Ondertussen zaten we dus op onze boot "Margarite Junk" tussen de eilanden. De activiteiten die ze voor ons bedacht hadden waren een bezoek aan een grot, kajakken in de zee, daarna zwemmen en de avond werd afgesloten met diner en natuurlijk karaoke... In de grot werden we rondgeleid en de gids vertelde over allerlei dingen die je kon zien in de vormen van de stalagtieten en mieten. Apen in bomen, leeuwen, schildpadden, vrouwen...Om alles te zien wat hij zag moest je al een stevige puntzak gerookt hebben. Na de grot gingen we naar de kajaks. De huisjes waar deze werden verhuurd stonden op vlotten gemaakt van bamboe en als vlotters werden grote blokken isomo (frigolit) gebruikt. De zee dreef dan ook vol met bollekes. Verschillende huisjes bij elkaar vormden echt kleine dorpjes. Na het kajakken terug naar de Margarite om te zwemmen. Daar werden we uitgedaagd om van het hoogste dek te springen, vermits het meiskes waren konden we ons niet laten doen en zijn we ook maar gesprongen (een meter of 9). Tijdens het zwemmen werden we belaagd door drijvende bootje waar je vanalles kon kopen. 's Avonds bij de karaoke is er niemand meer overboord gesprongen alhoewel dat aan mijn zangkwaliteit niet kan liggen (Assurancetourix is er niks tegen). De volgende dag nog wat tussen de eilanden gelaveerd om 's avonds terug in Hanoi te belanden. De dag erna stond een trip naar Tam coc en Hoa lu op het programma. Hoa lu is de oude hoofstad van Vietnam; zo'n 1000 jaar geleden, want in 2010 wordt 1000 jaar Hannoi gevierd. Tam coc zijn enkele grotten op een rivier en in een lange stoet bootjes wordt je over de rivier geroeid, en als de roeiers moe worden gaan ze gewoon verder door met hun voeten te roeien! Onder het motto no guts no glory hebben we de volgende dag ons leven gewaagd op een motoscooter (110cc met half automatische 4-bak en tip hiel schakeling). Het verkeer is hier zo mogelijk nog chaotischer en veel sneller dan in China. We zijn er uiteindelijk in geslaagd om zonder ongelukken een dagje rond te rijden. Oefff. Het was ondertussen de avond vd 7de oktober en de trein stond op ons te wachten om ons in omgekeerde richting terug naar het vertrouwde China te voeren.
Naar vietnam ga je met het vliegtuig, als je echter in Guangxi provincie zit kan je net zo goed de trein nemen. De reis gaat van Liuzhou naar Nanning met de bus (drie uur). In Nanning kopen we de tickets voor de trein waarbij een eerste keer ons paspoort en visum wordt gecontroleerd. Omdat de trein naar Vietnam niet elke dag rijdt zijn we één dagje later vertrokken (maar zo konden we natuurlijk wel meegenieten van de feesten). De trein vertrekt 's avonds rond 7uur en het is de bedoeling dat we aankomen in Hannoi rond 5uur in de ochtend de volgende dag. We hebben geboekt voor "softsleep"; dat wil zeggen dat je een coupé deelt met 4 bedden. In de heenreis zitten we met 7 mensen in een volledige wagon en wij hebben de hele coupé voor onszelf. In de hardsleep afdeling is het vollen bak. Als we na een uurtje even door de trein wandelen is het een ware chaos in de hardsleep: overal wordt gerookt, instant maaltijden worden gemaakt met warm water (dat is in China overal verkrijgbaar) en de chinezen kakelen er op los. Tegen middernacht naderen we de grens en onze paspoorten worden door verschillende Chinese personen gecontroleerd. Aan de grens zelf moet iedereen uit de trein met zijn bagage. Wederom controle. Allemaal terug in stappen en doorrijden naar Vietnam. Een uurtje later op Vietnamese bodem terug controle (van slapen komt dus niet veel in huis). Terug allemaal uitstappen met bagage en wederom controle, papier invullen, stempels zetten... We zijn al redelijk meurg als we terug mogen instappen en als we eindelijk kunnen gaan slapen. Om vijf uur staan we dan volledig meurg op een verlaten perron in een buitenwijk van Hannoi. Gelukkig hadden we met het hotel een regeling en er staat een taxi klaar die ons naar bed brengt. Wat later op de dag gaan we gewapend met een stadsplan op verkenning door Hannoi. Hoewel het een buurland is van China is het contrast groot. De huizen hebben er een koloniaal aandoend uiterlijk en moderne hoogbouw is volledig afwezig in het stadscentrum. Het eerste wat op onze weg ligt is een museum over de "amerikaanse oorlog" (wat zij dus de "Vietnam war" noemen). Na een bezoekje aan het museum kan je wel zien dat de Yanks zich hier niet populair hebben gemaakt. De rest vd dag volgen nog wat musea en snuiven we de sfeer van Hannoi op (letterlijk dan want het is een gekrioel van motoscooters met de nodig stank die er bij hoort). De volgende dag gaan we naar Halong Bay. Dit is een gebied uit de kust van Vietnam dat bezaaid ligt met eilanden (een kleine 2000) en op de lijst staat van de nieuwe wereld wonderen.
1 oktober 2009, de chinese volksrepubliek bestaat 60 jaar. 60 jaar is in China belangrijker dan vijftig dus dit moet een feest worden en in China zullen ze het geweten hebben. Omdat de trein naar Vietnam pas morgen vertrekt gaan we 1 oktober nog meemaken in China. Eerst uitslapen van de werkweek en daarna wat gaan rondwandelen in de stad. Het is overal druk, de winkels zijn natuurlijk allemaal open en aan sommige winkels (GSM winkels) staan de mensen in lange rijen aan te schuiven omdat er iets te winnen valt of omdat er grote kortingen zijn. In Liuzhou zijn de straten versierd met rode lampionnen en op het "people square" staan grote versieringen om het feest extra luister bij te zetten. Het top evenement overdag is zeker de militaire parade in Bejing en deze wordt dan ook op vele straathoeken geprojecteerd. Als je hier langer dan 5 minuten naar kijkt dan kan je niet anders dan een ongeloofelijk respect krijgen voor de discipline en het nationaliteitsgevoel vd Chinezen. En 's avonds zal dit nog extra in de verf gezet worden. Tegen de avond zak ik terug af naar het centrum vd stad waar we gaan eten. Het is een helse klus om er te geraken want straten zijn afgezet voor alle verkeer en alleen te voet kom je (een beetje) vooruit. Om het zo vol mensen te krijgen hebben ze nog enkele extra blikken met chinees opengetrokken want waar deze massa vandaan komt...? In het restaurant werden we opgeschrokken door enkele luide knallen, snel betalen want het vuurwerk was begonnen. In België heb je op het einde van een vuurwerk de traditionele "bloemekee", de grote finale. Hier is het één langgerekte bloemekee. Als je een chinees vuurwerk hebt gezien dan is de rest klein bier. We staan op een kilometer van waar het vuurwerk wordt afgestoken, m'n hemd flappert en mijn maag voelt de klappen van de explosies; alarmen van auto's gaan spontaan af. Dit is pas vuurwerk. Na het vuurwerk gaan we kijken in één vd bars om de vakantie goed in te zetten. De sfeer zit er goed in; Zhongguo boven!!!