Amaunet

Vrouwelijke tegenpool van de god “Amon”, “de verborgene”.  In de Piramideteksten werd ze voor het eerst genoemd en in het Nieuwe Rijk werd ze samen met haar partner Amon in Karnak vereerd.  Met hem was ze ook in de kosmogonie van Hermopolis verbonden; ze gold daardoor als oergodin.

Amon, Amon-Re

De antropomorfe god met hoge verenkroon gold vanaf het Middenrijk als plaatselijke god van Thebe.  Zijn hoofdzetel was Karnak, waar hij samen met “Moet” en “Chonsoe” werd vereerd.  De rijksgod Amon, in wie de abstracte voorstelling van multifunctionale goddelijkheid gestalte kreeg, moet als het product van theologische overwegingen in het Nieuwe Rijk worden gezien.  Door zijn verbinding met de vruchtbaarheidsgod “Min” was hij als Amon-Min-Kamoetef de zichzelf verwekkende oer- en scheppingsgod, terwijl hij als Amon-Re borg stond voor de voortdurende vernieuwing van de wereld en als koning der goden heerser was over hemel en aarde.  In de 21^ste dynastie werd voor hem een eigen godsstaat in Thebe opgericht.  Vanaf dat moment was zijn functie als opperste god gewaarborgd tot de verovering van Egypte door Alexander de Grote, aangezien deze zich door het orakel van Amon in deze oase Siwa als zoon van God liet erkennen.

Anoebis

Vanaf de vroegste tijd beschermgod van de necropolen, die als jakhals of in antropomorfe gedaante met jakhalskop werd afgebeeld.  Hij gold als balsemingsgod, bewaker der geheimen en rechter van het dodengericht.  Samen met zijn moeder, de koegodin “Hesat” en de stier-god “Mnevis” vormde hij een godenfamilie.  In later teksten werd hij ook als zoon van de dodengod “Osiris” genoemd.  Zijn cultus is in heel Egypte bekend: hij komt oorspronkelijk waarschijnlijk uit de 17^de gouw in Boven-Egypte.

Anoekis

Godin van de jaarlijkse Nijloverstroming, waarop ook haar hoge kroon van riet wijst.  Samen met “Chnoem” en “Satet” vormde ze de beschermende godenfamilie van de Nijlcataract.  Ze gold bovendien als heerseres van het zuidelijke grensgebied.

Apis

De Apisstier werd vanaf de vroegste tijd in Memphis vereerd als vruchtbaarheids- en koningsgod.  Op grond van een bles op het voorhooft en andere kentekens werd uit de veekudden de goddelijke stier gekozen.  Na hun dood werden de heilige stieren gemummificeerd en vanaf het Nieuwe Rijk in het serapeum van Sakkara bijgezet.  In de Ptolemaeëntijd ontstond uit de verbinding van “Osiris” en “Apis” een nieuwe Egyptisch-Hellenistische god met de naam “Serapis”.

Atoem

De naam van de oergod van de Heliopolitaanse kosmogonie kan zowel ‘niet zijn’ als ‘alles zijn’ betekenen.  Deze dubbele betekenis werd waarschijnlijk bewust gekozen en wijst op de oorspronkelijke scheppingssituatie die zich in Atoem manifesteerde.  Hij was het die in het oerwater als enige wezen ontstond en die uit zichzelf de elementen van de schepping en de vele vormen van existentie schiep.  Daarbij werd de ruimte (hemel en aarde) geschapen, de cyclische tijd geactiveerd en de lineaire tijd door het ontstaan van het aardse bestaan en het hiernamaals in beweging gezet.  De mensen en de goden golden als tranen en zweet van de god.  In zijn belangrijkste cultusplaats Heliopolis vatte men de menselijke Atoem met de koninklijke dubbele kroon ook op als de avondzon.

Aton

De zonnegod van de Amarna-theologie van Echnaton werd als een zonneschijf met lange stralen voorgesteld, waarvan de uiteinden als mensenhanden waren weergegeven.  Aton is de abstractste vorm van een god die er in het faraonische Egypte ooit is geweest.  Hij gold als het daglicht dat mens en dier laat leven.  Echnaton en de koninklijke familie, die de verzorging van de god met offers en dus ook zijn dagelijkse verschijning garandeerde.  In afbeeldingen van Echnaton wordt bovendien de bekwaamheid van deze, als scheppende god gesymboliseerd.  Het later dood verklaren van de Amarna-theologie betrof niet de godenvoorstelling van Aton, maar zijn aardse plaatsvervanger Echnaton.

