ik was het laatste synoniem vergeten. gelukkig helpen gedachtenassociaties en via vele omzwervingen (in mijn gedachten ben ik een odysseus) ben ik eropgekomen.
het heeft enkele dagen geduurd. maar vinden zal ik! q. e. d.
het leven is een queeste. dat maakt het soms zo interessant.
en na 'de laatste avond' volgt 'de laatste dag'. er zijn nog zekerheden in het leven.
gelukkig heb ik een pleister in voorraad. waarvoor dank.
tegenwoordig is er voor alles een pleister. wij als kinderen likten aan een wondje. in speeksel zit namelijk een antisepticum. vroeger had je 'moederkeszalf'.
een dier likt ook zijn wonde. tot er een korstje verschijnt. eelt op de ziel.
heerlijk, die gedachtenassociaties. waarbij ik dikwijls de startgedachte vergeet, omdat er zoveel associaties opgeroepen worden in mijn geest.
hier komen ze:
-ik had ergens de naam 'hoornik' gelezen. als puber las ik 'hebben en zijn' en ik herinner mij de eerste verzen:
op school stonden ze op het bord geschreven.
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn
...
-'être et avoir' is een film/documentaire over een plattelandsschooltje in de puy-de-dôme. het dorpje telt een goeie 250 inwoners.
de meester geeft les aan alle lagereschoolkinderen in één lokaal. prachtig gewoon! zoals het zou-moeten-zijn.
trouwens... waar ligt die film hier?
-overmorgen gaat een collega op rust. altijd eerste leerjaar.
ooit is het mijn beurt. noch bloemen, noch kransen. afscheid nemen van mijn laatste klas en de collega's. zonder geplogenheden.
en thuis luisteren naar 'adieu monsieur le professeur' van hugues aufray.
et le vieux maître est tout ému
...
une larme est tombée sur ma main
...
en als ik ooit sneven zal -'t is van moeten- is het scenario van idem dito.
noch bloemen, noch kransen.
in intieme familiekring.
eenvoudig overlijdensbericht. enkel kleine letters. zo weinig mogelijk. gewoon laten weten dat ik niet meer ben. dat ik misschien opnieuw word, alhoewel het niet meer hoeft voor mij.
niet meer zijn. 't zal wat zijn... of zal 't wa worden?
ik heb de gewoonte om 'things to do' op vierkante blaadjes te schrijven.
soms voeg ik er noodgedwongen samen. zoals nu:
-schoenen (naar schoenmaker brengen, ik gebruik zo weinig mogelijk woorden, kwestie van mijn geheugen te oefenen)
-slagroom (bij ijs en aardbeien)
ten behoeve van de lezer: wat tussen ( ) staat, staat niet op dat papierken
-bank bellen
-belastingen
-aldersy-williams - anatomie (de geschiedenis van de -)
-gft-stickers
-bon tuincentrum
-bon torfs
- ;-) (in een zotte bui getekend waarschijnlijk)
-...
goh, ik moet -daar heb je 'em!- dringend (nog dwingender!) lijstjes aanleggen met boeken en cd's die ik nog wil kopen.
aha! daarvoor heb ik mijn moleskine boekje!
maar moet ik daarvoor dan ook een inhoudstafel of een trefwoordenregister aanmaken. vragen, en ik heb er al zoveel onbeantwoorde. de ondraaglijke lichtheid van mijn denken (met dank aan kundera).
moleskine dus.
