Na de regen van gisteren, konden we vandaag onder een blakende zon vertrekken. Nog iets te koud om de Mustang in zijn blootje te leggen maar we hadden goede vooruizichten. 

Een stukje Interstate bracht ons in Rock Island, gelegen tegen de Mississippi. Wat leuk is, is dat de staatsgrens tussen Illinois en Iowa, gelegen is in het midden van de rivier. Vanop Rock Island staken we het water over naar Union Station in Iowa. In het Visitor Center vonden we een chique folder van "The Friends of Belgium". Hoe mooi kan dit zijn ? Het lag op onze route dus we besloten om onze vrienden een bezoekje te brengen.

Onze GPS bracht ons tot op de meter precies waar onze landgenoten hun organisatie in leven hielden ... Echter : alle leven was reeds lang verdwenen. "For sale"-borden waren het enige dat ons te wachten stond in deze voor de rest achtergestelde buurt, Kleine, versleten huisjes ...  Het maakte zoveel indruk op ons dat we zelfs geen foto namen, en maakten dat we wegwaren !

Die beslissing bracht ons tot bij onze geïmmigreerde Noorderburen die in Fulton Illinois een ware gemeenschap hebben opgebouwd. Een historische molen tegen de Mississippi is hier een veelbezocht momument. De Nederlanders destijds arriveerden hier op het einde van de 19de eeuw om te werken voor de spoorwegen die in aanleg waren. Ondertussen introduceerden zij ook manieren om graan te verwerken .

Enkele foto's later, reden we het dorpje terug in om te gaan lunchen in het Sunrise Family Restaurant. 

Een typisch Amerikaans zaakje, voor elk wat wils, ontbijt wordt geserveerd de ganse dag ... Susy ging voor een Club sandwich met hesp en kaas, frietjes waren er sowieso bij ...

Ik koos voor een simpele burger en frietjes. Om te drinken water en Sierra Mist, de Pepsi tegenhanger van Sprite, uiteraard opnieuw à volonté. De foto hierboven is de club : drie sneden brood belegd met een centimeter dikke plak ham tussen elke snee, american cheese, sla, tomaat, pickle en een saus naar keuze. Deze grote boterham werd diagonaal in 4 gesneden en de twee helften werden gescheiden door een portie frietjes. Oh ja ... Inbegrepen was nog een kommetje soep naar keuze : verse Chicken Dumpling of French Onion.

Beiden voor de kippensoem .... Eén refill voor mijn Sierra later vroegen we om te betalen en alles voornoemd kostte ons $16 !

Wat is het toch leuk in deze kleine stadjes !

Na onze lunch was ons ritje tot aan het hotel nog rustig bollen op kleine wegen. Dus het dak kon eraf ! 

Dak eraf OK ! Er deed zich echter een afgrijselijk verkeersongeval voor op één van de wegen die wij dienden te nemen. Onverwachts werden wij teruggestuurd om een omweg te volgen. Geen probleem ... want uiteindelijk kwamen we terecht op een toeristische route die ons kon bekoren omwille van het uitzicht en de hoogte. Wij passeerden enkele ski-resorts die in de winter blijkbaar zeer gegeerd zijn. Momenteel staat hier niks anders dan pas geplante maïs ... Honderden hectaren zijn we gepasseerd en foto's van pas geplante velden nemen wij niet zo veel ...

Dus schakelen we over naar Galena .

Foto hierboven is het begin van South Main Street ... Loopt door tot North Main Street, uiteraard en onderweg vind je allerlei shops, bars, restaurants ... Aan te raden, moest je ooit in de geburen zijn.

Wij kozen voor een biertje in de Paradise Bar&Grill 

Daarna inchecken in  Galena Stoney Creek. 

Een aanrader voor diegenen die ooit in deze regio willen verblijven !  

Deze overnachting liet ons toe nogmaals onze koffers in de pony te laden en hem aan te sporen om naar Sleepy Hollow te rijden.

De "Headless Horseman" hebben we niet gezien, maar de straatjes door zijn buurt, geven je onmiddellijk de indruk dat hij elk moment uit de dichtbegroeide kant kan springen ...

Van toen af eindigde onze leuke ritten : file op de Interstate, file op de Highway, wegenwerken op de Countyway maar we geraakten uiteindelijk toch in de Homestead Hotel op Hilman in Evanston. In midden van de Northwestern University ligt dit 8-verdiepingen hoog hotel. Een uitstraling die dateert van 1928, wat hier doorgaat voor historisch. (velen onder ons hebben grootouders die ouder zijn ...) Toch vonden wij dit een aangename buurt. Volgende foto is ons zicht rechttegenover en de de foto daarna ben ik op de patio van het hotel ...

