Zelf gedichten of verhalen schrijven? Dat kan! De academie van Muziek, Woord en Dans van DEINZE biedt een schrijfopleiding aan. Meer informatie krijg je via literairecreatie.deinze@hotmail.com
Hieronder een bloemlezing van het werk van de cursisten.
19-06-2014
Literaire creatie in de voormiddag
Vanaf 1 september 2014 hebt u ook de mogelijkheid om in de voormiddag literaire creatie te volgen aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans van Deinze.
Paul Jacobs, de bedenker van prachtradioprogramma's als Het vermoeden enDe taalstrijd komt naar de bibliotheek van Deinze. Om te praten over o.a. zijn recent verschenen memoires: Ik moest hier toevallig zijn.
Hou dinsdag 24 juni alvast vrij. Schrijf je nu al in via literairecreatie.deinze@hotmail.com
Pier rijmt niet voor niets op vertier. Als die chick
op de rollercoaster nog één keer durft te gillen of als die machine in het
lunapark nog één money, money, money uitspuwt, ga ik weg.
Anders is het hier wel goed zitten. Misschien moet ik
wat zonnecrème smeren, rijkelijk zoals geadviseerd, een tepelkneepje melk per
vierkante centimeter vel. Tenzij ik vannacht in de club wil lijken op het
autochtone publiek, de meesten van nature oranjerood als een gekookte langoest
en met sproeten als van een regenboogforel.
Mijn fragiele huidtype mag zich dan wel gemakkelijk
aan de couleur locale conformeren, een dikkere hoornlaag zou me niet alleen
beschermen tegen dit zon-, zee- en strandlicht. Ze zou me ook behoeden voor de
ultraviolette opmerkingen van mijn moeder. Die is nu vast via de duur betaalde
wifi in onze Victoriaanse hotelkamer aan het opzoeken hoe ze moet leven met een
dochter die bij het minste conflict de benen neemt.
Zal je altijd zien, kies je een lege bank, komt er
iemand naast je aan een overpriced softijs zitten zuigen. Jammer dat ik
volgende maand die informatieavond over omgaan met hooggevoeligheid niet kan
bijwonen. Ik wil het nu eindelijk wel eens weten, of dat het is.
De zelftests op internet geven alvast geen
uitsluitsel. Aan mijn cliëntgerichte psycholoog hoef ik het ook niet te vragen.
We zitten op de piste van mijn moeder en daar wijken we niet vanaf.
Zelfs aan de vooravond van een opname voor Tien Om Te
Zien is het op de pier van Blankenberge nog minder druk. Geen mogelijkheid hier
om de living skies en surplacende meeuwen te bestuderen, want om de drie
seconden komt de slagschaduw van een stel Britten voorbij. De glazen van mijn
Serengeti zonnebril blijken gelukkig opgewassen tegen dit knipperende licht.
Als ik een aanval van epilepsie krijg, vertrouw ik alleen mijn moeder.
Die meeuw daar, heeft die ons vannacht wakker
gekrijst? Mijn moeder was er in haar halfslaap van overtuigd dat in de kamer
naast ons iemand klaarkwam. Bij het ontbijt merkte ze op dat ik wel een heel
luid hotel had uitgekozen. Door de boxen van de eetzaal galmden de banjo en
mandoline van The Levellers. Ik zong hoorbaar mee:
There's
only one way of life
and
that's your own your own your own.
Mijn moeder zat met beide handen tegen haar oren. Ik
wierp haar toe dat het haar anglofiele verlangens waren die ons naar deze
lawaaierige badplaats hadden gedreven. Dat was niet redelijk van me. Tenslotte
heb ik op aanraden van mijn psycholoog voorgesteld om er een lang weekend op
uit te trekken. Zij mocht uiteraard onze bestemming van toenadering kiezen.
Eerst een sigaret rollen en dan pas zonnemelk smeren.
Misschien verjaagt de rook de slurpende ijslikker naast me.
