Ik ben moe en ik vermoed dat die zak chips van gisteren er ook voor iets tussen zit. Voeding heeft een enorme invloed op mij. Ik denk dat chips gewoon veel te vettig is voor mijn overbelaste lever. Chips moet iets zijn wat zeer ongezond is want er is niets waarbij ik het zo erg heb. Ik ben er echt mottig en lastig van maar het kan zo lekker zijn.. De vraag is, is dat kwartier genot het waard om 24 uur met mijzelf geen blijf te weten? Ik probeer er aan te denken volgende keer voor ik de zak (die altijd leeg moet) open ruk ;).
Het is dan maar zo en ik doe het rustig aan vandaag. Vanavond wil ik graag naar de zwemclub dus ik moet doseren. Iets waar ik beter en beter in word. Gisteren heeft een fietstochtje mij ook iets te veel energie gekost. Gewoon een kwartiertje gaan liggen met je ogen toe kan wonderen doen. Het zou zalig zijn moest een middagdutje iets zijn wat iedereen gewoon doet zoals je 3x/dag eet en 's avonds gaat slapen. Werknemers zouden veel productiever zijn en ik denk dat er ook heel wat minder mensen met een burn-out of depressie zouden zijn. Uiteindelijk kosten rookpauzes veel meer aan de werkgevers en ze brengen niets op. Maar over roken gaan we niet uitweiden want dan ben ik vertrokken... (Ik rookte 15 jaar geleden zelf meer dan een pakje/dag, ik weet waarover ik praat.)
Ik concentreer mij ook meer en meer op de dingen die ik graag doe, op de mensen die ik graag heb, op positieve gebeurtenissen... Als hooggevoelig persoon (er scheelt eigenlijk aardig wat met mij ;)) is dat belangrijk. Waarom de krant nog lezen? Als er iets wereldschokkends gebeurt zal ik het wel horen.
De zangles was een beetje confronterend. Ik had niet gedacht dat ik zo'n moeite ging hebben om mij te concentreren bij iets wat ik toch wel heel graag doe. Ik blijf het zeker doen en stel mijzelf geen te hoge eisen. Proberen focussen en gewoon mijn best doen. Vooral nu niet denken dat het allemaal perfect moet zijn. In geval van nood, playback ik wel gewoon.. ;)
Het gaat weer traag vandaag. Ik vraag mij af hoe ik ooit weer in die mallemolen van werken, huishouden doen en een sociaal leven hebben ga kunnen meedraaien. Ik moet vertrouwen hebben. Het zal anders zijn dan dat het tot nu toe was en maar goed ook. Ik mag de dingen die ik graag doe niet meer uit het oog verliezen, vertragen wanneer ik denk dat het sneller moet gaan, energie lekken dichten en dicht houden en dan heb ik het vooral over sommige mensen. Hoeveel energie heb ik niet gestoken in mensen die zelfs niet willen geholpen worden, die alleen willen dat je hun miserie bevestigt? Het lijkt wel alsof ik ze aantrek. Ik ga alleen niet meer in op hun klaagzangen. Ik laat een denkbeeldig rolluik zakken en denk, tot hier en niet verder. Ik heb massa's goede raad voor mensen klaar, maar dan wel voor de mensen die willen geholpen worden. Ik heb nooit begrepen waarom iemand 'zielig' wil zijn. Opvallen door miserie en lichamelijke kwalen. Ik was 10 toen ik de uitzondering van de school werd doordat ik 'ziek' werd. Afschuwelijk vond ik dat. Later op de middelbare school en ook op het werk hield ik het voor mij. Ik wou een grijze muis zijn die opging in de massa. Ook nu voel ik mij heel slecht bij de situatie weer uit de boot te vallen door 'ziek' te zijn. Opvallen is niet iets waar ik een probleem mee heb, wel de rede waarom...
Vanavond ga ik zingen samen met vriendinnen. Genieten, genieten, genieten... en waarschijnlijk zing ik de rest van de week gewoon verder. :)
