28-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

De schrijnen die opgesteld stonden in de tempels van het Oude Egypte werden na afloop van de eredienst vergrendeld en met touw en een kleizegel afgesloten. In dat kleizegel werd het zegel van de Farao of de hogepriester gedrukt. Meestal gebeurde dit met een zegelring, die eigendom was van de drager. Dergelijke zegelringen zijn ons o.a. bekend uit de schat van Toetanchamon, maar ook van privé personen zoals priesters. Door het schrijn te verzegelen, verzekerden de verantwoordelijke priesters er zich van dat het schrijn niet ongewenst en onopgemerkt kon open gemaakt worden. Men moest immers het zelfde zegel hebben om het opnieuw te kunnen verzegelen.

Ook het schrijn van Ra in de Tempel van Ra is op dergelijke manier verzegeld.

Bij het Schrijn van Ra worden drie kleizegels gebruikt. Ieder kleizegel draagt een andere stempel, van onder naar boven, Chepri, Ra-Harachti en Atoem. Deze zegels zijn niet in de vorm van een ring, maar gegraveerde roodkoperen platen op een houtblokje. In het middelste zegel drukt de hogepriester bijkomend zijn zegelring. Aangezien de drie zegels en de ring afzonderlijk van elkaar bewaard worden, is het onmogelijk het schrijn te openen, zonder dat dit vast gesteld wordt.

De drie zegels van het schrijn van Ra, van links naar rechts, Chepri, Ra-Harachti, Atoem.

27-10-2011 om 23:18 geschreven door Ranoferhotep  

Het piramide complex van Djoser wordt nog altijd aanzien als het eerste in natuursteen gebouwde monument uit het Oude Egypte. En we kunnen niet anders dan ons verbazen over de omvang en de nauwkeurigheid waarmee dit gebouwd werd, alsmede de hoge kwaliteit van het beeldhouwwerk dat men destijds afleverde. Onwillekeurig stelt zich dan ook de vraag, kan dit werkelijk het eerste natuurstenen monument van Egypte zijn? Het is nu bijna zo goed als zeker, dat de Oude Egyptenaren voordat zij aan het complex van Djoser begonnen, reeds ervaring aan het opdoen waren in het bouwen met natuursteen.

Ten zuidwesten van de trappenpiramide van koning Djoser ligt een grote omwalling, bekend als de “Gisr el-Mudir” of “omwalling van de baas”. De rechthoekige omwalling (ca. 350 x 650 m.) is bijna het dubbele van de grootte van het complex van koning Djoser en bijna vier keer de grootte van dat van Sekhemkhet. Het schijnbaar ontbreken van een centrale structuur binnen de behuizing en de mogelijke bouw in leemtichels van een platform in het zuidelijke deel, lijken te wijzen op een ceremoniële structuur.

Deze structuur en sporen van andere structuren als deze werden voor het eerst opgemerkt in de jaren 1920 met de opkomst van luchtfotografie, maar ze waren te moeilijk om op te graven. Pas midden van de jaren 1990 met het gebruik van nieuwe technologieën, zijn Egyptologen in staat geweest om goed te onderzoek van deze omwalling te doen.

De muren van Gisr el Mudir bestaan uit een metselwerk in lagen van ruw gehouwen kalksteen blokken en blijken voltooid te zijn geweest. De basis bestaat uit twee buitenmuren op ca. 15 meter afstand van elkaar met een innerlijke vulling van puin, potscherven, stenen en zand. Het aardewerk dat teruggevonden werd in de vulling van de muren dateert uit het einde van de tweede dynastie en het begin van de derde dynastie, dit is een indicatie dat dit bouwwerk dus het piramidecomplex van Djoser voorafgaat. Ander indirect bewijs doet wetenschappers geloven dat koning Khasekhemwy de oprichter zou zijn.

Deze en andere behuizingen in het gebied vertonen immers een opmerkelijke gelijkenis met de leembouw grafstructuren gevonden in de woestijn bij Abydos, vooral de grootste, Shunet el-Zebib, die is geïdentificeerd als behorend tot koning Khasekhemwy van de 3^de dynastie. Kalksteen was meer voorradig voor bouwdoeleinden in Sakkarah dan in Abydos, en het is gewoon mogelijk dat de monumenten in Abydos een weerspiegeling zijn van de experimenten begonnen in Sakkara tijdens deze periode.