'oh', zei de winkelbediendekassajuffrouw, 'zo heb ik er al talloze volgeschreven! welkom bij de club'.
goedbedoeld, maar ik houd niet van clubjes. ik wil niet echt bij een clubje horen. net zomin als ik later -als ik oud ben- bij de bondvandegepensioneerden wil horen. dan kende mij ni.
moleskine dus.
ik twijfel hoe ik zal beginnen: een inauguratiespeech voor mezelf (want moleskineboekjes zijn privé), gewoon een datum, welke pen gebruik ik en in welke kleur, mag ik verveelschetskes maken waarbij het moleskinnetje gedegradeerd wordt tot een kladschrift, gebruik ik een sierlijk handschrift of gewoon mijn stijl met die losse eind-'t',...
legio vragen. zonder sluitend antwoord. en dat allemaal voor het slapengaan. dedju.
ik durf er haast niet aan te beginnen. want wat als het eerste gekrabbel ondermaats is. wat dan. een nieuw boekje kopen?
en wat dan met dat eerste? je verkracht geen moleskineboekje, da's wel duidelijk.
mijn interesse in poëzie dateert uit mijn puberteit.
het begon met een gedicht van prévert ('le cancre') waaruit ik al 's citeer tegen ouders die ik iets wil duidelijk maken zonder te kwetsen.
mijn keuze qua dichters: slauerhoff, neruda, de coninck, yeats, nolens, claus, kloos,...
één gedicht loopt als een rode draad door mijn leven: 'ballade van de dingen die niet overgaan' van buning.
ergens ligt nog 'gedichten van den schoolmeester'.
en ik herinner me dat ik als puber plakboeken bijhield, o.m. één met losse gedichten die ik vond in tijdschriften allerhande.
ze liggen ergens.
er was een gedicht bij over een jongetje dat een oud uurwerk wilde van zijn grootvader. die belooft het hem als hij goed leert en braaf is. tragiek: het jongetje overlijdt plots en het uurwerk heeft hij nog niet gekregen.
ik moet het 's opzoeken.
't is bijwijlen triest. zo een oud gedicht waarbij leerlingen heel stil worden, slikken en tranen wegpinken.
hartverscheurend is het.
nog iets voor mijn lijstje.
ik heb in mijn leven al honderden gedichten geschreven. allemaal weg. meestal verstuurd ;-)
ergens. ergens onderweg. of weg. gewoon weg. alles is vergankelijk. denk ik telkens aan als ik mijn composthoop passeer.
mijn composthoop; de cirkel van het leven. een gewone composthoop. de cirkel is bijna rond.
neeje, de titel suggereert niet dat ik vanuit een rusthuis schrijf ('huize avondrust'... godbetertnogaantoe!).
vwala, gegeten. bbq. nog wat buitenzitten nu. genieten van het gedane werk. tuin ligt er goed bij. terras vol bloemen. nieuwe bloemen van datura en hortensia hangen te popelen om open te komen. vogelgefluit en rustige muziek. vijverfonteintje klatert alweer. straks misschien nog wat lezen. ik zeg tegen mezelf: niks moet nog vanavond, behalve slapen. ik kom tamelijk goed overeen met mezelf. soms wel, soms niet ;-)
na vrijdag enkele dagen vakantie nemen en daarna beginnen aan het binnenwerk. schilderen en vernissen.
morgenavond 6 hemden strijken. beikes. alhoewel: mijn eerste hemd vergde een half uur. nu lukt het in 10 minuten.
hoe ouder ik word, hoe sneller het gaat. tijd is relatief. wellicht is het dat.
ik moet hoognodig -het moeten is er al... 't heeft lang geduurd...-mijn boeken herschikken. en nog steeds hanteer ik het klassieke bibsysteem. ik zou het willen doorbreken en mijn boeken rangschikken per thema.
al enkele uren bezig in de tuin: onkruid wieden, vijver algenvrij (nou ja) maken, zonnebloemen uitplanten (en slakkenkorrels strooien of alles wordt afgegeten), moestuin gewied, terrasplanten water gegeven, zwembad gestofzuigd,...
venkel en radijzen zijn klaar om geconsumeerd te worden. de eerste aardbeien zijn rijp.
en nu... mezelf opgelegde verplichte rust gunnen, want anders blijf ik bezig. 't is even wel geweest voor vandaag. zeg ik nu... ;-)
straks op terras lezen. en kijken. bloemen, planten, dieren en beestjes (da's iets anders dan dieren).
genieten van zon op huid. huidhonger. dat ook.
mooie zomerdag vandaag.
mijmeringen. ooit. frankrijk. huisje temidden van de natuur. alles beneden. rondom natuur. en 's morgens wakker worden door zonnestralen op het gezicht. raam open. via slaapkamer naar terras.
verse koffie zetten. opgieten. frans chanson. franse poëzie.
mensen uitnodigen. spaarzaam. ongekunsteld.
