig zijn, daarvoor wil ik alles geven...
Antwoord van het werk. Volgende week donderdag kunnen we afspreken om te praten en het is niet op het werk zelf. Ik heb geen keuze meer, ook al loop ik het risico van achteraf helemaal in de put te zitten, ik zal tenminste wel verder kunnen. Ze kennen de anderen hun verhaal, nu mogen ze ook naar dat van mij luisteren. Het is niet mijn bedoeling om mensen te gaan beschuldigen of dingen over anderen te zeggen die laag bij de grond zijn, maar ik mag wel de dingen zeggen die volgens mij niet door de beugel kunnen. Ik laat mij door niemand meer in een hoek duwen. Daar begint het herstel.
Het zijn wel emotioneel geladen dagen geweest, nu ik weet dat ik voor't eerst in meer dan 4 maand mijn verhaal ga doen. Ik hoop op een beetje begrip maar volgend de huisdokter mag ik niets verwachten. Hij heeft trouwens 4 maand geleden voorspeld dat ik nood zou hebben om naar daar te gaan en te praten. Hij moedigde dat ook aan. Anders blijf je ermee rondlopen, Marleen. Hij had weer eens gelijk...
Ik probeer een beetje de structuur te bewaren maar nu Roel weer een week weg is, is het moeilijk. Verder dan soep maken ben ik niet geraakt, gelukkig heb ik voor Sem altijd genoeg porties in de vriezer. Zelf heb ik echt niet gezond gegeten. Mijn internet gebruik zit wel terug op het goede spoor en ben bijna 2 uur gaan wandelen deze middag. Het was ideaal wandelweer, fris maar zonnig. Ik heb een toer gevonden die ik eventueel ook joggend kan doen, 6 km. door de natuur en geen pottenkijkers. Ik blijf een beetje paranoia. Ik betrap mijzelf erop dat ik naar winkels ga waar ik weet dat ik geen bekend volk tegen kom. Op de wandeling daarstraks iemand gezien die ik vaag ken van vroeger en die telkens weer een praatje wilt slaan, sorry, geen zin. Misschien moeten onschuldige mensen het nu uitzweten maar langs de andere kant ben ik wel eerlijk. Voor mensen die belangrijk zijn voor mij maak ik graag tijd.
Jaarmarkt Dilbeek en dus geen school voor Sem. Ik hoop dat het straks opklaart en dat we even naar daar kunnen. 2 Dagen samen chillen in de zetel is mij wat te veel. De vermoeidheid is over. Misschien moet ik straks wild enthousiast roepen dat we avontuurlijke regenwandeling gaan doen. Hmm, ik hoop dat het opklaart...
Sem heeft genoten van een feestje in de binnenspeeltuin en ik had een fijne babbel met een vriendin. Ik had wel het gevoel dat het niet echt geapprecieerd werd dat ik vertrok. Waarom kunnen andere ouders ongegeneerd hun kind afzetten en vertrekken en denk ik dat ik moet blijven? Ik had hier echt geen zin in, veel te veel lawaai en drukte en ik weet dat Sem echt wel een paar uur zonder mij kan en erg zelfstandig en sociaal is. Er waren ook een paar vriendinnen van de mama die bleven. En dan gebeurt het, 'Heb je misschien liever dat ik blijf?' Waarom doe ik dat? Ik wil zelf niet blijven, heb een afkeer van drukte en heb met Sofie afgesproken. Nee, vertrek maar.. Hm, dat was precies niet oprecht. En ik ben vertrokken, schuldgevoelens, mij lastig maken, ze had het maar op voorhand moeten zeggen... Ik was zelf mijn afspraak waar ik erg naar uitkeek aan het verbrodden. STOP, Marleen. Je weet helemaal niet wat ze denken en ze heeft gezegd dat je weg mocht. Dat zijn de feiten, de rest verzin je erbij. Toch ff ventileren bij Sofie en dan bijkletsen en koffie drinken. Zalig. De beste therapie die er is..
Toch op tijd terug gegaan en ruim een uur langer gebleven dan de anderen om nog wat te helpen met opruimen en inladen. De ergste drukte was voorbij. Deed ik dat nu uit schuldgevoel of omdat ik het wou? Waarschijnlijk een mengeling van de twee..