Verschillende graven uit de eerste en tweede dynastie waar gebruik gemaakt werd van kalksteen voor de voering, dakbedekking en valdeuren zijn gevonden in Sakkarah, wat suggereert dat de winning en het gebruik van natuursteen ontwikkeld werd in dit gebied. Recente vondsten nabij Khasekhemwy’s tombe te Abydos versterken het geloof dat de koning een directe voorganger van Djoser was -. een zegel indruk op de deuropening van het graf suggereert dat Djoser, Khasekhemwy begraven heeft. Het is daarom niet onredelijk te veronderstellen dat Khasekhemwy de bouwer was van Gisr el-Mudir, wat Djoser vervolgens gekopieerd heeft en verder ontwikkelde in zijn trappenpiramide complex.

Als dit het geval is, dan moet Khasekhemwy en niet Djoser worden aangekondigd als de bouwer van de eerste stenen monumenten van Egypte.

26-10-2011 om 21:38 geschreven door Ranoferhotep  

De site van ULB-Halle is een must voor iedere Oude Egypteliefhebber. Deze site omvat het complete werk van Carl Richard Lepsius. “Denkmäler aus Aegypten und Aethiopien” Een werk dat stamt uit de jaren 1849 – 1859. Deze site toont zowel de teksten als de afbeeldingen die Lepsius maakte tijdens de Pruisische Expeditie naar Egypte in 1842 – 1845. Ondanks dat de meeste afbeeldingen van Lepsius niet ingekleurd zijn, geven zij een getailleerde weergave van wat Lepsius tijdens zijn verblijf in Egypte allemaal ontdekte. Zijn werk is van bijzonder belang omdat Lepsius nog tombes, monumenten en reliëfs heeft gezien die sindsdien onherroepelijk verloren gegaan zijn.

De site is volledig in het Duits, klik op de bijlage voor een korte overzicht van hoe te werken met de site. Om naar de site zelf te gaan klik je op het plaatje hier linksboven.

Interessant aan de site is ook dat de afbeeldingen als JPEG bestand op te slaan zijn via de rechtermuisknop en “opslaan als”.

Karl Richard Lepsius (Naumburg (Saale), 23 december 1810 - Berlijn, 10 juli 1884) was een Duits egyptoloog en filoloog.

Lepsius studeerde in Berlijn, Rome en Parijs. In de laatste stad kreeg hij onderwijs van Jean Letronne en kwam hij in contact met het werk van Champollion. Hij werd een sterke verdediger van het systeem van Champollion. In een reeks brieven aan Rosellini had hij de verschillende ontcijferingsmethoden van de hiërogliefen met elkaar vergeleken en tot de conclusie gekomen dat deze de enige juiste lezing was. Hij vond dat zijn theorie nog niet volledig was en voegde eraan toe dat de klinkers niet werden neergeschreven in het Oud-Egyptisch. Ook benadrukte hij dat bepaalde tekens meer dan één letter konden uitdrukken.

Naast zijn studies over de Egyptische taal nam hij ook deel aan de Pruisische expeditie naar Egypte in 1842-1845. Hij werd benoemd als hoofd van de expeditie en onder hem werden talrijke piramides en graven ontdekt. Al deze bevinden werden neergepend in zijn opus Denkmäler aus Aegypten und Aethiopien. Vanaf 1864 was hij hoogleraar egyptologie aan de universiteit van Berlijn en in 1866 ontdekte hij het Canopus-decreet. Deze inscriptie was opgesteld in het Egyptisch, Demotisch en Grieks en bevestigde de bevinden van Champollion. Lepsius stierf in 1884 te Berlijn en wordt als één van de eerste grote Egyptologen beschouwd.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_Richard_Lepsius

Bijlagen:
ULB-Halle.bmp (3.8 MB)   

De Oude Egyptenaren droegen vaak een talisman rond hun nek, niet alleen om boze machten af te zweren, maar ook omdat zij geloofden van op die manier toch vergezeld te zijn door hun favoriete God of Godin. Zij verlieten ook niet graag hun land en hadden veel schrik, het contact met hun Goden te verliezen of erger nog, te sterven ver weg van hun geliefde land, de Nijl, de tempels en niet begraven te kunnen worden in één van de vele necropolen.

