Een gewèèèèèèèldige kerst, zesde en laatste deel

En vader Johan?

Ach, het is al laat op de avond als hij in de straat verschijnt.  Hij is een beetje droevig.  Overal in de straten ziet hij kerstversiering, uit alle winkels galmt er kerstmuziek.  En hij voelt zich zo triest als hij denkt aan zijn lege huis, zonder kerstboom, zonder kerstwarmte en zonder kerstsfeer. 

Vader Johan zucht nog eventjes als hij aan de voordeur staat. Hij gaat zijn huis binnen.  Hij steekt het licht aan in de gang, hangt zijn jas aan de kapstok en ploft zijn sporttas in de hoek.  Plots blijft hij staan.  “Die geur,” denkt Johan, “ik herken die geur, dat is de geur van een dennenboom, het kan niet, ik droom.  Ik kan mijn neus niet geloven.”  Vader Johan loopt snel de woonkamer in. Daar ziet hij de kerstboom fonkelen en glimmen.  Hij wrijft in zijn ogen. “Dat kan niet..  Een echte kerstboom, hoe is die hier geraakt?”  Plots ziet vader Johan een briefje bij de kerstboom, in sierlijke letters staat er geschreven:

“Iedereen verdient een warme kerst, groetjes van ons allemaal’.  En dan ziet hij op de kaart allerlei tekentjes en streepjes die hij niet kan lezen.  Hij kijkt van het kaartje naar de kerstboom.

Op dat moment zien alle kerstversieringen hoe de ogen van de papa blinken.  Vader Johan loopt uit de kamer. Hij komt terug met allerlei kerstkaartjes, die hij van vrienden en familie gekregen heeft.  Hij had die kaartjes gewoon op een hoopje op de vensterbank gelegd, maar nu zien onze kerstversieringvriendjes, hoe papa Johan fluitend de kaartjes begint uit te hangen in de woonkamer.  Hij zoekt nog wat kaarsjes en steekt ze een voor een aan.  Daar hoort ook een cd met kerstmuziek bij.  Hij kijkt naar de ballen in de kerstboom en ziet hoe de ballen glinsteren en glimmen.  Papa Johan zag nog nooit zo’n mooie kerstboom!  Ook de lampjes schitteren oogverblindend mooi.

Er verschijnt een glimlach op het gezicht van vader Johan.  “Dit heb ik nooit durven hopen.  Er staat een echte kerstboom in de woonkamer, met ballen en slingers en lampjes.  Morgen kan ik samen met mijn kindjes Josefien en Maarten echt kerstdag vieren.  Dit is ongelooflijk.  Dit wordt een kerstfeest om nooit te vergeten.” 

In het huis van de moeder is het momenteel nog rustig.  Mama Miranda en de kindjes weten nog niets af van wat er zich in hun woonkamer heeft afgespeeld.  Maar dat zal gauw veranderen. 

Josefien en Maarten huppelen de trap af en komen de woonkamer binnen.  Josefien ziet de prachtige kerstboom en roept: “Mama, mama, kom vlug kijken, er staat hier een kerstboom.”  Maarten komt aarzelend dichterbij de kerstboom staan en voelt voorzichtig aan de takken: “Mama!  Kom vlug, het is een echte kerstboom!”  Mama Miranda loopt de trappen af, komt de woonkamer binnen en blijft staan.  “Dat kan niet!  Hoe komt die kerstboom hier?”  Josefien vliegt haar mama om de hals en roept: “Het is een wonder, ik voel het, het is een wonder!”   Zusje Josefien kijkt naar haar mama aan en zegt: “Nu kunnen we eindelijk kerstavond vieren zoals het moet, met een echte kerstboom.”  Mama Miranda neemt Josefien en Maarten in haar armen en geeft hen een dikke knuffel.  Alledrie kijken ze naar de wonderlijke kerstboom, die dit huisje vult met een warme kerstsfeer.

Hoog in de kerstboom wiebelt Peerke dolgelukkig heen en weer.  En ook de andere  kerstversieringsvriendjes genieten van dit mooie moment.  Hun plan is gelukt.  Ze zijn erin geslaagd om ook dit jaar wat vrede naar de aarde te brengen, en alle leden van dit gezin wat kerstwarmte te bezorgen.

Hoog aan de sterrenhemel galoppeert Rudy Rudolf in het licht van de maan door de lucht. Hij schrijft met sterrenstof:   

Een gewèèèèèèèldige kerst, deel vijf

Zowel de bende van Bal Oe als die van Honoré de Balzac zijn nieuwsgierig naar de keuze van de piek.  Welke groep krijgt de boom?

Pico doorbreekt de stilte

 “Ik vind er geen bal aan. Vorig jaar waren we met zijn allen de mooiste boom van de straat, maar nu met de helft minder versiering lukt het niet meer”.