Fuck, ik ga weg. Die ghettoblaster is er te veel aan.
Geen wonder dat de IRA ooit geprobeerd heeft om deze wandelweg-over-zee vol
luidruchtige Engelsen op te blazen.
Overal waar je komt, weerklinkt muziek. Zijn het niet
de vredesviolen van The Levellers, dan is het de draaitafel van Fatboy Slim,
dat andere belangrijke exportproduct van dit oord.
De tekst van Praise you ken ik ondertussen uit mijn
punthoofd:
We've come a long long way together, through the hard
times and the good, I have to celebrate you, baby, I have to praise you like I
should.
Dan geen nicotine, geen zonnebad, maar terug naar het
Victoriaanse hotel om stijf te dineren met mijn dierbare moeder.
Stelt u zich
even Karel voor. In september bezoekt Karel een tweedaags bibliotheekcongres.
Dag 1. Het
congres opent plenair. Met aandacht luistert Karel naar de sprekers G., P. en
S. In dit gezelschap hoor ik thuis, vindt Karel. Over deze zaken kan ik
meepraten. Maar Karel denkt dat hij niet op kan tegen spraakwatervallen als
G., P. en S.
Lunchtijd.
Met tien broodjes in de hand en één beursbrochure in de lucht, neemt Karel het
programma door. De lezing van G. lijkt hem wel wat. Is dat dezelfde G. als
vanmorgen? Jawel. Je moet maar durven. Voor Karel is spreken nog altijd zilver
en zwijgen goud. Ook al heeft hij die spreuk al lang van de muren van zijn
bibliotheek verbannen.
Koffiepauze.
Karel slurpt en werpt nogmaals een blik op het programma. Zo meteen treedt P.
op. Dezelfde P. als vanochtend? Zeer zeker. Zie ginds klimt P. het podium al
op. Is niets voor mij, denkt Karel. Tegenwoordig nemen ze je abracadabra
gegarandeerd op voor een slidecast of filmen ze je voor een livestream. Dan
moet je gladgeschoren zijn en het juiste pak aan. Karel heeft maar een sobere
bibliothecarissengarderobe.
s Avonds
ziet ongeschoren Karel ze allemaal op de receptie: G., P. en S. Hij schudt hun
handen, kijkt in zijn glas en praat honderduit over zijn nieuwe website. G., P.
en S. krijgen er geen woord tussen.
Dag 2. Karel
netwerkt zich door het ontbijt en houdt zich klaar voor de voordracht van S.
Toch niet weer dezelfde S.? Het is m. Die rederijker heeft vast een cursus
welsprekendheid gevolgd.
Tweede
lezing van de dag. P., die zoetgevooisde vrouw, heeft nóg wat nieuws te melden.
Niet dat Karel niets te vertellen heeft. Integendeel. In zijn bibliotheek
werken ze met een alternatief bibliotheeksysteem. En de jonge nerd onder zijn
medewerkers heeft net een mobiele app ontwikkeld. Niet voor niets hebben ze een
Bib Web Award gekregen!
s Namiddags
luistert Karel samen met honderden collegas voor de derde keer op deze
tweedaagse naar G. Das straf, vindt Karel. Die staan hier allemaal drie
keer achter de katheder. Wat is onze sector klein!
Op weg naar
huis. Karel zucht. Verdorie, k heb veel te weinig tijd gehad om in de
wandelgangen over mijn nieuwe projecten te praten. Bij een volgende editie toch
maar een presentatie indienen. Dan scheer ik me vijf keer, duik mijn garderobe
in en spring in blue suede shoes het podium op!
Doe maar. Ik
ben er helemaal klaar voor. Voer mij nu maar af. Wied mij.
Bijna twee
jaar heb ik elke bezoeker gesmeekt om mij mee te nemen. Geen kat die naar me
omkeek. Ook al hebt u er een jaar geleden voor gezorgd dat ik geen eurocent
meer kost, het heeft niet mogen baten.