Wie het zich kon veroorloven zou dan ook niet op reis vertrokken zijn zonder een afbeelding van zijn of haar favoriete beschermgod in zijn reistas te stoppen. Tal van miniatuurgodenbeeldjes die bijna het ganse Egyptische pantheon beslaan zijn terug gevonden. Heel vaak gemaakt in faience, maar ook uit brons en soms steen of zelfs edelmetaal of ivoor. Vaak worden deze beeldjes als votief beeldjes beschouwd die geofferd werden aan de Nijl, of geschonken aan tempels. Maar omwille van hun enorme aantal alleen al, mogen we zeker zijn dat menige Oude Egyptenaar er zo eentje in huis had, en doordat ze klein waren en toch vrij robuust, menige Egyptenaar ook zo een beeldje bij zich had op zijn reizen.

Collectie van bronzen en faience miniatuurgodenbeeldjes

Ondanks dat deze beeldjes nog steeds gemaakt worden en verkrijgbaar zijn, dien je ze toch te zoeken via het internet en/of zelf te gaan kopen in Egypte. De hogepriester van de tempel van Amon te Oostakker, Amenrehotep Meryamon, heeft echter een alternatief gevonden voor zij die aan geen dergelijk beeldje kunnen geraken. Een meeneembaar schrijn of altaar.

Het is eenvoudig te maken met hard karton, plaatjes die je van het internet haalt en afdrukt via de printer en eventueel inkleurt. Je kan zo geheel je eigen favoriete God of Godin, of zelfs meerdere, in dergelijk altaar verwerken. Dergelijk meeneembaar schrijn hoeft ook niet zo groot te zijn van afmetingen, zodat je het overal kan meenemen, hetzij in je rugzak, handtas, zelfs binnenzak van een vest.

Meeneembaar schrijn van Amenrehotep Meryamon.

Wie meer uitleg wil over het schrijn gaat naar:

http://www.bloggen.be/kemethetzwarteland/

26-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

De Egyptische Toerisme en Oudheden politie zijn erin geslaagd bij het terugvinden van twee goed bewaard gebleven kalkstenen reliëfs gestolen in 1986 door een internationale bende in smokkel en antiquiteiten van Sakkarah archeologische schatkamers.

De voorwerpen behoren tot het graf van de koning koninklijke kapper Hetepka, uit de vijfde dynastie, ontdekt door de Britse archeoloog Geoffrey Martin in de late jaren 60 in de oude necropool van Sakkarah.

Hoewel verschillende leden van de bende werden gevangen in 2002 en naar de gevangenis gestuurd, waaronder het meesterbrein van de bende, Jonathan Tokeley-Parry en zijn partner, de Britse handelaar in oudheden Frederick Schultz, werden de vier objecten die ze gestolen hadden niet terug gevonden.

Twee van de objecten zijn nu terug gevonden.

Secretaris-generaal van het SCA, Mostafa Amine zei dat beide items kalkstenen reliëfs zijn gegraveerd met oude Egyptische decoraties en hiërogliefen teksten. Het eerste, zo vervolgde hij, is een rechthoekige reliëf van 100 centimeter hoog en 60 centimeter in de breedte. Het beeldt vier ganzen uit en is versierd met hiërogliefentekst.

Het tweede reliëf, is gegraveerd met drie lijnen met hiërogliefentekst verticaal geschreven als de cartouches van twee koningen uit de vijfde dynastie, Sahure en Neferirkare.

Atef Abul Dahab, hoofd van de Oud-Egyptische Oudheden afdeling van de SCA legde uit dat na het proces van Tokeley-Parry en Schultz, Egypte de vermiste objecten aan Interpol meldde, die zijn nog op zoek naar de andere twee reliëfs die taferelen van wilde dieren van Egypte af beelden samen met hiërogliefentekst.

Abul Dahab vertelde Ahram Online dat de twee terug gevonden objecten nu in opslag zijn in afwachting van restauratie.

Bron: http://english.ahram.org.eg

24-10-2011 om 04:52 geschreven door Ranoferhotep  

24-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

Het is niet echt een site, maar een uitgebreid foto album dat we per toeval gevonden hebben op het net. De foto’s zijn genomen door professor Gary L. Todd in het Michael C. Carlos Museum van de universiteit van Atlanta (Georgia, USA).

Bij iedere foto staat een korte uitleg en tijdsperiode. Er bevinden zich een aantal unieke stukken tussen waar iedere Egypteliefhebber gaat van watertanden.

Onze aandacht gaat in het bijzonder uit naar de “Hes vazen”. Dit ware rituele vazen die de priesters gebruikten voor het brengen van plengoffers. Deze vazen worden tot op de dag van vandaag nog steeds vervaardigd in Egypte en verkocht als souvenir aan toeristen. “Hes vazen” werden in het oude Egypte gemaakt uit goud, zilver, maar ook albast. De huidige vazen, die men te koop aanbiedt zijn in albast.

