Over bijgeloof gesproken... Vandaag telefoon van het werk, Gerarda, mijn aandachtsgast waar ik meer dan 20 jaar voor gezorgd heb, is deze nacht onverwachts overleden. Gerarda die zo sterk was en niet eens oud.
8 Jaar geleden zijn we met het werk verhuisd. Er kwam een nieuwe leefgroep bij en we moesten uitbreiden. 4 Gasten van mijn leefgroep toen verhuisden naar de nieuwe groep, het zou een stil en rustig nieuw groepje worden. Dat zag ik wel zitten na bijna 15 jaar in de drukste groep gestaan te hebben. Mijn 4 favoriete gasten verhuisden mee dus de keuze was snel gemaakt. Vandaag is dus de laatste van de 4 er ook niet meer. RIP lieve Gerarda...
Veel huiswerk van de loopbaancoach. Ik ben van eerste naar tweede versnelling gegaan en moet al gas terugnemen. In mijn hoofd kan er al veel maar mijn lijf wil nog niet mee. Misschien moet ik gewoon blij zijn dat ik het protest deze keer opmerk en er ook rekening mee houd. Ik ging gisteren de laatste keer bij de psychologe, voorlopig toch, niets zegt dat ik haar in de toekomt niet meer zal nodig hebben. Ik voelde gewoon dat het niet meer nodig was. Ze vond trouwens dat het indrukwekkend was hoeveel vorderingen ik op die korte periode gemaakt had. Euh, 2 maand? Korte periode? Blijkbaar wel dus, ofwel ben ik echt goed bezig of ik maak mijzelf wat wijs. Misschien wil ik wel te snel gaan. De huisdokter schrok dat ik al met loopbaanbegeleiding bezig was, 'veel te vroeg Marleen'. Ik voel ergens wel dat het veel van mij vraagt maar ik zal zelf wel op tijd op de rem gaan staan. Ik denk dat mijn huisdokter mij ook wel onderschat. En neem je je medicatie nog? Ja ja... Niet dus en nooit genomen. Ik neem een natuurlijke variant maar de ervaring leert mij dat hij daar toch niet in gelooft.
Een mens zou er bijgelovig van worden. Ik ben de laatste maanden omringd door fantastische mensen die mij de juiste dingen zeggen op het juiste moment. Ik lees de juiste dingen op het juiste moment en krijg de juiste dingen aangereikt, soms uit onverwachte hoek. Deze morgen een mail van de psychologe. 'Dag Marleen, ik denk dat je dit boek eens moet lezen..' Eens een bepaalde weg gekozen kruisen de antwoorden vanzelf je pad. Nu vooral niet ongeduldig worden. Ik kan vandaag alleen maar heel dankbaar zijn, ook al zit ik hier midden augustus met mijn geitenwollensokken aan..
Het gebeurt niet meer zo veel maar soms is het dan toch zover, ik kan niet slapen. Ik ging op tijd naar bed omdat het morgen, naar mijn normen, een drukke dag wordt maar een paar uur later werd ik weer wakker. Zo een wakker waarvan je weet, dit is voor minstens een paar uur. Geen gepieker of zo, gewoon klaarwakker. Ik heb gelezen, in mijn favoriet tijdschrift ;), niet in je bed te blijven liggen wanneer je langer dan 20 minuten wakker ligt. Je moet opstaan, iets warms drinken en iets saais doen. Niet dat dit zo saai is, voor mij toch niet, maar het verzet mijn gedachten wel. Wat je zeker niet mag doen is jezelf opwinden. Dus hier zit ik dan met een tas rustgevende kruidenthee. De drank is redelijk saai, da's ook al iets.
Misschien als ik iets heel saai schrijf, de slaap ook terugkomt.
Ik vind niets leuker dan wanneer het in de zomer nog klaar is buiten al naar boven te gaan. Je hoort nog leven buiten maar je doet er niet meer aan mee. Een voorwaarde is ook dat je lichtdoorlatende gordijnen hebt. Ik omring mij met boekjes en geniet, wetende dat als ik moe word ik mij enkel moet omdraaien en slapen. Ik kijk niet graag TV, als kind vond ik het al niet leuk en vooral in de zomer is het gewoon deprimerend om de TV aan te zetten. Als ik TV kijk, kijk ik naar iets wat ik opgenomen heb en zal nooit beginnen zappen, ik ken ook geen enkel reclamefilmpje. De wereld zou er heel anders uitzien zonder TV. We zouden meer doen. Gewoon al eens een gezelschapspel spelen of een avondwandeling maken. En praten ook, veel meer praten.
Voor mij is het avondmaal heilig, vooral omdat ik diegene ben die het klaarmaak en al mijn liefde en energie in stop. Meestal begint het nieuws wanneer wij eten. Tot voor kort ging de TV aan voor het nieuws en moest iedereen stil zijn aan tafel. Zo fout, aan tafel moet er gepraat worden want iedereen weet dat die TV de rest van de avond niet meer uit gaat. Dus sinds kort gaat de TV op pauze tijdens het eten en wordt er weer gepraat en weet iedereen ook weer wat ze gegeten hebben.
Ik heb ze hier nog allemaal liggen, de tijdschriften die ik kocht het voorbije jaar met de bedoeling ze als ontspanning eens te lezen. Of er was gewoon nooit tijd voor ontspanning of er was iets met het lezen aan de hand maar ver ben ik nooit geraakt. Ik nam ze zeker regelmatig ter hand om ze dan terug te leggen en te denken, ik zal dat nog wel eens lezen. De waarheid is dat ik nog wel kon lezen (gelukkig) maar dingen drongen niet meer tot mij door. In mijn favoriet tijdschrift, Psychologies, staan zoveel dingen die ik toen beter gelezen had maar de stof was niet luchtig genoeg om nog door te dringen. Ik las het wel, en herlas het en nog eens en gaf het op. Verder dan Story en Dag Allemaal geraakte ik niet meer maar die vond ik dan weer zonde om te kopen. Gelukkig vindt ons moe dat niet...
Ik kreeg de opdracht om mijn verstand terug aan het werk te zetten. Nooit maakte ik zoveel sudoku's, ik probeer zoveel mogelijk te onthouden ipv op notitiebriefjes in mijn smartphone te steken en ook afspraken sla ik in mijn verstand op. Het werkt, ik lees mijn tijdschriften, ook boeken en de Jommeke's mogen terug naar de zolder.
Morgen naar de loopbaanbegeleiding. Ook daar komt klaarheid in, maar ik wil ze voorlopig nog niet zien. Ergens in de verte denk ik nog steeds, ik ga wel gewoon terug als ik er klaar voor ben. Maar misschien als ik er klaar voor ben, ik beter weet...