Zet nu maar
gauw die stempel: NULUITLEEN. Mijn proces sleept al te lang aan.
Samen met
mijn collegas zit ik in deze bak gevangen, dit cellenblok voor
terdoodveroordeelden.
Wachtend tot
u zal zeggen dat de tijd gekomen is. De evergreens kunnen dat lot maar moeilijk
aanvaarden. Zij hopen dat u hun doodstraf zal omzetten in een levenslang
verblijf in het magazijn. De Vlaamse schlagers tekenen telkens opnieuw beroep
aan. Denkend dat producten van eigen bodem zullen mogen blijven van de
overheid. Enkele gouwe ouwen willen u genade vragen. Zij rekenen erop dat u zal
zwichten onder druk van de publieke opinie. De best ofs hopen alsnog te
ontsnappen naar de jaarlijkse 11.11.11 verkoop.
Maar wie
maalt nog om mij en mijn kompanen? Enkele senioren die niet weten hoe te
downloaden? Wat een grove onderschatting! Ook zij gebruiken mijn soort
hoogstens nog als kerstboomversiering of vogelverschrikkers.
Opgesloten
in dit blok van dodencellen zit ik me krom te vervelen, uitgesloten van elke
lichaamsbeweging. Ik wil rondjes draaien, weet u, swingen als een hoelahoep!
In deze pover
ingerichte bakken ben ik gedwongen tot eindeloos slapen. Tot ik op een keer
definitief plaats zal moeten ruimen voor uw overaanbod aan boeken en DVDs. Hoe
denkt u dat ik me daarbij voel?
Ik ben deze
mentale foltering beu. Ik heb geen hoop meer. Ik ben uitgeput. Ik vraag mijn
executie aan met onmiddellijke ingang. Al ben ik onschuldig, ik verwelkom mijn
lot.
Laat me nu
maar sterven. Gun me mijn laatste privilege: nog één keer draaien. Op de dag
des oordeels wil ik blinkend van trots mijn laatste woorden zingen: 'Dead disc
walking'.
Breng nu
maar mijn ouders op de hoogte. Het nieuws zal hard aankomen bij de families
Philips en Sony.
Breng me
naar de executieruimte. Ik weet wie er achter het glas zal toekijken: mister
YouTube en miss Spotify.
Welk type
bent u? Een vraag van de relatiebemiddelaar, mevrouw Flair of de werkgever? Of
van de bibliothecaris die wil weten welk vlees er in zijn kuip zit? Daartoe
dient gebruikersonderzoek dat leidt tot de wildste typologieën. Fictiefoben en
fictiefielen. Zelfbewuste onverschilligen en onbekwame gewilligen. Ook het
publiek van culturele centra ontkomt niet aan segmentatie: allround
fijnproevers en actieve ontspanners.
Etiketjes
plakken is leuk, niet? Daarom voorzie ik een typologie van de bibliothecaris.
Elke gelijkenis met bestaande personen berust op toeval. Al heb ik tijdens
Informatie aan Zee mijn classificatie uitvoerig kunnen toetsen aan de
aanwezigen.
Als een ware
typoloog zal ik het adjectief heiligen. Het kan gerust op zijn Suske en Wiskes.
Ooit bedacht iemand de prijsbewuste pragmatische podiumpassant. Ook beeldspraak
doet het altijd goed. Je kunt het bijvoorbeeld zeggen met vogels. Onder leners,
zo stelde ooit iemand vast, heb je huismussen en trekvogels. Voor mijn
Bibliothecaris Type Indicator Model zal ik het zeggen met narcotica.
De Stille
Blower werkt liefst in een ontspannen sfeer. Hij verafschuwt stresserende
omschakelingen zoals die van SISO naar ZIZO. Eenmaal omgeschakeld ontlokken de
ZIZO pictogrammen hem een lachkick.