Bastet

De belangrijkste cultusplaats van de oorspronkelijk in de gedaante van een leeuw en later als een kat optredende koningsgodin was Boebastis.  Vanaf het Oude Rijk werd ze echter ook in Memphis vereerd en was ze met de godin Sachmet verbonden.  Er zijn ook verbindingen met Hathor en Moet bekend, terwijl ze in Heliopolis bovendien als dochter van de scheppende god Atoem gold.  Haar wezen leek op het karakter van een kat.  Aan deze godin werden in de late tijd en de Grieks-Romeinse periode talrijke bronzen beelden gewijd.

Bes

De sinds het Oude Rijk bekende beschermgod is een dwergachtige gestalte met baard.  Hij was nauw verbonden met de strijdlustige god Aha.  Samen met Hathor waakte hij over sex en geboorte en bovendien zette hij zijn magische krachten tegen ziekte en gevaren.  Hij gold ook als god van de vreugde en de dans.  Kleine stèles en amuletten met het beeld van de god zouden een waarborg zijn voor het verkrijgen van zijn bescherming.

Chepri

Dit is de god van de cyclische vernieuwing, van het dagelijkse hernieuwd ontstaan van de zon, hij werd voorgesteld als scarabee.  Tijdens de loop van de zon was hij de zonsopkomst in de morgen, Ra de middagzon en Atoem de avondzon.

Chnoem

De als ram of als antropomorfe gedaante met ramskop voorgestelde scheppende god was nauw verbonden met het ontstaan van alle levende wezens.  Op een pottenbakkersschijf maakte hij hun lichamen en "ka" (ziel).  Samen met Satet en Anoekis beschermde hij bij de eerste cataract de Nijlbronnen en de vruchtbaarheid van het land.  Aangezien hij op vele plaatsen in Egypte werd vereerd, bestond zijn persoonlijkheid uit meerdere aspecten.  Belangrijkste cultusplaatsen: Elefantine en Esna.

Chonsoe

De jeugdige god die in den Thebaanse riade de rol van de zoon had, werd in de meeste gevallen in de gedaante van een mummie met zijlok en maansymbool op het hoofd voorgesteld.  Oorspronkelijk zag men hem tegelijkertijd als onheil brengende en beschermende god.  Dit hing hoogstwaarschijnlijk samen met het veranderende uiterlijk van de maan.  Later gold de god Chonsoe als heerser van de levensduur en als god van het orakel en de genezing.

Geb

De menselijke door Atoem geschapen aardgod behoorde tot de Heliopolitaanse kosmogonie.  Samen met Noet (hemel), Sjoe (lucht) en Tefnoet (vochtigheid) vormde hij de ruimte, waarin de zonnegod de cyclische tijd in beweging kon brengen.  Als eerste heerser op aarde stond hij in voor de rechtmatigheid van het goddelijke koningschap.

Hapi

De Nijlgod belichaamde de vruchtbaarheid van Egypte door de regelmatige overstroming van de akkers.  Hij werd afgebeeld als weldoorvoed man met vrouwelijke borsten en een kroon van papyrusplanten.  In plaats van Horus en Seth konden 2 Hapifiguren Boven- en Beneden-Egypte symbolisch verenigen voor de koning of konden talrijke Nijlgoden i.p.v. de gepersonifeerde gouwen de verzorging van het land waarborgen.

Hathor

De godin in gedaante van een mens of koe was vanaf de vroegste tijd verbonden met de hemel- en koningsgod Horus, waarnaar ook haar naam “huis van Horus” verwijst.  Haar solaire aspect werd door de zonneschijf, die tussen de koehorens verschijnt, duidelijk?  Ze speelde in verschillende mythen een rol en werd op talrijke cultusplaatsen in het land vereerd.  Ze was niet alleen koningsgodin, maar ook godin van de liefde en moedergodin, beschermster bij geboorte en regeneratie en zonne- of maanoog.  Vanwege haar vele verschillende eigenschappen kon ze met bijna elke andere godin verbonden worden en op verschillende manieren verschijnen.  In haar belangrijkste cultusplaats Denderah bestond er een nauw verband met de god Horus van Edfoe.