's avonds eten in de boomgaard. in de schaduw. babbelen en zeveren tot een kot in de nacht. en buiten slapen. 's morgens op blote voeten in het gras. beneveld van de dauw. dauw: mooi woord. eenvoud. traag uitspreken.
morgen zonnebloemen uitplanten. van gogh in de tuin. tournesols. nomen est omen.
vandaag met collega en leerlingen naar de vroegere zavelputten. het goede hout uitzoeken voor een boog. een boog opspannen, omdat de boog niet altijd gespannen kan staan. kinderplezier. ravotten. niemand vraagt naar pc of tablet. eten en genieten in de natuur. zoals vroeger. natuurpretpark. hondsdraf tegen brandnetelkwellingen.
bbq. een greppel in de grond, droge twijgjes, houtskool. en een merguezworst tussen een stukje baguette met naar keuze mayonaise of ketchup. op de grond zitten en eten en genieten.
puur.
kampen bouwen en 'ten aanval' schreeuwen. tot je hees wordt. en plezier hebben. moe en content.
terrasplanten gegoten met regenwater. heerlijke geur. sensatie. niet gechloord.
vroeger putte men water. tegenwoordig kraant men. misschien moet ik een regenput laten bouwen. over de rand hangen en naar mijn spiegelbeeld kijken. beetje narcistisch. of lachen naar het spiegelbeeld van een ander.
en poëzie lezen. slauerhoff, de coninck, nolens, neruda, yeats, prévert,...
de auteur is historicus en schetst het leven, het werk en de sitz-im-leben van meester frantz schmidt van neurenberg, die 45 jaar lang een officiële beul was.
alle executies en lijfstraffen die hij in zijn 45-jarige loopbaan uitvoerde, hield hij bij in een dagboek.
als beul moest hij optornen tegen heel wat sociale discriminatie en toch lukte het hem om deel uit te maken van de sociale elite.
dit is sociale geschiedenis zoals ik die graag lees!
een beul als frantz was begaan met zijn werk, hoe raar dat ook moge klinken. het was noodzaak om de straffen correct uit te voeren en toch- voor zoveel als mogelijk- rekening te houden met verzachtende omstandigheden.
bovendien was een beul ook een 'genezer'; het was aan hem om zijn slachtoffers ook te verzorgen met kruiden en zalfjes (behalve bij executies natuurlijk).
in het dagboek is ook te lezen dat frantz empathie heeft voor daders en slachtoffers.
met dit boek is alweer een taboe doorbroken; de middeleeuwers waren ook mensen met gevoelens en aspiraties.
de auteur biedt een overzicht van de geschiedenis van de tijd: over kalenders en uurwerken, de oerknal, evolutietheorie van darwin, relativiteitstheorie van einstein,...
dat is het aantal huisdieren volgens de volkstelling van 1866.
honden werden gebruikt als smokkelaars. door hun reukzin kenden zij feilloos de weg. toen was de hond vooral een gebruiksdier, nu een gezelschapsdier. honden werden indertijd gebruikt om blaasbalgen en wateraanvoer te bedienen (o.m. via een rad).
soms werden gaten gemaakt in het huis, zodat dieren en mensen direct contact hadden.
beren werden afgericht voor het vermaak. ze werden daarbij in de nieren gepord. op de dag dat de beer de berenschool (die bestond) verliet, werd hij aan een boom gebonden terwijl er een ijzeren ring achter zijn tanden langs door zijn kaak werd gedaan.
reeds in de achtste eeuw werden sint-bernardshonden afgericht om in mist en sneeuw verdwaalde reizigers op te sporen.
de sint-bernardshonden droegen steeds een heel overlevingspakket mee (en geen tonnetje met cognac).