De Speedy
Strever staat te springen om het volgende transitietraject aan te vatten. Hij
houdt van inspiratiegidsen die hij geconcentreerd en in één ruk uitleest. Als
het zelfuitleensysteem hapert, durft hij dat een geagiteerde mep te geven.
De
Psychedelische Believer verkeert in de waan dat e-boeken de bibliotheek gaan
redden. Hij gelooft in één liquid catalogus voor alle e-boekcollecties ter
wereld. Pas als hij niet meer hallucineert over een online etalage in
spiraalpatroon, zal hij zich clean mogen noemen.
De
Empathische Adam voelt zich sterk emotioneel verbonden met zijn bezoekers. Zijn
bib is er een om verliefd in te worden. Uitdagingen als interculturaliseren en
e-inclusie maken deze soort euforisch.
De Cold
Turkey hunkert naar de bibliotheek van toen. Transpirerend en gedesoriënteerd
loopt hij tussen de design rekken. In zijn delier ervaart hij de publiekspcs
als uiterst bedreigend. Hij probeert af te kicken, maar voelt zich voortdurend
verleid om afgevoerde werken terug te plaatsen.
Bad trip
gekregen van deze typologie? Bravo, u heeft een geestrijk profiel. EVA
09-03-2014
Zonnig
Zonnig
Zonnig, zingt zij als de regen
zachtjes valt Zonnig, zingt zij als de storm door straten holt
Dan verdwijnt wolk na wolk, verschijnt hemelsblauw
Zij verdrijft al het grijs, heel heel gauw Zonnig zal het zijn, als zij zingt
Liedjes, zingt zij als de DJ met draaien stopt
Liedjes, zingt zij als de jukebox is uitgeloeid
Dan weerklinkt noot na noot, vol melodie
Zij verspreidt toverklank, sans soucis
Liedjes zullen er zijn, als zij zingt
Nog één, zingt zij als 't café de deuren sluit
Nog één, zingt zij als de tap is toegedraaid
Dan verschijnt glas na glas, vol hemels bier
Zij verstrooit zo elkeen, met plezier
Nog één zal er zijn, als zij zingt
Happy, zingt zij als je droevig voor je kijkt
Happy, zingt zij als je somber bent gestemd
Dan smelt traan na traan, klinkt een lach
Zij verzacht alle leed, weg die smart
Happy zal je zijn, als zij zingt
Zonnig, zingt zij als de regen zachtjes valt Zonnig, zingt zij als de storm door straten holt
Dan verdwijnt wolk na wolk, verschijnt hemelsblauw
Zij verdrijft al het grijs, heel heel gauw Zonnig zal het zijn, als zij zingt
Sinds gisteren reikt stad Gent biometrische
reispassen uit.
Omdat ik niet gespeend ben van enig
wantrouwen, belde ik eerst naar het lokale dienstencentrum om te informeren of
het nieuwe vingerafdruksysteem up-and-running was (en inmiddels niet gecrasht).
Ja, het liep. Ik was welkom met oude reispas,
ID, 89 euro, en een pasfoto waarop ik niet lachte.
- Pardon, niet lachen?
- Nee, dat mag niet.
- En glimlachen?
- Glimlachen is ook lachen.
- En als het maar een klein glimlachje is?
- Dat kan ik van hieruit niet zeggen, mevrouw.
Onze machine zal dat beoordelen en naast die machine heeft ook de ambtenaar het
recht uw foto af te keuren. Wij dragen de eindverantwoordelijkheid, mevrouw.
Naar welk land gaat u?
- Verenigde Staten.
-
Oei oei, nee, nee, dan gaat het zéker niet goed zijn.
-
Het is maar een monkellachje à la Mona Lisa.
- ...
- De foto is genomen door een professionele
fotograaf.
- We hebben alle fotografen in Gent ervan op
de hoogte gebracht dat de mensen niet meer mogen lachen.
- Zal ik er gewoon mee langskomen en het
machien zijn oordeel laten vellen?
