Ik zie dat er nog maar weinig bezoekers zijn hier. Ik vind het niet erg, ik was in de eerste plaats beginnen schrijven om wat structuur te krijgen in de chaos en dat is gelukt. Ik kom van ver, ik heb echt dikwijls het gevoel dat ik mijzelf heb teruggevonden en dit na slechts 5 maand. Ik mag mijzelf gelukkig prijzen. Mijn grootste probleem is mijn geheugen en mijn concentratie maar de dokter zegt dat dit een jaar kan duren. Daar ga ik niet op wachten. Ik wil mijn verstand terug gebruiken en heb nood om dingen te doen. Ik ga mij inschrijven voor een opleiding als rookstopconsulente. Mensen die mij kennen weten dat dit iets voor mij is en ik zie het als iets extra bij mijn diploma van gezondheidsconsulente. Ik weet nog niet of ik er echt iets mee ga doen, misschien niet direct, maar ik hoop wel ooit.
Het is precies een jaar geleden dat iets mij zo diep geraakt heeft dat het mij niet meer losliet. Vanaf dan kwam er een opeenvolging van teleurstellingen en verdriet. Het heeft zo lang aangesleept dat het mij vanbinnen kapot gemaakt heeft. Ik was nog maar een schim van wie ik ooit was. Beetje bij beetje kan je met de grond gelijk gemaakt worden. Er wordt gezegd dat bij een burn-out het licht plots uitgaat. Het licht is niet plots uitgegaan, het was al maanden aan het knipperen. Ik ben blij dat het uiteindelijk uitging zodat ik mijzelf terug heb kunnen opbouwen. Nooit of nooit mag iets of iemand mij nog zover krijgen.
Achteruit kijken doe ik nog zelden en vanaf nu wil ik alleen nog vooruit. Ergens weet ik dat daar iets op mij wacht. Zo is het altijd al gegaan. Wanneer je een deur sluit gaat een ander op het gepaste moment open. Benieuwd waar ik binnen een jaar sta..