Heket

De godin met kikkerkop was een van de beschermsters van zwangerschap en geboorte.  In verbinding met Chnoem en Osiris was ze verantwoordelijk voor de schepping en regeneratie van alle levende wezens.

Horus

Van de naam “Horus” (‘de verre’) werden vele verschillende konings- en hemelgoden in een gedaante van een valk benoemd.  Men beschouwde de eerste koningen als goddelijke Horus en nam ze op in het kosmische gebeuren.  Binnen de Osiris-mythe, waar Horus als zoon van Isis en Osiris gold, kreeg het koninklijke aspect een extra mythische betekenis.  Daarbij ging het vooral om de strijd tussen structuur en chaos in de schepping, Horus vertegenwoordigde, als rechtmatig opvolger van Osiris, de wereldorde.  Seth stond daarentegen in voor de tameloze neigingen.  In de Grieks-Romeinse tijd nam Horus alle mythisch magische aspecten van het koningschap over en verving zo de in werkelijkheid bestaande heerser.

Ihy

De van sistrum en menat voorziene god van de muziek werd in Dendera als zoon van Hathor en Horus van Edfoe vereerd.  Als kind-god stond hij in verbinding met het begin van de schepping en kon hij ook als zoon van de zonnegod worden gezien.

Isis

De antropomorfe godin wordt met de hiëroglief van haar naam, de troon- of met koehorens en zonneschijf op het hoofd afgebeeld.  Ze vertegenwoordigde de koninklijke macht die ze als gemalin van Osiris weer te voorschijn bracht.  Ze verbond zo het aardse leven en het hiernamaals met elkaar en was tegelijkertijd doden- en moedergodin.  Ze werd in samenhang met de groeiende populariteit van de Osiris-cultus in het gehele land vereerd.  En belangrijke karaktertrek van Isis, die vanaf het Nieuwe Rijk bijdroeg aan haar groeiende populariteit, was dat ze als beschermgodin magische krachten had.  In de Grieks-Romeinse tijd speelde ze een allesovertreffende rol en werd ze in het gehele Romeinse Rijk vereerd.  Haar cultus op het eiland Philae bestond zelfs nog tot in de 6^e eeuw na Christus.

Maät

Het begrip Maät stond voor het principe van de gestructureerde wereld, voor orde en harmonie, voor ethische waarden en rechtvaardigheid, voor cultuur en scheppingskracht.  Maät was daardoor de tegenpool van alles wat ongeordend en wild, vernielend en onrechtvaardig, maar wel machtig was.  De belangrijkste taak van elke koning was Maät te garanderen en op die manier niet alleen de Egyptische Staat, maar ook de hele wereld in stand te houden.  De godin Maät was de personificatie van dit principe.  Ze gold als metgezellin of dochter van de zonnegod en werd antropomorf met een veer op het hoofd afgebeeld.  Een eigen cultus schijnt ze pas in het Nieuwe Rijk te hebben gekregen, die vervolgens aansluiting vond bij de cultussen voor de Rijksgoden in Karnak en Memphis.

Meretseger

De godin met slangekop of slangenlichaam van het westelijk gebergt in Thebe gold als beschermgodin van de doden en als patroon van de necropoolarbeiders van Deir el-Medinah.  In verbinding met Renenoetet fungeerde ze ook als voedster.

Min

De god van de vruchtbaarheid is 1 van de oudste goden in Egypte.  Meer dan levensgrote beelden van de god zijn al vanaf het 4^de millennium voor Christus in Koptos bekend.  In de faraonische tijd stelde men hem voor met een ongeleed lichaam, met opgeheven arm met een gesel en een verenkroon op het hoofd.  Als Kamoetef, ‘stier van zijn moeder’ was hij ook een scheppende god.

Mnevis

De zonnestier van Heliopolis werd zwart met een zonneschijf tussen de horens voorgesteld.  Zijn opvallende grote geslachtsdelen  verwijzen naar zijn bijzondere talent van het verwekken.  Via het aspect van de zon as hij vooral verbonden met Re en Atoem.