Om naar het album te gaan klik je op de foto in dit artikel.

23-10-2011 om 14:43 geschreven door Ranoferhotep  

Hyperlinks zijn aanklikbare links in een tekst die jullie doorsturen naar een andere site.

Op deze blog gebruiken wij die ook om jullie door te verwijzen naar een ouder artikel.

Het was een beetje zoeken om de beste manier te vinden waarop we dit konden doen. Na wat opties uitgeprobeerd te hebben, blijkt dat de eenvoudigste manier om dit te doen, het her activeren van onze oude blog Per Ankh Ra is en daar kopijen van artikels, die hier ook staan, te plaatsen.

Veelal kan je in hyperlink herkennen omdat die onderlijnd zijn, dit is in Bloggen.be niet altijd het geval. Jullie kunnen echter de hyperlink in onze tekst makkelijk herkennen. Het lettertype van de link is anders en kleiner dan de rest van de tekst. De muisaanwijzer verandert ook van een pijltje naar een handje.

We hebben gekozen om de links in een nieuw tabblad te laten openen. Dit leek ons handiger dan telkens gebruik te moeten maken van de backspace om terug op het artikel te komen dat jullie aan het lezen waren.

Het kan zijn dat in een aantal oudere berichten deze functie nog niet geïmplementeerd is en de link alsnog opent in het huidige tabblad.

We doen ons uiterste best om de blog steeds te verbeteren en zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken, tips daarbij zijn altijd welkom. Deze kunnen jullie altijd doormailen naar ons via de knop “E-mail mij” in de rechter kolom >.

22-10-2011 om 16:05 geschreven door Ranoferhotep  

22-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

Wie niet zo creatief is met de handen (zie: Egypte Creatief – Eigen miniatuurtempel), kan zich natuurlijk nog altijd uitleven op de computer met tekenen. Tegenwoordig bestaan er tal van tekenprogramma’s, maar een klassieker en gebruiksvriendelijk blijft nog steeds Paint dat bij iedere Windows versie meegeleverd wordt. Met dit programma werd onderstaand Rijkswapen voor De Koninklijke Vrijstaat Tawi ontworpen (fictieve staat). Het ontwerp van dit wapenschild is gebaseerd op de ontwerpen van de wapenschilden van de Europese Vorstenhuizen. En geheel ontworpen volgens de regels van de heraldiek.

De juiste beschrijving (blazoenering) van een wapen gaat als volgt. Eerst geeft men de verdeling van het schild aan, daarna met de klok mee de beschrijving van het hoofdteken dan wel de hoofdtekens.

Een schild gedeeld door een dubbele dwarsbalk naar links van Zilver en Keel.

Beide delen van het schild zijn van Azuur met in het bovenste deel drie Anch-tekens van Goud en in het onderste deel de Struisvogelveer van Maat in Goud.

Het schild draagt een kroon van Goud met een muts van Purper en is omring door het snoer van de Faraonische Orde van de Heilige Anch in goud.

Achter het schild zijn kruiselings geplaatst twee scepters van goud, aan de rechterzijde de Lotus-scepter, het symbool van Boven egypte, met de veer van Maat, het symbool van gerechtigheid.

Aan de linkerzijde de Papyrus-scepter, het symbool van Beneden Egypte, met het Anch-teken, het symbool van Leven.

Aan beide zijden van het schild een egyptische wapendrager met in de handen een standaard eindigend in een papyrusbloem met daarop geplaatst een zonneschijf met twee veren.

Aan elke stok twee stroken stof, één van Zilver, voor Boven Egypte, en één van Keel, voor Beneden Egypte.

Onder het schild het devies “NEB MAAT RA”, wat wil zeggen, “ De Heer van de Gerechtigheid en orde is Ra” in Latijnse letters van Goud op een lint van Azuur en omrand van Goud.

Dit alles is geplaatst onder een mantel van Purper, gezoomd met franjes van Goud, geborduurd met Anch-tekens van Goud en gevoerd met Hermelijn.

Boven de mantel een kroon van Goud met muts van Purper.

De mantel is opgebonden en omhangen met koorden en kwastjes van Goud.

Men kan het natuurlijk ook eenvoudiger houden en een ontwerp maken zoals bovenstaand ereteken dat ook op Europese eretekens gebaseerd is.( dit is eigenlijk een tekening naar een bestand kruis)

Voetnoot: In de heraldiek, gebruikt men andere benamingen voor de kleuren.