Even informeren bij de mensen van het hotel en binnen wandelafstand vonden wij, meer dán ... The World of Beer.

Barfood en enorm veel bieren van 't vat.

 

Een promotor van één van de biertjes (Revolution) liet ons een kleintje proeven en vertrok toen hij vernam dat wij van "The Land of Beers" kwamen ... Niet echt, maar zijn verkoopspraatje dimde aanzienlijk. Laat het ons daarbij houden ... ;-) Verse crabcakes en softspiced breaded shrimp met gedeelde frietjes zetten ons op de terugweg naar het hotel waar ze ons parkeerticket nog even valideerden en met een emmertje ijs stapten wij de trapjes op ...

Buiten, alhoewel nog niet echt laat, voel je de invloed van Lake Michigan en die zorgt voor kou ...

De wekker is gezet, deze trip is ten einde maar onze trip is nooit gedaan ...

In oktober zijn we terug : Miami-Key West : iedereen is uitgenodigd ...

Tot gauw !

Susy en Luc

Nog even het volgende over de Budget Host in Quincy : ijsmachines, zoals deze standaard zijn voorzien in de meeste hotels in Amerika, ontbraken. Bijgevolg kon je een zakje ijs gaan halen aan het onthaal. Tijdens één van mijn ijsophalingen, moest ik aan het onthaal even wachten omdat met bezig was met een bejaard koppel in te checken. 

Terwijl de dame de formaliteiten vervulde sprak de bejaarde heer mij vriendelijk aan en een aangenaam gesprek ontwikkelde zich.

Het koppel bleek te wonen in Texas en waren in een naburige staat op familiebezoek geweest. De man, Bob, is een WOII-veteraan die gevochten heeft in de Stille Oceaan (Pearl Harbor, Iwo Jima ...) en nog steeds zijn land doorkruist met zijn Chrysler 300 van witte (!) kleur. Vandaar misschien onze onderlinge connectie ...

Wij hebben tot hiertoe heel veel verschillende mensen ontmoet tijdens onze trips door de States, maar geen enkele maakte zoveel indruk op mij zoals Bob deed. Zijn gevoel voor humor en zijn uiting ervan overklast vele would-be comedians, ondanks de gruwelen die hij in de oorlog zag. Hij praat er trouwens met tegenzin over en we zijn er dan ook niet over doorgegaan. Hij vertelde ons wel dat hij dolgraag de wereld had willen zien in zijn jongere leven, maar dat hij de grenzen van zijn eigen land niet meer kan overschrijden. De reden hiervoor ligt in zijn oorlogsverleden. Toen hij werd uitgezonden om te gaan vechten in de Pacific, dacht hij dat hij nooit meer thuis zou komen en dat gevoel wilde hij zichzelf nooit meer geven ...

Bij het ontbijt de volgende morgen, stelde hij voor om met z'n vieren aan tafel te gaan en opnieuw was het raak. Gewoon gezellig praten alsof we bij onze grootouders aan tafel zaten ... en dat rijmt nog ook !

Bob en zijn vrouw vertrokken naar hun thuis in Texas en wij namen de weg richting Galesburg Illinois. 

Gietende regen en ongeveer 5° Celsius bij de aanvang van onze rit, zorgden ervoor dat we de verwarming van de Mustang konden testen. Zoals verwacht werkte deze perfect en was de bediening verstopt in het touchscreen van de kleine TV in het dashboard.

Het was niet leuk rijden in dit weer alhoewel we soms konden genieten van prachtige zichten over de soms zeer brede Mississippi. Het was echter zelfs niet te doen om even uit te stappen voor een snapshot, want binnen enkele seconden werd je dóórnat !

Het dorpje Nauvoo is de ontstaanplaats van de Mormonen. Hun opperhoofd Joseph Smith is hier blijkbaar geboren en daarom krijgt dit nietszeggende stadje een historisch label opgeplakt. 

Voor één keer was ik echt blij dat het kleine geitjes regende zodat we écht niet tot een wandeling kwamen ...

