bernlef is overleden. ik heb van hem 'hersenschimmen' en lees het nu voor de tweede keer. aangrijpend hoe de auteur zich inleeft in maarten, een dementerende man die van zichzelf, zijn vrouw, familie en de wereld om hem heen vervreemdt en verdwaalt in zijn geest. prachtig gewoon. ik lees het in turbo, omdat ik wil weten hoe het eindigt.
dé dag. alhoewel. heb wel zin om balorig te zijn en dat formuliertje ostentatief te verscheuren. moet toch kunnen, of niet? als burger heb je de plicht om te stemmen, maar je hebt ook het recht om dat papiertje te verfrommelen. of zie ik het verkeerd? als ik lees dat elke burger van een gemiddelde gemeente heel wat geld naar de stadskas laat afvloeien... we betalen in 6 jaar een pak geld, waarmee het bestuur dikwijls naar eigen goeddunken projecten opstart. ach, misschien is de weg van de democratie nog de minst slechte.
kannibalisme en mensenoffers - daniël vangroenweghe
alweer een boek dat ik niet kon laten liggen. over antropofagie had ik nog niks in mijn bib.
de auteur is bekend van 'rood rubber'. en net zoals voor dit boek heeft hij jarenlang opzoek- en leeswerk moeten verrichten, want het is goed gedocumenteerd. voor midden-amerika refereert hij naar spaanse ooggetuigen (zowel het verhaal van een gewone soldaat -zeldzaam!- als dat van een chroniqueur).
bovendien heb ik heel wat bijgeleerd over de sitz im leben van de midden-amerikaanse indianen. vangroenweghe heeft het ook over de voedselteelten, de organisatie van de maatschappij, het leven met naburige volkeren, hun gebruiken en de confrontatie met de spanjaarden.
nu lees ik in het deel over kannibalisme in centraal-afrika, dat meer veel meer culinair kannibalisme was dan bij de mexicanen.
voortdurend citeert de auteur verslagen van europese controleurs, blanken in dienst van het kroondomein en mondelinge getuigenissen van zwarten.
het lezen voert me regelmatig terug naar boeken over de exploraties in congo.
ook hier valt het opportunisme van de blanken op; kannibalen werden soms ongemoeid gelaten als deze de blanken van dienst konden zijn.
regelmatig valt de auteur in herhaling. echter: repetitio est mater studiorum!
de auteur is hoogleraar griekse literatuur en cultuur aan de univ in cambridge.
hij heeft het in zijn boek over de griekse en romeinse invloeden op ons leven, zowel in onze relaties, onze religie en onze politiek en meer. goldhill voert ons mee door de sociale, intellectuele, psychologische en artistieke erfenis van de klassieken.
het boek boeit me, al ben ik pas aan bladzijde 50.
'in europa' heb ik in enkele dagen uitgelezen. mak schrijft prachtig en vertelt zowel de geschiedenis van de groten der aarde als van de kleine man. zeker van dat ik het ooit herlees en aantekeningen maak.
zijn nieuwe boek 'reizen zonder john' heb ik bij het verschijnen direct aangekocht. ook dit boek leest heel vlot en boeit me vanaf de eerste bladzijde. ook nu lardeert mak zijn verhaal met legio anekdotes.
de titel verwijst naar de grote john steinbeck, wiens reis dwars door amerika ('reizen met charley') geert mak nu herhaalt. mooi hoe mak leven en werk van steinbeck integreert in zijn verhaal. aldus is dit boek ook een biografie van steinbeck.
mak onderzoekt wat er overgebleven is van het 'beloofde land'. ik ben benieuwd naar zijn analyses!
ook dit jaar het mas bezocht. het blijft een prachtig staaltje van hedendaagse architectuur. prachtig ook hoe de omgeving heropgewaardeerd wordt. in vijftien jaar tijd heeft 'het eilandje' een ware metamorfose ondergaan en die is nog niet ten einde.
ik blijf me echter ergeren aan de soms donkere tentoonstellingsruimtes.
snackje gegeten in de batavier (bataven waren een germaanse volksstam; het verband is me niet duidelijk): heel vriendelijk personeel!
dan te voet naar de markt, de kathedraal en de steen voor nello en patrasche (en alweer japanners!).
minpunt: parkeergeld betaald via sms. blijkt achteraf dat je eerst moest registreren, wat nergens vermeld was op de parkeerpyloon.
toen we ons vertrek wilden registreren, merkten we dat er een sms gestuurd was met de melding van een registratie. tof!
dus: boete ten bedrage van 23 euro! niet bepaald goedkoop, zo'n dagje antwerpen...
de jonge miljonair bliss belandt bij een beroemde arts. bliss is ziek van verveling. de arts echter weigert hem te onderzoeken en raadt hem aan zijn huidige luxeleventje in de steek te laten en het over een andere boeg te gooien; bliss moet verzaken aan zijn leventje en werk zoeken, waarbij hij gedurende 1 jaar moet leven van 2 pond in de week (het boek werd uitgegeven in 1959).
indien hij de weddenschap verliest, moet hij aan de arts 25 000 euro schenken voor het ziekenhuis. in het andere geval krijgt hij van de arts een handdruk en een verontschuldiging. uitgedaagd door de arts gaat bliss de weddenschap aan. bij zijn eerste job moet hij grote fornuizen verkopen, iets wat hem pas op het einde van zijn proeftijd lukt. de auteur gebruikt telkens originele vondsten en maakt de lezer regelmatig aan het lachen.
leuk om te lezen! soms wel oubollige taal.
oppenheim (1866-1946) heeft meer dan honderd boeken geschreven, waarvan de meeste opgewekte ontspanningslectuur zijn.
bernlef is overleden. ik heb van hem 'hersenschimmen' en lees het nu voor de tweede keer. aangrijpend hoe de auteur zich inleeft in maarten, een dementerende man die van zichzelf, zijn vrouw, familie en de wereld om hem heen vervreemdt en verdwaalt in zijn geest. prachtig gewoon. ik lees het in turbo, omdat ik wil weten hoe het eindigt.
ook dit jaar het mas bezocht. het blijft een prachtig staaltje van hedendaagse architectuur. prachtig ook hoe de omgeving heropgewaardeerd wordt. in vijftien jaar tijd heeft 'het eilandje' een ware metamorfose ondergaan en die is nog niet ten einde.