Goud = geel, Zilver = wit, Keel = rood, Azuur = blauw, Purper = paars.

Iedere kleur had een specifieke betekenis binnen de heraldiek, hier hebben we de kleuren gebruikt om Egypte weer te geven. Het blauw voor de Goddelijkheid, Wit voor Boven Egypte en rood voor Beneden Egypte.

21-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

21-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

Waren de Farao’s Goddelijk?

Het meest voor de hand liggende antwoord is NEE.

De vraag is, geloofde de gewone Egyptenaar "in de straat” dat hij dat was en waarom was het noodzakelijk dat hij die religieuze leerstellingen geloofde.

Om de ontwikkeling van het koningschap en het geloof in de Goddelijkheid van de Farao te begrijpen, dienen we te kijken naar de ontwikkeling van de beschaving in de Nijlvallei en deze vergelijken met de vooruitgang in de rest van de wereld.

Religie en religieuze ceremonies waren een noodzaak om de primitieve culturen en beschavingen samen te houden die zich zo’n zevenduizend jaar geleden, of ouder, begonnen te vormen. De grote angst van die tijd was de dood en de duisternis die deze bracht. De belofte van een leven na de dood voor degenen die geloofden en de “ware” leer aanhingen was een grote stimulans om dit te doen.

Het land mag dan uiteindelijk wel verenigd zijn onder één heerser met één juridisch wet- en belastingsstelsel, het volk zelf kon echter enkel verenigd worden onder één religie. De verschillende festivals, ceremoniën en gemeenschappelijke daden van aanbidding waren de bindende elementen die het volk bij elkaar brachten als een natie.

We mogen het denken in het Oude Egypte ook niet vergelijken met de huidige concepten betreffende cultuur, wetten, moraal of ethiek. Een rijke beschaving samen houden, met een groeiende bevolking en een rijzende economie, en daarbij trachten buitenlandse machten tegen te houden die maar wat graag die verworvenheden wilden veroveren was zeker geen gemakkelijke taak. Wanneer we dit in het achterhoofd houden, is het klaar waarom beschavingen in het algemeen, en de Egyptische in het bijzonder ontwikkelde op de manier waarop zij deden.

Ontwikkeling van de staat

Er wordt verondersteld dat de ontwikkeling van de Egyptische staat nauw aansluit bij de ontwikkeling van andere staten in hetzelfde gebied op hetzelfde tijdstip.

Oorspronkelijk waren de nomadische stammen jagers-verzamelaars, terwijl het klimaat geschikt was voor de groei van bebost grasland. Toen het klimaat droger werd en het grasland begon uit te drogen migreerden de stammen naar oases en stromende rivieren. Die stammen die zich konden aanpassen aan deze nieuwe situatie evolueerden geleidelijk aan naar agrarische cultuur die hen in het merendeel van hun voedsel voorzag. Langzaam groeiden deze stammen in omvang en begonnen voedseloverschotten te verhandelen met naburige stammen. Dit zou uiteindelijk ook geleid hebben tot huwelijken tussen mensen van verschillende stammen en zelfs samensmelting tot grotere groepen.

Wanneer een bepaalde stam voedseltekorten of een tekort aan vrouwen had, resulteerde dit tot rooftochten op naburige stammen. Wanneer een bepaalde stam groeide en sterker werd begon deze een groter gebied domineren en andere stammen assimileren. Naarmate de stam aan belang won in de regio werd hun leider “krijgsheer” en in sommige gevallen nam deze later de koningsmantel op zich.

Ontwikkeling van de leider

Hoe invloedrijker de stam, hoe invloedrijker de macht van de leider werd. De leiders waren meestal van het mannelijk agressieve geslacht, daar leiders gekozen werden via gevechten tussen verschillende uitdagers. Eens gekozen omringde de leider zich met een sterke groep van agressieve vertrouwelingen om zijn leiderschap te versterken. De leider kon aan de macht blijven zolang hij zich kon verzekeren van de loyaliteit van zijn volgelingen, dit bekwam hij o.a. door hen bepaalde privileges te geven zoals het beste voedsel en de eerste keuze uit vrouwen.

De meer capabele leiders realiseerden zich al gauw dat de “sterke arm” techniek om het volk onder controle te houden minder vooruitgang bracht dan economische groei. Het was ook een zekere vorm van verspilling daar het mannen van hun werk afhield om zijn leiderschap af te dwingen. Hoe minder manschappen hij nodig had, hoe meer goederen er konden geproduceerd en verhandeld worden.