De oudste ballen weten dat Pico de Piek gelijk heeft.. Maar de mooie kleine bomen die staan al bij de mensen in huis.

De kerstboom zwaait met zijn takken.  ‘He, zeg. Ik heb een idee. Waarom gebruiken jullie mijn onderste takken niet als kerstboom.  Die zijn toch groot genoeg.  Dan kan ik hier blijven staan. Zo hebben jullie elk ook een kleine kerstboom.  

Dat vinden ze een reuzeidee.

Zo gezegd zo gedaan. Twee grote bloempotten worden erbij gehaald.  De bende van Bal Oe plant zijn grote tak in de ene pot en die van Honoré de Balzac vult een andere pot op.  

En zo trekken twee vrolijke stoeten kerstversiering elk met een kerstboom door de straten.  Het is lastig, want zo’n kerstboom weegt veel.  Ze zijn dat absoluut niet gewoon om zelf een kerstboom te dragen. En de naalden prikken toch wel af en toe als je niet oplet.  Maar onze dappere lichtjes, kaarsjes, balletjes en slingers geven niet op.  Ze moeten doorgaan, want een gezellige kerst is eindelijk in zicht.  

Parafientje is superblij en moedigt iedereen aan: “Komaan, vriendjes, we zijn er bijna, ik zie het grote huis van mama Miranda al.” “Ik zie het niet, ik zie het niet’, jammert Peerke, het kleine kaarsje.  “Wacht, ik zal je helpen”, zegt Slingertje Sliert, en ze zwiept klein Peerke, tot helemaal bovenaan in de kerstboom.  “Woehoew, ik zie het huis ook, ik zie het ook!” juicht Peerke en hij huppelt vrolijk rond in de top van de boom.  Alle kerstversieringen stralen van contentement.  Hun plannetje om dit jaar kerstmis op aarde door te brengen zal toch lukken.

Ondertussen is de tweede groep kerstversieringen al aangekomen bij het huis van papa Johan.  Ballètje en Kaarsvetje kijken door het raam.  De woonkamer is leeg en donker.  Papa is nog niet thuis van de voetbaltraining.  Kaarsvetje huppelt naar de deur.  Ze duwt eraan, maar de deur blijft potdicht.  “Oh nee,” roept Kaarsvetje, “wat moeten we nu doen?  Ons hele plan zal mislukken!”  “Rustig maar, rustig maar’, sust Bal Oe, “daar vinden we wel iets op.”  Bal Oe wrijft nadenkend over zijn gladde kin en zegt: “Ik heb een idee.  Ballètje, jij bent het kleinste balletje, en ook een heel dapper balletje.  Weet je wat?  Als jij nu door de gleuf van de brievenbus kruipt, dan ben jij al in het huis.  Dan klim je omhoog tot aan de deurklink.  Daarna spring je op en neer.  En wij zullen duwen aan de buitenkant.  Dan moet de deur opengaan.”  Iedereen vindt het een uitstekend plan.  Ballètje wringt zich door de gleuf, klimt helemaal tot aan de deurklink en doet wat haar gevraagd werd.  Bal Oe, Balthasar en Vlammetje proberen ondertussen ook met al hun kracht tegen de deur te duwen.  En plots, vliegt de deur open!  “Hoera, hoera!  We zijn binnen!”

De kerstversieringen vliegen elkaar om de hals, juichen en dansen van plezier.  Parafientje laat zelfs een traantje over haar wangen lopen: “Ik ben zo blij dat we hebben volgehouden.  Nog enkele minuutjes en er zal eindelijk een echte kerstboom in het huis staan.  Dan kan papa Johan samen met zijn kinderen toch genieten van de kerstsfeer!” 

Bal Oe en Balthasar plaatsen de kerstboom in de woonkamer.  Alle kerstversieringen kiezen hun plaatsje in de boom en wachten geduldig tot  papa thuiskomt.

Hoe zou het ondertussen zijn met de andere groep kerstversieringen?  Ook zij zijn na een lange wandeling aangekomen bij het huis van mama Miranda.  Maar zij staan niet voor een gesloten deur.  Mama heeft de achterdeur opengelaten, omdat de kat Minoes nog buiten is.  En onze kerstversieringvriendjes kunnen dus heel gemakkelijk langs de achterdeur naar binnen glippen.  Mama is boven in de slaapkamer de bedden aan het opmaken. De kinderen zijn in hun slaapkamer aan het spelen.  Dus kunnen Slingertje Sliert, Eddy Bally en de anderen  binnengaan in de woonkamer.  Ze versieren de kerstboom en nestelen er zich allemaal heel zelfvoldaan en tevreden in.

En vader Johan?

© Barbara, Kim en Kurt