- Ja, mevrouw, doet u dat. Maar ik herhaal dat
wij ook zelf kunnen beslissen uw foto te weigeren.
- Ok, bedankt voor de informatie en tot zo.
- Goeiedag, ik ben de mevrouw die zopas gebeld
heeft.
- Ah, met die foto.
- Ja, hier is hij.
- Oei oei.
- Niet goed?
- Ik durf dit toch niet te laten passeren.
Ambtenaar 2 komt erbij.
- Mmm, mmm, zullen we eens in de map kijken?
Ambtenaar 3 snelt met een dikke map onder de arm tot bij haar collega's. Een
map vol voorbeeldpasfoto's met het label 'goed' dan wel 'niet goed'. Ambtenaar
1 tot ambtenaar 3:
- Deze hier, die is 'goed' en die man
glimlacht toch ook een beetje? Vervolgens worden zowat honderd foto's bekeken
en van commentaar voorzien:
- Deze kan natuurlijk niet, met die te laag
hangende sjaal (sic)! Oh, en die trekt een scheve mond! Ja, mevrouw, dat mag
ook niet, je mag ook niet te boos of ongelukkig kijken.
- Zullen we het eens aan de machine
voorleggen?
- Ok, mevrouw, maar dan zullen we toch nog
zelf moeten beslissen.
Foto gaat in de machine. Meteen groen licht.
Tweestrijd bij drie ambtenaren. Ze bladeren nog wat verder in de map. Of het
echt de Verenigde Staten is, waar ik naartoe wil? Ja, echt. Moeilijk. Moeilijk.
Moeilijk. En dan, plots, met drieën tegelijk:
- Als het systeem akkoord gaat, kunnen wij dat
toch niet tegenspreken? Waarop ik, ondertussen volgelopen met wantrouwen jegens
het machien, nog even overwoog te vragen:
- Zijn jullie daar wel helemaal zeker van?
Maar in plaats daarvan besloot gauw 89 euro neer te tellen. Een getal dat zich
tot nader order niet door drie laat delen.
EVA
05-03-2014
Met zijne smartphone
Met zijne
smartphone
Des avonds als het schemert,
dan is de nood het hoogst, ja hoog.
Dan blijft de drukke zakenman
nog scharlen op kantoor, ja hoor.
Met zijne smartphone, met zijne
iPhone,
met zijne laptop, met zijne desktop,
met zijne zijden, van lirre lom
lijde,
met zijne zijden stropdas aan,
met zijne zijden, van lirre lom lijde,
met zijne zijden stropdas aan.
Het sexy secretaressetje
klikte haar muisje aan, ja aan,
opdat die rijpe zakenman
haar wat dicteren zou, ja zou.
Met zijne smartphone, met zijne
iPhone,
met zijne laptop, met zijne desktop
met zijne zijden, van lirre lom
lijde,
met zijne zijden stropdas aan.
Wat hebt gij hier geschreven,
Wat hebt gij hier getypt, ja dit,
dat ik u eerst moet nemen
voor ik naar huis mag gaan, ja gaan.
Met mijne smartphone, met mijne
iPhone,
met mijne laptop, met mijne desktop
met mijne zijden, van lirre lom
lijde,
met mijne zijden stropdas aan.
Ik heb het hier geschreven,
Ik heb het hier getypt, ja dit,
Gij moet mij een beurt geven
Eer gij uw vrouw moogt zien, ja zien.
Met uwe smartphone, met uwe iPhone,
met uwe laptop, met uwe desktop
met uwe zijden, van lirre lom lijde,
met uwe zijden stropdas aan.
Stille
weldoeners zijn er altijd geweest, maar zouden ze ook wel willen doen voor hun
door besparingen getroffen bibliotheek?
Steenrijke
bejaarden die een rigoureuze fooi achterlaten op de krantenleestafel.
Vijftigers die hun pas ontvangen erfenis liever uitdelen aan de medewerkers van
de bib dan aan hun kinderen. Puissante tweeverdieners die geld-enveloppen
tussen de boeken verbergen. Een actiegroep van leesgrage pubers die s nachts
overal te lande eurobiljetten in terugbrengbussen deponeert.
Onmogelijk
dat de gebruiker zijn kapitaal met de arme bibliotheek wil delen. Hij gaat
juist naar de bib, omdat hij geen frank wenst uit te geven. Oude boeken
doneren, dat wel, maar grote sommen geld overmaken?
Toch komt er
op een dag misschien een mecenas langs die een cheque uitschrijft. Een captain
of industry, katholiek of bikkelharde Wolf of Wall Street.
Wie weet wie
zich allemaal het lot van de bibliotheken aantrekt. Wie weet wie zomaar de
ontoereikende aankoopbudgetten zal komen aanvullen.
Rijkaards
genoeg bij wie het geweten knaagt, omdat ze in een ver verleden net iets te
veel bladzijden uit boeken hebben gescheurd. Op een dag schenken zij hun hele
hebben en houden weg. Aan de bibliotheek! Een fortuin zo groot dat zelfs Rem
Koolhaas het nieuwe gebouw wil komen ontwerpen.
In de
toekomst laten topmanagers hun excessieve opzegvergoedingen niet zomaar meer
vallen. Ze storten hun vertrekpremie integraal door. Naar de plaatselijke
bibliotheek! In ruil mag zon man op zijn minst een weekje als vrijwilliger
meedraaien. Hij moet toch kunnen ervaren hoe nodig zijn centen zijn. Liefst
onder het toeziend oog van een VTM-cameraploeg.
Wie weet
welke miljonairs het zich allemaal persoonlijk aantrekken dat het met de
bibliotheken bergafwaarts gaat.
Zal het ooit
zover komen: de openbare bibliotheek als charitatieve instelling waaraan men
zijn vermogen weggeeft? Krijgt deze sector weldra ook een crowdfundingplatform,
druk bezocht door champagne slempende burgers? Besparingen zijn één ding, maar
daarom beginnen geloven in met gouden kettingen omsnoerde weldoeners?
De openbare
bibliotheken zijn vooralsnog niet het voorwerp van mecenaat. Niets belet hen
verder te dromen van de altruïstische prins in de witte Porsche. EVA
07-02-2014
Gorilla's in de bib
Gorillas in
de bib
In de bib
van Marseille patrouilleert een leger van bewakingsagenten. Zwarte broeken en
truien, oortjes, combats, walkietalkies, alles erop en eraan.
Meer dan een
op vier werknemers van de bib is beveiliger. Ze staan binnen en buiten, op elke
verdieping, aan de liften en trappen, achter, in en onder elk boekenrek.
Er is vast
een hiërarchie. Zoals bij de dealers op straat. Wie mag waar staan? Om aan de
hoofdingang te geraken heb je eerst vijf jaar wortel geschoten in een hoekje
bij de poëzie.
Geen gsm zal
rinkelen. Geen hap zult gij eten en geen slok drinken. Gij zult proesten noch
hoesten. Met dank aan zijn buitenwippers is deze bibliotheek stiller dan de
stilste stiltesauna.
Onderwijl
blijven de men in black omhuld met
mysterie. Welke deontologie volgen zij? Ambiëren zij stiekem een job als
bibliothecaris? Lezen ze wel eens een boek? Wat denken zij van de bezoekers?
Dromen ze ervan GAS-boetes uit te schrijven?
Marseille is
één hangstad. De rochels blijven op het trottoir hangen. De hondenstronten aan
je schoenen. Er zijn hanginsecten en vooral veel hangende kwesties.
Hangdaklozen
en hangbedelaars komen de bib niet in. Eenmaal werd ook ik, nochtans proper
gewassen, als hangprobleem aanzien. Kom je buiten de openingsuren naar een
activiteit, dan moet je een wachtwoord in het oor van de agent van dienst
fluisteren. Dat kende ik niet. Na mijn Je veux entrer bleven de deuren
gesloten als een paar door Hot Marijke vergrendelde handboeien.