De intelligentere leiders begonnen dan ook de meer capabele en vooral denkers rond zich te verzamelen die konden optreden als zijn adviseurs.

Hersenen vervingen zo geleidelijk spierkracht, de vechtersbazen kregen de leiding over het leger en de grenswachten terwijl de leider zich omringde met een groep adviseurs die de verschillende aspecten van de staatszaken organiseerden onder zijn leiding. Naarmate deze taken groter en complexer werden verzamelden deze adviseurs op hun beurt ook mensen rondom zich om hen daarbij te assisteren.

Ontwikkeling van de religie

Parallel met de groei van de stammen en het gezag van de krijgsheren/koningen ontwikkelde er zich ook een primitieve vorm van religie. In eerste instantie het aanbidden in één of andere vorm van de zon, de maan, bepaalde sterformaties en zelfs gevaarlijke dieren. Dit was een belangrijke stap in de ontwikkeling van de staat.

Alle beschavingen ontwikkelden hun eigen scheppingsmythe waarbij ze namen aan de Goden gaven die daarvoor instonden. Men dacht nog steeds over de Goden in menselijke termen, zodat de Zonnegod bijvoorbeeld nood had aan helpers. Deze stonden in voor het weer, vruchtbaarheid van de gewassen, de rivier en alle soorten van verschillende menselijke en natuurlijke activiteiten.

Van de leider of koning werd verwacht dat hij zijn volk beschermde, dit betekende ook dat hij er diende voor te zorgen dat er bijvoorbeeld voedselvoorraden aangelegd werden om tijden van hongersnood op te vangen. Indien hij daar niet of onvoldoende in slaagde, diende hij zijn leger op pad te sturen om naburige staten te annexeren en hun voedselvoorraden te stelen. Wanneer hij daar niet in slaagde werd hij gedood en werd zijn macht overgenomen door één van zijn generaals of de overwinnaar.

Ergens in dit alles werd het de gewoonte om de Goden te bedanken voor hun steun tegen hun buren, maar ook voor een goede oogst of de regen. Het was slechts een kleine stap om de Goden dan ook om hulp te vragen voor een goede oogst of een overwinning op hun buren. Wanneer er continu overwinningen en/of goede oogsten behaald werden, verklaarde de koning dit door te zeggen dat de Goden hem en zijn koninkrijk gunstig gezind waren.

De meer machtige koningen maakten het algauw duidelijk dat zij begunstigd waren door de Goden zodat niemand hen nog kon afzetten zonder de toorn van de Goden over hen af te roepen. Hoe het concept van het Goddelijk Koningschap zich uiteindelijk ontwikkelde is niet bekend. Er zijn daar twee denkpistes rond. De eerste stelt dat een koning, bang voor zijn positie, verklaarde een visioen gekregen te hebben waarin de Goden hem vertelden dat hij hun afgezant of vertegenwoordiger op aarde was. De tweede piste stelt dat een koning na een aantal maanden van huis geweest te zijn, bij thuiskomst zijn koningin zwanger aantrof. Waarbij zij als excuus aanvoerde dat zij bezocht werd door een God, de vader van de koning, die haar bezwangerde om op die manier de lijn van de God-Koningen voort te zetten. Dit idee komt in zoveel oude religies voor dat het ongetwijfeld gekopieerd werd in diverse mythologieën van verschillende landen.

De Farao stond centraal in het Egyptische leven. Hij omvatte zowel het wereldlijke als het sacrale dat voor de Egyptenaren één en hetzelfde was. Hij oordeelde over wettelijke disputen, en leidde de religieuze rituelen die Egypte onderhielden. De Farao was niet alleen een God-Koning, maar hield ook de balans van Maät in evenwicht. Dat was de wet van “orde” over “chaos” die gold voor de gehele wereld. Zolang de koning als het gewone volk de Goden eerden den de door hen gestelde wetten respecteerden bleef de balans van Maät in evenwicht en bleef alles goed. Mocht de Farao falen dan zou de ganse wereld daar de gevolgen van dragen en afdalen in de ondenkbare staat van anarchie.