Verder is er over vandaag niet veel meer te vertellen, buiten de ontdekking van een nieuwe supermarkt ! Reeds eerder maakten wij kennis met Walmart, K-mart, Walgreens en Publix; winkels die meestal 24/7 open zijn. Nu kwamen we per toeval terecht in een HyVee. Een megasupergroot warenhuis (denk Ikea Wilrijk). Eén wand van hun winkel bevat niets anders dan vers en onmiddellijk te nuttigen voedsel. Je kan hier een volledig Chinees buffet à volonté eten aan $7 ! Saladbar voor een extra 5 cent ! Verse kip, sushi, ontbijtgerechten of belegde broodjes ... Voor ieders smaak wat ...

Wij kozen voor een belegd broodje als lunch ...

Verse pastrami, roast beef, kalkoen, kip, soorten salami ... Noem maar op ! Ik ging voor de roastbeef panini, belegd met kaas, tomaat, sla en een lookdressing. Susy opteerde voor de verse kipsla op een gemarmerd (!) granenbrood met sla en tomaat. Ik had ongeveer 15 sneetjes verse roastbeef, Susy ongeveer 300 gr kipsla. De kassa gepasseerd kreeg ik nog $2 terug op $10 !!!

Dat maakt eten leuk ...

Wij checkten even later in en wegens het weer gingen we voor de TV zitten en bestelden enkele uren later pizza en chicken wings !!!

Tot morgen in Galena !

%%%FOTO10%%%

%%%FOTO11%%%

Een saaie rit voor de boeg, onder een bewolkte hemel en een temperatuurverschil van 20 graden Celsius. Verwarming van de Mustang deed zijn ding en we zeiden bye-bye tegen het mooie Comfort Inn ...

%%%FOTO1%%%

De rit op zich was eigenlijk een meevaller ... Aan 65 Mph cruisen op een tweevaksbaan tussen pas gezaaide of geplante maisvelden (ik ken het verschil niet) . Links en rechts van ons, voor zo vér je kan zien, niets anders dan velden en geen gebouw in zicht. Elke X-aantal kilometers of mijlen verscheen er een afrit waardoor je een dorpje kon binnenrijden om een plasje te doen of een koffie of fris te kopen ...

Nowhereville, USA.

Alweer een ervaring  meegenomen in onze roadbook ... 

Twee uurtjes over een rustige highway en we kwamen aan in Quincy Illinois. We rijden Missouri dus uit en Illinois in, en de grens tussen deze staten ligt in het midden van de Mississippi. 

%%%FOTO2%%%

%%%FOTO3%%%

De Mississippi is en blijft een enorm indrukwekkende rivier ... We hebben ze al bij vorige trips mogen aanschouwen en élke keer wordt je verbaasd door de omvang. Wij kennen de Schelde en de Maas maar in vergelijking kunnen onze twee stromen samen nog niet 1/5 van de lengte van de Mighty Mississippi evenaren ... 

Onze slaapplaats van vannacht is het Budget Host in Quincy. De naam zegt genoeg. Wij kozen dit omdat het goedkoop en goed gelegen was. Vlakbij de rivier en dichtbij downtown. 

Al bij al viel het mee; propere kamer en een verzorgde badkamer ... Wat heb je meer nodig on the road ? De vriendelijke ontvangst maakte ook al iets goed. 

De Indische eigenares maakte ons duidelijk waar we konden parkeren, zo goed als voor onze kamer en vlakbij het zwembad.

%%%FOTO4%%%

%%%FOTO5%%%

Viel wel mee !

We wisten al van een restaurant vlakbij, gelegen óp de Mississippi en besloten om daar ons dinner te gaan gebruiken : The Pier 

Wat een zaak ! Eigenlijk een paalrestaurant dat letterlijk over de rivier uitsteekt. 

De volgende foto is vanuit mijn stoel getrokken ... Toen had ik alleen nog maar drinken ...

%%%FOTO6%%%

Bediening meer dan OK en de kwaliteit van het eten des te meer !

Susy en ik gingen voor een gedeeld voorgerecht : verse crabcake !

%%%FOTO7%%%

Doemme, te laat ...

De bierkaart was ook aantrekkelijk en onze vriendelijke bediener schrok lichtelijk wanneer Susy, als Belgische, een Belgische Stella verkoos boven het Amerikaans gealcoholiseerd water !?!

%%%FOTO8%%%

De seafood linguine voor Susy en de daily special steak voor mij ...

%%%FOTO9%%%

%%%FOTO10%%%

Nog een kinderijsje achteraf ... Met brood ?