Wel zijn het
beslist uitsmijters van de vriendelijke soort. Als je hen bij de ingang de
inhoud van je sacoche toont, krijg je daar een gulle lach voor terug. Heeft een
oudje een arm nodig om tot bij het toilet te geraken, dan ontpoppen de
surveillanten zich terstond tot escortes.
Zolang je
maar niet denkt hier je siësta te komen houden. In deze bib dient gewerkt en
gestudeerd, of toch op zijn minst in boeken geneusd.
De kalmte
regeert en haar onderdanen houden de wacht. De bibliotheek is danig zen dat je
er moe van wordt. Twee uur in dit slotklooster en je begint spontaan te
hunkeren naar een invasie van hangjongeren.
Wat is een
bib zonder de rommel en het heen en weer geren van haar pubers? Zonder de luide
krantenkoppencommentaar van haar hangouderen?
Geen lust
zonder last. Wie de sfeer te goed bewaakt, eindigt zonder sfeer.
EVA.
05-02-2014
De tien versiertrucs van Kassa-nova
De tien
versiertrucs van Kassa-nova
Bent u ook
zo blij met uw octagonale boekpilaren en fluorescerende signalisatiepanelen?
Staan en hangen ze geheel volgens het aangeprezen boekhandelmodel? Op
verleidelijke hoogte en in aanlokkelijke kleuren?
Ooit aan gedacht om een stap verder te gaan? Waag dan de sprong naar het
warenhuismodel.
In de supermarktbibliotheek is het echte leven voelbaar. Neus en oren leiden er
naar het juiste plekje en rekje. Ze slaan er de klanten plat met voordelen die
hen er wel moeten van overtuigen dat hún bibliotheek de beste is. Waarom uw
boekentempel niet omtoveren tot een florissante bazaar?
Creëer meer
sfeer. Zet een muziekje op. Wedden dat het draaien van die chansons de uitleen
van uw Franstalige boeken een boost zal geven?
Doe iets met geur. Een goedgekozen parfumkaars lokt de klanten blindelings
richting boekenkast Spiritualiteit en Esoterie.
Op vrijdagavond en zaterdagvoormiddag zorgt u ervoor dat er iets te proeven
valt in de buurt van uw assortiment kookboeken. U bent bang dat u daarmee een
clientèle van profiteurs aantrekt? Vrees niet.
Deel Extra Verlenging-kaarten uit. Niet cumuleerbaar en maximum één
verlenging per ticket.
Investeer in een intercom. Reservering 546 is klaar aan de boekhouwerij.
Werk met Rode Boetes, of Groene. Als iemand er in een andere bibliotheek
goedkoper vanaf komt, betaalt u het verschil terug.
Mag het iets meer zijn? Ontwikkel een Servicebarometer. Zo kan de klant zelf
het verschil volgen in dienstverlening met andere bibliotheken uit de streek.
Bij u vindt hij zoveel meer vakmanschap tegen onklopbare voorwaarden.
Voorzie een DVD MaxiPack: hoe meer kijkbuiskinderen op de sofa, hoe meer films
het gezinshoofd mag lenen uit uw bibliotheek. Let wel, OP = OP. Aanbod
tijdelijk geldig.
Introduceer Select & Go: laat de klanten klikken en hun boeken oppikken aan
het afhaalpunt.
Lanceer BibDirect: de klanten winnen tijd doordat u voor hen een keuze maakt.
Wie 10 stempels spaart, krijgt de 11de bestelling gratis.
Kortom, de
bibliotheekkaart is goud waard!
Hoor ik u
protesteren? U verkoopt geen sla, tomaten, meubilair of ondergoed? Nee. Zelfs
boeken verkoopt u niet. Geen oude en geen nieuwe. Dan hebt u helemaal geen
model vol winstgevende trucs nodig. Toch?