Zelfs de rituele gewaden van de Farao waren zo ontworpen zodat ze zijn macht toonden. De symbolen van de Goden waren eveneens de werktuigen van de koning zijn ambt. De kromstaf om de onschuldigen te leiden en belonen, de vlegel om de schuldigen te straffen. De dubbele kroon die hem de autoriteit gaf om over de Twee Landen te heersen en de Uraeus of Oog van Ra dat alles zag wat de koning deed, goed of kwaad.

Men geloofde dat de “Geest van Horus” die bij hem binnen trad op het moment van zijn kroning in zijn lichaam woonde om hem te begeleiden op het pad van Maät. Wanneer hij stierf voegde zijn geest zich samen met deze van Osiris zodat hij zijn opvolgers zou kunnen begeleiden.

Waarom Goddelijkheid essentieel was.

Aangezien elke koninkrijk groeide, diende iedere koning even groot te zijn als deze van zijn naburige staten, anders zouden zijn volgelingen overlopen naar de grotere koning en de sterveling verstoten. Niemand wou immers geregeerd worden door een inferieure of middelmatige koning. Zo werd geleidelijk het idee van het Goddelijk Koningschap ontwikkeld. Dit idee werd ondersteund door de priesters die het raadzamer vonden de koning te steunen, en in ruil daarvoor zelf koninklijke steun kregen, dan het risico te nemen dat de blaam en eventueel vergelding op hen zou komen mocht het verkeerd lopen en blijken dat de Goddelijke voorspoed afnam. De Goddelijke Koning kon in principe niet worden afgezet, tenzij hij de Goddelijke voorkeur verloor en bijgevolg zelf niet langer Goddelijk was en aldus kon worden vervangen. Als hoofd van de staat en omwille van zijn Goddelijke afkomst ook hoofd van de religie, leidde hij de belangrijkste religieuze riten en ceremoniën. Dit diende louter om zijn positie te versterken.

Het concept van het Goddelijk Koningschap en de onbevlekte ontvangenis waren zo belangrijk in het Egyptische geloof dat veel koningen mammisi, of “geboortehuizen” bouwden waarin de Goddelijke conceptie van de koningin door Osiris of een andere God afgebeeld werd, samen met het vormgeven van het pasgeboren kind op de pottenbakkersschijf door Chnoem in het gezelschap van Hathor, die aanwezig was bij de koninklijke geboorte.

Conclusie. Het concept van het Goddelijk Koningschap was van het grootste belang voor de continuïteit van het Egyptische regeringsstelsel en burgerlijke orde in het Oude Egypte. De Farao werd gezien als de afgezant van de Goden en zolang de religieuze riten onder zijn leiding werden uitgevoerd en Maät gehandhaafd bleef, bleef het leven goed en het land voorspoedig. De “denkbeeldige” macht van de koning kwam door de steun van de Goden aan de koning en zolang die steun bleef kon het land niks overkomen. Ging die Goddelijke steun echter verloren, dan kwam er onrust in het koninkrijk totdat er een nieuwe sterke koning aan de macht kwam die opnieuw de steun van de Goden genoot.

Het belang van het Goddelijk Koningschap werd erkend door alle Farao’s tot de Romeinse tijd en iedere nieuwe koning beriep zich op de mythe van de Goddelijke conceptie om zijn (of haar) aanspraak op de troon te legitimeren.

20-10-2011 om 22:20 geschreven door Ranoferhotep  

Vanavond op televisie om 22.35 u op Kanvas!

Egypt - What lies beneath

Documentaire over het gebruik van satelliettechnologie bij archeologisch onderzoek.

19-10-2011 om 18:52 geschreven door Ranoferhotep  

19-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

We zouden natuurlijk graag de uitvinding van het schrift in Egypte, de stichting van Memphis en de eenmaking van Boven en Beneden Egypte graag aan één persoon toeschrijven, die dan theoretisch een nieuwe familielijn zou gesticht hebben, of op zijn minst Egypte zou geregeerd hebben vanuit een nieuwe hoofdstad, en dus stichter zou geweest zijn van een nieuwe dynastie. Maar dit is zeker niet de gehele werkelijkheid.

De predynastieke periode in Egypte wordt door geleerden aangeduid, als de tijd waarin de Egyptische cultuur de vorm begon aan te nemen zoals we die kennen uit het dynastieke Egypte, maar waarbij Egypte zelf nog geen eengemaakt land was. Deze periode wordt algemeen onderverdeeld in vier categorieën.

De Chalcolitische tijd, of “primitieve” predynastieke periode, rond 5500 v.Chr.

De Nagada I of “oude” predynastieke tijd, ook de Amratia periode genoemd, rond 4000 v. Chr.