Moet

De groeiende populariteit van de antropomorfe godin met de gierkop en de dubbele kroon was direct afhankelijk van Amon.  Vanaf het Nieuwe Rijk vormde ze met hem en met haar zoon Chonsoe de Thebaanse triade.  Haar naam die met het teken voor gier werd geschreven, betekent ‘moeder’ en verwijst naar die rol.  Amon en Moet golden vanaf de 18^e dynastie ook als ouders van de koning.  Als heerseres van Asjeroe kreeg ze in Karnak een eigen cultusplaats met een meertje in de vorm van een halve maan, waar ze als leeuw verscheen.  Ze was nauw verbonden met andere gier- en leeuwgodinnen zoals Nechbet, Wadjet, Sachmet of Bastet.

Montoe

De vanaf het Oude Rijk bekende god werd met valkenkop, verenkroon, zonneschijf en 2 uraeusslangen op het voorhoofd afgebeeld.  De belangrijkste cultusplaatsen van de oorspronkelijke als koningsgod vereerde Montoe waren Armant, et-Tôot, Medamoed en Thebe.  Als oorlogsgod vocht hij tegen de vijanden van de goden en stond hij de koning in de oorlog ter zijde.  Al in het Middenrijk kreeg hij een stiercultus, wat waarschijnlijk het strijdlustige element in hem moest versterken.

Nechbet

De godin treed op in de gestalte van een gier of een vrouw met de gierkop.  Als kroongodin van Boven-Egypte droeg zij bij voorkeur de witte kroon van dit deel van het land.  Erg nauwe verbinding bestond er met de godin Wadjet, haar tegenpool uit Beneden-Egypte, en met de godinnen Moet en Tefnoet.  Bovendien beschermde en voedde Nechbet het koninklijk kind.  Haar belangrijkste cultusplaats was El-Kab in de 3^e gouw van Boven-Egypte.

Nefertem

Oorspronkelijk vereerd als lotusbloem of komend uit een lotusbloem had Nefertem een zeer nauwe relatie met de zonnegod, wiens karaktereigenschappen hij kon overnemen.  Hij gold als ‘lotusbloem aan de neus van Ra’ of als ‘grote lotusbloem die uit de oeroceaan verschijnt’, maar tegelijk ook als jeugdig zonnekind.  Nefertem werd meestal afgebeeld als mens met het symbool van de met veren versierde lotusbloem op het hoofd.  In Memphis werd hij samen met Ptah en Sachmet als triade vereerd.

Neith

Oude jacht- en oorlogsgodin die in het Oude Egypte rondom Memphis als koninklijke beschermmacht werd vereerd.  Haar belangrijkste cultusplaats was Saïs in de delta, waar ze tijdens de 26^e dynastie heel populair was, omdat de koningen uit deze tijd daar vandaan kwamen.  Later werd ze in Esna zelfs tot scheppersgodheid.  Neith droeg de kroon van Beneden-Egypte en haar symbool is een schild met gekruiste pijlen.

Nephtys

In de beroemde Enneade van Heliopolis was ze de dochter van Geb en Noet en daarvoor de zuster van de goden Osiris, Seth en Isis.  Samen met Isis beschermde en betreurde Nephtys de doden en bracht ze hen weer tot leven.  Belangrijk was ook haar functie als een van de 4 canopengodinnen.  Ze werd afgebeeld met de hiëroglief van haar naam op haar hoofd en bovendien had ze vaak gevleugelde armen.

Noen

Als personificatie van het oerwater, waaruit bij de schepping van de  wereld het eerste land, de oerheuvel, opsteeg, werd Noen zeer zelden afgebeeld.  Samen met zijn vrouweijke tegenpolen Naunet vormde hij in de Ogdeade van Hermopolis het eerste van de 4 oergodenparen, waarbij de goden met een kikkerkop en de godinnen met de slangenkop werden afgebeeld.

Osiris

De mummie-vormige god met de atefkroon uit plantenstengels en struisvogelveren gold oorspronkelijk waarschijnlijk als oogst en vruchtbaarheidsgod.  Als tegenpool van de wilde woestijngod Seth stond hij voor het gecultiveerde land en de geordende wereld.  De voortdurende strijd tussen de 2 tegenstanders was de basis voor de Egyptische schepping en de daaruit voortvloeiende dood van Osiris.  Osiris stierf en werd door Isis en Nephtys in het hiernamaals weer tot leven gewekt.  Hij verwekte zijn zoon Horus die op aarde de strijd tegen Seth voortzette.  Als opperste dodengod en dodenrechter was hij de vertegenwoordiger van de rechtvaardige wereldorde in het hiernamaals.  Als koning in het dodenrijk had hij de koningsinsignes kromstaf en gesel.  Een van zijn belangrijkste cultusplaatsen was Abydos, waar zich zijn mythische graf bevindt en mysteriespelen voor de god werden gehouden.

Ptah

Belangrijkste cultusplaats was Memphis.  In de kosmogonie van Memphis geldt hij als scheppergod en staat hij aan het hoofd van de Enneade.  Onder de Ramesiden vormde Ptah samen met Amon en Ra de grote Rijkstriade.  Het belang van deze god wordt duidelijk uit het feit dat talrijke kleinere cultussen voor hem in andere tempels waren ondergebracht.  Kunstenaars en ambachtslieden zagen hem hun beschermheer en om die reden identificeerde de Grieken hem met Hephaistos.  Ptah wordt mummie-vormig afgebeeld met een kap op het hoofd en een scepter in de hand.

Ra

De zonnegod met valkenkop trad al in het Oude Rijk op als Ra-Harachti (de morgenzon).  Als bekendste godheid van het Egyptische pantheon was hij in de cultus en mythe in vele vormen aanwezig.  Zo is de voorstelling van de cyclische baan van de zon, die de god in zijn bark als dag- en nachtreis van elk 12 uur voltrekt, synoniem met de eeuwige herhaling van de schepping en herscheppende krachten.  De belangrijkste cultusplaats lag sinds het Oude Rijk in Heliopolis, de zonnestad.  De heersers van de 5^de dynastie lieten speciale gebouwen voor de Ra-cultus, de zogenaamde zonnetempels, bij Aboesir bouwen.  De indrukwekkendste cultussymbolen zijn de obelisken, waarvan de vergulde toppen als zetel van de zonnegod werden geïnterpreteerd.  Het waarschijnlijk beroemdste heiligdom voor Ra-Harachti werd onder Ramses II in Aboe Simbel gebouwd.  De opvallende relatie tot de god van elke heerser wordt weerspiegeld in de titulatuurbenaming ‘zoon van Ra’.

Renenoetet

Bijnamen als ‘heerseres van de schuren’ onderstrepen het karakter van de als slang weergegeven godin als godin van de vruchtbaarheid en de oogst.  Bijzonder populair was de cultus van de godin in de Fajoem in de 12^de dynastie en in Thebe tijdens het Nieuwe Rijk.

Sachmet

De godin met de leeuwenkop werd vooral in Memphis vereerd, waar ze samen met Ptah en hun gemeenschappelijke zoon Nefertem een godenfamilie vormde.  Ze had een nauwe relatie met de godin Moet in Thebe.  Zo liet Amenophis III enkele honderden granieten beelden van Sachmet in Karnak opstellen.  In de mythe vernietigt de godin, wier naam ‘de machtige’ betekent, de vijanden van de zonnegod Ra of Osiris.  Tevens ondersteunt ze de koning bij zijn strijd tegen nationale vijanden.  Naast haar strijdlustige karakter zag men in de godin tegelijkertijd de beschermpatroon van de geneeskunde en de artsen, die hier en daar als priesters van Sachmet te boek staan.

Satet

Al vanaf het Oude Rijk werd Satet op het eiland Elephantine vereerd, waar ze samen met Chnoem en Anoeket een triade vormde.  Het aan haar gewijde heiligdom werd tot in de Grieks-Romeinse tijd steeds weer uitgebreid.  Als godheid van de cataracten bewaakte Satet de zuidelijke grens en gold als schenkster van het ‘koele water dat uit Elephantine komt’.  De godin wordt afgebeeld met de kroon van Boven-Egypte met zijdelings bevestigde, omhoogstaande gazellenhorens.

Selket

De godin werd als schorpioen vereerd, maar op de eerste plaats verschijnt ze als mens met een schorpioen op haar hoofd.  Ze speelde in de religie een grote rol.  Samen met Isis, Nephtys en Neith beschermde ze de ingewanden en het gemummificeerde lichaam van de dode.

Sesjat

Het karakter van de godin maakt bijnamen zoals “heerseres van de plattegronden en schriften” duidelijk.  Als procureur van de schrijf-  en rekenkunst noteerde Sesjat bij de kroning de regerensjaren en jubilea van de heerser.  Bovendien speelde ze zich sinds de vroegste tijd een grote rol in het ritueel van de tempelstichting, en wel bij het bepalen van de plattegrond van de tempel.

Seth

De god van de storm en het weer wordt vaak “heerser van de woestijn en de vreemde landen” genoemd.  Waarschijnlijk was het dier van Seth in de vroegste tijden al zo gestileerd dat de zoölogische determinatie ervan tot op de dag van vandaag niet duidelijk is.  In de Osiris-mythe was Seth chaos, het wilde element, en vermoorde hij zijn broer Osiris.  Daarna vocht hij met diens navolger Horus om de macht.  Aan de andere kant was hij samen met Horus beschermgod met dezelfde rechten voor de koning.  Samen gaven ze de koning de kronen van het land en knoopten ze in de symbolische voorstellingen van de ‘vereniging van Beide Landen’ de nationale planten van Boven- en Beneden-Egypte.

Sjoe

De god van de lucht scheidde in de scheppingsmythe hemel en aarde, nadat hij, samen met zijn zuster Tefnoet, uit de mond van de oergod Atoem werd geboren.  Mensen en goden hebben lucht nodig, zodat de lichtbeuken in de tempels ook wel “vensters van Sjoe” werden genoemd.

Sobek

Deze god werd als krokodil of in de klassieke mengvorm met krokodillenkop vereerd.  Tot de belangrijkste cultusplaatsen behoorde het oude Sjedet in de Fajoem en in de Grieks-Romeinse tijd Kom Ombo in Boven-Egypte.  Overeenkomstig zijn levensruimte gold Sobek als vruchtbaarheidsgod en werd hij ook als oer- en scheppingsgod vereerd.

Sokar

De in de gedaante van een valk of met valkenkop afgebeelde god Sokar was oorspronkelijk de dodengod van de Memphitische necropool.  Vanwege zijn nauwe relatie tot Ptah en Osiris werd hij tot in de Late Tijd als Ptah-Sokar-Osiris vereerd.  Als god was hij ook heerser van de onderwereld.  In het middelpunt van het Sokarfeest stond de optocht van een goddelijke cultusbark, de zogenaamde Henoebark.

Tefnoet

Samen met de luchtgod Sjoe vormde de als leeuw voorgestelde Tefnoet in de kosmogonie van Heliopolis het eerste godenpaar, dat door Atoem door middel van zelfbevrediging of door uitspugen geschapen werd.  In verschillende mythen had Tefnoet een opvallend kosmisch karakter.

Thot

Tot de vooraanstaande goden van het Egyptische pantheon behoorde Thot, die vanaf het Oude Rijk in het gehele land werd vereerd.  Zijn belangrijkste cultusplaats was Hermolopis in Midden-Egypte.  De voorstellingen tonen hem als man met een ibiskop, als ibis of als baviaan.  In zijn hoedanigheid van maangod was Thot verantwoordelijk voor de kalender, de tijd en wiskunde.  Bij de kroning van de koning noteerde hij de regeringsjaren van de heerser en schreef diens naam op de bladeren van de heilige Isjedboom van Heliopolis.  Thot was de uitvinder van schrift en taal, bewaker van de goddelijke orde en alle rituelen alsmede van de geheime kennis.  De schrijvers benoemden hem daarom tot hun beschermheer.  Bij het dodengericht was het Thot die in het bijzijn van Osiris het resultaat voor de dode noteerde.

Toëris

De godin wordt meestal als een rechtop staan, zwanger nijlpaard met hangende borsten en leeuwenpoten afgebeeld.  Haar karakter als moedergodin maakte een nauwe relatie met Hathor en Isis mogelijk.  Zeer belangrijk was haar beschermende rol voor barende en voedende vrouwen.

Wadjet

De godin in de gedaante van een slang was de godheid van Beneden-Egypte en wel in Boeto.  Wadjet en Nechbet, de giergodin van el_kab, waren de Twee Heerseressen’ die de koning beschermden en zich in de dubbele kroon op zijn hoofd konden incorporeren.

Werethekau

De kronen- en slangengodin, “de toverrijke”, trad meestal op als vrouw met leeuwenkop en was vanaf het Nieuwe Rijk bij de kroning van de heerser aanwezig.  Ze verleende hem bescherming en bovendien voedde ze het koninklijk kind.