Ja, t is zover. Er scheelt weer iets.
Is hij boos? Pfff, als er iémand kwaad mag zijn, ben ik het! Ik ben
hier in mn eentje ons boeltje aan het opruimen. En ík heb ook het eten klaargemaakt.
Meneer kon gewoon aanschuiven. En het vlees en de groenten kwamen hier ook niet
spontaan binnenwandelen.
Aan tafel moest hij weer doordrammen over onbekwame collegas en zíjn fenomenale
vakkennis. Maar ik deed mn best om nóg eens te luisteren en geduldig mijn
beurt af te wachten. Ja, ik had voor de verandering ook wel eens wat te
vertellen! Begon ik dan eindelijk over het probleem op mijn werk, onderbrak de
lomperik mij omdat hij het nieuws wou zien op tv.
Zie hem daar nu liggen, onderuit in zn aftandse vijftig-tinten-groen zetel
met zn voeten op de dito poef. Helemaal betoverd door dat magische bakje met
zicht op de boeiende wereld buiten. Maar toch lukt het hem nog om subtiel te tonen
dat hij mij iets verwijt. Maar wat?
Maak ik te veel lawaai met de pannen en het bestek? Straks brult hij -
net als Kevin Eén toen ik die eens wou verrassen met zn favoriete
schuimdessert - dat ik moet stoppen met mijn hemeltergend kabaal in de keuken
terwijl hij tv kijkt. Die mannen! Ondankbare honden! Hun rol in het huishouden
is doen alsof ze op hotel zijn. Waarom laat ik me altijd in met zulke
onverschillige lamzakken? Of had mama gelijk? Zijn alle mannen schoften en ben
ik beter af alleen?
Ventie, ben je boos op mij? Heb ik iets verkeerd gedaan?
Maar nee, ssst, laat mij het nieuws volgen.
Oeps, slecht moment. Dom van mij. Liegt hij nu om er van af te zijn? Denk
ik niet. Mogelijk vindt hij mij stom. Ja, hij etaleert toch een soort
minachting.
Draag ik te slonzige kleren? Verwacht hij stiekem, net als bekakte
Vincent, dat zn mamzel altijd in een deux-pièces en hoge hakken rondloopt? Dat
hij verdomme eens naar zichzelf kijkt, de would-be voetbalkenner in zn trainingstenue
van godbetert - Club Brugge. Hé, would-be voetbalkenner en Club Brugge fan
een pleonasme, toch?
Of stoort hij zich aan mijn recente vetaanwinst? Heeft hij net als Kevin
Twee schrik dat zn kameraden obscene grappen zullen maken over de love handles
van zn vriendin? Waarschijnlijk al lang geleden dat hij zelf in de spiegel
keek. Of zich gewoon eens afvroeg waarom al zn hemden gekrompen lijken.
Of ligt mn haar belachelijk? Schaamt hij zich voor mij, zoals Wim die
keer dat ik mij aan een nieuw kapsel gewaagd had? Awel, dat dit heertje dat
elke week een tube haargel leegmaakt nog maar eens voor de spiegel gaat staan! Maar
dan zonder het gebruikelijke zelfbedrog. Dat wordt schrikken!
Ach, misschien vond hij het avondeten niet lekker. Een complimentje kreeg
hij alleszins niet uit zn strot. De worteltjes iétsje te grof gesneden? Te
langwerpig? Verkiest de edelachtbare ronde schijfjes? Vond hij ze niet zacht
genoeg of net dat tikkeltje te gaar? Waren de patatjes niet bloemig genoeg? Of
de servetten niet origineel geplooid? Verfoeit hij de papieren zwanen en
bloemen en wenst hij een tijger, of een motor? Straks eist de muggenzifter nog
dat ik een cursus servettenplooien volg. Of een origamiboek koop.
Och trut, zij ook eens eerlijk tegen jezelf. Wie weet was mijn culinaire
creatie gewoon niet te vreten. Zou kunnen. Ik vrees dat ik net als mama een
kluns ben in de keuken - t zal ongetwijfeld iets genetisch zijn. Papa was vroeger
heel direct met zn Die troep trekt op niets! of Wanneer ga je dit eindelijk
eens leren klaarmaken zoals mijn moeder dat deed, jij koppige tang?!. Waarschijnlijk
heeft mijn ventje de hele zwik met veel moeite in zn keelgat gewurmd en niets
durven zeggen om mij niet te kwetsen. De lieverd. Morgenavond heb ik wat meer
tijd om te koken, dan kan ik zn lievelingsgerecht klaarmaken. Van stoverie mee
frieten, kan elke kerel genieten, orakelt de misprezen dichter in hem af en
toe; er hoort ook een idioot dansje bij. Dus morgen, stoverij van
varkenswangetjes met lever en gehaktballen, zoals zn moeder die altijd voor
hem maakte. En met handgesneden frietjes natuurlijk.
Om mijn kookdebacle van vandaag te compenseren zullen we straks maar
weer naar zijn favoriete tv-programma kijken. Ik durf al niet meer voor te stellen
om naar die romantische komedie te kijken. Hij zou vast even onthutst reageren
zoals Testosteron Mike toen die me betrapte op t kijken naar zon stomme
wijvenfilm. k Zal maar gewoon lief doen en hopen dat hij straks vergeten is waarom
ik hem irriteer, wat dat dan ook mag zijn.
Verdorie, wijf, je laat je weer platwalsen. Al enkele weken hetzelfde
scenario. Elke avond lukt het hem zijn zin door te drijven. De manipulator. Hoe
slaagt hij daar toch iedere keer weer in? Ik zal me naast hem in de zetel nestelen
en hem er straks mee confronteren.
Oh, nu zie ik het. Dat is het! Dat voorhoofd! Die wenkbrauwen! Daarnet deed
hij het weer. Een verdienstelijke imitatie van het betere smoelwerk van papa.
Mijn eigen beeldwoordenboek uit mn kindertijd omschrijft deze gezichtsuitdrukking
als papas manier om duidelijk te maken dat hij razend is en zo meteen zal ontploffen;
voorbode van Jij godverdomse rotte teef!; tip: zoek dekking.
Ja, het lijkt er wel héél sterk op. Ja toch? In feite heeft het ook
iets weg van de Oh wat vind ik je stom - mimiek van mama. Maar dan zonder de
rollende ogen.
Ventie
mag ik eens storen?
Tuurlijk, liefje, t journaal is afgelopen. Wat is er?
Dat gedoe met je wenkbrauwen, wat bedoel je daar mee?
Welk gedoe?
Kijk, ik toon het je. Zó!
Doe ik dat? Echt? Oei, dat besefte ik niet. Waarschijnlijk een tic. Of
doordat mn bril niet goed zit. Nu je er mij aan doet denken, ik stel het al
weken uit, maar ik moet dringend eens langsgaan bij de opticien. Kom, kruip
eens wat dichter, dat ik je een dikke zoen kan geven voor de alweer heerlijke
maaltijd. En vertel
wat is er vandaag gebeurd op je werk?
© Peanut.
|