De Naqada II, ook de Gerzeaanse periode genoemd, beginnend rond 3500 v. Chr.

En Naqada III, die door een aantal geleerden ook wel dynastie 0 genoemd.

De Naqada III periode, of dynastie 0 is een zeer interessante periode omdat zij kan beschouwd worden als de periode van de vormingsjaren van Egypte net voor de eenmaking van het land. In deze periode kunnen we verschillende heersers aanduiden die grote delen van het land controleerden, maar zeker nog niet het geheel.

Er is afdoende bewijs dat er zich in het Zuiden of Opper Egypte drie grote staten ontwikkelden gecentreerd rond This, waarvan Abydos de necropolis vormde, Naqada en Hierakonpolis. Men vermoedt het bestaan van een vierde kleinere staat die zou geregeerd zijn door een heerser die in Gebelein begraven werd.

Verschillende hoge vazen gevonden in Tura en el-Beda hebben een inkerving van een Serekh waarop twee valken geplaatst zijn. Hier is echter twijfel of dit om een echte koningsnaam gaat, of het een aanduiding is dat dit om koninklijk bezit gaat.

Deze heersers gebruikten reeds een herkenbare Koninklijke iconografie waarmee zij de ideologische basis van hun macht mee kenbaar maakten, zij mogen dan ook terecht “koningen” genoemd worden.

Zegelafdruk van een vermoedelijke koning gevonden in een tombe te Tarkhan.

Een aantal van deze koningen zijn individueel gekend daar zij hun namen reeds in een “serekh” schreven, wat vanaf de 1^ste dynastie de standaard schrijfwijze voor de naam van een koning zou worden. Ondanks dat men verschillende koningen op die manier kan onderscheiden, is men er tot op heden nog niet in geslaagd deze namen volledig te ontcijferen en hen een chronologische plaats te geven in de geschiedenis . Diverse koningslijsten, die vooral terug te vinden zijn op het internet en die een chronologie en namen geven van de heersers van dynastie 0, dienen dan ook met enige scepsis benaderd te worden.

De eerste koning, waarvan men ongeveer zeker is dat hij een onmiddellijke voorganger van Narmer is, is koning, Ka Heerser van This. Zijn Horusnaam toont twee opgegeven armen, die we uit het latere schrift als “Ka” kennen. Hij werd begraven in een dubbel graf (B7/9) in begraafplaats U. Zijn graf bevindt zich tussen graven van zowel zijn voorgangers als opvolgers.

Koning Ka zijn naam wordt terug gevonden in zowel Beneden als Boven Egypte, inclusief op begraafplaatsen in Helwan, die de tweede necropolis van Memphis vormde, na deze van Sakkarah. Men neemt aan dat hij wel eens de eerste koning kan zijn die over een verenigd Egypte zou kunnen geregeerd hebben. Sommige geleerden vermoeden dan ook dat de legendarische Menes, samengesteld is uit meerdere vorsten, eerder dan één individueel persoon. En als Memphis inderdaad voor Narmer gesticht zou zijn, kan dit wel eens het geval zijn.

Blijft de vraag waar we koning Narmer moeten plaatsen, als laatste koning van dynastie 0 of als eerste koning van dynastie 1?

Bron: http://www.touregypt.net

18-10-2011 om 19:05 geschreven door Ranoferhotep  

“Egypte Creatief” is ook één van de nieuwe rubrieken op de blog. Hier behandelen we zaken die men zelf kan maken. Niet alleen voor het uitvoeren van bepaalde ceremoniën, maar ook gewoon omdat het leuk kan zijn om zelf iets te maken.

In het artikel “CULTUUR – miniaturen” behandelen we miniatuurmodellen in het Oude Egypte. Maar niets houdt jullie tegen om zelf ook creatief aan de slag te gaan en zelf miniaturen te maken van zaken die verband houden met het Oude Egypte. Hier een voorbeeld van een tempel in miniatuur gebouwd naar het voorbeeld van de tempel van Ramses III te Medinet Haboe.

Alhoewel dit een heel imposante maquette lijkt, werd die gebouwd op een onderstuk van piepschuim. De Grote pyloon uit gekleurd papier en de rest uit polystyreenschuim waarop ingekleurde prentjes gekleefd werden. De zuilen werden gemaakt van balsahout dat verkrijgbaar is in de betere speelgoedwinkels die ook materiaal verkopen voor modelbouw.

18-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

18-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

17-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

16-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep