Het gebeurt niet meer zo veel maar soms is het dan toch zover, ik kan niet slapen. Ik ging op tijd naar bed omdat het morgen, naar mijn normen, een drukke dag wordt maar een paar uur later werd ik weer wakker. Zo een wakker waarvan je weet, dit is voor minstens een paar uur. Geen gepieker of zo, gewoon klaarwakker. Ik heb gelezen, in mijn favoriet tijdschrift ;), niet in je bed te blijven liggen wanneer je langer dan 20 minuten wakker ligt. Je moet opstaan, iets warms drinken en iets saais doen. Niet dat dit zo saai is, voor mij toch niet, maar het verzet mijn gedachten wel. Wat je zeker niet mag doen is jezelf opwinden. Dus hier zit ik dan met een tas rustgevende kruidenthee. De drank is redelijk saai, da's ook al iets.
Misschien als ik iets heel saai schrijf, de slaap ook terugkomt.
Ik vind niets leuker dan wanneer het in de zomer nog klaar is buiten al naar boven te gaan. Je hoort nog leven buiten maar je doet er niet meer aan mee. Een voorwaarde is ook dat je lichtdoorlatende gordijnen hebt. Ik omring mij met boekjes en geniet, wetende dat als ik moe word ik mij enkel moet omdraaien en slapen. Ik kijk niet graag TV, als kind vond ik het al niet leuk en vooral in de zomer is het gewoon deprimerend om de TV aan te zetten. Als ik TV kijk, kijk ik naar iets wat ik opgenomen heb en zal nooit beginnen zappen, ik ken ook geen enkel reclamefilmpje. De wereld zou er heel anders uitzien zonder TV. We zouden meer doen. Gewoon al eens een gezelschapspel spelen of een avondwandeling maken. En praten ook, veel meer praten.
Voor mij is het avondmaal heilig, vooral omdat ik diegene ben die het klaarmaak en al mijn liefde en energie in stop. Meestal begint het nieuws wanneer wij eten. Tot voor kort ging de TV aan voor het nieuws en moest iedereen stil zijn aan tafel. Zo fout, aan tafel moet er gepraat worden want iedereen weet dat die TV de rest van de avond niet meer uit gaat. Dus sinds kort gaat de TV op pauze tijdens het eten en wordt er weer gepraat en weet iedereen ook weer wat ze gegeten hebben.