%%%FOTO11%%%

Vanmorgen opnieuw kunnen vertrekken onder een heldere hemel en een stralende zon. Iets meer wind dan gisteren maar dat namen we er graag bij.

De rit van vandaag startte op de interstate omdat een alternatieve route teveel tijd in beslag zou nemen. 

Kansas City was ons eerste doel. Om alle misverstanden te vermijden : Kansas City bevindt zich niet in de staat Kansas, zoals de naam doet vermoeden, doch wel in de staat Missouri. Bij het bepalen van de staten van de Unie, zoveel jaren terug, heeft men dit over het hoofd gezien en bewoners van beide staten laten bij gelegenheid nog steeds hun ontevredenheid over dit besluit blijken.

Een vriendelijke mens in het Visitor Centre had ons eerder attent gemaakt op het bestaan van de Country Club Plaza in Kansas City. 15 blocks van prachtige shops en de meest uiteenlopende restaurants en bars. Wij stuurden onze kar hiernaartoe en waren een beetje bevreesd wat betreft parking, aangezien dit het drukstbezochte deel van de stad is. Eénmaal daar was parkeren een fluitje van een cent. Elke straat heeft minstens één parkeergarage en ze zijn allemaal gratis.

Na wat winkel in, winkel uit was het niet zo eenvoudig om een plaatsje te vinden om te lunchen, simpelweg omdat het aanbod zo groot is .

Plots liepen we op een schattig pleintje, met in het midden een mooie fontein. Zonder het te beseffen waren wij binnengesukkeld op het terras van een Cheesecake Factory. En alhoewel wij dachten dat zij enkel de kaascake serveerden, bleek dat de kaart enkele aantrekkelijke lunchpareltjes in petto had. Susy een sweet corn soup met salad on the side en voor mijzelf een spaghetti and meatballs. Wat leuk was aan de spaghetti : na de dienster kwam een collega met rasp en een blok verse Parmezaan mijn bord voorzien van geraspte kaas à volonté. 

Oh ja ... Dit is een zaak die frisdrank en/of water helemaal NIET in rekening brengt ! 

Eindhalte vandaag : Chillicothe Missouri.

Dé plaats waar de machine werd uitgevonden die bij elke bakker in de zaak staat : de broodsnijmachine. Tom Waes passeerde hier enige tijd geleden voor zijn Reizen Waes en het kon hem zéér weinig schelen wat er hier werd uitgevonden. Iedereen zijn mening, maar wij waren van oordeel dat dit stadje het typevoorbeeld is van het Midwesten van de US.

De zijkanten van de gebouwen zijn verfraaid met mooie "murals", muurschilderingen en daar zijn er al enige van gepasseerd. Hieronder vind je een zeer mooie. Geen enkel venster dat de zien is, is echt. Ze zijn één voor één geschilderd ...

Een wandelingetje rond het historische courthouse bracht ons aan een klein tankstationnetje dat tegelijkertijd een garage zonder merk was. Voor de mensen die hem kennen : denk Garage Wittevrongel in Herentals. Wat het echter nog beter maakte, was het feit dat deze garagist in zijn shop ook nog een liquor store openhield. Naast een bus ruitenwisservloeistof of olie, kon je jezelf hier ook voorzien van enkele biertjes of een sterkere geestverruimende vloeistof. Met zijn grote en van olie en smeer voorziene handen stak hij enkele blikjes bier in een bruine zak. Hij grapte nog snel of wij wel de wettelijke leeftijd van 21 hadden (nodig om hier alcohol te kunnen kopen) en nam afscheid met de meest gemeende glimlach ... Een leuke ontmoeting ! Vermoedelijk is Tom Waes niet rond het plein gewandeld ...

Ons hotel van vandaag maakt deel uit van de Comfort Inn-groep. Toevallig eentje dat al meerdere awards in ontvangst mocht nemen en dat blijkt ... De event-manager besloot om de gasten van het hotel gratis iets te eten aan te bieden. Hij kwam ons dit vertellen toen wij buitenzaten op het terras naast het binnenzwembad. Even dachten wij om dit gratis maal af te slaan, maar NOT !!!

Het was niet zo uitgebreid als eerder in het Drury Hotel, maar toch konden de varkenskoteletjes met Buffalo Ranch Creamy Sauce en het verse slaatje ons bekoren. Zij die zich geroepen voelden konden zich ook te goed doen aan gesauteerde appeltjes. Bier, frisdrank en sapjes waren even gratis als het eten ... Leuk meegenomen !

Hopelijk tot morgen !!!